Alma N. Lico/
Nostalgjia feminore eshte nje rrugëtim qe ndalet dhe rikthehet ne menyre spontane, sa here e ftoj!… Pertej përkufizimit te bere nga psikologet, e perceptoj fare thjeshte ate!Nostalgji…per cdo kujtim me përjetime te bukura qe mallëngjejnë, qe rikthejne situata, mbresa te pashlyeshme, shoqëruar nga persona te dashur. Nostalgji…per perrallat e treguara nga gjyshja me fantazi, nderkohe qe me perkedhelte e me bënte te ndjehesha heroina e saj.Nostalgji…edhe per gershetat qe thurja me flokët e gjyshes, teksa ajo i lëshonte enkas qe te zbavitesha me to.Nostalgji…per gështenjat qe se bashku nxirrnim nga prushi i mangallit te bakërt. Cveshja e lëvoreve te tyre me vinte ne gare me vëllane. Sa lumturohej kur fitonte! Nostalgji…edhe per vrapin e shpenguar ne rrugicën me kalldrëm dhe kafshatat e bukës qe ndaja me fëmijët e tjerë. Sa hareshem ndiqnim fluturimin e balonave prej gazete te bera me duart tona.Nostalgji…per shëtitjen me karroce te motrës se vogël, sytë e kaltër dhe te ëmbël te se cilës pasqyronin mrekullinë e qiellit.Nostalgji…edhe per detin ndërsa im ate përpiqej te me mësonte notin. Frika dhe kënaqësia ndërthureshin ne nje ekzaltim dhe triumf feminor…dhe lot qe bënin bashke te qeshurën dhe te qarën. Madje as qe i kuptoja. Nostalgji…per ndonjë zenke ne klase, si dhe pajtimin e përqafimin qe vinte me pas.Nostalgji…edhe per ndonjë gënjeshtër te vogël, te pafajshme, artikuluar me ze te dredhur. Eh…lipsej “sakrifice” per te dale nga ndonjë situate e papëlqyer. Faqet e skuqura tradhetonin. Nostalgji…per këshillat e prindërve, shpesh here te perserituara, qe aso kohe kokfortesisht i ndjeja te tepruara…sot i konsideroj thesar qe me shtruan rrugën e pashkelur te jetës. E shume, shume te tjera…sa nostalgji…