-Shqipëroi Elida Bucpapaj
Më 3 Mars 1931, – “Star Spangled Banner” zyrtarisht bëhet hymni kombëtar i SHBA-së; Vargjet vijnë nga “Defense of Fort McHenry”, poezi e shkruar më 17 shtator 1814 nga Francis Scott Key, avokat 35-vjeçar, pasi ai pa bombardimin e fortesës McHenry nga anijet britanike në ujrat pranë brigjeve të Baltimores, Maryland.
Me 13 Shtator 1814, Francis Scott Key vizitoi flotën Britanike në Chesapeake Bay për të siguruar lirimin e Dr. William Beanes, që ishte kapur pas djegies së Washington D.C. Lirimi i sigurua, por Key qëndroi në anije tërë natën për shkak se britanikët bombardonin pa prà Fort Mc Henry, një prej fortesave mbrojtëse të Baltimorës. Kur u gdhi, në mëngjes, Francis Scott Key tejet i lumtur dhe i përndritur teksa shikonte Flamurin Amerikan, që pa pyetur aspak prej predhave vazhdonte të valvitej gjithë krenari mbi fortesë, filloi të shkruajë gjithë frymëzim një poezi nga përjetimi i atij çasti sublim.Kjo poezi e botuar fillimisht nën titullin “Defense of Fort M’Henry” (Mbrojtja e Fortesës McHenry ), dhe më vonë me titullin “Flamuri i spërkatur me yje”, shumë shpejt fitoi popullaritet të gjerë si këngë në kompozimin “To Anacreon in Heaven” (Tek Anakreoni në Parajsë ).
Origjina (zanafilla) e këtij kompozimi nuk është e qartë, por ka mundësi të ketë autorësinë e John Stafford Smith, një kompozitor britanik i lindur me 1750. “Flamuri i spërkatur me yje” u vendos të jetë Hymni Kombëtar i Shteteve të Bashkuara të Amerikës me 1931, edhe pse ai tashmë ishte shndërruar në Hymn Kombëtar nga Ushtria Amerikane dhe nga Marina Amerikane.
Ngjarjet tragjike të 11 Shtatorit 2001 treguan se Hymni Kombëtar i Amerikës “Flamuri i stërpikur me yje”, si dhe vetë Flamuri Kombëtar i Amerikës, është shndërruar në një përmasë themelore shpirtërore për Kombin Amerikan, është shndërruar në një hymn të shenjtë frymëzues për një komb të tërë, të cilit i ka paraprirë morali i fitores për t’u shndërruar në shpresën dhe në ëndërrën e planetit.
HYMNI I SHBA
FLAMURI I STËRPIKUR ME YJE
O thuaj, a sheh ti, në agshol të dritës herët,
Sa krenarë atij iu falëm në të fundmen rreze dite?
Vijave të tij, yjeve të tij, mes betejës rrezikjete,
Mbi fortesa e shikuam, ku plot nur ai valvitet?
Dhe vezllimi i raketave, plasja e bombave mbi krye,
Na dëshmonin përmes natës se flamuri lart qëndronte.
O, thuaj se prapë valvitet flamur’ i spërkatur me yje
Përmbi dhèun e njerëzve të lirë e mbi atdheun e dragojve.
Mbi bregdet i fanitur përmes mjegullave të largësisë,
Ku armiqtë e egër shtrihen nëpër heshtjen lemeritëse,
Çfarë është ai që na flladit, sipër shkrepave të thikët,
Sa hap krahët, sa pulitet, sa prapë ai valvitet?
Tani ai kap të parën rreze që lëshon agu mbi tokë,
Në lavdi krejt i praruar, tani ndrin mbi këto troje:
Ky flamur stërpikur yjesh. Sa të jetë jeta ai valoftë
Përmbi dheun e njerëzve të lirë e mbi atdheun e dragojve.
Pra ku është ajo skotë që me mburrje bëjnë bè
Se kërdia e betejës dhe e luftës janë bezdira,
Pa shtëpi dhe pa atdhe dashkan të na lënë ne?
Gjaku i tyre ua lau gjurmët e thundrave të ndyra,
S’ka strehë që mercenarin as dhe skllavin ta shpëtojë:
Nga tmerri i arratisë a nga terri i varrit gropë:
Dhe flamuri i spërkatur yjesh në triumf po valon
Përmbi dheun e njerëzve të lirë e mbi atdheun e dragojve.
O kështu të jetë gjithnjë kur njerëzit e lirë do qëndrojnë
Në mes shtëpive të dashura dhe furisë së betejës,
Të bekuar me fitore dhe me paqe, lavdi i qoftë
Gjithëfuqisë që e krijoi dhe na e fali ne atdheun!
Dhe sulmues do të jemi, në emër të drejtësisë,
Dhe kjo është motoja jonë: “Në Zot ne besojmë!”
Dhe flamuri i stërpikur me yje në triumf do të valvitet
Përmbi dheun e njerëzve të lirë e mbi atdheun e dragojve!
THE STAR- SPANGLED BANNER
O say, can you see, by the dawn’early light,
What so proudly we hail’d at twilight’s last gleaming?
Whose broad stripes and bright stars, thro’ the perilous fight,
O’er the ramparts we watch’d, were so gallantly streaming?
And the rockets’ red glare, the bombs bursting in air,
Gave proof thro’the night that our flag was still there.
O say, does that star- spangled banner yet wave
O’er the land of the free and the home of the brave?
On the shore dimly seen thro’ the mists of the deep,
Where the foe’s haughty host in dread silence reposes,
What is that which breeze, o’er the towring steep,
As it fitfully blows, half conceals, half discloses?
Now it catches the gleam of the morning’s first beam,
In full glory reflected, now shines on the stream:
‘Tis the star-spangled banner. O, long may it wave
O’er the land of the free and the home of the brave!
And where is that band who so vauntingly swore
That the havoc of war and the battle’s confusion,
A home and a country should leave us no more?
Their blood has wash’d out their foul footsteps’pollution,
No refuge could save the hireling and the slave
From the terror of flight or the gloom of the grave:
And the star- spngled banner in triumph doth wave
O’er tha land of the free and the home of the brave.
O thus be it ever when free-men shall stand
Between their lov’d home and the war’s desolation,
Blest with vict’ry and peace, may the heav’n- rescued land
Praise the Pow’r that hath made and preserv’d us a nation!
Then conquer we must, when our cause it is just,
And this be our motto: “In God is our trust!”
And the star-spangled banner in triumph shall wave
O’er the land of the free and the home of the brave!