ALFONS GRISHAJ/
Errësirë mbi vendin tim/
Atdhe , u mblodhën retë, u bë mynxyrë…/
Një kahje e rreme shëndrit porsi lyrë./
Kalorësit e lirisë të kurthuar me hore/
Një luftë e humbur që kurr’ s’ka fitore./
Dhe nëse derdhë djersë… është bosh…/
Nuk mbushet me ujë vrimat e kosh’,/
As burrëri nuk ka me pisa t’ paudhë,/
Nuk e lanë zhigun as fjalë e as shpullë./
E , nëse më pyesni t’ lodhur nga jeta…
Do u them o miq : “fitoren e bën kuleta!”
T’ gjithë popujt mjeranë pa busull e urti ,
Gjithmonë qeverisen nga pis Jahudi!
E ju do më thoni : “ U lodhën heronjtë tanë!”
E unë do përgjigjem :” S’ka lodhje vatanë!”
E di , të rrethuar me Serb e Turkoshakë,
Komunistët paatdhe , mbarsen si shakë.
Po, fuqia kombit është atdhedashuria
Mbi miellin e sahanët që ngre lypsaria,
Shqipëtari do ngrihet një ditë mbi tiraninë
Me zjarr e hekur do e shkulin makutërinë.
Tash o mjeranë , gëzofshi kryq’n e Greqisë…
Ramëziun e Vuçiqit , bakal’n e Rumelisë ,
Kameleonin pabrekë , traktat’n panderë…
Skamje ju mbuloftë , paçi terr e ferrë!