Nga Valentin Lumaj/

E njohur tashmë si një nga Degët më të vjetra të Vatrës ( Dega 33 e Detroitit ) shtohet me  “vatranin” më të ri, të cilin Kanunorja “se  pranon”, por  gjyshi i tij ka vendosur t’i paguaj kuatizacionin per vitin 2014 dhe vitet ne vazhdim. E ky është Emiljano Rakaj, djali i sapolindur i Sekretarit e Vatrës për Degën e Detroitit, Mondi Rakaj. I ati i Mondit, Pal Rakaj e ka vendosur këtë pa asnjë ngurrim, sapo Emiljano ka lindur. “ Ja edhe vatrani më i ri”, – thotë Pali, kur na fton për një kafe, e cila siç shihet i kalon kufijtë e kafes.

Të pranishëm në këtë gëzim ishin Don Fran Kola, Famullitari i Kishës Katolike të Shën Palit, një nga Qendrat më të njohura fetare dhe kombëtare në emigracion, Alfons Grishaj “ Pishtar i Demokracisë” dhe Kryetar i Degës së Vatrës në Michigan, Botuesi Pjeter Jaku, aktivistet e njohur Kujtim Qafa, Julian Çefa etj.

Përshëndetjet dhe urimet në raste të tilla janë të pakursyera, ashtu siç janë dhe deshirat e secilit për të marrë pjesë në gëzime si ky. Secili prej nesh e  ka pasë një ditë të tillë, mvaret se si  e kanë përjetuar dhe se ku. Në emigrim, gëzimi i lindjeve bëhët i dyfishtë. Çdo njëri i lindur në emigracion mbart me vete gjithë jetën peshën e dy atdheve, atdheun e babait dhe të kombit prej nga vjen dhe atdheun ku ka lindur. Të lindësh në Amerikë është një privilegj që shumëkush në botë e deshiron. Fëmija, natyrisht nuk e din  se ku ka lindur, por e ndjen dorën e një vendi si Amerika dhe, disa herë më mirë është kur e ndjen edhe dorën e  përkushtimin e  prindit.

Emiljani, si dhe shumë fëmijë të tjerë shqiptarësh dhe nacionalitetesh të tjera, që lindin në Amerikë, kanë nevojë për një pikë reference në patriotizmin dhe frymën kombëtare, me të cilën duhen rritur dhe për të cilën i detyrohen gjithë jetën prindërve, atdheut dhe  fëmijëve të tyre. Vitet kalojnë shpejt e asgjë nuk duhet lënë për nesër, ndaj “ nxiton “ Pal Rakaj për ta “berë” anëtar të Vatrës, ndaj gëzohet Nëna Gjyle, ndaj ndjehet mirë nëna që e lindi Matilda që para pak muajsh e la atdheun, ndërsa Fredi, xhaxhai i Emiljanos, mendon se si do ketë fatin e tij dhe të gjithë e urojnë dhe presin dasmen!

Mondi, tashmë baba mediton familjen, të nesërmen, duke parë në sytë e tij të qeshur, Palin dhe Gjylen, Ferdin dhe motren, duke parë gjithë udhën, prej nga erdhi deri këtu.

Le të kemi sa më shumë fëmijë e prindër të tillë për t’i shtuar atdheut, për t’i shtuar shqiptarisë një vatran si Emiljani!