Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Ekrem Bardha përherë në shërbim të çështjes shqiptare

by

Prof. Elez Osmani/

Njeriu që i takoi shtatë Presidentë të SHBA-ve.

“Nësa ka diçka që më ka ndjekur gjithë jetën, edhe në kohë fatkeqësish, edhe në kohë suksesi, është pikërisht dashuria për Atdheun. Jeta në demokracinë amerikane më bëri të reflektoj mbi shumë gjëra. Kuptova që nuk duhet të hakmerremi për të shkuarën, por të punojmë për të ardhmen, të ndihmojmë në përparimin dhe mbarëvajtjen e Atdheut tonë. Çdo shqiptar duhet të pyesë veten ç’ka bërë dhe ç’duhet të bëjë për Shqipërinë dhe Kosovën. Së bashku kemi shumë për të bërë…” -Ekrem Bardha.

Në librin e fundit, “E vërteta, pavarësia e Kosovës, Amerika dhe diaspora” të z. Ekrem Bardha, një njeri që tërë jetën ia ka kushtuar çështjes shqiptare, lirisë së Kosovës dhe demokracisë së Shqipërisë, gjendjes së shqiptarëve nën Maqedoninë, si dhe jetës së shqiptarëve kudo që jetojnë, por në mënyrë të veçantë veprimtarisë atdhetare të Mërgatës shqiptare në SHBA për lirinë e Kosovës. Prandaj, vepra e tij, thuajse një kronikë jetësore e autorit Ekrem Bardha, në radhë të parë është një burim informacioni i pashtershëm, jo vetëm për rolin e secilit shqiptar, edhe si individ, por edhe të gjitha format e organizimit të mërgatës shqiptare atje, në shërbim të luftës për liri të shqiptarëve të Kosovës. Në veprimtarinë e tij për ta bërë të njohur çështjen shqiptare, edhe sot e kësaj dite e pa zgjidhur, Ekrem Bardha nuk është lodhur shumë, se cilët organizime , parti, shoqata, apo forma të tjera të organizimit kanë punuar, por është marrë me çështjen se si të ndihmohet çështja shqiptare nga administrata më e fuqishme në botë, ajo amerikane. Në mbështetje të te dhënave që ka botuar të libri i tij i fundit, del se gjatë gjithë veprimtarisë së tij nuk ka kursyer asgjë, jo vetëm ai, por edhe familja, që nga koha kur kishte migruar në SHBA. Një i ri, që kishte arritur të ikte nga shërbimi ushtarak në Shqipëri, një familjar, vëllain e të cilit, Sami Bardhën, e kishte pushkatuar sistemi, e kishte pasur të qartë se jeta e më tejshme në atdhe ishte e pamundur. Prandaj, mërgimi i tij, siç mund të kuptohej, edhe për shumë familje të tjera atdhetare, ishte diçka e domosdoshme, për të mos thënë e pashmangëshme, ngase në mënyrën si po ecnin gjerat, në Shqipërinë socialiste, mundësia për të bërë jetë normale dhe me dinjitet ishte e pamundur.

Në SHBA, kishte provuar të gjitha punët e mundshme, derisa kishte arritur të krijonte të mira materiale, për të krijuar mundësi që të bëhej vetë bartës i organizimit të punës dhe të familjes. Kishte arritur që të botonte gazetën Iliria, një kohë shumë të gjatë, por veprimtaria e tij themelore ishte angazhimi për të krijuar mundësi që administrata amerikane të vihej në mbështetje të çështjes shqiptare. Për herë të parë, në vitin 1986, e kishte takuar Presidentin e parë amerikan, Nikson, nga i cili kishte kërkuar që të mos lejonte copëtimin e mëtejmë të shtetit shqiptar, ngase qeveria e kolonelëve grekë, që kishte ardhur në pushtet në Greqi, kishte shfaqur hapur pretendimet e tyre për territoret shqiptare në jug të vendit. Presidenti Nikson, pasi e kishte dëgjuar me vëmendje, i kishte premtuar se Shtetet e Bashkuara të Amerikës, nuk do ta lejonin një gjë të tillë. Ky ishte takimi i parë me një President amerikan në shërbim të interesave të Shqipërisë. Gjashtë Presidentët e tjerë të SHBA-ve, që i kishte takuar, para tyre kishte paraqitur gjendjen e Kosovës, jo vetëm gjatë Luftës së UÇK-së, jo vetëm pas përfundimit të kësaj lufte, por edhe në kohën pa filluar lufta e armatosur në mes shtetit serb dhe luftëtarëve të UÇK-së. Ekrem Bardha kishte njohuri të gjera të politikës së administratës amerikane, andaj jo rastësisht ai kishte pasur mundësi të takonte, siç u tha më sipër, shtatë Presidentë amerikanë, për të kërkuar nga ata ndërhyrjen e duhur në shërbim të çështje shqiptare në përgjithësi, por të Kosovës në veçanti. Siç del edhe në veprën e tij, pas gjenocidit që kishte kryer administrata e Millosheviqit në Bosnjë dhe Hercegovinë, ishte e mundshme që diçka e tillë do të ndodhte edhe në Kosovë. Por, siç dihet, Ekrem Bardha është ndër të parët që ka folur para Kongresit Amerikan, ku ka paraqitur gjendjen e rëndë, thuajse shpërthyese, jo vetëm në Kosovë, por kudo ku jetonin shqiptarët jashtë kufijve të shtetit amë, Shqipërisë.

Kujtimet e Ekrem Bardhës, botuar te libri “E vërteta: Pavarësia e Kosovës, Amerika dhe Diaspora’’, në një mënyrë, ose në një tjetër, përmbush mirë atë thënien e mençur të shkrimtarit francez, Standalit, se ‘‘meriton të hidhet në letër vetëm ajo që mbetet interesante edhe pasi historia e ka dhënë fjalën e saj’’. Nëse diçka në jetën e njeriut, që ka zgjedhur rrugën për të qenë në shërbim të çëshjes së atdheut, pa marrë paraysh se çfarë padrejtësish të ka sjellë historia dhe njerëzit e asaj historie, atëherë ajo është lënia anash e hakmarrjes, ngase atdheu, edhe sipas Ekrem Bardhës, është kudo ku janë shqiptarët. Prandaj, në veprën e tij, ai ka të drejtë kur thotë, se pa lirinë e Kosovës nuk ka Shqipëri. Pra, këtë veprë lexuesi e konsideron ‘‘Një libër pa mllef, gjë e pazakontë, për ata që kanë pasur më shumë dhimbje! Me plot besim se e ardhmja e kombit fillimisht duhet të ketë lirinë e Kosovës. Pa këtë nuk mund të ketë Shqipëri etnike dhe as besim se një ditë do të ndodhë bashkimi i shqiptarëve’’.

Gjatshtë Presidentë amerikan, kanë pasur durimin ta dëgjojnë për çështjen e Kosovës, ta dëgojnë kërkesëne tij dhe të shqiptarëve, që të mos lejohet gjenocidi në Kosovë, që të mos bëhet pastrami etnik i Kosovës dhe viseve të tjera shqiptare jashtë shteti amë, që të bëhet diçka, ku prania e SHBA-ve të jetë e përhershme, si arma kryesore e sigurisë së paqes në atë pjesë të tokave shqiptare. Si gjatë angazhimit të tij, si gjatë udhëheqjes së gazetës Iliria, por shumë e theksuar në librin e tij të kujtimeve, të mbushur me aq shumë fakte, të dhëna, dëshmi, fotografi, që ndonjëheë flasin më shumë se njëmijë fjalë, me dokumente në të dy gjuhët, shqip e anglisht, Ekrem Bardha e ka ndjerë të nevojshme ta theksojë, pa ju dridhur çerpiku, si thuhet, se “unë i takoj së djathtës, por partia ime është Shqipëria”? Prandaj, jo vetëm i kishte hije, por edhe i takonte të reagonte në atë mënyrë, kur ambasadori Gelbart e quan UÇK-në organizatë terroriste, në njjë takim që kishte me veprimtarë të Këshillit Nacional Shqiptar. ‘‘– E dini ju se çfarë janë këta të UÇK? Këta janë terroristë! – tha Gelbard, prerë dhe me ton të lartë. Në atë moment më zuri gjaku i shqiptarit, nuk e përmbajta dot veten dhe iu ktheva me një gjuhë të drejtpërdrejtë, aspak diplomatike. – Shame on you! (Turp të kesh!), i thashë. UÇK nuk është terroriste! Ata djem dhe vajza luftojnë kundër një gjenocidi të pashembullt në qendër të Evropës dhe për të drejtat e tyre njerëzore’’.

Në jetë, siç e thekson edhe vetë, e kishte mbajtur mend një thënie të Abaz Ermenjit, i cili i kishte thënë, se një ditë Shqipëia do të ndryshojë, Shqipëria nuk do të zhduket, nuk do të zhbëhet, andaj çdo angazhim për të mirën e saj, është nderi dhe obligimi i secilit njeri, që e ka mundur hakmarrjen e mosmarrëveshjeve politke nga dashuria për atdheun.

Në rrëfimit e Ekrem Bardhës, ka momente shumë emocionuese, andaj është e kuptueshme se nga një letër, që e bija e Ekrem Bardhës, Donika ia dërgon të vëllait Ilirt nga Tirana, e prek aq shumë Presidentin amerikan Bill Klinton, sa i shkojnë lotët.

Këtu, ndoshta është rasti, të citoj letërn, qe e preku aq shumë Presidentin, por edhe një letër falenderuese të Presidentit, pasi përfundon Lufta e UÇK-së në Kosovë.

Letra e Donikës

Një ditë ajo mësoi për një ngjarje të llahtarshme. Për këtë i dërgoi një letër vëllait të saj, Ilirit.

I dashur Ilir!

Të falënderoj për fjalët e tua! E vërteta është se situata është thellësisht shqetësuese. Po të tregoj vetëm një ngjarje. Ti i ke parë kampet e refugjatëve kosovarë në televizion. Një nga këto kampe ndodhet edhe në Tiranë. Në një prej çadrave janë pesë vajza të mitura, të cilat refuzojnë të dalin përjashta si të tjerët. Vajza dhjetëvjeçare, e cila është e bija e arkëtares që kemi këtu në “Piazza”, i tregoi nënës së saj për vajzat e çadrës. Ajo, së bashku me shoqet e klasës shkonte në kamp për të luajtur dhe për të argëtuar fëmijët e refugjatëve kosovarë.

“E sheh atë çadrën atje?”, – e kishin pyetur vajzën dhjetëvjeçare. Ajo është çadra e vajzave që nuk duan të dalin nga aty.”

Asaj i kanë thënë se ato janë përdhunuar nga ushtarët serbë. Vogëlushja rrëfeu se serbët i kanë zhveshur vajzat në kazermat e ushtrisë. Vajzat thonë se ndihen aq të turpëruara, sa nuk pranojnë të dalin jashtë. Ato qajnë vazhdimisht me kujë, duke shkulur flokët, duke çjerrë fytyrën e duke thënë që donin të vrisnin veten.

Unë e porosita vajzën e vogël t’i pyeste nëse mund t’i takoja. Por fatkeqësisht, ato refuzuan. Situata këtu është e rëndë sa nuk mund të përshkruhet.

Me dashuri, Donika!

SHTËPIA E BARDHË

UASHINGTON

4 tetor 1999

FAMILJES BARDHA

3300 LONE PINE ROAD

WEST BLOOMFIELD, MI 48323T

E dashur Lumtëri, Ekrem dhe Ilir!

Dua t’ju falënderoj edhe një herë që u takuat me mua gjatë vizitës në Miçigan. Gjatë përpjekjeve tona për t’i dhënë fund kryqëzatës së tmerrshme të spastrimit etnik në Kosovë, tregimet tuaja na nxisnin fuqimisht dhe na mbanin parasysh urgjencën e misionit tonë. Ne tani po hyjmë në një fazë të re të përpjekjeve tona për paqe e drejtësi në Ballkan dhe, ndërsa gjendemi përpara vështirësive të mëdha, të jeni të sigurt se do t’i vazhdojmë përpjekjet për t’i ndihmuar qytetarët e Kosovës të rindërtojnë jetën dhe atdheun e tyre. Hillary dhe unë ju urojmë çdo të mirë juve dhe familjes suaj!

Sinqerisht,

Bill Clinton (d.v.)

Ekrem Bardha i tregon se si e kanë lënë vendin e tyre, atë jetë të braktisur dhe është i gatshëm të marrë përsipër shumë më tepër se sa mund të pritej. Ishte nguliturt hellë ne psikën e tij se Shqipëria nuk do të zhduket, nuk do të shpërbëhet. Do të vuajë, por do të mbijetojë. Kosova, pjesa tjetër e atdheut, është në fillin e perit. Nëse ky fill këputet, atëherë nuk do të ketë më Kosovë. Do të jetë një pjesë e harruar, ashtu si viset e tjera shqiptare. Komunizmi është armiku ynë, do i thotë Ermenji, por Serbia është dy herë e armiqësuar me shqiptarët. Nëse nuk do të ketë Kosovë, atëherë nuk do të ketë as Shqipëri. Ngaj duhet dalur në krah.

Presidentët Amerikanë

Në rrugën e drejtë që zgjodhi Ekrem Bardha do të takohej me shtatë presidentë të Shteteve të Bashkuara. Me gjashtë prej tyre do të bisedojë vetëm për Kosovën; në njërin takim, në takimin e parë me një president të shquar, Riçard Nikson, do të bisedojë për Shqipërinë.

Zbuluesi shqiptar Hasan Luçi do të jetë i pari që do të informojë për këtë takim shërbimin e tij të zbulimit të jashtëm. Ai do i shkruajë shefave në Tiranë se, “Ekrem Bardha, shqiptar i njohur, është takuar me presidentin Nikson. Tema e takimit të tyre nuk dihet, por, nga informacionet e ardhura, ka të dhëna se Ekrem Bardha i ka kërkuar Presidentit amerikan mbrojtjen e territorit shqiptar nga një agresion i mundshëm i Greqisë”.Presidenti i kishte premtuar:

, “unë nuk do të lejoj që pretendimet greke për territore shqiptare të realizohen”.

Një letër e Donika Bardhës bëhet shkak madhor për reagimin e presidentit Klinton dhe nis një rrugë e re, përmes një betimi që i bën presidenti i luftës: Serbët do e paguajnë këtë që po bëjnë në Kosovë.

Është një libër i veçantë. Ndoshta më i veçanti që do ta begatojë kujtesën e diasporës. Më domethënësi.

“Nësa ka diçka që më ka ndjekur gjithë jetën, edhe në kohë fatkeqësish, edhe në kohë suksesi, është pikërisht dashuria për Atdheun.

Jeta në demokracinë amerikane më bëri të reflektoj mbi shumë gjëra. Kuptova që nuk duhet të hakmerremi për të shkuarën, por të punojmë për të ardhmen, të ndihmojmë në përparimin dhe mbarëvajtjen e Atdheut tonë.

Çdo shqiptar duhet të pyesë veten ç’ka bërë dhe ç’duhet të bëjë për Shqipërinë dhe Kosovën. Së bashku kemi shumë për të bërë…”

Autori

Po përfundoj duke cituar prof.Dr Emin Kabashin shkrimtar nga Prishtina:

“Çdo studjues që merret me veprimtarinë e gjerë të sa e sa emigrantëve, do kuptoj se ata, prioritet e patën çështjen kombëtare , dhe ky fakt është një realitet me thellësi historike. Kështu studjuesit e kujdesëshem, në të njëjtën kohë, do gjenjë edhe gjurmët e të gjithë brezave të atdhetarëve shqiptarë, qoftë para Luftës së Dytë Botërore apo edhe pas saj. Atëherë del qartë, mendimi se asgjë në jetën tonë historike, e as në jetën e mërgatës shqiptare në Evropë ,në Azi,në Amerikë, nuk ka pikur nga qielli, as nuk ka ardhur vetiu, siç thuhet, nga një faktor i jashtëm, apo nga një dorë e padukshme, në mënyrë që të vë në vijë, jo vetëm veprimtarinë e tyre, por edhe përfundimin e asaj veprimtarie” A nuk eshte ky rast i sotëm shembulli më eklatant?

Ekrem Bardha, gjiganti i heshtur…

by

Alfons Grishaj/

Dashuria për atdheun është vlerë e paçmuar e cila qendron tek atdhetari jo si luks, por si detyrë. Sa më tepër atdhetari përkushtohet ndaj kombit te vet aq më shumë ndihet debitor. E kunderta ndodh me pseudo-atdhetarin, i cili detyren e quan akt heroik dhe per kundrejt saj shpërblimin duke e quajtur atdheun debitor. Historia na meson thelbin dhe rolin e Unit dhe Kolektivit, karakterin real dhe falls. Ne shohim personazhin që vjen nga asgjekundi dhe kerkon per tu berë i famshem me rastësinë e dyshimtë, dhe shqiptarin e vërtetë, që gjaku i tij që pikon nuk duket ne flamurin e kuq se ka të njëjten ngjyrë.

Siç dihet nga të gjithë ne, diktatura komuniste u mundua në të gjitha format për të shkelur gjakun e derdhur të nacionalistëve që mbajten flamurin e pastër. Atyre u krijuan dosjet, ku dhe sot pas 25 vitesh, të përsekutuarit gjykohen në bazë të këtyre dosjeve fallso e të turpshme. Pra, përsëri patrioti quhet spiun e tradhëtarë, dhe komunisti tradhëtar e spiun. Metastazat e komunizmit kanë një puthje satanike si Black Mamba, që dhe anti-toda e përendimit nganjëherë është e pafuqishme prej atij helmi.…Megjithatë, heronjtë janë heronj! Duke pasur si mburojë aktin tyre patriotik nuk kanë nevojë për anti-todë as për këmbana, por vetem për respect dhe drejtësi!

Sot, unë do të trajtoj një nga këto figura patriotike pragmatiste që vijnë rrallë në histori. Aktet politike që i kanë shërbyer kombeve nuk vijnë nga llafe boshe, apo retorika televizive , por politikë tipike diplomatike. Heroi që i kushtohet shkrimi punoi ne kete menyrë, prandaj pa frikë do ta quaj, Gjigandi i Heshtur, i cili bëri të njohur për herë të parë çështjen e Shqiptarve të Dardanisë pranë Kongresit Amerikan, çështjen e shqipëtarëve të shtypur nën regjimin serb.…Mjafton të lexosh 79 faqet e “ HEARING AND BRIEFING”, BEFORE THE SUBCOMMITTEE ON HUMAN RIGHTS AND INTERNATIONAL ORGANIZATIONS, OF THE COMMITTEE ON FOREING AFFAIRS HOUSE OF REPRESENTATIVES.
NINETY-NINTH CONGRES,SECOND SESSION,OCTOBER 2 AND 8,1986. Kjo broshure e botuar nga zyra e qeverise amerikane, me 79 faqe, me titullin: “PERSECUTION OF THE ALBANIAN MINORITY IN YOGOSLLAVIA”, ka një shtytes, një iniciator, një çelës të artë, një patriot të madh, i cili quhet Ekrem Bardha.

Dikush mund të bej pyetje, si është e mundur që një biznesmen, njeri i thjeshtë, i pa diplomuar në shkencat politike, por në stilistikë, të jetë aq largpamës sa të levizë shtetin më të fuqishem në botë për të bërë faktor popullin shqipëtar?! Pyetjet janë të kuptueshme , gjithashtu xhelozia dhe cmira, por inati dhe balta janë të pajustifikueshme.…Pas baballarve të kombit, z. Bardha krijoi zërin më të fuqishëm në historinë e shqiptareve në perëndim. Ai nuk ishte dhe nuk është llafollog për të debatuar dhe tërhequr mendiat që të krijojë “UNIN” në ndërkombtarizim si DioGuardi, por ishte dhe është një punëtorë patriot me energji të pashterrshme për të punuar per çështjen e madhe të kombit shqipëtar. Ekremi, për lobim përdori zgjuarsinë dhe intuiten e lindur ,duke e gershetuar me financë. Ai nuk lobonte me pagesë ,përkundrazi paguante për lobim. Një ditë me tha: “Sikur të kerkoja para për të lobuar për shqipërinë, do më dukej vetja si një i punësuar për të bërë punen, dhe jo si një shqiptarë që ti sherbeja kombit tim”. Kjo thënje të lë pa gojë…Lobimi i tij ishte leva e Arkimedit, që tronditi themelet e shtetit Jugosllav dhe ndryshoj përgjithmonë raportet në favor të popullit shqiptar.
Kongressman Bill Broomfield, njihej si miku i ngushtë i Z. Ekrem Bardha, i cili i frymzuar dhe i shtyrë nga Ekremi, loboi në Kongres me një fanatizem të pashoq për të mbrojtur të drejtat e shqiptarëve nen rregjimin Serb. Broomfield, çeshtjen Ivezaj e përdori si nismë për të shpërthyer vullkanin Amerikan ndaj Jugosllvisë. Ai tregon hapur para Kongresit , se Ekrem Bardha, i dha shtytjen që të njihte dhe të trajtonte vuajtjet e shqiptarëve si prioritet nga shtetit Amerikan. Vlen për t’u theksuar se deri në atë kohë Jugosllavia gëzonte reputacionin absolut tek Amerika dhe kishte “Statusin e Kombit të Favorizuar”, problemi i Dardanisë (Kosova ), pothuajse ishte i panjohur në shtetin më të fuqishem në botë. Patriotet shqipëtarë punonin ne forma të ndryshme për komb, me shkrime, me intervista me takime të niveleve të ndryshme, por kurrë më parë nuk paten një arritje të tillë që të depononin para Kongresit Amerikan me perfaqesues e vet:
Kongressman Bill Broomfield, Ekrem Bardha dhe Joseph DioGuardi, Sami Rrepishti , qe me daten 8 Tetor 1986, ne oren 9:30 do të fillonin “sulmin” ndaj Jugosllavisë…

Nuk do të ripërseris çfare u tha aty prej shumë Kongresmenëve, të cilët ishin në unison,por dua të perseris disa gjëra që për mua ishin alfa dhe omega e takimit…Kongresmeni Broomfield, do të mbronte shqiptarët si një kalorës i madh shqiptar, por me gjuhen diplomatike të sofistikuar:
“I think this has gone so far we are not only talking about one young man from Detroit, because he apparently participated in a demonstration in 1981, 5 years ago, and being thrown in jail for 7 years, and of course, these other two. I think its time now that we show the Yugoslav Government that we respect United States citizenship, I say it is time to cut off their water, and when I talk about their water, I mean trade with United States. I appreciate this opportunity to give this statement before I introduce Mr.Bardha from Detroit.” (Kujdes …Ai permend Mr. Bardha dhe jo tjetër emër të pranishem në deshmi),
Mr. Yatron thank you very much.Thank you Mr. Broomfield(P-18)

Our first witness today is the honorable Joseph DioGuardi, a Member of Congress from the state of New York. We welcome you here today, Joe, and look forward to hearing your statement.(P-21,22)

STATEMENT OF HON. JOSEPH DioGUARDI, A REPRESENTATIVE IN CONGRESS FROM THE STATE OF NEW YORK.

Mr. DioGuardi. Thank you.
Mr. Chairman, first, I would like to thank you and the House Subcommittee on Human Rights and International Organizations for your efforts in preparing for this briefing. In addition, I would like to give special thanks to Congressman Dante Fascell, the chairman of the House Committee on Foreign Affairs, for his part in making this briefing in making this briefing possible.
Many Americans take great pride in tracing their roots to the countries of their ancestors. I am no exception. I am proud to tell you that I have traced my roots through Italy to Albania. It is my ancestral link to Albania, 400 years ago, that has heightened my concern for the ethnic Albanian community in Yugoslavia. In any case, Americans stand for a worldwide standard of morality when it comes to people’s human, civil, and economic rights, whether they be Jews in the Soviet Union, Catholics in Northern Ireland, blacks in South Africa, or yes, ethnic Albanians in Yugoslavia.
Today, we will hear from three gentlemen who are authorities on the repressive policies of the Government of the Socialist Republic of Yugoslavia against ethnic Albanians. I believe that this briefing will shed considerable light upon the current situation in Yugoslavia and should move Congress and the administration to take the appropriate action to bring an end to this treatment of ethnic Albanians by the Government of Yugoslavia. Senator Dole and I are sponsors of concurrent resolutions condemning the repression of ethnic Albanians in Yugoslavia. While the Senator could not be with us this morning, I am pleased to submit his statement for the record.
Mr.Yatron. Without objection.
[The prepared statement of Senator Dole follows:]
Jozef DioGuardi, lexon Statementin e Senatorit Doll, duke e përfaqesuar Atë , i cili kish qenë i zenë atë ditë. Satementi (F-23-24)

Mr. Broomfield, e merr fjalen perseri ,duke prezentuar Z. Ekrem Bardha. Iniciatori i ketij takimi Broomfield, e quante me shumë rëndesi prezantimin e zotit Bardha, pikërisht se ai qe dhe çelsi i takimit historic Mr. Broomfield drejtohet para Kongresit me keto fjalë:
Mr. Chairman, before all the excitement this morning. I was prepared just hopefully to say that we were very happy about the results of the trail, but as you know, things didn’t work out that way and ! wanted to say that.
I want to welcome the distinguished group of experts here this morning. I also want to commend you for your leadership in making this important briefing possible. All of us here today share a deep interest in the issue of ethnic Albanian in Yugoslavia and human rights problem in that country.
Allow me to introduce Mr. Ekrem Bardha, the chairman of the Albanian American Republican Clubs of American. Ekrem is a constituent of mine from Michigan. He is a successful businessman who has distinguished himself in serving the Michigan community. Ekrem was born in Albania and escaped from that American and escaped from that country with his brothers. He reached out for the freedom America offers. By any standard he is an expert on the issue of ethnic Albanians in Yugoslavia. He knows of the sufferings of that group. I want to commend him for his excellent work in calling the attention of all Americans to the plight of that suppressed community. Mr.Bardha has been invaluable in calling my attention to the case of Pjeter Ivezaj, a young Michigan resident who is being illegally imprisoned in Yugoslavia. He and other naturalized Americans are today being detained and imprisoned in tat country. Obviously, Yugoslavia cannot continue to violate the human rights of innocent American visitors in this clearly illegal fashion. I believe that the subcommittee must continue to follow this critical humanitarian issue. On that note, let me present Mr.Bardha, the chairman of the Albanian-American Republican Clubs of America. (P-34,35,36)

STATEMENT OF EKREM BARDHA, CHAIRMAN, ALBANIAN-AMERICAN REPUBLICAN CLUBS OF AMERICA.

Mr.Bardha. Thank you for the opportunity to talk with you this morning about the tragic case of Pjeter Ivezaj, an American citizen who has been illegally imprisoned in Yugoslavia. I want to commend Congressmen Yatron for his interest in this case and his leadership in making this session possible. I am especially proud of the Honorable William Broomfield, from my own region of Michigan. He has shown much dedication and leadership in recently informing the American people and the people of the free world, the injustice of the imprisonment of Mr. Pjeter Ivezaj. I also wish to thank my government, the Department of State, and Senators Don Riegle and Carl Levin for their support in this matter, and we must not forget the Honorable DioGuardi from New York. As chairman of the Albanian-American Republican Clubs of America, I am very concerned. Pjeter Ivezaj is a naturalized United States citizen, standing trial in Yugoslavia for participating in a peaceful anti-Yugoslavia demonstration in 1981 in Washington, DC. Ivezaj had joined other Albanian-Americans in a protest against the Yugoslav Government’s repression of the 3 million Albanians in Kosovo and other regions under Yugoslav rule. He was arrested while on a family visit to his native land for his participation in this demonstration.
As a state department spokesman said on October 3, Ivezaj was just exercising his constitutional rights, which includes participation in political demonstrations in the United States.
Can the United States, the leader of the free world, permit a foreign Communist country to dictate to American citizens which of their constitutional rights they can or cannot exercise?
Ivezaj, like thousands of his compatriots, left his native land because of government repression. As a member of the ethnic Albanian minority in Yugoslavia, Pjeter could not freely exercise his human or national rights. He emigrated from Yugoslavia in search or freedom.
The illegal detention and physical and mental torture of Ivezaj testified that the Yugoslav Communist regime, which has received substantial economic and military assistance from the United States, is no different from other communist regimes; It is a repressive, totalitarian, and immoral regime, which systematically violates human rights, especially with regard to ethnic Albanians, irrespective of having signed the Helsinki Act and other human rights international agreements.
Since 1981 alone, 1,500 Albanians were sentenced to up to 15 years of hard labor and more than 6,000 others were sentenced on misdemeanor charges, according to Yugoslav sources. Western press reports and human rights organizations indicate as many as 30,000 Albanians were imprisoned. As in the case of Ivezaj, Albanians an political prisoners are subjected to physical and mental torture, electric shocks and neuroleptic drugs.
We protest in the strongest possible terms the illegal detention and trial of Ivezaj, and the continued repression of the ethnic Albanians in Yugoslavia.
We call on the U.S. Government to do the utmost to ensure the release and safe return of Ivezaj to the United States, here he can resume a normal life.
The integrity of our Nation, its leadership and political parties will remain unquestionable as long as we stand and defend the rights of every individual citizen, regardless of importance or stature.
Mr. Yatron: Thank you very much, Mr. Bardha, for your statement.
Ne takimin në fjalë folen dhe Sami Repishti, Pedro Ramet…
Profesor Repishi , bëri një përmbledhje serioze të fakteve të persekutimit të popullit shqiptar nën regjimin Serb ,por herë -herë me tonacione zbutese në menyrë pedagogjike …, kur kemi parasysh thenjen e tij ; “I would like to say that I cannot go so far as to say they (Jugoslavia ,shenim i imi), that they are trying to eradicate a culture but they are tyrying to limit the progress of Albania education and culture in Kosovo.”

Zotin Bardha, ne e shohim përsëri të fuqishëm dhe të qartë në kërkesat e tija, paasnjë mendyshje jo duke berë histori familjare dhe jo duke folur me nentekste, me teza e ati-teza , por duke venë doren në plagë e kombit të ndarë që vuante nën makinen e ushtrisë së Serbisë.…Ai e mbyll takimin me fjalet e një politikani të pjekur që nuk ben compromise e lojë fjalësh:
“What I would like to say is that why we are here the issue is very clear, that we are here, that three American United States citizens are in jail or sentenced by the Yugoslav Government, and this is issue here. I think that we are asking the American Government, you, the Senators, Congressmen, to solve this problem, this serious, tragic problem, to bring those men, American citizens, and they belongs in this country.
Resolving the serious matters as Nick Dniloff said, one human being really does matter. I think that is why we are here and I recommended as the rest did (Congressmen, shenimi im) to cut off aid to Yugosllavia and we need some results.
Thank You.

Mr. Yatron , i cili ishte dhe kryetari, e falemnderon Z. Bardha, duke u drejtuar Kongresit dhe duke ju përgjigjur Z. Bardha: “ The fact that we are holding this hearing is an indication that we want to do something and we are going to do something”.

Kam lexuar, degjuar, pare emisione televizive për heronj qe kanë punuar për Dardani si Xhimi Xhema etj, po kurrë nuk e kanë mberritur nivelin e këtij momenti historik që mbërriti Z. Bardha. Ai qe grushti i parë kundër Jugosllavisë ! Të tjerat do të vinin prapa.

P.S . Ky shkrim u shkrojt nga unë për librin e dytë të Ekrem Bardha, “E vërteta : Pavarësia e Kosovës, Amerika dhe diaspora”, ku fatkeqësisht, redaktori e cungoi jo profesionalisht.

VEPRIMTARI I SHQUAR I ÇËSHTJES KOMBËTARE NË MËRGATËN SHQIPTARE TË AMERIKËS, Z.EKREM BARDHA DHUROI 10 MIJË DOLLARË PËR VATRËN

by

Ekrem Bardha, veprimtari i shquar i çështjes kombëtare, patrioti dhe aktivisti i madh i komunitetit shqiptar në Shtetet e Bashkuara të Amerikës,

Konsulli i Nderit të Republikës së Shqipërisë në Michigan dhuroi 10 mijë dollarë për Federatën Pan-Shqiptare të Amerikës VATRA. Një akt i lartë bujarie e fisnikërie si kontribut në jetëgjatësinë e VATRËS si histori, si trashëgimi shpirtërore e materiale, si identitet si krenari dhe lavdi e shqiptarëve të Amerikës. Kontributi për Vatrën është kontribut për kombin shqiptar dhe komunitetin.

Familja Bardha mbështet VATRËN që prej vitit 1917 ku babai i tij Sulo Bardha ishte anëtar i Vatrës në Boston, mik e bashkëpunëtor i ngushtë i Faik Konicës.

Në çdo kohë kur kombi dhe komuniteti ka pasur nevojë, familja Bardha ka qenë një mbështetje e jashtëzakonshme, e kudondodhur.

Federata Pan-Shqiptare e Amerikës VATRA, gazeta Dielli dhe mbarë komuniteti i vatranëve i shpreh mirënjohje të thellë dhe falenderim të përzemërt z.Ekrem Bardha për dhurimin dhe mbështetjen e pakursyer që i ka dhënë Vatrës në çdo nisëm e fushatë. Sa herë që Dielli ka pasur nevojë, Ekrem Bardha ka qenë i pari në listën e përkrahësve duke ndihmuar në jetëgjatësinë e regjistrit mediatik më të vjetër në të gjitha diasporat shqiptare në botë.

Përulësit faleminderit z.Ekrem e familjes Bardha dhe nderim të veçantë për kontributin dhe mbështetjen për më shumë se 1 shekull të Diellit e Vatrës posaçërisht.

“E vërteta” e Ekrem Bardhës si kontribut e dëshmi autentike në historinë e marrëdhënieve shqiptaro-amerikane

by

Sokol Paja/

“E vërteta: pavarësia e Kosovës, Amerika dhe diaspora” e veprimtarit të shquar të kombit shqiptar Ekrem Bardha, është një kryevepër e rrëfimit, një dëshmi e gjallë, një e vërtetë e madhe, një angazhim i pa mposhtur, një monument historik në marrëdhëniet 1 shekullore shqiptaro-amerikane dhe përpjekjeve të mërgatës shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës për çështjen kombëtare e sidomos për pavarësinë e Kosovës.

“E vërteta: pavarësia e Kosovës, Amerika dhe diaspora”, është një vepër e shkëlqyer e kryeveprave të historike të protagonistëve patriotë shqiptarë në Amerikë që vijnë të rrëfyera në një libër plot arritje, sfida, suksese, histori e mbi të gjitha përpjekje të pandalshme për komb e atdhe.

Ekrem Bardha, një ndër shqiptarët më aktivë, protagonistë e më të fuqishëm në gjashtë dekadat e fundit në Shtetet e Bashkuara të Amerikës në librin e tij shfaqet si promovues dhe mbështetës i palodhur i të drejtave të shqiptarëve në Shqipëri, në Kosovë dhe anë e mbanë trojeve shqiptare.

Libri i aktivistit Ekrem Bardha është një vepër shumë e rëndësishme që do u shërbejë ekspertëve e studiuesve të marrëdhënieve ndërkombëtare, shkencave politike dhe historike pasi është një kontribut dokumentar i dorës së parë me: faksimile, ftesa, deklarata, dokumenta, fotografi, memorandume, komunikime personale, letër shkëmbime, intervista, takime, lobime, dëshmi etj. ” E vërteta” e Ekrem Bardhës është mbi të gjitha edhe një mirënjohje e thellë për ndihmën e pakursyer të Shteteve të Bashkuara të Amerikës, popullit e kombit mik amerikan përgjatë historisë sonë kombëtare ku falë mbështetjes amerikane kombi ynë mbijetoi, fitoi e sot radhitet mes kombeve të lirë, të zhvilluar e të qytetëruar në familjen e madhe perëndimore.

Ekrem Bardha në librin e tij detajon përpjekjet kolosale për liri e pavarësi të Kosovës ku së bashku me zyrtarë të lartë amerikanë si senatorë, kongresistë e presidentë të Amerikës e bënë Pavarësisë e Kosovës realitet i cili edhe sot më shumë se kurrë ka nevojë për përkujdesjen e vëmëndjen e Shteteve të Bashkuara të Amerikës.

Libri përmban detaje historike rreth familjes Bardha, mbështetjes që Kongresisti William Broomfield i ka dhënë shqiptarëve si rasti “Ivezaj” e rezolutën për Kosovën, puna e jashtëzakonshme me Presidentë amerikanë, Kongresistë, Senatorë e diplomatë, personalitete publike e politike, shpalosin më së miri detajet nga aktivizmi prej gjashtë dekadash për çështjen kombëtare të Ekrem Bardhës. Nderimi e vlerësimi prej presidentëve amerikanë si Ford, Nixon, Regan, Clinton, Bush tregojnë potencialin dhe vlerat e Ekrem Bardhës i cili për të drejtat e shqiptarëve në Jugosllavi vuri në lëvizje politikën e institucionet më të larta të shtetit amerikan.

Në librin e z.Bardha i kushtohet rëndësi edhe ndryshimit të sistemit monist në Shqipëri, rivendosjen e marrëdhënieve diplomatike shqiptaro-amerikane, ndihmat humanitare të dërguara prej diasporës në Kosovë e Shqipëri, krizën e ambasadave etj.

Një moment i veçantë në libër është krijimi i Këshillit Shqiptaro-Amerikan (NAAC) si organizimi më i lartë shoqëror, politik me figura të shquara të mërgatës shqiptare në Amerikë dhe kontributin e tyre diplomatik e lobues në dobi dhe mbrojtje të interesave të Kosovës e kombit tonë.

Në libër përmendet një episod i përplasjes së z.Bardha në Departamentin e Shtetit me Ambasadorin Gerbald në mbrojtje të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe ekspozimi i krimeve, masakrave e gjenocidit serb në Kosovë.

“Pushtetet dhe qeveritë lëvizin, Atdheu është i përjetshëm” porosi që tingëllon si psalm ungjillor që na e lë amanet Ekrem Bardha për dashuri të pa kushtëzuar për atdheun. “E vërteta: pavarësia e Kosovës, Amerika dhe diaspora” e Ekrem Bardhës është një ndër botimet më serioze në fushën e diplomacisë aktive shqiptaro-amerikane, një trashëgimi e vyer publicistiko-historike dhe kontribut i artë në historinë moderne të kombit shqiptar e mërgatës shqiptare në Shtetet e Bashkuara të Amerikës.

Ekrem Bardha, celebrating the Life and the Contributions of an Albanian American Icon

by

Anila Nicklos, M.Ed., CDP/

05/13/2023

Throughout my life, I have considered myself abundantly blessed to have met the most incredible Albanian Icons, the ones who have influenced, directed and shifted the fate of our very own existence as a nation and as a people. And when you place the attention to learn more about their journey, you might just find out how tall the stakes were for them, how high they had to jump, how tough the obstacles to overcome, and how much pain their heart endured.

Almost 20 years ago, as fate decided, in one of the events I participated with the Albanian American community in Cleveland, the honored and the most distinguished guest, Ekrem Bardha, made his presence too. He had traveled from Detroit to support the Albanian American community of Cleveland. Ever since then, the person who walked across the room with an incredible confidence, power, vitality, and yet kindness has taught me much through his active political engagement and his own efforts for the betterment of an entire culture, people, and our homeland.

In his first book, Far Yet Near Albania, Mr. Bardha with an open heart shares his personal journey from Albania to America. I remember reading the book that he personally gifted to me and others in our community in Cleveland. To this day, I am in awe of the power of love this family had for one another and for those in need as well as the love of their hearts for their country, Albania.

Life runs so fast and we experience being busy. And if things go well, we also might become a bit selfish, value our personal lives more and withdraw from community contributions. With Mr. Bardha’s commitment no matter how far away from Albania, how successful and what achievements he enjoyed, Albania and Kosova remained forever top of mind and near his heart.

It is so fitting that his birthday today, and Mother’s Day celebration are one day apart from each other here in America. Mr. Bardha’s mother Buleja a fierce, brave and compassionate woman taught her sons well. There is no coincidence her picture is quite visible in Mr. Bardha’s office. Nene Buleja participated fully in Mr. Bardha’s life and memories of them together in different events bring beautiful loving energy and fill up his office always. What I love the most (I would highly recommend everyone to read the book) about the story that Mr. Bardha shares with us in his book is this particular moment in their life, mother and son, that I can never forget, I will never forget and I will always cherish.

Radanj, June 1953 – Young Ekrem decides to escape Albania. One of his brother’s Samiu already suffering in the communist jail. Nene Buleja made a tough decision, leaving one part of her heart in Albania to save her other sons. For young Ekrem, his heart cried for his brother and as much as he loved his country he could not collaborate with the regime. Both, mother and son torn with the decision embarked on the journey to not look back and cross the border. There was a moment where Nene Buleja felt exhausted walking at night. She says to young Ekrem, go ahead… I can’t walk anymore. But young Ekrem knew, if his mother stayed behind, he might never get to see her again. And Nene Buleja could have suffered awful consequences. Young Ekrem carries his mother Bule on his back until they make it to the border. As I read this story in his book, I could not stop crying. We live in times of uncertainty and times in which we might question a whole lot. One thing is very clear…the love for one another is what transports us through tough times. Mr. Bardha remembers his mother Bule emphasizing to him and his brother how they should all stay together, united and love one another always and forever. Later in life, the bond between mother and son got stronger, and fonder. Mr. Bardha saves a special place in his heart for his mother and fondly remembers how Nene Buleja’s vision positively and successfully impacted their lives.

Mr. Bardha’s example of leadership and role modeling cemented a new era in the way political engagement, lobbying and relationships are built and in the best way to positively impact Albanian causes in Albania and Kosova. There is tremendous depth in how Mr. Bardha leads his political engagement, his fierce efforts, and his balanced view to what should be the best approach for all of us and in to how to achieve the best outcome on behalf of all of us. Mr. Bardha impresses upon how his political party is Albania and how the Albanian Diaspora in the USA is the most precious treasure for the Albanian nation.

In the years, in which I have had the pleasure and the honor to meet Mr. Bardha, I have met his best friend and life partner Ms. Lumturia. We have met several times, and for different occasions. At home, she displayed the most hospitable characteristics of a classy, elegant and loving host and when at events, Lumturia still expanded her love and offered gifts. The best gift I have received was her pure love. Ms. Lumturia consistently and with devotion supported Mr. Bardha in his endeavors of Albania and Kosova. She became an inspiration in a journey that did not come without hard work and effort. She is an inspiration to me too. There is so much sunshine in her eyes and in her soul.

In closing, I could spend hours speaking about Ekrem Bardha a friend to all of the Albanians. Although, today, I wish to celebrate him, his vision, leadership, and the love for his country. In the words of Ekrem Bardha — Albanian Diaspora ought to invest in Albania. Albania is our homeland and we must love it in good moments or tough ones. We must invest there and support its economy.

Happy Birthday Ekrem and many more wonderful ones! I am most blessed to have met you!