“Jam shqiptar me besabesë,/
anës lumit të Vardarit do të vdes./
Dyshek toke dhe jastëk gurë,/
s’luaj nga vendi se jam burrё!…“/…
Nga Rasim Bebo, Çikago/
Unë jam maqedonas, zotërinj qeveritarë të Tiranës dhe të Prishtinës, ndërsa ju më keni lënë mua dhe të parët keni njohur, që nga krijimi i vitit 1991, shtetin artificial të Sllavo- Maqedonisë, pra, ekzistencën e kombit dhe të shtetit sllavo-maqedon. Po ta kishit kërkuar me konsekuencë, ju, Tirana dhe Prishtina, ne do të ishim tani vetë në krye të shtetit Maqedon dhe jo sllavo-maqedonët rrjepacakë. Por ju u bëtë urë sllavo-ruso-grekut dhe kjo është tradhti kombëtare. Ka të drejtë prof. Mejdi Hyseni, kur thotë: “Të tre qeveritë, e Tiranës, Prishtinës dhe Shkupit janë më armike se greku, serbi, malazesi dhe maqedonasi.” Këtu mungon fjala “sllavë” para fjalës maqedon.
Ka Profesorë dhe doktorë, të cilët maqedonasit i quajnë maqedonas etnikë, sepse këta nuk vënë nocionin “sllav” para emrit maqedon. Ka raste, kur armiqtë e Shqipërisë renditin edhe Maqedoninë dhe nuk e përcaktojnë “Sllavo- maqedonasit”. Një tjetër shkruan: “Maqedonasit dhe shqiptarët luftuan kundra serbit në vitin 1913 dhe për këtë është vënë një pllakë përkujtimore në Strugë, që përkujtohet çdo vit.” Vallë a ka bërë vaki që maqedonasit (sllavë) dhe shqiptarë të luftojnë kundra serbëve?… Kristo Polljanskit i hapet goja kur thotë, se: “… se maqedonasit e sotshëm ishin stërnipërit e Lekës së Madh.”Kur i thane se në kohën e Lekës, ju bridhnit në stepat e Rusisë dhe keni ardhur 10 shekuj më vonë, ai përgjigjet: “por kur ne u vendosëm në trojet maqedonëve të lashtë, ne jemi pasardhësit e tyre, por edhe gjenetikë.” Kurse ne heshtim. Ata mbas vitit 1991 që u njohën si qeveri, e quajtën veten “maqedonë antikë”. Dhe kështu ata rrëmbyen emrin maqedon, vendin maqedon, identitetin maqedon, flamurin maqedon dhe historinë e Maqedonisë.
Pak histori, që tregon se dihet nga të gjithë se kush jemi.
Popullsia që u vendos më vonë në Maqedoni, Epir dhe Iliri, ishte pikërisht nga kjo kryeqendër pellazge, Mikena dhe Argosi. Mendohet se kanë ardhur në pjesën e poshtme të Ballkanit rreth vitit 1900 p.e.s. (E. J., f. 66).
Për herë të parë në histori të tri mbretëritë pellazge: Maqedoni, Epir dhe Iliri, d.m.th. shqiptarët e hershëm, u vunë nën një prijës, nën Mbretin Filipi i II, 359-336. P.e.s Mbretërit e Maqedonisë kanë qenë mikpritës të figurave kundërshtare të Athinës. Mbreti Aminta, 540-500 p.e.s. Pranoi refugjatë të shquar, tetë të syrgjynosur nga Athina, si despotin Pisistrati me të birin Hipian, 510 p.e.s. Ndërsa, Mbreti Perdika i II, 454- 413,p,e.s. mirëpriti Melanipidin, një autor i shquar lirikash, dhe Hipokratin, 460-375 p.e.s. “Babai i mjekësisë” i lindur në Kosin Pellazgë, i cili shërbeu te Perdika si mjek i pallatit të tij, (E. J., f.100). Mbreti Arkelau, 413-399 p.e.s. mirëpriti poetin tragjik Euripidin, në vitin 404. Shumë të tjerë, u mirëpritën nga mbretërit maqedonas në besën pellazgo-shqiptare. Citojmë Tajar Zavalanin: “Më 617, një fuqi e kombinuar avaro-sllave arriti kulmin. Si një valë deti prej njerëzish, shkruan Prokopi, me burra gra dhe fëmijë, ata u vërsulën duke kthyer në gërmadhë dhe zhytën në gjak Ilirinë, Maqedoninë, Epirin dhe Thrakën. Ata vranë dhe masakruan të gjithë njerëzit që u ranë në duar, pa dallim seksi dhe moshe. Më se 200.000 vetë humbën jetën.”
Historiani Çek Prof. Dvornik thotë: “Sllavët nuk kanë asnjë legjendë heroike, që të kujtojnë vendosjen e tyre në gadishullin e Ballkanit”
Historiani Anglez William Temperly shkruan: “Sllavët shkatërruan monumentet e mrekullueshme, që ishin krijesat e gjeniut të perandorëve të mëdhenj romako-bizantin me origjinë shqiptare Dioklecianit dhe Justinianit.” Sllavët më herët, nuk janë përmendur fare, askush nuk i ka njohur me një emërtim kombëtar, sepse kjo hapësirë ishte shqiptare, territori shqiptar, popullata shqiptare, ndërsa sllavët në Maqedoni ishin pakicë, raja, që i solli në luginën e Vardarit Perandoria Osmane për të punuar tokën…
Josif Bagëri (1870-1930) thotë: “Asimilimi u përballua gjatë 520 viteve të sundimit osman, por ndodhi vetëm nga viti 1913 e këtej, kur u pushtua nga Serbia dhe vazhdoi gjatë komunizmit. “
Prof. Saimir Lolja shkruan: “A ka shpëtuar pa u vënë re fakti, se është e pamundur me qenë njëkohësisht edhe maqedon edhe Sllav? Një maqedon i vitit 300 p.e.s. ndahet me 1000 vjet nga një sllav i ardhur në vitin 700 e.s. Është bërë e udhës, se na ka shpëtuar, që sllavet i quajmë maqedonë.”
Në artikullin e Zotit Rexhep Shahu, që është një material shumë i mirë dhe i kohës, kur ne e dimë që ai nuk është Maqedon, por e dimë që është një vjedhës, rrëmbyes i emrit, duhet, ta përcaktojmë, se është “Sllavo maqedonas”. Marrim disa shprehje te Zotit Rexhep Shahu, ku mungon përcaktimi “sllav”: -“Ambasadorit të Shqipërisë duke kërkuar falje, u tha Maqedonëve se e kemi…” 2- “…por ai e do Maqedoninë për veten e tij,”. 3. -“, përkulje e puthje dore maqedonasve si servilë…”. Pra, përpara emrit Maqedoni, duhet vendosur emri “sllavë”. Si zakonisht nocioni “sllav” të përcaktojë se kush je. Kemi parasysh një mbiemër me dy emra “sllavë dhe maqedonë”. Kombet që bëjnë pjesë në Maqedoni, quhen: “turko – maqedonas”, “Greko – maqedonas”, “serbo – maqedonas’, “bullgaro – maqedonas”, kështu duhet edhe për “sllavo – maqedonas”.
Ju shkruani: “Torta është në tavolinë. Duhet ndarë me domosdo me Maqedonasit (emri maqedonasit nuk duhet). Fjalia do të ishte e përkryer: “Torta është në tavolinë. Duhet ndarë me dy pronarë të saj, me sllavo maqedonasit dhe me maqedonasit shqiptarë. Kurdoherë duhet të shënojmë, se këta janë: “SLLAVO-MAQEDONAS”.
Z. Rexhep Shahu Thotë: “Maqedonia nuk funksionon pa shqiptarë e sllavë-maqedonas, si dy këmbë të saj.”Vërtetë, ka ardhur koha që sot Maqedonia duhet të qëndrojë mbi dy këmbë, me shqiptarët dhe sllavo maqedonasit, por është e vështirë, kur ata përgatitën “mostrat”, “Kumanovën”, kur të tërheqin prej hunde dhe dalin me parullën “Më mirë një shqiptar i vdekur” dhe partitë shqiptare në krye kanë tradhtuar.
Rexhep Shahu thotë: “Duhet të gjejmë shqiptarë që flasin sakllam shqip, e jo shqiptarë të shpikur si të tillë, sipas oreksit e dëshirave të Gruevskit e të sllavo -maqedonasve që jetojnë me një histori të shpikur.”
Rasim Bebo, Addison, Çikago, maj 2015