Nga 


Fahri Xharra/
Një shkencë si historia, nuk mund të detyrohet të pësojë imponime të përkundërta me atë liri që duhet të gëzojë mendimi i njerëzve të thjeshtë, dhe aq ma tepër, mendimi i cilësisë më të laltë njerëzore që përfaqësohet nga studiuesit e Iëndëve e shkencave të ndryshme, ku historia zen një vend nga më të randësishmit, sepse na jep kuptimin e vërtetë të jetës, e duke kapërcye kronologjinë e kohërave, ku mijavjeçarët dhe shekujt kthehën në ditë dhe orë, na bën të rijetojmë zhvillimin historik të njerëzimlt drejt për së drejti dhe jo si spektatorë. (Lek Previzi ne Stop injorancës)
Historia është pra histori ,ajo duhet të preket ,të ndihet dhe të përjetohet në cdo kohë mu ashu si ishte. Por ne ku jemi ? Sa i njoim pellazgët , sa i njofim etruskët ?
Dëshira për më shumë “ ndodhi në vitet e fundit, kur çështja pellasgjike filloi të gjejë mbështetjen e studiuesve dhe një popullaritet të dukshëm të njerëzve, veçanërisht të shqiptarve, që e shohin vehtën të rilindur nga thellësia e ngjarjeve të historisë njerëzore, ku ata mund të fitojnë një hapësinë dhe të gjejnë vend të meritueshëm mes popujve që kanë kontribue konkretisht në qytetrimin e kontinentit europian qyshë në agimet e para të formimit të tij. “ Sa knaqësi të lundrosh nëpër histori dhe “duke lëxue fjalitë e skalitura në mërmerë, metalë, baltë të pjekur apo të vizatueme në muret e ndërtesave të vorrezaye etruske, na ngjanë sikur po flasim me ato banorë të hershëm të Italisë, me të njejtën gjuhë të prejardhjes, që asht pellasgjishtja, e ruajtur gjatë mijavjeçarëve nga fiset e pamposhtura shqiptare, që arritën t`u mbijetojnë luftërave dhe pushtimeve të njëpasnjëshme të huaja, bashkë me traditat, dhe mbi të gjitha, bashkë me gjuhën e tyre të pavdekshme.
Unë nuk dua t`iu mësoj historinë tonë , por e kem dëshirë të madhe që ne kombi më i vjetër i Europës , mos të mashtohemi dhe t`a mohojmë vetvetën për një grusht parash . 
Të mëdhenj jemi ! por, është ligj i natyrës nëse një gjësend nuk e përdorë atëherë tjetri shërbehet me , e bën të veten dhe në fund të quan edhe hajn.

Si e kam cekur edhe në shkrimet tjera , ne po e gjejmë vetën prej kohës së ardhjes së otomanëve këndej pari. Nuk ju dhimbset e jona t`i falet dikujt. Kështu po na mësojnë , kështu po na imponojnë të sillemi Sa me gjakftohtësi i shohim librat serbe plot e për plot me të kaluarën shqiptare e të shkruar si histori serbe; një histori e përvetësuar për të bër një të pa qenë kurrë , si një me traditë dhe themele. Ata poi a shkruajnë vet-vetës “tapitë “ e trashëgimisë së tyre, kurse ne shahemi ,fyhemi dhe lincohemi pse e themi të vërtetën
 .


Ky është libri i fundit Vesna Peshiqit, i autorës shumë të specializuar për falsifikime historike , mbi etruskët ku flasin etruskologët Немировски, Пешић, Палотино, Билбија, Гавела, Орешкин. 
 Dhe ajo shkruan “ Isha dje në Romë , e vizitova Muzeun Etrusk. Dhe ja kë këtu jam para sarkogagut më të bukur ici e bën të pavdek shëm dashurinë
e truskut ( kushëririt të lashtë serb) dhe Rasianit ( serbit )( RIM, PREKJUCE, ETRURSKI MUZEJ. PRED NAJLEPSIM SARKOFAGOM IKADA KOJI OVEKOVECUJE BESMRTNU LJUBAV BRACNOG PARA ETRURACA/RASENA (NASIH ANTICKIH RODJAKA). PODSECAM DA SU VINCANSKO I ETRURSKO PISMO GOTOVO IDENTICNI! — atMuseo Nazionale Etrusco Di Villa Giulia. )
Cilët janë trashëgimtarët e vërtetë të etruskëve, ne shqiptarët apo serbët ? hë de mo , folni !
Fahri Xharra, 29.05.15
Gjakovë


Për të interesuarit për më shumë , lexojeni 


Ja një rishkrim i gjuhës etruske , ne gjuhën e sotme shqipe nga guri etrusk

Blue lines are in Etruscan
Red lines are in Gheg Albanian

1-Te urat tan na la rez ula me va?r.
Te ur?t tan na lan rez ul? m? varr.

2-La-utn Vel?inaš eštla Afuna š’slel, e? ca ru te zan fušl e ri tesn.
Eštrat e Lart-urtni Vel?inas Afuna š’siell, edh ca ru te zan pusn (guvn) e ri teš.

3-Š’te iš Rašneš i pa ama, ?en naper ?i i Vel?ina?uraš araš.
Š’te iš Etrusc i pa cen?, ?in naper ?ir i Vel?inas s’art.

4-Peraš cem ul, mlescul.
Periašt cem ul, mplecsun (mledhun).

5-Zu ci enesci epl tu laru Auleši, Vel?inaš arznal clenši.
Zu ci prifti epr tu lartu Aulesin, birin e ziarrt t’Vel?inas.

6-Ti i ?il šcuna cenu, eplc felic.
Tirr e ?irr (duke folur) šcun cetu, plac – filic (bir).

7-Lar?al, š’Afuneš clen, ?un?ul ?e falaš.
Lar?ali, diali Afunes, dig?ion ?enie fialaš.

8-?ie m’ fušl e Vel?ina.
Xie m’ pus (guv) e Vel?inas.

9-Xin ?a cap, e mu ni clet, ma su.
Xin ta cap, e mu ni cret, ama su.

10-Naper šranc zl?i i falšti Vel?ina.
Naper štancie (šmangie), z??i i folšti Vel?ina.

11-Xut naper penezš, ma su.
Xutet naper pamie, ama su.

12-Ac ni na! Clel Afuna.
A ca na ni! Cli? Afuna.

13-Vel?ina mler zinia.
Vel?inan e mler (mlon) zinia.

14-Inte ma mer cnl.
Ende ma mer levizien.

15-Vel?ina zia, š’aten e tesne.
Vel?ina zi, š’at?er e teš.

16-E ca Vel?ina?uraš! – ?a ura?, e lutes ne Rašne.
E ca trupi Vel?inas! – ?a urata, e lutet ne Rašne.

17-Ce i tesn, š’te iš Rašneš ?im?, špel? uta šcuna; Afuna mena ?en.
Ce i teš, š’te iš Xiu (Xyu) Rašneš, špellt ata šcun; Afuna mrena ?in.

18-Naper ci cnl – ?are, utu še Vel?ina š’atena.
Naper c?t levizie-?are, aty še Vel?inan si at?era.

19-Zu ci enesci i pa špela ne ?i fulum?va.
Zu ci prifti i pa yjt ne rrefime (thenie) špelle.

20-Špel ?i, rene ?i.
Špela ?ir (flet), rene ?ir (flasin).

21-Ešt ac Vel?ina; aci lun, e tu ru ne šcu ne Zea.
Ešt aty Vel?ina; aty lun, e tu ru ne šcu ne Zoti.

22-Zu ci enesci: A ?u mi cš Afunaš, pen ?’na ama Vel?ina?
Zu ci prifti: A ?u mi cuš Afunas, pa t’na qe Vel?ina?

23-Afuna?ur u ni ei n’ zeri una cla?il ?un?ul?l.
Afuna e niu edhe n’zeri nia cli?m c?e dig?ion.

24-I? ca ce?a zi?u?e.
I c?t cena nzi?un (šcru).

Cippus Perusinus in standard Albanian
1-Të urtët tanë, na lanë dritë poshtë në varr.
2-Eshtrat e Lart të Urtit Velthina, -Afuna ç’sjell, dhe ka ruajtur të zënë guvën, e rri tashmë.
3-Si të ish Etrusk i pa qenë, hyn nëpër hir të trupit të artë të Velthinës.
4-Përjashta jemi ulur, bashkë.
5-Zuri ky prifti epër të lëvdojë Aulen, birin e zjarrtë të Velthinës.
6-Fjalë pas fjale erdhën këtu, plak e bir.
7-Larthali, djali i Afunës, dëgjon thënie fjalësh.
8-Hije në guvë e Velthinës.
9-Hyn t’a kapë, e mu në kryet, por s’mund.
10-Nëpër shmangie, zëthi i fliste Velthina.
11-Hutet nëpër pamje, por s’mund.
12-A ka ndonji këtu! – klith Afuna.
13-Velthinën e mbulon terri.
14-Ende ma mer lëvizjen.
15-Velthina zi (terr), si at’herë e tani.
16-I përket trupit të Velthinës! –tha urata, e lutet në Rashne.
17-Në çast, si të ish Hyu Rashnesh, te shpella ata shkuan; Afuna hyn brenda.
18-Nëpër këtë lëvizje – hare, aty sheh Velthinën përsëri.
19-Zuri ky prifti i pa yjet në thënie (rrëfime) shpelle.
20-Shpella thotë (flet), retë thonë (flasin).
21-Është aty Velthina; aty luan, e duke na ruajtur ne, shkon në zoti.
22-Zuri ky prifti: A mi thotë kush Afunës, pa të na qe Velthina?
23-Afuna e njeh madje në zëri klithmën që dëgjon.
24-Këtë kemi



Fahri Xharra, 29.05.15

Gjakovë