Poemë nga ELIDA BUÇPAPAJ/
Fjalët i kam për njerëzit/
atyre ua kushtoj/
atyre/
ua dërgoj fjalët në eter/
me postierë-pëllumba/
janë fjalë zemre/
të pastra/
jo si uji me microbe/
që pihet në Tiranë/
janë
si uji i burimeve
që kanë mbetur të paprekura
prej dorës së barbarëve
barbarët janë aty
fjalët i kam për njerëzit
jo për dykëmbëshit
të cilëve shqiptarët u falen
sikur të jenë Zota
duke u dhënë
ciklikisht vota
si të jenë klone
robotësh
për t’u rifutur
nëpër labirinthet
e tranzicionit
torturë
si Spaçi
fjalët i kam për njerëzit
jo për dykëmbëshit
veshur me rroba firmato
që kalërojnë qiellin
e bredhin me vetura
të markave të fundit
paguar nga taksat tona
ata dykëmbëshat
parazitë
që nuk e njohin
punën
as si nocion
ata dykëmbëshit
e zbrazur nga çdo
organ njerëzor
me zemër, zorrë
stomak dhe mëlçi
çeliku
si një vepër
mirëfilli e realizimit socialist
po na rrjepin sa më mirë
lëkurën
po na lënë
veç skeletin
sipas atij proverbit
se i joti
mishin ta ha
e kockën ta le
ne viktimat
e reja
të mathauzenit
dhe auschwizit
të tranzicionit shqiptar
të mileniumit
të tretë
të kohës
të IPhone-it
dhe rrjeteve sociale
dykëmbëshat
nuk të çojnë
direkt
nëpër kremtariume
për të na bërë sapun
po na vrasin
pak e na pak
përmes
pritjeve boshe
ti prit e prit
një vit
një pesëvjeçar
një dekadë
dy dekada
njëçerek shekulli
prej kohës kur
fëmijëve
po u ndërroheshin
dhëmbët e qumështit
e tani u kanë dalë
thinjat e para
…
fjalët i kam për njerëzit
jo për servilët
jo për hipokritët
jo për shpifësit
jo për intrigantët
për ata fjalët e mia
qofshin
si flakët
e ferrit
që t’ua djegë
të keqen
le të mos më jenë mirënjohës për
nderin që u bëj
nuk dua asnjë
falenderim prej tyre
me ta nuk kam asnjë fjalë
asnjë rrokje
nuk e shqiptoj për ta
kohën time të çmuar e kam
për njerëzit
fjalët e mia të zemrës
të pastra
pa asnjë sarkazëm, mllef,
pa asnjë dykuptimësi
pa asnjë rrengbrënda
apo dyfytyrësi
që i kanë dykëmbëshit
me pushtetin e votës
tonë
të ne budallëve
më të mëdhenj
që ka parë shekulli i parë
i mileniumit
të Steve Jobsit
dhe Mark Zuckerbergut
ne të marrët
që u dhamë pushtetin
për çerek shekulli
dykëmbëshave
ne naivët
që mbetëm fëmijë
ne që besuam
që ditëm të besojmë
që patëm stomak e zemër
të besojmë
të të besojë njeriu
është mrekulli e Zotit
por ata janë të gjithë
ikonoklastë
Zotit i falen ditën
dhe natën
blasfemojnë
ose shkojnë në Mekë
për të shpëtuar
prej mëkateve
për vrasjen që i bënë kohës
si vrasesit e kohës
tonë
për dykëmbëshat
s’kam asnjë fjalë
si t’ja bëj
për atë kohë që iku
e nuk vjen më
për besimin që u dhamë
për të na sjellë
vërdallë
me pasqyrka
fjalësh
llamburitëse
por
sharrllatane
sepse
vinin nga zgafellat
e blozave
të të pazotëve
të të pafeve
të të pashpirtëve
të dykëmbëshave
që pasuan
diktaturën
dhe që sollën
veç
tranzicion
dhe asgjë tjetër
veç eksod dhe asgjë tjetër
veç ekskomunikim
nga Europa
dhe asgjë tjetër
na larguan prej saj edhe më
na hodhën
në Azinë e largët
kur më 1992
ne ishim vetëm dy hapa larg saj
atëherë kur ishim fare të rinj
kur fëmijët nuk i kishim
lindur ende
apo posa i kishim sjellë
në këtë botë
dhe u premtuam
atë që na premtuan
dykëmbëshit mizorë
Tokën e Premtuar
u premtuam
e tani fëmijët
që lindëm në tranzicion
po bëhen
sa ishim ne
kur besuam se
Shqipëria
po bëhej nga zhbërja…
fëmijët tanë po bëhen
gati të lindin
fëmijët e tyre
dhe tranzicioni
vazhdon si serialet
e filmave turq
me hakmarrje primitive
si mallkim
për besimin që ne
u dhamë dykëmbëshave
sepse njeriu i beson Zotit
i beson Njeriut
por kurrësesi jo Antinjeriut
dykëmbëshave
si vampirë
që na e pinë gjakun
e kohës tonë
dhe pastaj na shesin mend
në panairet e metropolit
të kurrgjësë
ku njerzve në vend të lirisë
u japin qofte
hiçgjëje
në mejhanet politike
të mosgjësë
të dykëmbëshave
që mbetën
qyqanë
megjithë se pushteti
u solli lluksin
makbethian
ata të pangopur
mbetën
barkthatë
mbetën
nga tranzicioni
çerekshekullor
duan
ta çojnë
tranzicionin
një gjysmëshekulli
ky është
objektivi i tyre
qëllimi i tyre
të na largojnë
sa më shumë
nga ëndërra
pikërisht ata
dykëmbëshat
që unë nuk u hedhë
asnjë lëmoshë fjale
asnjë tingull
asnjë rrokje
asnjë bashkim tingujsh
asnjë bashkim rrokjesh
prej nga formohen fjalët
o Zot sa të bukura janë
fjalët
që i shkëmbejmë midis nesh
fjalët zbusin gurin
o Zot sa të bukura janë
fjalët që shqiptojmë
midis nesh njerzve
që populluam këtë tranzicion
të trishtë
që shkëmbejmë
për t’i shkrumbuar
prej indiferencës tonë
dykëmbëshit
e formuar prej kotit
prej asgjësë
por që kanë
në barkun e tyre
makabër
kanë gëlltitur si lubi
kohën e të gjithë shqiptarëve
miliona e miliona sekonda
miliona e miliona minuta
miliona e miliona orë
duke pritur Godonë
duke pritur barbarët
kur
barbarët janë aty
dhe dykëmbëshat
na lanë gjithnjë prapa listave
na hoqën fare nga listat
na çeuropianizuan
ne që jemi nga të parët
që e lindëm
kontinentin plak
fjalët e mia
i kam për njerëzit
çdo fjalë ka zemrën që bën tak-tak
që kërkon të trokasë e
gjejë derën e hapur
të një shpirti tjetër njeriu
njeriu të vërtetë
që nuk është servil
që nuk është hipokrit
që nuk është intrigant
që nuk është arrivist
por sidomos
që nuk është dykëmbësh
……………………