Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

Ardian Kadriu: Mjeshtri i Skulpturës dhe Skenës

by

 Ardian Kadriu me mjeshtëri krijon art ku derdh shpirtin dhe talentin nëpërmjet imagjinatës së tij. Fantazia vepruese e artistit të suksesshëm nga Maqedonia është influencuar nga guximi për krijimtari dhe dëshira për ngjallur emocione nëpërmjet artit. Ka mbajtur ekspozita të veçanta për skulptura të jetësuara me argjil, dru, gur dhe mermer në Tetovë, Gostivar, Shqipëri etj. Veprat e skulptorit Ardian Kadriu kanë lënë gjurmë të prekshme për artdashësit ku midis të tjerave veçohet “Klithmat e Brendshme”.

10988514_10206054404303321_3855953926789101843_n10405481_10206587603112958_9073534454447628816_n320866_2410200138567_2019882364_n11159495_10206587533431216_7658109001252812682_nSkulptura 11618477_10203250333163295_1008848341_n1507683_10203262680871980_1047805730_n

 Skulptori i talentuar Ardian Kadriu përveç artit figurativ ka pasion pikturën, aktrimin, skenografinë në filma dhe teatër. Njihet si skenograf për shfaqet: Rrënjët e Kullës – Vebi  Qerimi (rekuiziter), Qeni i Baskervileve – Qazmedin Nuredini, I sëmuri për mend – Ahmet Jakupi, Ballyturk – Qazmedin Nuredini, Mesimi –Ilirjan Himaj dhe Një shtrat plot me të huaj – Esat Brajshori. Si skenograf ka bashkëpunuar me regjizorin e mirënjohur Ibër Deari dhe njihet për filmat fitues: Last Confession, Between Paradise and Hell, My city Screams, Toka, A long way home.

Ardian Kadriu ka lindur në Kumanovë në vitin 1989. Shkollën fillore e kreu në vendlindje në fshatin Sllupçan – “FAIK KONICA”, ndërsa shkollën e mesme në gjimnazin “GOCE DELCEV”. I diplomuar nga Fakulteti i Arteve dega SKULPTOR në Universitetin shtetëror të Tetovës.Momentalisht Ardian Kadriu është skenograf i shfaqes “Një shtrat plot me të huaj“, nga autori Dave Freeman dhe me regji të Esat Brajshorit. Gjithashtu po përgatitet për ekspozitën personale, të cilën dëshiron ta ekspozojë në 2018.

 Intervista me Artistin Ardian Kadriu

Intervistoi: Ermira Babamusta

 Na trego fillimet e tua për skulpturën. Si fillove?

 Ardian Kadriu: Shumë herët, por arsyeja se si ia nisa apo ku lindi kjo dashuri sigurisht që ka ndikim familja ime. Unë isha me fat që linda me një familje ku vetëm se janë marrur me ART. I rrethuar me artistë, babi është piktor kurse xhaxhai im është grafist, kshtu që isha i rrethuar me piktura, grafika dhe skulptura. Si fëmijë ajo që më shumë më tërhiqte ishte argjila ose balta. Gjithmonë luaja me baltë dhe punoja forma të ndryshme të skulpturës, punoja skulpturë dhe ndër  kohë pikturoja. Por prapë se prap isha më i lidhur ose më shumë interesi më ikte kah skulptura.

 Me skulpturën  mundesha ta prekja në të gjitha anët, të ndërtoja me duar dhe  më shumë e ndjeja, dhe kështu fillova të punoja vazhdimisht me shumë pasion. Kur erdhi koha për të studijuar tani më e kisha të qartë se çfarë doja. Vazhdova në fakultetin e artëve ku kisha fatin dhe u pranova në fakultet si student i  rregullt i Artit Figurativ, drejtimi Skulpturë.

 Ka njerëz të uritur, por shpirti i artistit është gjithnjë i etshëm.

Cilët artistë të inspirojnë më shumë?

Ardian Kadriu: Nga klasikët më shumë që më inspirojnë janë Michelangelo, Rodini Donatello, Edvard Munch, Francicko Goya, Rembrandt, Van Gogh. Nga arti modern do ta veçoja skulptorin Javier Marin.

 Çfarë të inspiron më shumë për të bërë art/skulpturë ose pikturë?

 Ardian Kadriu: Mendoj se artistin e ngacmon gjithçka që na rrethon për të na dhënë një inspirim që të krijojmë diçka. Unë inspirimin e gjej gjithkund. Kaloj shumë kohë në natyrë pasi që mendoj se aty qetësohem dhe komunikoj me artin. Pa e pasur një mendje të qetësuar dhe një shpirt të pastër është vështirë që të lidhemi me një inspirim apo krijim të mirë. Gjëra të tjera që më inspirojne janë librat, filmat, muzika e mirë, shëtitje, njerëzit, ejt. Dhe mundohem që ta shikoj brendësinë e njeriut, egon e tij, dëshirat, ambiciet, dhimbjen gjithçka që e bën një njeri të gjallë.

 Këshilla juaj për dikë që dëshiron të ndjeki këtë karrierë?

 Ardian Kadriu: Është punë e rëndë, ndoshta nga të gjithë artet e tjera Skulptura përveç lodhjes kreative apo asaj shpirtërore, se si të gjejmë një ide, e pastaj analizat se çfarë mesazhi bartë ajo ide, ka edhe lodhjen e madhe fizike. Ku artisti duhet te jetë fizikisht i përgaditur, të punojë me baltë dhe daltë. Të punojë pa pushuar netë e ditë. Por dëshira e madhe për këtë punë të jep kënaqësi.

 Këshilla ime, lexoni dhe punoni me shpirt. Fillimet janë të vështira por në fund e kupton dhe e sheh se ti je krijuesi i një vepre. Kjo është shumë e rëndësishme.  Do ta përfundoj me një thënie shumë të mirë nga Van Gogh ku thotë, “Nëse dëgjon një zë të brendshëm të pëshpërije brenda jush “ti nuk mund të pikturosh”, atëherë në të gjitha kuptimet e mundshme pikturo, dhe ai zë do të jetë i heshtur.”

 Na trego pak për proçesin se si bëhet një skulpturë?

 Ardian Kadriu: Unë do ta mar si shembull skulpturën në argjil por kemi edhe materiale të ndryshme si psh: druri, guri, mermeri, etj.

 Sikur piktura dhe grafika që kërkohet të vizatohen skicat, po ashtu edhe në skulpturë punohet skica. Pastaj fillojmë me përgaditjen e argjilës, sikur brumin që e gatuajmë, e gatuajmë edhe argjilën. Përgaditet argjila pastaj fillojmë skeletin ta punojmë me materiale të ndryshme. Gradualisht  fillojmë me mbushjen e skeletit me argjil duke e mbushur dhe duke e bëre vendosjen. Pasi që ta vendosim fillojmë dhe e modelojmë skulpturën. Pas  modelimit e përfundojmë skulpturën dhe e përgadisim për ta hedhur në gips ose materiale të ndryshme. Pak a shumë u mundova me shkrim të sqaroj, por nga punimet e mia të ardhshme kam plan që t’i xhiroj gjithë proçesin me një kamerë dhe aty shumë më mirë do dallohet dhe kuptohet.

 Cila është pjesa më e rëndë për të bërë një skulpturë?

 Ardian Kadriu: Në përgjithësi nuk ka pjesë të lehtë apo të rëndë. Ndonjëherë pjesa më e rëndë është proçesi në kërkimin e idesë se çfarë dua të bëj me një skulpturë. Por në realizimin e saj, pjesa më e vështirë ose me e frikshme për skulptorin është vendosja e skulpturës në skeletin e saj, që ajo të qëndrojë e lirë. Dmth kjo është pjesa më shumë që një skulptor koncentrohet që ta pëfundojë me suksese. Pastaj pjesa e modelimit është më e lehtë e kështu me radhë. Dmth mendoj që pjesat më të rënda në art nuk janë ato fizike ku ti punon me duar, ajo është si pjesë teknike e proçesir të artit. Pjesa më e rëndë është ajo mendore… Më pëlqen një thënie e Michaelangelo ku thotë se, “Një artist pikturon me mendjen e tij jo me duart e tij.”

 A jeni shumë skulptorë shqiptarë, nëse po na trego disa prej tyre?

 Ardian Kadriu: Nuk jemi shumë numër i madh. Në Maqedoni është numri më i vogël se sa i piktorëve dhe artisteve në fushat tjera të artit. Unë disa nga Skulptorët që i njoh dhe kam kontakte janë: Xhelil Rufati, Muamer Sadiku, Xhezair Rexhepi, Bashkim Mexhiti  etj….Shpresoj që në të ardhmën të rritet numri i artistëve që duan të merren me skulpturë.

 Çfarë jeni duke punuar tani për momentin?

 Ardian Kadriu: Për momentin jam duke u përgaditur  për ekspozitën personale që do ta kem në fund të vitit 2018, dhe shpresoj që të mos ndalem dhe të vazhdoj t’i ekspozoj  dhe nëpër qytete të Maqedonisë por edhe jashtë vendit. Gjithashtu përveç ekspozitës jam duke punuar edhe me një shfaqje profesionale në Teatrin e Kumanovës. Dmth aty jam si skenograf i shfaqes “Një shtrat plot me të huaj“, nga autori DAVE FREEMAN dhe me regji të Esat Brajshorit.

 Përveç skulpturës me cilat arte tjera e shpreh vetën?

 Ardian Kadriu: Më duket se gjithçka që ka të bëjë me artin e gjej një lidhje që mund të shprehem e të komunikoj me publikun. Dmth është Piktura. Pastaj e dua dhe më pëlqen aktrimi, kam qenë pjesmarrës në disa filma si aktorë por në role më të vogla. Merrem me kostumografi dhe skenografi në teatër dhe film. Dhe shumë gjëra të tjera që për momentin mendoj që këto janë të mjaftueshme

 Cilat janë disa nga filmat që ke punuar?

 Ardian Kadriu: Skenograf kam qenë në gjithë filmat e Ibër Dearit duke filluar nga Last Confession, Between Paradise and Hell, My city Screams, Toka, A long way home … në shumicen e këtyre filmave kam marrë pjese edhe si aktor në disa nga rolet. Kam bërë një përvojë të madhe në filma. Filmat shumë i dua kur i shikoj… por të punosh në filma është një magji komplet tjetër. Eksperiencë e veçantë dhe e këndshme.

Cilat janë disa nga shfaqjet në teatër që ke punuar?

Ardian Kadriu: Do ti shkruaj disa më të rëndësishme për momentin që kam punuar. Për në teatër gati çdo vit punoj nga 1 deri me 2 shfaqe. Dmth në rolin e skenografit.

Rrënjët e Kullës – Vebi  Qerimi – rekuiziter”

Qeni i Baskervileve – Qazmedin Nuredini

I sëmuri për mend – Ahmet Jakupi

Ballyturk – Qazmedin Nuredini

Mesimi – Ilirjan Himaj

Një shtrat plot me të huaj – Esat Brajshori

Cilat janë skulptuarat e tua që i pëlqen më së shumti ose do ti kishit veçuar në krijimtarinë tuaj?

 Ardian Kadriu: I kam disa dhe e vështirë për ti veçuar. Por mendoj që deri më sot çfarë kam punuar. Vepra ime që kam punuar me shumë dhimbje dhe në fund kam ndje një kënaqësi të madhe mundem me thënë se është vepra ime e quajtur KLITHMAT  E BRENDSHME – Fytyrat nga disa personazhe të ndryshem që Brenda tyre degjohen klithmat dhe ankthet.

 Çfarë bëni kur nuk jeni duke u marr me krijimin e skulpturës?

 Ardian Kadriu: Gjatë tërë kohës jam skulptori ku mendoj se cila do jetë vepra ime e ardhshme. Por si kohë relaksi dhe meditimi shikoj shumë filma, lexoj libra… ka momente kur dëgjoj vetëm muzikë. Shëtitjeve në natyrë i kam të obligueshme. Është oksigjeni im për të jetuar më mirë. Dal me koleg diskutoj, debatoj për art. Punët të tjera siç tregova më lart skenografia në filma dhe teatër. Pjesmarrja ime ne filma. Shëtitja në festival etj etj.

Top 3 skulptorët më të mirë dhe veprat e tyre që do ti kishit veçuar?

Ardian Kadriu:

1.Donatello (1386 – 1466), Davidi i bronztë është një nga skulpturat më të famshme të ditëve të sotme. Dallon si puna e parë e pambështetur në bronz të përpunuar gjatë periudhës së Rilindjes dhe është skulptura e parë mashkull që qëndron nudo në këmbë që nga antikiteti.

2. Auguste Rodin (1849 – 1917) “Puthja” është një skulpturë e mermertë e vitit 1889. Ka një histori të veçantë. Buzët e dashnorëve nuk preken në skulpturë, duke dhënë idene e diçkaje që u ndërpre dhe ata u vranë me buzë që akoma s’ishin prekur.

3. Mikelanxhelo (1475 – 1564), Mëshira (La Pieta) Mikelanxhelo krijoi një nga skulpturat më të bukura që është parë ndonjëherë. Mëshira paraqet Virgjëreshën Mari që mban të birin, Jezu Krishtin në krahë.

Aktori i njohur Mirsad Abazi në festivale ndërkombëtare

by

Nga Ermira BABAMUSTA/

Aktori i mirnjohur Mirsad Abazi pati një sukses të jashtëzakonshëm në New York me filmin “A Long Way Home” me regji të Ibër Dearit. Filmi “A Long Way Home” triumfoi në New York dhe fitoi çmimin “Regjia më e mirë” te festivali që u zhvillua në Maj “New York Albanian Film Week”, ku Mirsadi ishte pjesë e natës së Tapetit të Kuq dhe Award Gala.2 qkt

Aktori i talentuar Mirsad Abazi ka lindur në Kumanovë 1979. Shkollën fillore e kreu në vendlindje në fshatin Sllupçan – “FAIK KONICA”, ndërsa shkollën e mesme në gjimnazin “GOCE DELCEV” – Kumanovë. Aktrimin e kreu në vitin 2005 në Universitetin shtetëror të Tetovës artet e bukura. I punësuar si aktor në Teatrit profesional të Kumanovës.2 skene akt

Mirsad Abazi është një aktor shumë i mirë që të bën për vete me interpretimin e roleve, dhe ka luajtur shumë bukur. Ai ka luajtur gjithmonë karaktere të vështira dhe filma të fortë emocional. Rolet që i janë besuar atij shumë pak aktorë mund t’i luajnë me aq arritje dhe përkushtim. Në rolin “A long way home” interpretimi i tij të le pa fjalë, duke konsideruar kushtet e dimrit dhe rrethant e vështira të xhirimit.

1 grup aktor

Filmi “A Long Way Home” është produksion i RedonPictures me producent, Afrim Asani, edituar nga Redon Asani, sound nga Engjëll Mamuti, me skenar nga Ibër Deari, dhe në rolet kryesore luajnë: Mirsad Abazi, Sefedin Shabani, Musa Isufi dhe Ardian Kadriu. Filmi po udhëton në festivale ndërkombëtare.

2 akt grup 2

Njihet për rolet e tij mbresëlënëse në filmat fitues “A Long way home,” “My City Screams,” “Between Paradise and Hell” ku ka luajtur rolin e protagonistit. Momentalisht po luan te shfaqja teatrale në Kumanovë “Një shtrat plot me të huaj” me skenar nga Dave Freeman dhe me regji nga Esat Brajshori.

Intervista me aktorin e talentuar Mirsad Abazi

Na tregoni më shumë rreth vetes. Fillimet në fushën e aktrimit?

Mirsad Abazi: Unë para se të bëhesha aktor gjithmonë kam pasur një dashuri për aktorët, filmin dhe teatrin. Ndoshta edhe çdo aktorë në fillimet e tij ndjehet kështu. Luaja në shfaqje, recitoja në shkolla, etj. Kur erdhi koha për të shkuar në fakultet, këtu në Maqedoni ishte shumë e vështirë dhe kushtet jo të mira. Prinëdrit e mi këmbëngulnin që të shkoj me një fakultet tjetër që do ketë të ardhura për mua. Pasi që aktrimi ishte në profesion që shumicën e rasteve ishte rrëzik se do të mbetesh i pa punë.Prindërit e mi më bindën dhe më regjistruan në fakultetin e Juridikut. Por unë e pash që për mua fakultet të tjera ishin sikur të futesha në ferr. Unë e doja aktrimin dhe skenën. Kështu pas 1 muaj në fakultetin e juridikut me vendoshmërinë time dhe pa lejen e prindërve të mi, unë u largova dhe shkova të regjistrohem ne shkollën e aktirmit. Arrita me shumë suksese, dhe me shumë kënaqësi. Sot jam i lumtur që kam përfunduar aktrimin. Jam i punsuar, kam një jetë normale dhe ndihem shumë i kënaqur.

Me cilat projekte po mereni tani? Për çfarë bën fjalë?

Mirsad Abazi: Pasi u ktheva nga USA, tani vetëm sa kam filluar me një shfaqje teatri në Kumanovë: “Një shtrat plot me të huaj” nga autori Dave Freeman dhe në regji të Esat Brajshori.

Pasi të përfundojmë këtë shfaqe kam në plan të eci në disa festival për ta prezantuar filmin “A LONG WAY HOME”. Dhe përgatitje për një film tjetër i metrazhit të gjatë, por akoma po pres përgjigje të saktë se kur fillojmë me xhirime. Gjithashtu edhe me një TV SERI në Shqipëri. Viti është i gjatë ndoshta do ketë edhe sende të tjera, ne jemi aktorë dhe jemi të hapur për shumë projekte.

Cila ishte eksperienca juaj në New York?

Mirsad Abazi: Në New York do ta veçoja si njërën nga eksperiencet e mia më të veçanta deri më sot. Atje isha për të prezentuar filmin tim A LONG WAY HOME. Në festivalin e filmit ALBANIAN FILM WEEK të MRIKA KRASNIQIT. Festivali na dhuroi shumë ngrohtësi të artistëve, professionalizëm dhe përjetime të bukura. Unë jam kënaqur dhe kam bërë shumë kontakte me shumë artiste të tjerë që do na lidhin për në të ardhmën. E falenderoj Mrika Krasinqin dhe ekipin e saj për punën e palodhshme për festivalin që kanë organizuar atje dhe na mundësojnë neve artistëve shqiptarë që të vijmë të prezantojmë punët tona…

Cilët ishin përshtypjet e tua nga festivali dhe nga vetë New Yorku?

Mirsad Abazi: Shumëçka, nuk di nga tia nis. Të flasësh për festivalin Albanian film Week është një histori në vete. Përveç pritjes fantastike dhe organizimit të mirë. Ishin mundësitë për kontakte me njerëz të tjerë. Artistë të huaj e jo vetëm shqipëtar. Pastaj ne dolëm triumfues nga ai festival dhe u kthyem në Maqedoni me shumë krenari… New Yorku si vend duhet të vizitohet nga çdo person, e në veçanti nga artistët…Është inspirues dhe të bën të mendosh pak më ndryshe. Vizituam shumë vende atje, dhe u inspirova për shumë gjëra të bukura.

Çfarë ju inspiroi ju që të bëheni aktor?

Mirsad Abazi: Nevoja apo dëshira për ti argëtuar njerëzit, ose për ti bërë të qajnë e të mendojnë. Më kujtohet koha që kur isha fëmijë dhe shikoja një film në TV, të them të drejtën as nuk e mbaj emrin e filmit, por e rëndësishme është që akoma i ndjej emocionet e asaj kohe. Emocionin që më pat dhënë ai film më bëri mua që të dal jashtë në oborr, ti marr shokët e mi dhe unë vet u mundohesha tia jap emocionet që vetëm i kisha përjetuar në film. Kisha dëshirë të shprehi diçka që ti bind ato që të qeshin ose të qajnë. Dhe sigurisht që dalgadal pata filluar ta kuptoj se përmes aktrimit njeriu mundet të shpresh shumë gjera… Filmat, muzika, leximi, dhe gjithe gjerat e bukura më kanë inspiruar që të bëhem aktorë.

Si është lidhja juaj gjatë punës me regjizorin?

Mirsad Abazi: Shumë positive. Unë i besoj regjisorit, dhe çdo herë mundohemi bashkarisht të arrim atë që ai e kërkon, të jemi sa më afër Vizionit të tij që e ka brenda kokës. Edhe pse dallon shumë puna me një regjisorë që punoj në teatër nga ai që punon në Film. Por prap se prap Aktori duhet ti besoj regjisorit të mirë. Regjisori është aty për të na drejtuar dhe për të na mundësuar që të arrim të bëjmë rolin ashtu si duhet.

Si përgatitesh për një rol?

Mirsad Abazi: Mendoj se shumicen e roleve gati e kam krijuar procedurë e njejtë, apo metodat e ngjashme… Çdo herë kur e marr tekstin për në Teatër apo një skenarë për në Film, gjëja e parë që më intereson është Karakteri/Personazhi që duhet ta luaj unë. Kush ësht ai? Çfarë bën ai? Kush janë personazhet e tjerë? Raportet e tyre, konfliktet, dëshirat, vuajtjet, etj, etj. Bëj shumë hulumtime dhe shume analiza. Mbyllem në dhomën time për një kohë të gjatë, pastaj filloj bëj test kamera me vetveten, i xhiroj disa momente dhe i analizoj. Bisedoj me disa njerëz që i besoj shumë dhe pastaj dalgadalë vjen koha kur duhet për tu ngjitur në skenë dhe ta shfaqur atë që e kam përgatitur.

Më shumë e pëlqeni vetën në film apo në teatër?

Mirsad Abazi: Unë e dua filmin më shumë, por më mirë ndjehem në Teater. Filmi është i bukur dhe përmes filmit e arrin më shpejt për tu bërë i njohur tek njerzit. Është një proçes interesant. Por filmi për dallim nga teatri të kufizon më shumë. Në film sado që ti luan mirë apo sa do që ke skena të rëndësishme, prap se prapë ti si aktore i filmit, je rob i vizionit të regjisorit, kamerës, montazhit, etj. Dmth në produktin final mundesh me pa vetën më pak se sa ke qenë në xhirime të filmit…Kurse në teater nga fillimi e deri në fund je ti Aktori, LIVE me publikun. E ndjenë energjin aty Brenda në sallë. Është dicka e veçantë që vetëm ne aktorët e përjetojmë. Skena është e jona.

Cili ka qenë filmi më i bukur ku keni marrë pjesë?

Mirsad Abazi: Secili film për mua ka qenë i bukur, por me eksperienca të veçanta. Dy filma që i mbaj thell në zemër dhe që ndihem shume krenar që i kam bërë janë MY CITY SCREAMS – një personazh i veçant për mua dhe për publikun. Dhe fimi i ri A LONG WAY HOME – ku ka qenë një dramë e imja si personazh që lidhet ngusht me dramën familjare. Ky i fundit ka qenë më emocional…

Do flas më shumë për filmin e ri që kam bërë dhe aty isha në rolin kryesore ose më mirë të them “one man movie” – ku i gjithë filmi gjatë shumë skenave jam i vetëm dhe është një barrë më e madhe. Dmth filmi A LONG WAY HOME. Në filma të tjerë që kam pasur role kryesore apo më mirë me thënë protagonist i filmit sepse vështirë eshtë ti ndaj peshën e rolit në film, dmth jane MY CITY SCREAMS, BETWEEN PARADISE AND HELL … në filma të tjerë apo seriale më shumë jam në role dytësore.

Çfarë lloje filmash ju pëlqen të jeni pjesë?

Mirsad Abazi: Realisht do kisha pasur dëshirë të jem pjesë i gjitha zhanreve të filmave, duke filluar nga drama, komedi, aksion, fantasy, horror, triler. Por pasi tek ne filmi nuk është një industri dhe nuk prodhohen gjitha zhanret e filmit që i përmenda më lart. Mendoj që vetën më së shumti e gjej në zhanre të filmit dramë/krim/triler. . . Më japin më shumë kënaqësi mua si aktorë dhe e shoh se shumë më lehtë publiku lidhet me këto karaktere nga ana ime.

Çfarë roli luan arti në shoqëri?

Mirsad Abazi: Arti ka ndikim të madh në kulturën shpirtërore të individid, shoqërisë dhe kombit. Ka rol shumë të rëndësishëm revolucionar për zgjerimin e horizontit të njeriut, kulturën, edukatën e jetës njerëzore. Shoqëria përmes artit edukohet më shumë dhe i lufton veset e tyre të këqija. E kemi artin për të mos vdekur kurrë.

Çfarë talene të tjera keni?

Mirsad Abazi: Do qëndroj te fusha e filmit. Përveç aktrimit e kam sprovuar veten edhe si producent edhe si menaxher dhe e kam parë që jam shumë i mirë në organizimin e filmit, sa i përkete këtyre profesioneve. Dmth më shumë dëshirë dhe besim mundem të marr përsipër menaxhimin e një filmi.

Këshilla juaj për dike që dëshiron të ndjeki këtë karrierë?

Mirsad Abazi: Karriera në art apo professioni aktorë nuk përfundon asnjëherë, dhe është e vështirë të jepet një këshillë. Mendoj që aktori duhet parasegjithash të jetë një intelektual, njeri që lexon shumë, që shikona filma shumë, që përcjell shume shfaqje ne teatro, muzikë, etj. Dhe të jetë i lidhur me njerëzit, i dashur dhe puntorë. Pasi që në aktrim ne mundohemi si të bëhemi personazhi, dhe për tu bë personazhi na duhet një bagazh i madh i njohurive, dhe biografive të njerëzve. Është punë e vështirë, të duhet shumë dashuri për të mbijetuar në këtë profession.

Çfarë është një aktrim i mirë për ty, një rol shumë i mirë?

Mirsad Abazi: Një aktor apo aktrim i mire për mua është nëse aktori që luan rolin më bind që ai është personazhi. Nëse Unë si shikues e harroj aktorin dhe e shikoj personazhin ky është aktirmi i mirë. Të më bind, të duket i vërtetë dhe të duket interesant.

Top 5 aktorët apo filmat më favorit për ju?

Mirsad Abazi: Janë shumë, por unë do mundohem ti ndaj 5 aktorët që vazhdimisht I shikoj dhe inspirohem nga ata… 1. Marlon Brando ( On the WaterFront, The GodFather, Apocalypse Now) 2.Robert De Niro ( Taxi Driver, Ragign Bull , Goodfellas etj) 3.Daniel Day Lewis ( Në të gjithe filmat) 4.Christian Bale ( Fighter, American Psycho, Mechanic) 5. TOM HARDY ( Revenant, Mad Max, Bronson, Locke)

Ju faleminderit shumë për intervistën. Në fund dua ta falenderoj personin më të fuqishëm dhe më të rëndësishëm që qëndron me mua, nuk thuhet kot se pas një burri të sukseshem qëndron një grua e fortë. Pra unë e falenderoj gruan time Mirjeten e cila më përkrah vazhdimisht në këtë profesioni duke më ndihmuar deri në fund, dhe duke qëndruar me mua pa marrë parasysh rrethanave që ne aktorët i kalojmë. Falenderoj familjen time, kolegët e mi në aktrim dhe regjisorin Ibër Deari që kemi filluar bashkarisht punën e filmit dhe shpresoj që do vazhdojmë edhe shumë gjatë.

Intervistoi: Ermira Babamusta

“War Diary”: Heart-rending diary of Kosovo Children

by

Qendrese Halil Foto by Diar XaniWar DiaryQendrese Halili (1)

By Ermira Babamusta/Qëndresë Halili is an award-winning Albanian poet and writer. Her famous works include: “War Diary” (2017), “Përsëri përsëritet” (2013; Again repeated), “Një thënie, Një shpëtim” (2012; A saying, a salvation), “Jeta e Një femre I & II” (2010, 2011; Life of a woman), “Ditari i Luftës” (2009; War Diary) and “Kur të vie fundi…” (2008; When the end comes…). In May 2013 Qëndresë Halili is awarded the Adem Shkreli Award in Germany for “Best New Writer” and in 2014 the “Poetry Award” in Podujeva, Kosovo.

Qëndresë Halili is a New-York based author, born in Ferizaj, Kosovo in 1990 to Albanian parents, Agim and Advije Halili. She is the second-born child with a younger sister and three brothers. In 2014 she received her Master’s Degree in Economics from the University of Prishtina in Kosovo. In November of the same year, Qëndresë Halili moved to United States from Kosovo.

She is the author of six books in Albanian, including novels and poetry. Her most popular and influential works are about the power of women, spirituality, freedom of mind, universal freedom and love.

Her recent book “War Diary” is a reflection of her life during the 1999 War in Kosovo. “War Diary” is a powerful book based on a true story, about her lost childhood. Qëndresë spent most of her childhood in fear and trauma haunted by the war she experienced as a nine-year-old child.

Today Qëndresë Halili is a survivor of the war. She embodies a strong, powerful and intelligent woman who uses her artwork and creativity to make the world a better place and bring positive change.

Qëndresë Halili is the author of the new book titled “War Diary”, which talks about her childhood and war experiences in Kosovo. The book is available for purchase on Author House, Amazon and iBook.

 “We grew up and will grow old beforehand; we lived the weeks as they were years”.

CHILDREN AS PART OF WAR

I was only nine years old. Sometimes I feel like I wasn’t a child who endured war and all the fear, bloodshed, and trauma. I can’t believe it. It seems like this is impossible. At that time, freedom sounded impossible to me. So many children like me, who have overcome war, have fought within themselves later on. Their lives have looked like a war. They have never found their childhood, ever.

My childhood is lost now. Childhood with war happens because of the people of war. Childhood becomes red from the spilling of blood. Childhood is black just like our eagle. Therefore our flag is red and black with blood, pain and war! Children are like pure human beings. They see, speak, and feel everything the way it is, without any influence, without any background, and without any interference. Children don’t know how to play with characters, scenes, and figures. They are so straightforward that their innocence follows them into adulthood, without any clothes, scarves, hats, or gloves.

In that very close moment, I stopped in the street, crying with my head towards the sky, praying. Something inside me spoke:

Look, feel and remember everything, because one day, when you grow up, you have to be able to tell this story to the World.” (Qëndresë Halili, War Diary, 2017)

https://www.amazon.com/War-Diary-We-Children-Kosovo/dp/1524691909/ref=tmm_hrd_swatch_0?_encoding=UTF8&qid=&sr=

 

 

Successful Albanians, how to see more of them

by

1 ermiraDSC_0063DSC_00201 Jani Vezura1 lsa

By Ermira Babamusta/*

1 dega e Skenderit1 grate1 leka fletDSC_00252 salle

It is a privilege to be a guest at Vatra, a place I consider family, and to be gathered here at such a historic location – the Immaculate Conception Center in Little Neck, New York, where Mother Teresa was a guest and gave a speech 43 years ago to the seminary graduates.

It is such an honor that we are gathered here today to celebrate our identity and our values.

Today I want to talk to you about some of the prominent Albanian historic figures, the legacy they left behind, and principles of success.

We as Albanian-Americans have the best of two worlds:

Firstly, we live in a great country that promises the American Dream to everyone – set by ideals such as democracy, rights, liberty, opportunity and equality.

As the forefathers of the great American nation signed the Independence of Declaration on July 4, 1776 in Philadelphia, they proclaimed “all men are created equal” with the right to “life, liberty and pursuit of happiness.”

Thomas Jefferson said: “The God who gave us life, gave us liberty at the same time. The care of human life and happiness, and not their destruction, is the first and only object of good government.”

George Washington said: “Let us raise a standard to which the wise and honest can repair; the rest is in the hands of God.”

As Americans each one of us has an equal opportunity to these rights and liberties that empower us to become successful in our life endeavors.

Secondly, as Albanians we are ancient Illyrians, we are one of the oldest civilizations, speaking Albanian, one of the oldest languages in the history of humanity, and the oldest European language.

In a document found in the Vatican Library dated back to 1250 AC, ‘Arbania’ is mentioned as well as “Albanenses populi” (people of Arberor).

“Their Metropolis were found throughout Epirus, as well as in a large part of Western Macedonia, with ancient centers such as: Metropolia of Albanopolis, Aulon (Vlora), Butrotum (Butrinti), Croja (Kruja), Dyrrachium (Durres), Larta (Arta), Lissus (Lezha), Ochrida (Ohrid), Scodra (Shkodra).

At that time Albania as a province was divided into two parts: The Upper and the Lower Albania. The upper Albania included a large part of Macedonia, the entire western part of Macedonia and ended up in north on the borders of the Kingdom of Serbia and Dalmatia, with access to the Adriatic and Ionian seas. In the south it stretched to Livadhja. (Oculus News, Albania of 1250 in Vatican Library)

Albanian is one of the ancient languages of the Balkans older than Greek and Latin. Austrian linguists such as Norbert Joel, Stefan Schumacher, Joachim Matzinger have worked tirelessly to document this little studied language and to prove that it developed many Balkan languages.

Schumacher and Matzinger completed the first lexicon of verbs in Old Albanian. They used old Albanian literature, a 1500 page text mainly from forgotten Catholic sources, dating from 16th to 18th centuries.  (FWF, Old Albanian: Living Legacy of a dead language?)

“Until now, little research has been carried out on these texts, as we are dealing almost exclusively with Catholic religious literature, which was first forgotten and then became taboo in the Communist era,” Matzinger said.

“Following the fall of Communism, this literature has once again emerged from the shadows, but, so far, there has been a lack of money and of background knowledge about [Albanian] Catholicism,” he added.

The Austrian researchers believe that Albanian was pivotal to the development of other languages including Greek, Bulgarian, Macedonian and Romanian. (Balkan Insight, Claims about Old Albanian Leave Scholars Lost for Words)

Today we take pride in the fathers of the Albanian nation and the prominent figures in the history of Albania and of the Albanian People.

There are many of these historic figures, I will mention a few, which my father, Professor Neki Babamusta, engraved in me since I was a little girl.

Skënderbeg: the National Hero of the Albanians who fought for independence, who organized the League of Lezhë; and is considered the “Hero of Christianism”.

Ismail Qemali: the founder of the modern Albanian state in 1912.

Mother Teresa (Agnes Gonxha Bojaxhiu):  Noble Peace Prize winner, who was declared a Saint by Pope Francis on September 2016.

The prominent figures of the Albanian National Awakening (Rilindja Kombetare) such as: Naim Frashëri, Abdyl Frashëri, Sami Frashëri, Mit’hat Frashëri, Jeronim de Rada, Ndre Mjeda, Asdreni, Zef Skiroi, and many other distinguished writers who were part of the movement.

Faik Konica: a great writer and political figure, prewar Albanian Minister to Washington.

Isa Boletini: the Kosovo Albanian Nationalist figure, who joined the League of Prizren, and participated in the Albanian Independence Declaration in Vlorë (November 1912).

Bajram Curri: “Hero of Albania” who fought for the independence of Albania and the incorporation of Kosovo in the 1913 Treaty of London.

Lekë Dukagjini: Albanian nobleman known for the code of law “Kanuni i  Lekë Dukagjinit” in northern Albania.

Pal Engjëlli: Catholic clergyman; Archbishop of Durrës and Cardinal of Albania; in 1462, wrote the first known sentence retrieved so far in the Albanian language.

Shote Galicia: People’s Heroine of Albania, who fought for unification of the Albanian territories and for rights and equality in Kosovo.

Azem Galica: Albanian National Hero who fought for unification of Kosovo with Albania and to free Kosovo from Serbian rule, against repression and inequality in Kosovo.

Adem Jashari: National Hero, the symbol of the Albanian Kosovar independence.

Hamëz Jashari: Hero of Kosovo.

Ibrahim Rrugova: the first President of the Republic of Kosovo.

Albanians today have excelled academically and professionally. I was honored to be a part of two great events that honor inspirational and success stories:

1) The Albanian Excellence under the patronage of the President of the Albanian Republic Bujar Nishani and Flora Nikolla.

In September 2016 Albanian Excellence presented: “Albanian Women of New York” (Zonjat shqiptare në Nju Jork) dedicated to all successful Albanian-American women that have excelled in their professions.

It showed the achievements distinguished Albanian women, mothers, teachers of the new generation, activists and community leaders. It was a privilege to be honored amongst other incredible Albanian women.

2) Also, we also just concluded the 6th Edition of New York Albanian Film Week organized by Mrika Krasniqi. I had the privilege to host and announce the winners.

The film festival has screen more than 300 Albanian films in United States and it has welcomed over 2000 artists from Albania, Kosovo, Montenegro, Macedonia, Greece, Italy, U.K., etc.

A few days ago on May 26, 2017 the festival honored legendary Hollywood filmmaker Peter Malota with the Excellence in Arts Award for his lifetime achievements and contributions, as well as other winners for their achievements in art.

There are no limitations to what the mind can do. Success doesn’t just come and find you. You have to go and get it!

I’m thankful to our Albania for giving us the fighting spirit, that keeps us going forward no matter what. It has also given us virtues like “bujari” and “besa” (hospitality and friendship) two key human relationships based on love and faith among friends, that reflect Albanian culture.

I have been blessed to have been given many great opportunities in United States, which has defined who I am today. I am forever grateful to U.S. for molding in me values and virtues so I can become a productive individual in society and have a life purpose.

I worked in a leadership position for the Obama Administration in both 2008 and 2012 campaigns in Florida, Philadelphia, Denver (CO) and Ohio. I have also worked for United Nations, the Peace-keeping department, the United States Congress both the House and the US Senate: Senator Tom Harkin and Congressman Mark Kennedy.

I have invested my time and efforts in higher education: I have completed two master’s degrees, and an advanced graduate UN diplomacy program from LIU in New York; a mastery program from Harvard in “National intelligence and security studies”. Currently I’m defending my doctoral dissertation on the Rule of Law in Kosovo at WVU for my Ph.D. in Political Science.

Along the way I have had many mentors, leaders, professors, family friends like Senator Tom Harkin, Jeanne Buster, Stanley Kusz, and the support of my family, parents and friends. I am strong today because of their love, support and guidance.

I am also thankful to Vatra (Dr. Gjon Bucaj , Dr. Skender Murtezani, Dalip Greca) the powerful lobby for the Albanian diaspora; and to the Voice of America, Elez Biberaj, who are keeping us connected to our roots and traditions.

We are forever grateful to the American leadership for supporting the rights of Albanians and  to the outstanding American and world leaders for being the voice of peace, democracy and partnership in the world, such as: Congressman Eliot Engel, Senator Harry Reid, President Clinton, President George Bush, President Obama, Secretary of State Madeline Albright, Army General Westey Clark, Vice President Joe Biden, British Prime Minister Tony Blair, Chancellor of Germany Agenla Merkel, etc.

After working with some of the most successful people I have uncovered five core principles that prevailed in the man and women who achieved greatness on their own.

So how can you achieve success in life? 

First: Have a dream, in your heart and mind, see within yourself what goals you want to attain. Nothing is impossible in life. It takes hard work, loyalty, dedication, commitment and faith to succeed.

Second: Believe in yourself and in your greatness. Use your imagination; make an action plan how to achieve your goals, and establish great habits that lead you to accomplish what you set out to do.

Third: Be grateful. Gratitude is a core principle of successful people. Being grateful for what we have gives us happiness and harmony for tomorrow.

Fourth: Be persistent. Not giving up is winning half the battle. We learn from our strengths and weaknesses, mistakes and achievements, struggles and joys, and along the way we push forward and make progress.

Fifth: Be passionate. Find something that truly speaks to your heart and go for it. Give your contribution and leave your mark no matter how big or small it may be.

In closing I leave you with two quotes from Sami Frasheri and Fan Noli, the Archbishop and Head of the Albanian Orthodox Archdiocese in America, who also served as the Prime Minister of Albania.

“Liria është thelbi i shрirtit dhe i mendjes ; aty ku s’ka liri, mendja dhe shpirti thahen si bima pa ujë.” – Sami Frasheri.

“Vetëm shkenca dhe arti e ngre njeriun në shkallën e Perendisë”. – Fan Noli.

What are you contributing today? What efforts are you making to succeed?

Thank you for having me and I wish each one of you success, blessings and happiness. God bless Vatra!

* Speech by Ermira Babamusta, as guest speaker at the Vatra, Queens Chapter Meeting on June 03, 2017, at the Immaculate Conception Center, Little Neck, NY

 

“Bamirësia nuk të bën të varfër”

by

Grupi Ideartë me nismën “Bamirësia nuk të bën të varfër”/

unnamed (3)unnamed (2)unnamed (5)1 fitusja

Nga Ermira Babamusta/Grupi rinor vullnetar “Ideartë” ka nisur disa nisma bamirëse për qytetin dhe banorët e Peqinit. Konceptuar nga Ermir Cani dhe themeluar nga një rrjet shoqëror në vitin 2015 shoqata Ideartë ka organizuar disa aktivitete social-kulturore për të ndihmuar qytetarët e Peqinit.

Çdo vit organizohet nisma “Bamirësia nuk të bën të varfër” ku të rinjtë e grupit dhe të tjerë kontribojnë me financa dhe mënyra të tjera, për të ndihmuar familjet në nevojë që të festojnë fundvitin. Prioritet ka qenë edhe nxitja për lexim me nismën “Librat Janë Pasuri”. Me ndihmën e Shtëpisë Botuese “Onufri” bibloteka e qytetit u pasurua me 300 libra.

“Falenderojmë përzemërsisht drejtorin e Shtëpinë Botuese “Onufri” z. Bujar Hudhri për përkrahjen e idesë sonë dhe ndihmesën e menjëhershme e cila nuk u kursye, sapo u informua rreth grupit tonë rinor dhe projektit mbi librat. Biblioteka u pasurua me 300 libra, në dispozicion prej disa muajsh të qytetarëve libërdashës,” tha Ermir Cani, një nga themeluesit e grupit.

 “Krijimi i grupit tonë fillimisht nisi nga një rreth shoqëror, ndanim të njëjtat mendime dhe duke parë që jetonim në një qytet historik dhe plot vlera, menduam se si mund t’i investonim aftësitë dhe mundësitë tona modeste në Peqin. Këtu lindi “Ideartë” që dëshifrohet në ide të arta, secili që ka një ide të bukur e prezanton dhe ne mobilizojmë forcat për ta jetësuar këtë ide. Disa nga aktivitetet tona janë: maratona me biçikleta që tashmë është bërë e përvitshme, bamirësi në fundvit për ti dhënë mundësinë familjeve më në nevojë për të festuar njësoj. Gjithashtu prioritet kemi edhe nxitjen e të lexuarit prandaj kemi bërë donacion nëbibliotekën e qytetit tonë rreth 300 libra,” shtoi Ermir Cani.

 Në 3 tetor 2016 u organizua për të dytin vit radhazi “Maratona me Biçikleta”, nga grupi rinor “IDEARTË” në bashkëpunim me Drejtorinë Arsimore, Bashkinë dhe Policinë e qytetit. Gara me biçikleta u zhvillua midis nxënësve të dy shkollave “Demir Godelli” dhe “Adem Bedalli” me propozim nga “Ideartë” dhe me mbështetje nga mësuesit e fizkulturës: Brikena Kosta dhe Bledar Zyba.Ideartë u themelua në vitin 2015 si nismë e përbashkët nga grupi i të rinjëve, përkatësisht: Izaora Çollaku, Doralda Dushku, Denajda Dervishi, Hermes Gjinishi, Aldo Kajo, Entela Çela, Ogerta Gripshi, Brunilda Dubali dhe Ermir Cani. Disa nga anëtarët e tjerë janë: Brikida Çollaku, Franko Kateshi, Alessia Vogli, Rikardo Vogli, Renis Resuli, Eridana Sulkja, Armand Dranga, Rigers Haremija, etj.

 “Të shfrytëzosh energjitë, idetë, potencialin individual për të pasuruar jetën social-kulturore të qytetit tënd me histori të lashtë, por që aktualisht dashur padashur është pluhurosur nga një petk monotonie e rutine që lë për të dëshiruar, për të parë fytyra të vendlindjes tënde që shndërrisin lumturi nga aktivietet tona, mendoj se është shpenzimi më me vlerë i kohës! Ndaj jam munduar gjithmonë të ndjek çdo takim të grupit. Më i preferuari ndër organizimet tona, për mua, deri tani është pasurimi i bibliotekës së qytetit me rreth 300 libra falë përkrahjes së pakusht që na ka ofruar z. Bujar Hudhri, drejtor i SHB “Onufri”. I kemi dhënë kështu mesazhin të rinjve, e jo vetëm, për të përqafuar librat, dijen, të bukurën! Ne “Ideartët” jemi grup vullnetarësh dhe mirëpresim çdokënd që dëshiron të kontribuojë pakëz me idetë dhe aktivizimin e tij për gjallërimin e Peqinit, për tu ndierë mirë, për eksperienca të pakrahasueshme, për të lënë një gjurmë,” tha Izaora Çollaku, një nga themelueset e grupit “Ideartë”.