Engjell Koliqi – Dielli

Prof. ASTRIT MEMIA,Njeriut që kurrë nuk ndaloi të punojë dhe të kontribuojë për kombin….

September 25, 2020 by dgreca

**Prof. Dr (Doc. Asoc.) Astrit MEMIA.**–

Portret politik: TË MARSHOJË E LULËZUAR SHQIPËRIA ME MINISTRIN E BURRNIS’–

Shkruan: Engjëll KOLIQI-*

Dardani, shtator 2020– Kam patur fatin të njihem dhe të filloj bashkëpunimin, në shumë fusha të jetës, aty ku ka kontribuar shumë, aty ku edhe unë kam dhënë një kontribut, në Radiotelevizionin Shqiptar (RTSH) në Tiranë, që në vitin 1992 dhe vazhdojmë të kontribuojmë bashkë, kudo që na thërrasin nevojat dhe intereset tona kombëtare. Patjetër se duhet të ndjehem i privilegjuar, me fatin tim të mirë, që gati tri dekada më ka përcjellur në kontributin tim përkrah Shqiptarit të Madh, më të vezulluar se ari, kurrë i ndalur në lëvizjet profesionale dhe shumë të fuqishme, në shërbim të kombit tonë, por edhe të mbarëvajtjes pastërore e paqësore të shoqërisë njerëzore në nivelin global.

Jo rastësisht Dr Astrit Memia ka specializuar e doktoruar në universitete ndërkombëtare dhe ka marrë titullin jetësor Ambasador i Paqes, që më 2003, në Jerusalem, duke u angazhuar aktivisht në Federatën Ndërkombëtare Botërore të Paqes. Të shpallesh ambasador paqe në Izrael ka një domethënie të madhe, sepse aty është vulosur kontributi i madh i Astrit Memisë për paqen dhe mirëqenien njerëzore në nivel global – botëror.

Kush është Astrit MEMIA?

Veprimtari i Paqes në nivel global dhe themeluesi i drejtuesi i Forumit Imazh & Media –

I lindur më 4 prill 1965 në Tropojë, rrëzë Alpeve Shqiptare, djaloshi bukurosh i Memiajve, Astriti, rritej plot vezullima fëmijërore dhe që në vitet e para të shkollës vërehej se nga ky Djalosh Shqipërisë po i vinte Burri i Madh i Kombit, që falë veprës së tij madhore për kombin dhe atdheun, nga shumica e shqiptarëve do të quhej Ministri i Burrnisë.

Prindërit, Babë Qazimi dhe Nënë Shaha (e lindur Byberi – Biberaj), e kishin edukuar me ndjenja të zjarrta atdhedashurie dhe e kishin motivuar të kontribuojë për njerëzit, kudo të mundet, anekënd botës, me shembuj të mirë e të gjallë të jetës dhe të veprimtarisë profesionale, patriotike dhe humanitare. Doktor Qazimi (babai i Astritit) kishte shërbyer me dinjitet dhe profesionalizëm të madh, për mirëqenien shëndetësore të popullsisë në Malësinë e Tij, megjithë kushtet dhe mjetet e pakta që kishte. Edhe Nëna Shahe, e familjes së madhe patriotike e kontributdhënëse – Byberi-Biberaj, me shumë sakrifica i kishte rritur shtatë fëmijët e saj, duke i edukuar gjithmonë të gjithë, pra edhe Astrititn, që të mos kursejnë asgjë nga vetja, në shërbim të kombit e atdheut, por edhe përgjithësisht në shërbim të njeriut, ssidomos të nevojtarëve.

I lindur dhe i rritur nga këta prindër, Astriti, patjetër që do të bëhej një burrë shumë i vlefshëm i kombit dhe i Shqipërisë dhe i shtyrë edhe nga ngjyrimet e shenjtërisë dardano-ilire, Ai do të kontribuonte shumë edhe në shpërndarjen e së vërtetës në botë, për mirëqenien e të gjithë njerëzve, anekënd globit, pra do i kontribuonte denjësisht globalizmit, në zhvillimin e mirëfilltë e paqësor.

Si i shkëlqyer dhe i vezulluar që ishte në shkollën fillore në vendlindje, Astritin Babë Qazimi e regjistron në shkollën e Gjuhëve të Huaja, që e frekuenton në vitet 1979 – 1983 dhe e mbaron me sukses të shkëlqyeshëm, për t’i vazhduar pastaj studimet në Universitetin e Shkodrës “Luigj Gurakuqi”, ku mbaron fakultetin e Gjuhës dhe të Letërsisë Shqipe. Pa vonuar shumë, angazhohet në studimet postdiplomike dhe në specializime në disa fusha. Në vitin 1994, në Universitetin e Varshavës në Poloni mbaron specializimin për Mediat. Vazhdon specializimin për mediat, edhe në Radion “Europa e Lirë”, në Bruksel. Mbaron edhe specializimin për Mediat Radiofonike dhe Televizive, organizuar nga Zyra Franceze e Realizimit dhe Shpërndarjes së mediave radiotelevizive, Ofredia në Paris. Në vitin 1995 vazhdon specializimet në Berlin, ku mbaroi për politikë, diplomaci, turizëm dhe media, në International Federal Press, për të vazhduar pastaj edhe në Shoqatën Kombëtare të Radiotelevizionit France 3, më 1996 në Paris. Në vitet 1998 dhe 2002 specializon për Diplomacinë Publike dhe Mediat, në RFI (Radio France International), për të vazhduar pastaj në Dubrovnik të Kroacisë. Në vitin 2007 ka mbaruar studimet për mbrojtje e siguri, në Kolegjin e Mbrojtjes dhe të Sigurisë, në Tiranë. Në vitin 2009, në Universitetin Publik të Tiranës, me mjaft sukses ka mbaruar fakultetin juridik, për të ushtruar pastaj edhe profesionin e avokatit. Në vitet 2003-2006 ka ndjekur studimet e doktoraturës dhe ka marrë titullin akademik Doktor i Shkencave Politike dhe në Diplomaci, në Universitetin Leipnitzc, në SHBA (USA).

Duke drejtuar Festivalin e Imazhit shqiptar ka nderuar personalitete të larta kombëtare dhe ndërkombëtare dhe i ka shërbyer imazhit kombëtar në nivel global

Në vitet 1983-1985 punoi mësues i gjuhës frënge, në shkollën “Sadik Rama” në Tropojë, për t’u avansuar pastaj në detyrën e kryetarit të stafit për trajnimin e mësuesve të Tropojës. Që nga viti 1991 punoi në RTSH, gazetar i politikës, diplomacisë dhe i turizmit të botës shqiptare. Që nga viti 1998 e deri më 2019 ka udhëhequr zyren e shtypit të Partisë Demokratike (PD), duke e ngritur këtë parti sa herë që ka patur teposhtëze në rrugëtimin politik. Pasi ka fituar titujt Doktor e Docent shkencor, ka punuar profesor universitar (pedagog), në universitetet ndërkombëtare të Europës, në Tiranë, në Strugë, në Shkup, në Prizren, edhe në Preshevë. Punon edhe pedagog në Universitetin e Tetovës. Është bashkëthemelues i Akademisë Diplomatike Shqiptare, në vitin 2001.

Dr Astriti ka realizuar shumë emisione e dokumentarë radiotelevizivë, kushtuar temave të nxehta kombëtare, personaliteteve dhe imazhit shqiptar, brenda në Shqipëri e kudo në botë. Gjatë Luftës Çlirimtare të Kosovës (Dardanisë, siç preferon ta quaj Ai), ka shërbyer dhe ka kontribuuar shumë edhe si gazetar e zëdhënës i UÇK-së. Sa po ushtronte rolin e gazetarit të Luftës Çlirimtare të Dardanisë, ky burrë ka kontribuuar shumë edhe në shpërndarjen e informacioneve për sukseset e UÇK-së dhe rrugën e Lirisë së Dardanisë, duke bashkëpunuar edhe me massmediat e huaja e duke u bërë edhe operator dhe interpret i shumë massmediave europiane dhe amerikane, që po ndiqnin zhvillimet e luftës dhe të të dëbuarve nga Kosova në Shqipëri. Pra, kontributi i Tij për Lirinë e pjesës së Dardanisë, që quhet Kosovë ka peshë të madhe dhe është vulosur me vulë suksesi të plotë dhe nngjyruar me dashuri të madhe kombëtare.

Ka ushtruar dhe ka kryer, gjithmonë të kurorëzuara me suksese të mëdha, shumë detyra brenda partisë së tij PD, kurrë pa pushuar, që nga viti 1990. Ishte gjithmonë ideator dhe producent i spoteve radiotelevizive, në të gjitha fushatat zgjedhore të PD, që nga viti 1996 e këtej. Ishte nënkrytar i Këshilli Zgjedhor, në qytetin e studentëve në Tiranë. Ishtë drejtor i marrëdhënieve me publikun, në të gjitha fushatat, që nga viti 2003. Është bashkëkoordinator i ngritjes së PD. Anëtar i kryesisë së degës së PD nr. 2, në vitet 2014 – 2016. Bashkëthemelues i Departamentit të Kontributeve Historike, në vite, i ngarkuar për Tropojë, Has, Kukës, Kamëz dhe Vorë. Ka qenë pjesëmarrës shumë aktiv, me mbarë familjen, në “Çadrën e Lirisë”. Ishte dhe është telekoronist i rregullt i të gjitha kronikave të PD, që nga viti 1998 e tutje, me logon e partisë. Falë kontributit të Ministrit të Burrnisë, Prof. Dr Astrit MEMIA, Partia Demokratike e Shqipërisë po këndellet gjithnjë e më shumë dhe tani po përgatitet që përfundimisht ta rikthejë gëzimin dhe lumturinë ndër shtetasit shqiptarë, gëzimin dhe lumturinë e humbur përkohësisht, me zotimet e zjarrta për shumë ndryshime pozitive në Shoqërinë Shqiptare.

Prof Astriti ka botuar shumë artikuj, analiza, kronika dhe udhërrëfyes, kryesisht politikë dhe patriotikë, por edhe libra.

Në vitin 2006 Dr Astrit Memia ka themeluar Forumin Kombëtar Imazh & Media, ku ka afruar e grumbulluar më të mirët e kombit, në të gjitha fushat e jetës, duke zhvilluar aktivitete të bujshme anekënd tokave shqiptare e duke e organizuar, çdo fund viti, Festivalin Ndërkombëtar të Imazhit Shqiptar. Në çdo festival nderohen me Kupën e Imazhit Shqiptar, për kontribut të jashtëzakonshëm për kombin dhe njerëzimin, personalitete dhe institucione të të gjitha fushave të jetës.

Për jetën dhe veprimtarinë e këtij burri shumë të vlefshëm të kombit tonë, mund të shkruhen libra të tërë, por këtu i kemi cekur vetëm disa nga ato lëvizje dhe veprimtari të tija, që s’ndalen kurrë. Unë, duke e përfunduar këtë portret politik mbi të shpallurin dhe të merituarin Ministër i Burrnisë – Prof. Dr. Asrtrit Memia, dua t’u bëj thirrje strukturave drejtuese të PD-së, që të mos hezitojnë e ta kandidojnë për deputet, në zgjedhjet e pranverës që po na vjen, në prill 2021. Jam shumë i bindur, se duke e kandiduar për deputet Astrit Meminë, PD, por edhe mbarë Shqipëria dhe të gjithë shqiptarët kudo jemi, fitojmë shumë. Partia do të fitonte edhe votat e më skeptikëve, që hezitojnë të dalin për të votuar, sepse për t’i dhënë votën Astrit Memisë do të dalin të gjithë. Madje, jam i bindur se PD, me Prof. Dr Astritin kandidat, do të fitojë edhe vota të anëtarëve dhe simpatizuesve të partive të tjera, bile edhe të PS, sepse në Shqipëri tashmë shumë njerëz janë bindur se Ministri i Burrnisë punon për mbarë Shqipërinë dhe për të gjithë shqiptarët, pa bërë dallime politike e partiake. Le të kandidohet, sepse veç PD, me kandidimin dhe zgjedhjen e sigurtë të Dr Astritit deputet, Shqipëria do të fitonte shumë. Me këtë burrë kandidat, PD do të rikthehet në pushtet e do të ishin shumë arsye e motive, që pikërisht Dr Astrit Memia do zgjidhej kryediplomat (ministër i jashtëm) i Shqipërisë, për ta ringritur Imazhin Shqiptar anekënd botës, për ta bërë Shqipërinë subjekt të fortë dhe shumë domethënës në nivel global. Duke e kandiduar dhe zgjedhur deputet Ministrin e Burrnisë, do i bënim nder dhe favor të madh vetes sonë e qenies sonë njerëzore dhe kombëtare, duke lënë gjurmë të pashlyesheme krenarie edhe në hapsirat globale, anekënd botës. Gëzuar Shqipëri e gëzuar shqiptarë, me Dr Astritin përpara, në Kuvend edhe në diplomacinë tonë kombëtare!

*E falenderojme autorin per ndarjen e shkrimit me lexuesit e Gazetes DIELLI.

EMOCIONE NË BAJGORË…

August 6, 2020 by dgreca

EMOCIONE NË BAJGORË: VEZULLIMA TË KRENARISË SË KARADAKUT MBI MALET E LARTA TË BAJGORËS DHE NË ZEMËR TË TREPÇËS

Vapa e 3 gushtit 2020 u shndërrua në freski të këndshme shpirtërore, kur delegacioni nga Stublla vizitoi kompaninë tonë, tashmë të njohur edhe në hapsira ndërkombëtare “ELEKTROSTUBLLA”, në kryerjen e punëve të mëdha për prodhimin e mbi 100 Kilovat-orë të energjisë eëlektrike me erë, lartë bë Malet e Bajgorës, mbi pikën më të pasur të Kosovës, nga ku presim ushqimin dhe përmirësimin e jetës ne fara dardane. Në fytarat e të gjithë ne që e vizituam, por edhe të vëllezërve pronarë të kompanisë së përmendur më lartë, shumë qartë vëreheshin emocione gëzimi, por edhe krenarie dhe kumbonin urime reciproke nga zemrat e të gjithëve.

Shkruan: Engjëll KOLIQI–

Mitrovicë e Vushtrri, gusht 2020 –

Kur morëm lajmin për projektin fantastik të prodhimit të energjisë elektrike me erë, në Malësinë e Bajgorës, nga investitorë gjermanë, u gëzuam të gjithë. Ne në Stubëll, për këtë projekt ishim të dijeni shumë më herët, para rreth pesë vitesh, sepse ndërmjetësues në këtë ishte kompania jonë e mirënjohur “ElektroStublla”. Sapo ishin bindur për fuqinë e erës, në bazë të matjeve dhe eksperimenteve që ishin bërë në Bajgorë, investitorët e kishin ngarkuar kompaninë tonë “ElektroStublla” të bëjë projektin. Siç na dëshmoi, pronari dhe drejtori i përgjithshëm i Kompanisë, Z. Marjan Pal Ramaj i kishte angazhuar mbi 100 ekspertë fushash të ndryshme dhe kishin hartuar projektin e detajizuar, që e kishin dërguar në Gjermani. Gjermanët e kishin pranuar në plotni projektin dhe, pa hezituar, e kishin marrë vendimin të investojnë, duke ndarë mbi 170 milionë euro për realizimin e këtij projekti.

Drejtori i përgjithshëm i Kompanisë “ElektroStublla”, Marjan Pal Ramaj, i cili është edhe kryetar i Këshillit të Stubllës, shpesh na rrëfente për ecurinë e punëve në realizimin e projektit madhor. Ne shpesh bisedonim për mundësinë e një vizite atje, për të parë nga afër realizimin e projektit. Gjendja e nderë me pandeminë Covid-19 na e imponoi shtyerjen e kësaj vizite. Nuk duruam më dhe megjithë gjendjen jo të mirë me pandeminë në Kosovë, vendosëm dhe të hënën e 3 gushtit, një delegacion intelektualësh dhe biznesmenësh nga Stublla ia mësyem Bajgorës. Delegacioni përbëhej nga këta: Unë – Engjëll Koliqi, drejtori i SHFMU “Dom Mikel Tarabulluzi – Marjan Ukaj dhe biznemenët Luz Zefi, Franklin Ramaj, Frok Ballabani e Nikollë Jakovi.

Drejtori Marjan Ramaj na priti në Bogë të Bajgorës, në restaurant “Dodona”, ku po ushqeheshin punëtorët e tij, çdo ditë që po punonin aty. Me këtë rast, ai na njoftoi me shumë bashkëpunëtorë vendorë aty, na gostisi dhe dolëm në terren, për të vizituar çdo turbinë për prodhimin e energjisë me erë – gjithsej 27 sosh dhe çdo shtyllë të tensionit të lartë përçues, që ishin 92 sosh, që nga maja më e lartë e Bajgorës e deri në Vushtrri, ke fabrika e llamarinës.

Takonim punëtorë profilesh të ndryshme, duke punuar, jo vetëm të kompanisë “ElektroStublla”, por edhe të kompanive të tjera vendore dhe gjermanë që po relizonin bashkë, në kombinim projektin shumë milionësh. Ekspertët që po merrshin me realizimin e këtij projekti na bënë të kuptojmë se nga kjo pikë do të prodhoheshin mbi 105 megawat-orë energji elektrike, që është diku rreth 10 përqind e prodhimit të KEK-ut në Shkabaj (Obiliq). Me këtë lajm ne kënaqeshim, por na kënaqi shumë edhe lajmi tjetër, se punët po rridhnin shumë mirë dhe se plani dinamik i punëve po zhvillohej brenda afatit të paraparë në projekt. Veç levërdisë ekonomike për vendin tonë, me realizimin e këtij projekti po fitohej shumë edhe në ruajtjen e ajrit të pastër, si dhe në zbukurimin e natyrës, që veç tjerash kishin lidhur me rrugë të asfaltuara çdo shtyllë të përçuesit të lartë dhe çdo turbinë për prodhimin e energjisë elektrike me erë. Ishin hijeshuar shpatijet e Bajgorës me rrugët gjarpërore, që po shkëlqenin nga asfalti i ri.

Pak minuta mbas orës 14 u gjetëm në Muzeun e gjigantit tonë “Trepça” në Stantërg, ku po na priste gjeologu Ibrahim Musa. Aty, sa na u rrit zemra kur shihnim dhe kur gjeologu na tregonte për pasuritë tona dhe për krenarinë tonë kombëtare Trepçën, aq edhe u mërzitem se ende nuk janë funksionalizuar shkritorja dhe fabrikat tjera të Trepçës, në Kosovë.

Duke dashur që sa më thellë të jemi brenda traditave tona shekullore, në restorant Dodona, në vend mishërave kemi ngrënë fli me sallatë bio, me djath e me kos të shijshëm të Bajgorës. Emocionet na kanë mbuluar edhe gjatë vizitës së pikave, ku luftëtarët tanë të lirisë, të Zonës Operative të Shalës, të UÇK-së, kishin zhvilluar betejat e lavdishme dhe koshin ngadhnjyer kundër hordhive pushtuese serbiane. Kemi patur rastin edhe të takojmë familjarë të dëshmorëve tanë nga ajo zonë, të cilët na kanë emocionuar, duke na rrëfyer lavdinë e UÇK-së në Zpnën Operative të Shalës.

VEPER E MIREPRITUR DHE ME VLERA

December 19, 2013 by dgreca

Nga Visar ZHITI*

Një vepër e mirëpritur dhe me vlera, e duhur dhe me rëndësi, shpalosëse dhe përmbledhëse njëkohësisht, një jetë dhe një vegim, një arritje e madhe botërore dhe një pasqyrë për të – kështu do të doja të thoshim për librin e ri “Miku i madh i shqiptarëve” të studiuesit dhe krijuesit Engjëll Koliqi.

Personazhi i tij, Papa Gjon Pali II, Karol Vojtila, është një nga personalitetet më të mëdhenj të kohërave, që bashkë me heronj të tjerë, i dhanë fytyrë tjetër shekullit XX, atë që dëshirohej, për të qënë nga ana e duhur e historisë, nga liritë dhe të drejtat e kombeve dhe njerëzve, nga morali kolektiv dhe mirësitë mbarënjerëzore, nga kujtesa gjenerale me vizione të së ardhmes, kundër dhunës dhe tiranive të ngritura në sistem, kundër mureve që ndajnë njerëzit midis tyre dhe njeriun me Zotin, duke u ngritur kështu në lartësitë e shenjtërisë. Është një punë e madhe, e hatashme, më përkushtim e meçuri, që pa luftë dhe lumenj gjaku të rrëzoje perandorinë komuniste, e cila erdhi me revolucione të tmerrshme dhe shtua me luftë botërore.

Në këtë bëmë të dëshurar nga popujt, për të cilën u sakrifikua shumë, është dhe dora e shenjtë e Papa Gjon Palit II.

Papa Vojtila e nisi duke na dhënë porosinë: “Mos kini frikë!”, e hodhi këtë thirrje në atdheun e tij, kur bënte pjesë në gjysmën e botës të shteteve të nënshtruar nën socializmin real ose “perandorisë të së keqes”, ndërsa kur ajo ra, patjetër dhe me ndihmesën e tij hyjnore, po ky Papë do të na porosiste përsëri: “Nuk e duam një demokraci pa virtyte”.Njeriu duhet të jetë njerëzor, prandaj është lindur dhe shoqéria duhet të jetë njerëzore, prandaj jemi bashkë. Libri “Miku i madh i shqiptarëve” është, po aq sa biografik, edhe rrëfim i bëmave dhe i arritjeve, i sakrificave dhe i urtësisë sublime, kronikë dhe kronologji e jetës së Papa Vojtilës, i udhëtimeve brenda dhe jashtë vetes, me frymën e Tij pannjerëzore dhe të perëndishme, i një dashurie aktive, në veprim.

Autori gjithsesi është përqëndruar dhe në hulumtimin e asaj ane aq të rëndësishme për ne, në lidhjet e Papa Vojtilës me popullin shqiptar, marrëdhëniet me shtetin e tyre dhe me atë që do të shpallej si shteti më i ri në botë, të dyja të një kombi, pra me Shqipërinë dhe Kosovën, me krerët e shquar e të përbashkët, së pari me Nënë Terezën, me të cilën ka bashkëpunuar, ia dha mundësitë, pasi ia kuptoi flatrat, që më pas do ta lumturonte po vetë.

Po kështu autori na ritregon për vizitën historike të Shenjtërisë së Tij, Papa Gjon Pali II në Tiranë dhe Shkodër, rënien e Tij më gjunjë dhe puthjen e tokës tonë sapo zbriti nga qielli, ishte e fundmja rënie më gjunjë e Papa Vojtilës mbi tokë, pritjen madhështore, takimet me njerëzit, besimtarët, me Presidentin Berisha, vlerësimet që i bën Shenjtéria e Tij kishës shqiptare, martirizimit të saj, për besimin që ngjall, po kështu dhe takimet me Presidentin e parë të Kosovës, Ibrahim Rugova, lutjet për një Kosovë të lirë, takimet me shërbesarë, por dhe me ata të Radio-Vatikanit, seksioni shqip, që në ditët më të vështira, morëm prej tyre shpresë fshehurazi, teksa denonconin të keqen e deri dhe tek dhuratat që Dom Lush Gjergji i ka dhënë Papës, “Mesharin” tonë apo librin e tij për Nënë Terezën në gjuhën polake.

Polonia është vendi i Vojtilës dhe libri që po përurojmë tani na shtjellon nga fëminia e tij atje, në atë vend heroik e me kulturë, nga rinia, kur e nisi si poet, aktor, teksa zbuloi brenda vetes dhe filozofin e shkencëtarin, të cilat s’duhet të jenë e nuk janë në kundërshtim me njeriun e fesë, e deri tek thirrja: Habemus Papa! (Kemi Papë!)

Habemus shpresë, besim, kemi përvojën e të kaluarërs dhe vizionet e së ardhmes, kemi ëndrrën dhe botën, kemi vdekjen dhe lindjen dhe rilindjen e shenjtë, kemi veten të shumëzuar në miliarda e miliarda të tjerë.

Kulme dhe kumte kuptimplotë e të gjithkohshëm gjejmë në këtë libër, ndër të tjera në vijim dua të kujtoj vajtjen e Papa Vojtila në qelinë e atentatorit, të vrasésit të tij, Ali Alça. Me dorën që tërhoqi këmbëzën e revolverit, ai i rrëmben dorën Papës dhe ia puth fort si një ndjesë e pendim i thellë, mësim për mijëra e mijéra duar që kanë tërhequr me gishtin si kthetér këmbëzën e armëve në plotonet e pushkatimeve të llahtarshme dhe të atyre që kanë përdorur armë té padukshme në pushkatime të padukshme ideologjike, kulturore, në vrasjet e përditëshme, gjithnjë e nga pak, deri sa sollën rrënim shpirtéror dhe mendor.

Por njeriu është caktuar të ngrihet dhe të triumfojë.

Bashkë. Me tjetrin. Ta kuptojmë dhe ta duam. Në diversitet dhe tolerancë, e gjitha si pasuri e përbashkët përvojash e vlerash të gjithmonta. Ja, në libër, mes fotove të shumta, Papa Vojtila me Kur’anin në dorë, duke e puthur Librin e Shenjtë, gjest emocionues e domethënës, aq kollaj i kuptueshëm për shqiptarët, të shquar për bashkëjetesën ndërfetare.

Dhe ky Papë, që kur Shqipëria ishte nën diktaturë, në bregun përballë lutej për të me lot në sy. Eshtë fakt se shqiptarët kanë zgjedhur në rrugëtimin e tyre anën e duhur të historisë, pavarësisht se pësimet kanë qënë të rënda dhe ndëshkuese, por që meritojnë gjithsesi shpërblim.

Pra me të drejtë monografia e parë për Papa Gjon Palit II, e shkruar nga një shqiptar, titullohet “Miku i madh i shqiptarëve”, siç u cilësua nga pritësit e tij në Shqipëri. Dhe është rastësi e bukur, nëse mund ta quajmë kështu, që autori i librit ka emrin ungjillor Engjëll dhe mbiemrin Koliqi, si të kardinalit të parë shqiptar, që kaloi një kalvar të tmerrshëm nëpër burgjet e komunizmit, por që nga ky Papë u përzgjodh dhe shelbua.

Libri ndërkaq është dhe një homazh i përbashkët i shqiptarëve, mirënjohje dhe vlerësim për një mik të madh e të përbotshëm, nderim ndaj së mirës, që duke dalë në 100 vjetorin e pavarësisë së Shqipërisë, e bën dhe më të vyer duke i dhënë dhe simbolikë të dyfishtë.

Libri ka vlera të qëndrueshme dhe shërben për informacionin, datat, bëmat e një jete të madhe të një njeriu të madh dhe për kumtet dhe porositë që përçon, për falje dhe kujtesë, për mirëkuptim dhe ringritje, për paqe dhe një jetë me kuptim dhe me besim, me virtyte njerézore e të perëndishme.

Pavarësia, identiteti ashtu si liria, mëçuria dhe mirësitë kuptohen dhe mbrohen nga njerëz të pavarur, të lirë, të mënçur dhe të mirë dhe me identitet dhe njerëzit e tillë u përkasin popujve të tillë. Çdo popull është njeri, çdo njeri është popull.

*(Fotografia: Dielli arkiv. Kjo ishte kumtese qe u mbajte me 18 Dhjetor ne Tirane ne, ku u promovua libri i Engjëll KOLIQI-t, Miku i madh i Shqiptarëve, Rugova Art – DRITA, 2013, fq. 261, kushtuar të Lumit Papës Gjon Pali II .Falenderojme z. Frank Shkreli, qe e dergoi per Diellin)