Studiuesi Rrustem Berisha: Institucionet shqiptare të veprojnë te kancelaritë botërore për dënimin e krimeve serbo-malazeze, të edukohet brezi i ri
Intervistoi: Eneida Jaçaj Lamçe
Populli shqiptar ka përjetuar masakra nga më barbaret dhe më çnjerëzoret, siç është Holokausti Jugosllav dhe ai Grek, ndërsa me trojet e Arbrit janë bërë padrejtësira, si plaçkitje, vjedhje, pazare politike, e deri te tratativat për ta fshirë Shqipërinë nga harta gjeografike. Fuqitë e Mëdha Europiane e copëtuan Shqipërinë për të kënaqur shtetet që do të merrnin pjesë në luftë përkah tyre, lejuan që të zhvilloheshin masakra mbi popullsinë shqiptare, duke realizuar qëllimet e tyre të errëta gjeo-strategjike. Fatkeqësisht, në ditët e sotme janë duke bërë të njëjtën gjë, pasi po mbajnë jashtë Bashkimit Europian Shqipërinë, në vend që të kërkojnë falje për padrejtësitë shekullore që kanë kryer. Populli shqiptar duhet të mbajë qendrim dhe duhet të veprojë që zëri i tij të dëgjohet deri te kancelaritë e huaja, në mënyrë që të dënohen të gjithë përgjegjësit e genocidit serbo-malazez dhe atij grek ndaj popullsisë çame, ashtu siç Gjermania dënoi krimet e nazizmit ndaj hebrenjve. Gjatë Luftërave Ballkanike, ushtria serbo-malazeze ka zhvilluar krime nga më të rëndat dhe kanë ndërmarrë politika shoviniste për copëtimin e trojeve dhe robërimin e shqiptarëve. Atë që nuk po e bëjnë institucionet, po përpiqen ta bëjnë disa intelektualë, si publicisti, studiuesi, njëherësh shkrimtari z.Rrustem Berisha, i cili është autor i librit “Gjenocidi serbo-malazez dhe pushtimi i trojeve shqiptare 1800-1999″, me tri vëllime. Rrustem Berisha ka hulumtuar mbi 15 vite për gjenocidin shekullor që është ushtruar mbi popullin shqiptar. Ky libër ka karakter studimor, historik dhe politik, ku qëllimi kryesor i tij është që të rrisë ndërgjegjësimin dhe trysninë e përgjegjësisë së institucioneve shqiptare, për të vepruar në kancelaritë më të larta ndërkombëtare, që të dënohen kriminelët dhe t’u mësohet brezave të rinj historia e nëpërkëmbjes së popullit shqiptar. Berisha ka studiuar qindra dokumente, ku ka zbuluar se janë mbi 30 000 persona me emra të vrarë që nga viti 1800 deri me 1999, që nga Podgorica, Tivari, Plava, Gucia, Ulqini, Shkodra, Tetova, Dibra, Kumanova, Peja, Gjakova, Prizreni etj. Rruste Berisha vë në dukje se nuk ka serb, malazez, grek as maqedonë, pasi janë shpikje nga disa vende të Evropës për të shfarosur kombin shqiptar. Rrustem Berisha është autor i librave: “Pse vdekja”, “Holokausti shqiptar”, “Trojet tona”, “Triumfi i drejtësisë në tribunalin e Hagës”, “Gjenocidi serbo-malazez dhe pushtimi i trojeve shqiptare 1800-1999” 1,2,3.
-Përgëzime për punën e vyer dhe të palodhur, për të nxjerrë në pah të vërtetat historike, kalvarin e vuajtjeve të popullit shqiptar, nga gjenocidi serbo-malazez, në harkun kohor njëshekullor të viteve 1800-1999. Mbi trojet shqiptare janë kryer padrejtësira dhe masakra barbare, siç është genocidi serbo-malazez, për të cilin do të flasim, por këtu do të përmendja edhe genocidin grek ndaj popullsisë çame, me në krye famëkeqin gjeneralin Napoleon Zervas. Të gjithë përgjegjësit duhet të shkojnë përpara drejtësisë, por falje duhet të kërkojnë edhe Fuqitë e Mëdha Europiane, që kanë bërë çfarë kanë dashur me Shqipërinë.
Më lejoni t’ju falenderoj përzemërsisht për këtë komunikim me lexuesit e Gazetës “Dielli”! E konsideroj një mundësi të mirë jo vetëm për informimin e opinionit, por edhe si një mesazh për ngritjen e një apeli që të bëhet më shumë për pasqyrimin e historisë sonë, kuptohet jo vetëm para opinionit tonë kombëtar, por edhe para atij ndërkombetar. Është për keqardhje që institucionet shtetërore si në shtetin amë e po ashtu edhe në Kosovë nuk kanë bërë asgjë për ngritjen institucionale të mbamendjes apo të institucionalizimit të së kaluarës sonë historike. Tragjike dhe e pakuptimtë se si në Tiranë, në Shkodër e në Prishtinë nuk ekziston një Muze i Gjenocidit, nuk ekziston Muzeu i Pastrimit Etnik të Krahinës së Nishit, e nuk kemi as Muze të Luftës së fundit, kjo nuk mund të shpjegohet. Mos të flasim për një Muze të Pastrimit Etnik të Popullit Shqiptar, nga trojet e veta. Një Muze per Luftën e Nokshiqit dhe betejat historike që janë zhvilluar edhe gjatë pushtimit të Perandorisë Osmane. Ngjarjet e hershme që kanë ndodhur në historinë tonë të lashtë. Secili njeri duhet ta pyesë vetveten – se ku e shohin fëmijët tanë të kaluarën tonë, në cilat institucione. Nëse ndërtojmë shtet, së pari duhet të ndërtojmë institucionet që prezentojnë identitetin tonë kombëtar. Pa këto institucione, ne nuk kemi ndërtuar shtet. Institucionet ku do të prezentohej e kaluara jonë historike, kjo është e pafalshme dhe njëherit shumë absurde. Vetëm ky përkushtim institucional flet shumë për papërgjegjshmërinë e atyre që qeversin si në Tiranë e po ashtu edhe në Prishtinë. Çdo armik i përbetuar i popullit tonë synim parësor ka gjithnjë fshirjen e të kaluarës sonë, pra sa më pak që përmendet e kaluara jonë, aq ma mirë është për armiqtë tanë!
-Cili ishte faktori ngacmues që ju bëri të shkruani këtë libër studimor, dhe sa janë zotuar institucionet shqiptare për të dënuar gjenocidin serbo-malazez, një e kaluar e cila nuk duhet harruar, por duhet t’u bëhet e njohur edhe brezave të rinj?
Jemi shumë larg dokumentimit dhe studimit të historisë sonë, e po ashtu kemi bërë shumë pak për argumentimin dhe studimin e, sidomos, ngritjen e institucioneve që prezentojnë gjenocidin shekullor të ushtruar mbi popullin tonë. Nuk e di si ta definojë një qeverisje apo edhe një njeri i cili nuk bashkëjeton me fatin e kombit të vet. Nuk mund ta kuptoj ndërtimin e tij shpirtëror, as personalitetin e tij, po që se nuk ndjen dhe nuk frymon njerëzisht ashtu siç kanë frymuar ata që e kanë lind, pra familja dhe kombi. Preokupimi i vazhdueshëm i të gjithëve duhet të jetë fati ynë, në të kundertën njeriu nuk arsyeton as ekzistencën e vet, e nuk kupton as misionin e jetës së tij.
-Atë që nuk po e bëjnë institucionet, po e bëni ju duke paraqitur një studim të tillë, ku paraqitet i gjithë kalvari i vuajtjeve dhe masakrave ndaj shqiptarëve. Puna juaj është voluminoze dhe e shtrirë në një kohë 15 vjeçare. Besoj se ju nuk jeni vetëm në këtë projekt, kë do të falenderonit sot?
Dëshiroj të falenderoj publikisht dhe përzemersisht bashkëautorin e këtij projekti. Përgjatë më shumë se një dekade, kryetari i shoqatës SHQIPTARËT E BASHKUAR, me qendër në Miçigan, zoti Rrok Dedvukaj, një veprimtar i çështjes kombëtare nga Miçigani, ka qenë në çdo hap dhe angazhim bashkë, dhe kemi bashkëvepruar pa u ndalur për vite me radhë. Rrok Dedvukaj ka një meritë të veçantë, pasi që ka berë të mundur realizimin e ketij projekti, jo vetëm botimin, po edhe hulumtimet në arkiva dhe në shumë vende dhe terene, duke perfshirë edhe mijëra dokumente dhe literaturë historike. Pa mbështetjen e tij, nuk besoj që ky projekt do të realizohej, andaj e ardhmja i ka borxh këtij personaliteti të dalluar të çështjes kombëtare, ndërsa unë personalisht admiroj pa masë përkushtimin e tij atdhetar. Vlerësoj lart angazhimin e bashkëpunëtorve të mi; Dr. Islam Laukës, Dr. Elena Kocaqit, Dr. Qazim Namanit, Dr. Teki Kurtit, Mr. Ismet Azizit, Ramiz Lushajt, Reshat Sahitajt, Rexhep Dedushajt dhe shumë studiuesve nga Tirana, Shkodra, Prishtina e mërgata. Njëherit nuk ka munguar edhe përkrahja nga shumë veprimtarë në Miçigan, Uashington, Neë York e më gjerë, të cilët me të vërtetë më bëjnë krenar dhe më japin kurajo për të vazhduar me punën hulumtuese edhe në të ardhmen. Duhet t’i shpreh mirënjohjen time z. Faton Zogjani, i cili ka marrë iniciativën për përkthimin e këtij libri. Po ashtu, një mirënjohje të veçantë për veprimtarët, z. Dodë Nicaj, z. Luigj Gjokaj, z. Kolë Dedvukaj, z. Dedë Dushaj, z. Harry Bajraktari, z. Sab Gashit, z. Esad Gjonbalajt, z. Rexh Muriqi, z. Sam Gjokaj, z. Nikollë Junqaj, z. Qazim Dedushaj, z. Emrush Musaj etj, pa përkrahjen e të cileve ky projekt nuk do t’i kishte sukseset me të cilat po vazhdon të pushtojë opinionin kombëtar e së shpejti edhe atë ndërkombetar. Këtu shtjellohet Gjenocidi serbo – malazez për 200 vjet, si një luftë e parreshtur për të zhdukur kombin shqiptar. Tre vëllimet përbëjnë një dosje të fuqishme të gjenocidit shekullor. Janë me qindra dokumente dhe mbi 30 000 persona me emra të vrarë që nga viti 1800 deri me 1999, nga mbarë hapsira shqiptare, që nga Podgorica, Tivari, Plava, Gucia, Ulqini, Shkodra, Tetova, Dibra, Kumanova, Peja, Gjakova, Prizreni etj. Janë me qindra studiues të huaj që flasin dhe deshmojnë për gjenocidin serb e malazez.
-Gjenocidi serbo-malazez, apo Holokausti Jugosllav, mbi popullsinë shqiptare, ka qenë i vazhdueshëm në kohë. Pse shtetet më të fuqishme nuk kanë arritur ta ndalin kohë më parë? Çfarë fshihej pas mosveprimit të tyre?
Në politikë gjithmonë mbizotëron interesi gjeostrategjik i fuqive vendimarrëse, dhe e drejta merret shumë pak parasysh, për këtë ne duhet të jemi te vetëdijshëm si popull, dhe duhet të kemi një mobilizim dhe një bashkim më të madh të forcave dhe energjive kombëtare, për t’u përballur me padrejtësitë historike, që kanë ndodhur mbi popullin tonë. Aleancat e fuqive dhe interesave, përcaktojnë fatet e kombeve të pafuqishme.
-Gjenocidi serb ndaj popullsisë shqiptare dardane është cilësuar si një nga aparteidet më barbare mbi njerëzimin, në rastin konkret shfarosjen më çnjerëzore të popullsisë nga trojet shqiptare. Gjermania, pas Luftës së Dytë Botërore zhvilloi të famshmin “Gjyqi i Nurembergut”, ku ndoqi penalisht të gjithë ata që morën pjesë në Holokaust dhe zhvilluan krime të tjera. Serbia nuk ndjen asnjë lloj pendese apo të kërkojë falje ndaj popullsisë shqiptare, për të gjitha masakrat çnjerëzore që ka bërë.
Formimi dhe vetekzistimi i Serbisë është i lidhur me krimin, ashtu është e konceptuar ekzistenca e tyre, sepse ata janë të vetëdijshëm se nuk kanë as histori e as identitet, pra janë një hordhi barbare e ardhur në trojet tona. Janë pushtues barbarë pa atdhe, dhe si të tillë nuk mund të mendojnë ekzistencën pa krim, hegjemonizëm dhe gjenocid. Pse, për arsye se janë një popull pa atdhe, deri më sot historia nuk njeh një vend që mund te definohet si i tyre, si vendlindje e tyre, nga kanë lind si kolektivitet. Por janë pushtues dhe nuk mund të definojnë një hapësirë gjeografike që u takon atyre, përpos trojeve të pushtuara dhe aneksuara. Evropa ju ka pranuar aq sa kanë pushtuar troje, kjo është drejtësia evropiane. Për këtë duhet të bindet çdo njeri normal në këtë botë. Andaj, ata vazhdojnë të projektojnë në vazhdimësi plane hegjemoniste, sepse ashtu janë të formuar, dhe nuk duhet të presim kërkim falje nga bishat për krimet që i kanë kryer, për mua është absurd kjo që mendojnë disa.
-A duhet të ketë një qëndrim nga SHBA dhe BE, për të shënuar një tjetër pikë kthese në vazhdën e të gjitha përpjekjeve për çlirimin e popullit të Kosovës dhe për t’i kthyer plotësisht dinjitetin e munguar?
Së pari kisha kërkuar një qëndrim shqiptar të mbarë kombit shqiptar, një qendrim unik, me të cilin padrejtësinë historike kundër kombit shqiptar duhet ta ngremë para kancelarive më të fuqishme botërore. Duhet të bindemi një herë e mirë dhe përgjithmonë se serbët nuk mund të ndryshojnë, jam përpjekur në mënyrë shkencore ta analizoj në libër, se kemi të bejmë me një kolektivitet që ka në gjene krimin, pra krimin e ka në “kulturë’’ krimin e ka në “folklor”’, krimin, e ka në “art”, krimin, e ka në “arsim”, krimin ka në “zakone”, krimin, e ka në “shkencë”, krimin e ka në “politikë”, krimin mbi të gjitha e ka në “fe dhe kishë”, që vazhdimisht predikohet krimi si e vetmja formë e mbijetesës së kësaj hordhie, pra kjo hordhi barbare pa identitet ka në gjene krimin dhe nuk ndryshon deri sa të ekzistojë.
-Patjetër që reflektimi dhe veprimi duhet të nisë fillimisht nga instuticionet shqiptare dhe populli shqiptar i bashkuar. Megjithatë, si e shihni ju rolin e ndërkombëtarëve që populli shqiptar të fitojë të drejtën për dënimin e të gjithë atyre që shkaktuan mizori dhe shkatërrime mbi trojet e Arbrit?
Duhet të bindemi se në diplomacinë ndërkombëtare mbizotërojnë interesat gjeostrategjike e jo drejtësia apo vënia në vend e drejtësisë, apo të presim një të drejtë të mohuar të vendoset herët apo vonë; kjo është një ëndërr që duhet ta heqim nga mendja se të tjeret po brengosen për ne, kurse ne të mos brengosemi për veten tonë. Mbi ne është ushtruar padrejtësi e madhe gjatë historisë, por edhe kemi pasur miq që na kanë shpëtuar pa u shfarosur mbarë kombi ynë, për këtë duhet të jemi të vetëdijshem, dhe humbja e miqve është tragjedi për ne.
-Serbia dhe Mali i Zi zbatuan politika shoviniste ndaj popullsisë shqiptare, për copëtimin e trojeve dhe robërimin e shqiptarëve. Sipas studimit që ju keni kryer, cili është bilanci i të vrarëve nga ushtria serbo-malazeze dhe cila është masakra më e egër, më barbare, që është kryer mbi popullsinë e Kosovës dhe në viset e tjera shqiptare, nga Mali i Zi?
Vështirë të konstatohet një bilanc i tragjedisë sonë, dhe të japim një pasqyrë të këtij gjenocidi. Por që nga viti 1804 kur dhe janë shpërngulur me dhunë dhe terror shumë familje shqiptare nga rrethina e Beogradit kurrë nuk është ndalur terrori, dhuna dhe gjenocidi mbi popullin tonë. Vetëm në Luftërat Ballkanike, më 1912/13, janë vrarë mbi 500 000 mijë shqiptarë, dhe populli ka qenë buzë shfarosjes së përgjithshme. Arkivat evropiane janë të mbushura me dëshmi të gjenocidit shfarosës gjatë luftërave apo Aleancës për shfarosjen e kombit shqiptar me 1912/13. Aty shpalosen mizoritë e tmerrshme që nuk mund t’i besoj mendja njerëzore. Në këto arkiva janë argumentet dhe dëshmitë e pakontestuara se si me mijëra familje shqiptare janë ngujuar nepër ndërtesa dhe janë djegur për së gjalli. Deri më sot asnjë reagim apo denoncim i shtetit shqiptar. Ky gjenocid ka vazhduar pa nderprerë asnjëherë. Jo vetëm zgjerim me hegjemoni serbe dhe malazeze, po vetë lindja e tyre është pikërisht me krim dhe gjenocid, spastrim të trojeve shqiptare dhe përvetësim të tyre. Fatkeqësisht, duke ju njohur dhe duke u përqafuar sidomos nga Perandoria Osmane e asaj kohe dhe përkrahja e madhe e Francës, trojet shqiptare të pastruara etnikisht me zjarr dhe shfarosje me lloj-lloj krimesh makabre, u formuan shtete me popuj pa identitet. Duhet të thuhet botërisht se nuk ka serb, malazez, grek as maqedonë. Këto janë shpikje nga disa vende të Evropës për të shfarosur kombin shqiptar. Ndërtimi i këtyre vendeve me kombe të shpikura kishte vetëm një qëllim; shfarosjen e kombit shqiptar dhe përvetësimin e qytetërimit më të lashtë në Evropë, dhe poashtu vdekjen e popullit me gjuhën e parë të njerëzimit.