….Nuk kisha shpresë se do fitonte Selami. Asesi. ….Vetëm bojkoti nuk duhej të kishte ndodhur në këto zgjedhje. Bojkoti duhet të vdesi një here e mire si praktikë aty. Pasi bojkoti është kanceri i demokracisë. …/

Nga Ilir Levonja/

1) Duhet të ketë qënë viti 2011 kur në atë kalvarin e zgjedhjeve shqiptare, dalja e rezultatit i ngjan një lindje të vështirë (megjithëse mbrëmë me këtë 90%-in tënd qe një lindje vajore) kur atëhere, duke ecur më këmbë i lutesha Zotit për fitoren tënde. Garoje kundër Ramës. Llojit mastiç pas karrikes së qeveriut. E unë jam totalisht kundër këtij soji. Pasi jam për ujin që rrjedh. Dhe e kam bindje se plot burra më të mire se ty dhe Edi Rama, janë aty o mallra magazinash, o pjesë e këtyre farsave zgjedhore që po kalon Shqipëria jonë.

Vendi i marrë peng nga 5 a 6 emra. Një demokraci e shkërdhyer militantësh që si e si të mbysin njëri-tjetrin, veç këta emra të mos preken.

Ti atëhere fitove me 10 a 11 vota. Një fitore e ngushtë, e dyshuar, e përfolur. Por që zbythi nga karrika mastiçin. Një fitore që më ngrohu dhe më bëri të besoj se më në fund tek ne do fillonte demokracia. Gjuha statuore dhe vullneti i fort i tërhqjes si motori i demokracisë bashkëkohore.

Por nuk ndodhi. Madje si karshillëk të dyshimeve opozitare për ato 10 a 11 vota, Sali Berisha emëroi kryetarin e komisionit zgjedhor të atyre zgjedhjeve, si nënkryetar partie. E emëroi…

E mjera shpresë e imja u bë qull dhe me keqardhje pohova se pengmarrësit vetëm për Shqipërinë dhe shqiptarët nuk e kanë hallin. Për gjithçka mund ta kenë, por vetëm për Shqipërinë dhe shqiptarët jo. Kjo u vertetua shpejt me aleancat jo të natyrshme që PD bëri me LSI, apo grupin e Zemunit, me marifetet për zgjedhjen e presidentit, duke shitur karrike kuvendi në listat zgjedhore. Duke bërë aleanca me djemtë e nomeklaturës në shit-blerjen e armatimeve stok të diktaturës. U bëm gaz i botës me vrasjet në Gërdec. Nga aleancat mallinje, ndërsa demokratët magazinoheshin dhe bënin sehir duke ngrënë fara luledielli. Bënin mbrojtësin e zjarrtë të zullumeve të LSI-së. U vu re me skandalet e para 21 janarit se si u bëm mburojë e vjedhjes. Me 21 janarin vrasjet e radhës. Deri sa përfunduam në një opozitarizëm dhëndurrësh e çunash nga resortet e karaibeve. Me nuset top modele. Apo me kunetërit dhe të tjerë nga soji i grave. Ndërsa shqiptarët akoma diskutojnë ujin dhe dritat. Akoma diskutojnë lëmoshat sociale. Akoma vdesin të ikin nga vendi.

2) Sot PD eshte, sa e marrë peng aq dhe ndarë plotësisht. Dhe këtë e verteton 90%-i i fitores tënde. Më kujtoi ato votimet e kohës. Me saze, me pjesmarrje 100% dhe rezultat 100%. Sa edhe të mundurit, të përmbysurit ishin të lumtur që ishin përmbysur, të lumtur që ishin degdisur e internuar. Të rrojë sa malet Enveri, legeni. E vertetoi tallja me kandaditain konkurues. Mungesa e debatit. Mbytja e ndonjë proteste. Megjithëse në mendësinë botërore, sidomos këtë amerikane, të protestosh është patriotizëm. Jo rrugaçari. E vërtetoi, përgjegjësia pa përgjegjësi. Kjo formula manovër me ngriva-shkriva që e kishim mangut ne demokratët. Përjashta luftojnë ish zyrtarët milionerë. Brenda, grupi rreth teje dhe grupi që bëri aleancë me Zemunin etj. Këta më kryemilionera. Por nuk kishin faj… asokohe, vendit i duhej një klasë investitorësh, kështu edhe partisë me intelektualë të kulturës marksiste, i duhej klasa e të pasurve, borgjezia gjoja e djathtë. Sa ironi jete, sa ironi demokracie alla shqiptare. Se asaj që përmbysëm, që e ropëm, që e shkërdhyem më 1945-ën, një mut i dhamë. E kemi futur në analet e letrave dhe gjyqeve. Kurse vet u ngritëm fitimtarë mbi botën e vjetër të gërmadhave. Ngadhënjyem. Një borgjezi e djathtë me neomarksista kundër marksiszmit. Ndaj jo rastësisht kemi sot plot kaptera të regjimit, plot shefa byrosh, plot supaxhinj, milionerë që i ka zili edhe perëndimi. Klasa e re, borgjezia, e djathta jonë. Kjo shpurë pengmarrësish që veç demagogji bëjnë. Sa majtas sa djathtas. Demagogji dhe lojra fjalësh. Ca imitues të përkryer të njëri-tjetrit. Aq sa edhe pas plot 27 vitesh demokraci, shqiptarët hapin gojën si ata zogjtë e deti në vape për pikën e ujit. Një klasë politikanësh që e vetmja gjë që kanë përvetësuar përsosmërisht, është vjedhja e votes në bazë të ligjit. Dhe pikërisht për këtë u ankohen militantëve, fisnikëve që u shkëlqen syri nga shpresa. Fisnikëve që naiviteti i ka bërë tu dukeni shenjtorë, aq sa edhe fëmijëve u veshin bluza blu, rozë a lejla, por edhe të kuqe. Një lloj masturbimi kolektiv një për të gjithë dhe të gjithë për një.

Po shumë shpejt do hani kokat edhe ju aty brenda. Se për opozitë ha ha. Nuk ia kemi ngenë tani. Të paktën shqiptarët shpresojnë dhe ngushëllohen në opozitarizmin e zonjës së parë. Demokratët opozitarë ca do vine tek selia me shpresën se kur të vine në pushtet do i japin shefat ndonjë vend. Ca po bëjnë valixhet. Nuk kanë faj, e ka zënë kuçedra ujin. PD-ja ka jo punët e tyre, por hallet e veta. Do shahet e shqyhet. Do pështyjnë njëri-tjetrin sepse tek ne inati është statuti më i fort, është kanun, kuran, bibël.

3) Nuk kisha shpresë se do fitonte Selami. Asesi. Nuk e çoja nëpër mend. Nga ana tjetër lojrat të tilla si, ai po kandidon sa për tu dukur etj. Kundërshtitë e çuditshme të grupit Patozi, thirrja për bojkot, ose ajo që i donin gjërat në distance dhe me propogandë etj. Me sillnin neveri. Vetëm bojkoti nuk duhej të kishte ndodhur në këto zgjedhje. Bojkoti duhet të vdesi një here e mire si praktikë aty. Pasi bojkoti është kanceri i demokracisë.

Eshtë punë e pa bërë por e paguar dyfish.

Nëse kanë memorie shqiptarët, duhet të kujtojnë se pikërisht për shkak të politikave të bojkotit. I kanë dhënë vendit dy qeverisje të dështuara. Ajo e Sali Berishës 2005, 2009. Dhe Edi Ramën më 2013, 2017. Këtu qëndron, apo gjen përgjigje pyetja e juaj se, pse, edhe sot akoma diskutohet uji, energjia, informaliteti në biznese ku gjithkush vret e pret e askush nuk mban përgjegjësi. Eshtë kjo arsyeja që akoma pagat janë informale dhe të pamjaftueshme për kushtet më minimale të jetesës.

Pra bojkoti dhe politikat e distancimit nga marshimi i uzurpatorve dhe klaneve të zemunit.

Madje unë besoja sinqerisht tek futja e tij në garë. E njoh mire natyrën e njeriut pas një përvoje emigrimi. Jam edhe vet emigrant. E aq më tepër të një emigranti amerikan. Kjo u vertetua me fushatën e tij. Me qetësinë dhe argumentat, që neve absurdisht nuk na duhen. Ne jemi të betuar drejt vetvrasjes. Dhe nuk na duhet e verteta. Nuk na duhet rruga e duhur. Jemi bijë të urra-së kolektive.

Frikë nga argumentat kanë njëshat. Ndaj çfarë nuk bëjnë. Ose janë bërë mjeshtra tashmë. Mjeshtra të manipulimit.

Dhe të korrat, i kanë të mbara 90 kuintal grurë për hektar.

……