EVA KACANJA/

KU E KAM VARGUN?/

Jeta ime ngaterruar ne te njejtat rruge,/

poezia ime po klith brenda meje,/

poezia ime po cirret brenda meje,/

myshqe dhimbje dhe dashurie/

ne muret e lageshta te shpirtit./

Ku jam e ku shkoj,/

ku humbem une diteve te mia,/

diteve te mia ku vargu dhemb,

ku metafora gjuan,

e une turbull ne nje mije hutime,

humbur ne buken e perditshme!

te pergjerohem Zot,/

vargun tim falma sot!/

ARRATISJE

Thashe te iki pyllit sonte,

dhe pse terrin e kam frike,

endrren time bera shoqe,

edhe rruges ik e ik.

Pemet murgj qe mermerijne,

hije tyre vel i grisur,

para meje nje hutin,

si nje djall i cakerdisur.

Nuk e pashe nje trung te kalbur,

gje pa jete mbi token zi,

zemra sa s’pushoi nga frika,

dheut keputem pa fuqi.

Teksa gjaku naten ngroh,

degjoj endrren tek me flet:

“Cohu mike,s’eshte asgje,

nje gervishtje krejt e lehte!”

Qesh aq fort sa tremb dhe pyllin,

nata qenka thjesht nje rreng,

syri  territ e gjen yllin,

endrra agut behet jete!

 

PER NJERIUN

 

Shkembinj te te njejtit mal ne njerezit,

o Zot sa te forte!

Dhimbjen e rrezimit durojme,

thelbit te zemres

kur rrenjet shkulen,

Ne njerezit,

gur e metal,

Ne njerezit,

materie ku shpirti gjen strehe

e streha kurre qetesi s’ka…

O zot,

jemi mal ne njerezit,

se na linde jetes ,

shpreses,

na lartove Ti  pengeses.

Por te vegjel jemi Zot,

Me gjithe kocka sa nje grusht,

C’jemi ne para vdekjes,

Shqope qe malit behet prush!

Na ler Zot,

Mos na provo,

jemi shtylla njeri-tjetrit,

rruazoret vijne me radhe,

s’shkon i riu para te vjetrit!

KOHE DONACIONESH!!!!!!!!!!

 

U shtrua gostia,

nuk jane varfanjaket,jo!

Te vegjelit zhyten ne miell,

unaza nuk gjindet,

mjeshtrat qeshin,

hahahahahahaha,

mjeshtrat me ta qeshin!

Nuk kane emer te vegjelit,

perunjesisht ndjekin kllocken,

betohen per besnikeri te vegjelit,

mjeshtrat tundin koken.

S’ka te sosur gostia,

jo kisha,

xhamia,

as qeveria,

nuk dime kush zemren e ben sofer,

e sofren pazar ku mbush torben!

Ne brazde jane vene te vegjelit,

Penelopat thurin rrjetat,

Odiseja thith nargjilen,

zaret hedhin mjeshtrat!

 

TE DIGJEM

 

Vetveten ha e dhembja skermit dhembet,

Kur nata bie lodhja

plumb ne shpirt,

Yjet keputen

trupin s’e mbajne kembet,

Ngrihet loti

qiellit i kthen yjte.

 

Bota flen

Por gjume s’kam ne sy,

Kam humbur rrugen

por te kthehem s’dua,

Vetveten ha si hena plot idhni,

Ta zbardh dhe naten,

te digjem si dragua!

 

INVERSION

 

Ne boten time rriten perbindeshat,

perendite dashurohen me flaken e tyre,

ne boten time u shuan diejte,

shkelqejne djajte me zjarre brireve.

Ne boten time tranden malet,

lisat ngjajne si liliputet,

bretket ikin nga mocalet,

kurorezohen sot hajdutet.

Ne boten time ndihesh vetem,

llojin tim askush s’e do,

nje vullnet vlen 100 euro,

per njezet nje bordero.

Bota ime,bote e shitur,

ku moral e vlere s’ka mbetur,

C’i bere vetes vaj medet!,

Juden ti e bere mbret!

 

LIKE

 

Ti i ben “like” buzeqeshjes sime,

Zemra s’ka me shtrat,

nje lume dhimbje derdhet dite e nate,

Se une kaloj ne kete bote maskarenjsh,

Ku me trimi ka frike te pranoje veten,

Te thote “une jam” pa iu dridhur qerpiku,

Lepihet pas karrikes

Sa i thahet peshtyma,

Leku ka pushtet,

i pavlere dhe miku.

Ti i ben “like” buzeqeshjes sime,

Se ti s’e di c’bluhet ne zemer,

Ne ate zgaver te drunjte qe tingull nuk nxjerr,

Me mijera balada luhen brenda saj,

Por heronj nuk ka

Eshte bote maskarenjsh,

Ku me i vogli te mbyt me hije te rende,

Me cehre bosi

Qe nga boshi fryhet.

Ti i ben “like” buzeqeshjes sime,

Sa “like” te tjera pas lajkave te tua,

Une mbetem bore

faqes malit shtruar,

E nen buzeqeshje

stuhine time ruaj…!

 

AROME DRURI

 

Ti vjen arome druri,

Gishti perreth buzes si harku mbi ure,

Kerkoj te te puth

Por ti vec tendosesh,

Mbi tel ndalet fryma,

Tingulli behet gur.

Ti vjen arome druri,

Bredh a Lis ti po me cmend,

Bej te iki,

Te keputem diku tjeter,

Por veten e gjej serish ne preherin tend.

Ti vjen arome druri,

E kujtim i larget fanitet si drite,

Ne netet e Shkurtit c’akorduar mbeta,

Harruar mbremjeve,

Violine pa shpirt…!

 

NJË GJETHE…..

 

Harruar kish të binte,

A stina kish harruar,

Në pemë  gjithsesi,

Bleronte por vetmuar……!

 

TI JE PIKA IME E LOTIT!

 

Ti je pika ime e lotit,

Nuk te gelltis dot,

Nxiton lirise

si I burgosuri prej qelise,

Dihat faqes,buzes,

Shpirtit iken udhes,

Itrembesh atij,

Rob I tij nuk mundesh

Ti je pika ime e lotit,

Lind prej dhimbjes sime,

Keputesh ne rreth te mallit…

QIELL I ZENE

…nje ylber krahethyer,

Perndrit neteve,

Gjumit tim genjyer…

Por   une jam qiell i zene,

Pa yje,diell e hene,

Ngarkuar re e shi,

Portat mbyllur rende,

Banoret I perzura,

Dhemb per dhemb me veten,

Nuk dal as pres njeri!

 

ZBATICE…

 

Iken,

Terhiqesh,

Mal I ujit ngrihet frikshem,

Kur kthehesh permbyt gjithcka,

Se ti nuk je det,

Oqean zemeruar vetes,

Armik I betuar I mallit,

Poseidon kokeshkrete,

Qetesohu,

Zbute frymen,

Lere diellin t’I lepihet kripes,

Dhe vete Odisea

S’iku dot prej Circes…!

BIE SHI…

 

Nje kokerr shiu san je kokerr shege,

Bie mbi qerpik edhe keput nje dege,

Lemsh rete ne furke,

Qiellit tirret shiu,

Frika eunuk,

Fshehur ne bark te njeriut…!

 

VARGU I POETIT

 

Sot krejt padashur,

Hodha nje guralec,

Por fort I trembur,

Pellgu u zgjua,

Bretkosat e pista na u bene kendeze,

E vete kendezi na u be pallua.

Zverke te skuqur,

Me nerva ,me lesh,

Qe cirren e ngjiren,

E une vetem qesh.

Eh pellg bretkosash,

Poeti s’ka frike,

Vargun e tij,

E gjuan me llastik!

 

MJEGULLUAR

 

Mjegullon bota,

Malli me ka mundur,

Gur rendon shpirti

Koke e kembe keputur.

Nuk te shoh askund

Si mundesh pa mua,

A nuk je martiri,

Heroi qe dua?!

Ti je ati im

E une mema jote,

Ti je biri im

E une bija jote,

Ti je dielli im

E une hena jote,

Denuar kesaj jete,

Fshehur kesaj bote.

Lidhur goje e sy,

Vetmia me cmend,

E di eshte marrezi,

Dashuri qe dhemb,

Dashuri qe ndizet

E perndritet qiellit,

Dashuri qe vret,

E me con drejt ferrit!

 

FEMER

 

Dhe pse cdo agim njoh dritherima,

Qe si stalaktite pezull rrine mbi zemer,

Sikur dhe ylberin te mund te kaperceja,

Serish do te doja te lindesha femer!

NE KUPE TE VERES…

Ne kupe te veres sime

Buken tende ngjyen,

Ta ndiej etjen

Ngrohur kurmit tim,

Prush I vjedhur zjarrit

Ky veshtrimi yt.

Perlotem,

S’di pse me vjen ndermend

Ajo darke e fundit

E te kryqezuarit tend!

Bej te flas,

Por ti vetem hesht,

Dhe pse ne heshtjen tende

I tere pylli flet.

Mbytet loti im,

Bukes ,veres ngjyer,

Thyhet krah I pishes,

Eres detit gerryer…

Je betuar thua,

Vetes je betuar,

Por mbi buzen tende

Puthjen e lashe peng,

Brenda kupes sime

Buka jote dhemb…!

 

Per nje mik

Trendafilin per nje mik

Endrres vesa ma ujit,

Edhe diellin per kete mik,

Agut ngrohur thelle ne shpirt.

Perle loti per nje mik,

Buzes sec I behet pike,

Behet pike e behet mjalte,

Derdhur zemeres ne cdo varg.

Udha s’ka vec trendafila,

Kemba gurit behet gjak,

Kur ne krah ken je mik,

Edhe plaga dhemb me pak!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

PERKOHESISHT

 

Deshira te hedhura tutje,

Me pahir,

Uni ngujuar,

Ne te gurten kulle,

Asnje drite,

Xixellonjat I tremben

Lartesive,

Vetem lekura

Qe si hene ndrin,

Dhe nata qe klith:

“Ti je e bukur!”

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

MALL

 

Buzes dridhet fryma,

Malli akorduar embel ne dej,

Nuk mundet e mjera fjale,

Zemres e merr formen.

Ajo qe une ndiej!

Vetmia si vel i ftohte

Mbeshtillet trupit,

E rende mishin ma rrenqeth,

Dua te zhvishem,

Kete mur te shtirur

Ta shemb me dashuri,

Dhe ti te  ndjesh diellin e verdhe

Qe endrres e gjen shtegun per te ty!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

TE KAM FRIKE

 

Je i frikshem det,

Me tremb,

I vetmi je!

Me therret,

Dukesh  I qete,

I pasqyrte,

Gjysmehene e blerte,

Bulezon,

Si qepallat e foshnjes ne gjume,

Me ndjell,

Me dritheron e jotja zhurme,

Por nuk vij dot!

Te kam frike det

Shtrire ne breg,

Gjuha jote

Kemben time prek…