Pas një bisedë telefonike me Carrie Hooper, një amerikane që të befason me njohuritë për Historinë e Shqipërisë që nga lashtësia e deri sot, me njohjen e shkëlqyer të Gjuhës shqipe, me repertorin e këngëve shqip, me dashurinë e madhe për shqiptarët…Një bisedë uruse dhe nxitëse edhe për hapjen e shkollës shqipe në Astoria, Queens, NY
Nga Kristaq PAPA/
Abetaret dhe fletoret e punës që sapo kisha sjellë nga Federata VATRA, i vura mbi tavolinë. U ula në karrigën e së njëjtës tavolinë, ku qenë vendosur librat dhe po i vështroja, sikur dic kërkoja nga ato, mbase një mbështetje për të davaritur dyshimin që po me shoqëronte në këtë pune …..mos po nxitohemi në këtë ndërmarje ,i kemi mundësit dhe kushtet për ta kryer mirë e mos ti diziluzionojmë as fëmijët e as prindërit që mezi e presin frekuentimin e saj. Nga kjo gjendje më nxori zilja e telefonit ,po pasi e pashë që ishte një numër i panjohur ,duke menduar se do të ishte ndonjë promocion i ndonjë prodhimi ,tip-reklame, nuk e hapa .Mora në dorë abetaren dhe sa bëra ta hap cicëroi përsëri telefoni .Ishte i njëjti numër.Pa u menduar gjatë e hapa dhe iu pergjigja:
-Urdhëroni !
-Mirëmbrëma ! Një e folur e kthjellët e shqipes.
-Mirëmbrëma ,ju prgjegja unë dhe po prisja.
-Unë që ju telefonoj, kam mësuar nga gazeta Dielli që ju së bashku me disa shokë tuaj po hapni një shkollë për fëmijët shqiptarë në Astoria .
-Jeni shumë e saktë ,ne jemi duke punuar,për të ralizuar nje ndërmarje te tille ,jo si biznes po si shkollë të komunitetit ,më falni që ju pyes ,po ju kush jeni !
_Unë jam Carrie Hooper,jam amerikane dhe gjuhën shqipe e kam mësuar vetë .Unë kam lexuar shumë për historinë e popullit shqiptar dhe njoh mirë edhe zakonet dhe traditat tuaja ,dhe ju mora t’ju them se unë jam e gatshme të vij e të takoj fëmijët e shkollës suaj dhe të bisedoj me ta. Ju nga dialekti më dukeni që jeni nga jugu,mos jeni nga Korca, më pyeti Carrie.
-Keni të drejtë pjesërisht, unë jam nga jugu ,por jo nga Korca ,unë jam nga Lushnja ,nëse e keni dëgjuar emrin e qytetit tim.
-Posi ,e di shumë mirë ,Kongresi i Lushnjës më 1920 që shpalli Tiranën kryeqytet.
Unë qesha ,nuk e di përse por qesha me shpirt dhe më doli me zë-dhe vazhdova -Unë ju falenderoj shumë për gëzimin e madh që më sollët , më dhatë një arsye më shumë për ta hapur shkollën shqipe këtu në Nju Jork, më dhatë një nxitje të jashtëzakonshme. Ju falenderoj edhe për gadishmërinë dhe mbështetjen tuaj ,po ne nuk e kemi hapur shkollën akoma ,atë do ta hapim më 7 Mars ditën…Pa mbaruar fjalinë unë, ajo thirri në anën tjetër të telefonit:
-Oooo e kuptova, keni zgjedhur ditën e mësuesit ,ditën e shkollës së parë shqipe …
Unë shumë i emocionuar e i befasuar. Edhe këtë e dini…_Ju thash, unë di shumë gjëra, di edhe këndoj edhe këngët tuaja. Lule bore ,Hymnin e flamurit ,i bie edhe pianos po edh ciftelisë ,a keni cifteli, ju aty në Astoria?
-Nuk kemi ,sic nuk kemi edhe shumë gjëra të tjera, por pas kësaj bisede me ju unë ju premtoi se do të plotësojmë të gjitha kushtet dhe këtë ambjent të vogël, që na e ka dhënë falas bashkatdhetari ynë kristaq Foto, do ta kthejmë në një qendër të vërtetë të kulturës shqiptare. Unë do të ndjehesha shumë i kënaqur në se ju do mund të na vinit në këtë ditë të hapje së shkollës shqipe ….
Heshtje…Një heshtje që unë e mora për hëzitim të pranushëm …kur befasi…Unë nuk ua thashë të gjitha akoma …Unë jam e verbër .. Unë mbeta…
…dhe tani që e shkruaj ,pas disa orësh të bisedës ,sytë më mbushen me lot…Pauzë e gjatë…
Unë:-Keni vështirësi të udhëtoni ,e kjo është e natyrshme ,por ne do ta gjejmë vetë mundësine dhe do t’ju marrim e t’ju sjellim një ditë midis fëmijëve shqiptarë që duan të mësojnë gjuhën shqipe,gjuhën e prindërve të tyre, që ju t’ju tregoni atyre shembullin tuaj kaq të vecantë e befasues.Bisedën që zhvilluam së bashku ,në se do ma kish treguar dikush tjetër ,unë nuk do ta besoja por do ta merrja për një trillim artistik. Unë ju falenderoj shumë për bisedën që bëmë duke ju premtuar se do të flasim përsëri duke ju konsideruar një mike të mirë të shkollës që do të hapim! Ju faleminderit dhe shumë suksese ,përfundoi bisedën mikja e shkollës sonë Unë-PO DUHET TA HAPIM SHKOLLËN PËR FËMIJËT TANË…