Dielli | The Sun

Albanian American Newspaper Devoted to the Intellectual and Cultural Advancement of the Albanians in America | Since 1909

“TURQIA NA NXORI NGA EUROPA…

by

ENVER HOXHA NA NXORI NGA KENJA NJERI !”…/
Ne Foto:“ARKIVI I HARRESËS”/
Nga Fritz RADOVANI/
■Këte libër me titull “ARKIVI I HARRESËS”, Ua kam kushtue Ejllorëve të Drishtit…
Atyne Paraardhësve të mij që nuk “harruen” me na lanë Formulen e Pavdeksisë së Atdheut, Fesë, Gjuhës, Historisë Kombtare, po, dhe të gjithave bashkë, të vulosuna me Gjakun e Popullit Shqiptar në luftat për Liri dhe Shqipni Europjane, nën drejtimin e Mbrojtësit të qytetnimit Europjan Gjergj Kastriotit – Skënderbeu, – nën valvitjen e Përjetëshme të Flamurit tonë, me Shqipen Dykrenare, Flamur të cilit, i këndoi për shekuj të shekujve Poeti ynë kombtar At Gjergj Fishta O.F.M., që në vitin 1913…
■Një Popull ndër ma të vjetrit n’ Europë, i sulmuem për me u shfarosë ndër shekuj…
■Një Popull i rrethuem me heshta dhe i gjuejtun me topa ndër shekuj…
■Një Popull i Pathyeshëm me mburojen e Kastriotit nga armët e anmiqëve shekullor, edhe pse pa bukë, pa ujë, dhe pa asnjë ndihmë në Botë, po me Histori Legjendare!
■Një Popull ku, që në Shekullin e Parë mbas Krishtit, Luftoi dhe Fitoi per “Atdhé e Fé”!
■Një Popull që ma shumë ka Kështjella e Kisha, të “rrethueme” dhe të mbytuna në Gjakun e Mbrojtësve të Tyne, se gjithë bota që e rrethon me mëni e pabesi…
■Një Popull që i dhuroi Botës, mija e mija Martirë që me Gjakun e Tyne të Shenjtë, vune thëmelet e Qytetnimit Botnor, në kontinentin Europjan… Lè të flasin Arkivat!
■Një Popull i robnuem nga romakët, bizantinët, turqit, bullgarët, malazezët, serbët, grekët, italianët, holandezët, austro – hungarët, kroatët, gjermanët, jugosllavët, rusët, kinezët, dhe gjithnjë në Shek. e XX, i shitun nga tradhëtarët… Po, asnjëherë i tjetërsuem!
■Të gjithë zaptuesit barbar luftuen për tjetërsimin e Fesë, gjuhës, historisë, zakoneve dhe dokeve Shqiptare, e ma shpesh se kurrë, për shkombtarizimin tonë… Ikën me faqe të zezë, ashtu si erdhën, pa mujtë me ba një “fshat”, me folë me gjuhën e tyne!
■ “Turqit, jo vetëm, na detyruen me ndrrue Fé, po ma e keqja asht se, edhe na nxorën nga Europa.”, kështu, thonte 72 vjetë përpara historiani e gjuhtari i madh Mustafa Kruja.
■Hoti e Gruda i treguen besnikinë e vet “Lidhjes së Prizrenit” me 6 Prill 1911, po, Gjaku i Atyne Burrave të vramë për Atdhé nën drejtimin e Shtatorës Pavarsisë sonë kombtare, Dedë Gjo’ Lulit, a thue brè Burra, me të vërtetë ka shkue “gjakhuptë” ?!
■U shuen Mësuesit e Parë… U shuen Shkollat e Para… U shuen qytete, fshatra, varreza, përmendore e kompanjela… U shue edhe “Lahuta” shekullore… U shue… “gjithshka” !!
■Por jo, Varri i Gjergj Kastriotit…Përkrenaria e Shpata e Tij Heroike… As Mburoja e Tij! ■Janë vllazen Shqiptarë, janë… Se Zoti, kurrë, nuk humbë Kreatyren e Vet Hyjnore!..
***
■E vetëm frika e një “Lidhjes së Ré” në Lezhën e 1468, në vitin 1941 çoi tradhëtarët tanë, në idenë antinjerzore të zhdukjes së Shqipnisë…Këte herë edhe nga harta e Ballkanit…
■Me 8 nandor 1941, tradhëtarët e Atdheut, ua shitën Shqipninë shovenistëve sllavë, bash bolshevikëve të Titos, “besnikut” të kriminelit Stalin, shfarosës i miljona njerzëve që zhduku nga harta “ndjesitë ma të nalta njerzore”, ndër gulagët e paharrueshme të Rusisë sovjetike! E Europa… shikonte me andje në foto “Takimet e Teheranit dhe të Jaltës…”
■Me 29 nandor 1944, Gjaku i Vllazënve të Jugut, vazhdoj rrëkajen edhe në Veri…
■Që në 21 prill 1943, komunistët jugosllavë formuen “Sigurimin e Shtetit” në Shqipni, (Sherbimi Sekret) instrumentin ma kriminal, gjakatarë, tradhëtarë, vrasës, amoral, ku torturat, policët, agjentët e Sigurimit, pushkatimet, shpifjet, terrori, huni, dhuna, krizmat e automatikëve, survejimi, mashtrim, padija, shnderim, përdhunim e poshtnim, pra një GJENOCIT, që jo vetëm sundoi për 50 vjetë një Popull, tue rrafshue përtokë gjithshka të mirë e njerzore por, shka asht ma e keqja që provoi Shqiptari në fundin e Shek.XX, até që nuk e ka njoh as provue asnjë Popull tjetër në Histori moderne kje se: Komunizmi anadollak ishte mjeti me të cilin Enver Hoxha na nxori nga kenja Njeri!
■Një Popull rreth 1 miljon banorë, i mbytun në gjak nga armët e “çlirimtarëve” tanë, me 29 nandor 1944, rreth orës 5 të mengjesit, do të pranojnë robninë komuniste të Titos, që ngriti flamurin e dhunuem me yllin e kuq bolshevik, në kompanjelin e Fretenëve në Shkoder, pikrisht, aty ku At Fishta me 13 Qershor 1913… Vuni Flamurin e Kastriotit…
■Dhe për të festue “çlirimin” e Shqipnisë, ashtu si kudo kanë vue kambën komunistët, perballë Bashkisë qytetit… Qamil Gavoqi, shprazi armët “trofe” mbi kokat e Shqiptarëve që nuk u pajtuen me okupacionin jugosllav të Shqipnisë… Gjithkah gjakderdhje!
■Vrasje e tretje kufomash në Malësi… Vritet Prek Cali e rrethohen Bjeshkët e Nêmuna, me kriminelë sllavë e malazezë…118 Burra të vramë. E poshtë mbas malit Taraboshit, presin tjerët me la në gjak Berdicë e Anën e Malit, ku qendronte ballisti Abaz Ermenji.
■Vrasje në Hot e Grudë… Vrasje në Male… Vrasje nder qytete… E rreshti i pafund i kosovarëve të premë në besë nga tradhëtarët tanë partizanë, nga Kukësi e deri në Tivar lau me gjak Veriun… Pikrisht nga “herojt e popullit” që sot kerkojnë prap gjakderdhje…
■Tradhëtohen Malësi e fusha, Dukagjin e Kosovë, Pukë e Mirditë, Mat e Elbasan… tue pritë zbarkimin e “Aleatëve”, siç thonte Populli ynë dikur: “Prit gomar sa të dal bar…” è
■Përhapet lajmi i “dorëzimit armëve” e fillon shburrnimi i Malëve, për me ua lirue rrugën pushtuesëve jugosllavë e çlirimtarë, “trima të qitun me yll në ballë!”
■Dhunohet Flamuri dhe Hymni i Tij… E kanga vazhdon bash sikur në vitin 1927…
■Dhunohen shkollat e mbi tryezat e Mësuesit hiqet Gjergj Kastrioti, me vue Titon…
■Dhunohen institucionet zyrtare shtetnore, në çdo zyrë ligjin e bajnë specialistët e Titos, ndërsa, ndër hetuesi përballë “druzhe bolshevikut e çlirimtarit”…Dhunohet Atdhetari!
■Gra, burra, fëmijë, pleq’e të rijë, karvan me nga një strajcë plaçka në shpinë nisen për mos me u kthye kurrma ndër Trojet e veta… Me 15 Maji 1945 fillojnë interrnimet…
■Fshatari “kryenaltë” që mori pushtetin, tue pritë “reformen agrare”, fillon me boshatisë kotecat me bereqetin e vet… Për me ua dergue “popujve vëllezër” të Titos, bashkë me mallin e tregëtarëve të Pazarit Vjetër të Shkodres, që ua kanë premtue per “robninë” që na sollën shegertat partizan me yllin e tyne në ballë! Napolonat ar i duhen Enverit!
■E në darkë ndër sofra… përplasen gotat e rakisë: “Të na rrojë Tito, Stalini e Enveri!”
■Stajanicat e shkreta, a me ua çue një strajcë bukë e pak duhan Burrave ndër shpella, apo me ngopë me mish e pije vagabondat e ndjekjes, që përshndetën për vrasjet e Burrave të Tyne në pabesi, vetëm për me ua ba qejfin sllavit vrasës shekullor.
■Çohen gotat me raki e venë: “Tradhëtarëve plumbin ballit”!.. E në ballin e vet, secili rregullon kapelën partizane “Ushtarët e Stalinit jemi né!”…
■Tek Ura e Bregut të Lumit… Partizani “hero” Xhemal Selimi, vazhdon me thye arrat mbi kokat e Burrave të pushkatuem të Maleve të Dukagjinit…
■Ku janë Emnat e Atyne Burrave që tue pritë ndër shpella Aleatët… U vranë!? Ku janë gropat e herojve Prek Cali, e 118 Burra të Kelmendit, Gjergj Vata, Ndoc Jakova, Gjelosh Luli, Ymer Berisha, Marije Shllaku, Gjergj Martini, Kol Parubi, Kolec Deda, Pjeter e Marije Deda, Cin Serreqi, Dulo Kali, Caf Dragusha, Mark e Llesh Gjomarkaj, Rasim Gjyrezi, Fahri Rusi, Pjeter Pali, Bilbil Hajmi, Gaspër Simon Gaspri, Simon Darragjati, Murat Haxhija, Guljelm Suma, Qemal Dreçini, Kol Prela, Paulin Pali, Muzafer Pipa, Zef Kol Prela, Fisi Mirakaj, Alush Leshanaku, Hamid Matjani, e mija të tjerë…të humbun?
■Po, me Nanat, gratë e fëmijët e Tyne shka u ba?
■Po, me sternipat kur u rritën ndër kampe interrnimi si veproi Partia e Enverit?
■Sa vetë u pushkatuen atëherë ndër Male, e prap mbas 20 apo 30 vjetësh ndër hetuesi e burgje, apo reparte ushtarake deri mbas vitit 1988 me akuza fallco…deri në shfarosje fisesh, tue u vazhdue “lufta e kllasave” edhe “me fëmijët në barkun e Nënës, që do ti bejmë me u drillur, kur të dëgjojnë fjalën komunist!”, ka thanë në 1946, në hetuesinë e Kishës së Fretënve kryexhelati i sigurimit Shkodres, krimineli Zoj Thëmeli…
■Po, sa u zhdukën me gjyq e pa gjyq ndër prroska, zallishta e brigje lumejsh… që edhe sot nuk u dihet Varri as vendi i groposjes vetëm, se ishte Atdhetarë?
■Ku janë Varret e të vdekunve ndër burgjet e Burrelit, Gjinokastrës apo Permetit?
Flisni, o vrasës flisni! Flisni o kriminelët e Vllazënve tuej të Pafaj!
■Veglat e komunistëve gjakatarë të mbledhun “grusht çeliku rreth PPSh” pranë Akademisë së Shkencave, me titujt “dr. prof. akademikë…” vazhdojnë porosinë sekrete të “mësuesit tyne” Enver Hoxhës e pasuesit Ramiz Alia, me arkivue dokumenta në Arkivin e Harresës. Sejcili, në mënyren e vet, VETEM punon me zhdukë të Vertetën!
■Vetëm të vramë, të mbytun ndër tortura, të zhdukun, të humbun ndër interrnime…
SOT, NË SHQIPNI, NGA RREGJIMI KOMUNIST I ENVER HOXHËS, SHIFRA ASHT MBI 50.000 VIKTIMA, NDËRSA, SHIFRA E TË BURGOSUNVE DHE TË INTERRNUEMËVE I KALON MBI 500.000 VETË… NJË GJYSË MILJONI… SHQIPTARË… SOT, PRESIN “RILINDJEN” E KOMUNIZMIT !
■Mos e harroni fjalën e vjetër: “Më thuej se i kujt jé, se po të tregoj kush jé!”
***
■I VETMI VEND I KOMUNIZMIT BARBAR NË EUROPË: SHQIPNIA MARTIRE, NUK KA ASNJË KRIMINEL PËR ME DËNUE TASH 70 VJETË KRIME, VRASJE DHE KORRUPSION, NJË VAZHDIMËSI E TURPËSHME DHE KRIMINALE !
■Këta bisha me fëtyrë “njeriu”, me 29 nandor 2014, “festojnë” 70 vjetorin e turpit të TRADHËTISË NDAJ POPULLIT SHQIPTAR DHE ATDHEUT.

■“ARKIVI I HARRESËS” VAZHDON ARSHIVIMIN E DOKUMENTAVE …
■Edhe pse “harresa” po vazhdon me shkatrrue kujtesen e Rinisë Shqiptare…
SOT, në pragun e Festës së Flamurit Kombtar të mbarë Shqiptarëve kudo që janë…
U kujtoj, thanjen e Trimit Hero të Selcës Don Dedë MALAJ, me datën 27 Prill 1959,
para terroristëve komunistë të Enver Hoxhës, në kinema “Republika” në Shkodër:
“E PREMTJA E ZEZË NË SHQIPNI KA FILLUE ME 29 NANDOR 1944,
DHE KA ME VAZHDUE DERISA… TË MBAROJË KOMUNIZMI !”
* Pjesa e V nga cikli:Në 70 vjetorin e përmbytjes së Shqipnisë…/
Melbourne Nandor 2014.

PSE VERIU I SHQIPNISË NUK HYNI NË LUFTË CIVILE?

by

Nga Fritz RADOVANI/*
1943/
■Pse, në të gjitha shkollat e Veriut, Rinia Shqiptare kishte studjue “Lahutën e Malcis”!
Pse, nder shkollat e Veriut, në krye të vendit ishte portreti i Gjegj Kastriotit…
Pse, Flamuri Kombtar i Gjergj Kastriotit valvitej “Porsi fleta e Ejllit t’ Zotit…”
Pse, Mësuesi Martir i Shqipnisë At Shtjefen Gjeçovi ishte pranë portretit Kastriotit!
■Pse, ishte Shoqnia “Bashkimi” që në vitin 1899 u tregoi Shqiptarëve deri ku, asht e do t’ jetë Shqipnia Europjane…Ajo Shqipni që do të fliste, shkruente e lexonte Gjuhën Shqipe.
■Pse, krah në krah me Dede Gjo’ Lulin ishte Bajram Curri e Isa Boletini…, Idriz Seferi, Zefi i Vogel, Hasan Beg Prishtina, Zenel Begu etj. Trima të Maleve tona heroike. Hasan Riza Pasha, tha për Dedë Gjo’ Lulin: “Ai asht burrë e atdhetar, jam mundue me i dhanë pare, por s’ka ndigjue me i marrë kurrsesi; dhe u ishte përgjegjë – Nuk ka Sulltani pare aqsa me më thye mue!”.
■Pse, Veriu e Jugu, e dinte mirë thanjen e Luigj Gurakuqit në Parlamenti Shqiptar, në 1923 se: “Na nuk vrasim!”…Pikrisht, Ai Luigj, që punoi i Pari per “Gjuhën e Njësueme Shqipe”.
■Pse, Shkolla e Parë në Elbasan për mësuesit e shkollave tona, përgatiste Pishtarët e Dijes në një nga Vatrat ku ndriçonte gjithë Trojet Shqiptare Gjaku i Kostandin Kristoforidhit.
■Pse, që në 12 Qershorin 1913 At Gjergj Fishta, i kishte tregue ambasadorit De Philipps:
“Po mbushej gati moji që Fuqitë ndërkombtare kishin marrë sundimin e qytetit (me 14 Maji). E At Fishta, mbasi u këshillue me disa bashkëvllazen të vet, kishte vendosë me ngritë Flamurin e Shqipnisë, e në ketë entuzjazëm kishte hartue edhe Hymnin, qi u kjé mësue njiheri fëmijve të shkollës Françeskane. Ndërsa, pra, prej kumbonarjet të Kishës së Françeskanve të Gjuhadolit valvitej Flamuri ma i madh se katër metra, fëmija menjiherë, si u patne porositë qyshë përpara, u shpërndanë çeta-çeta nepër rrugët e qytetit tue këndue: “Porsi fleta….”. Menjiherë erdh urdhni prej sundimtarit të qytetit, Kolonel De Philipps, qi t’a zbresin Flamurin, ose do ta ulin me topa.. por Françeskani i Fishtes i tha: “Flamuri i Shqipnisë, e ka per nderë me u gjuejte me topa!”
■Pse, nder shkollat e Shkodres lexohej, shkruhej dhe dihej përmendsh vjerrsha e Poetit Shqiptar Vaso Pashë Shkodrani… E të gjithë e dinin se, “kush po na zhyste me krye në hi..?”
■Pse, shkodranët e dinin mirë vjerrshen “Liria” të Don Ndre Mjedjës…dhe vargjet e saj:
Lirinë e keni ju, na hekra kemi…
■Pse, që në vitin 1924 gazeta “Ora e Maleve” tregonte rrezikun e madh të Shqipnisë, nga komunizmi, masoneria, ateizmi, korrupsioni qeveritar, vrasjet e gjaqet, dhe padija orientale…
■Pse edhe nëse nuk dishroni Ju, Shkodra ishte dhe mbeti Kryeqyteti moral, kulturor dhe shpirtnor i Shqipnisë Europjane Perëndimore…Në Vlonë, Burrat Shqiptarë nuk ishin mbledhë të dëgjojnë për një “Shqipni autonome në suazën e perandorisë otomane.” E po, mos të dilte nga xhepi patllakja e Atdhetarit Luigj Gurakuqit, me 28 Nandor 1912…Né do të vazhdonim nën “suazen” Turke… si, u vazhdue me kenë nën disa modele robnije “moderne”…

■Ja, fjalët e Hafiz Ali Krajës, para arkivolit At Gjergj Fishtës, me 31 Janar 1940:
“Të jesh i bindun, o Poet i Madh se, Shqiptari me “Lahutën e Malcis” ka për të qenë gjithmonë kryenaltë siç janë Helenët me Iliadën e Persjanët me Shahnamen, mbasi Ti, me atë vepër të naltë i ke njoftue botës së qytetnueme psihikën e karakteristikat ma të ndieshme të popullit Shqiptar!.. Sot, djelmnia intelektuale me Lahutën Tande në dorë të nep besën Shqiptare, tue, t’u betue se idealin Tand të naltë që shprehe për kombsinë Shqiptare, do ta ruejm’ e do ta mbajmë si gja të shtrenjtë morale!..”
■Pse, Rinia shkodrane Lirinë e lexonte dhe e shihte nder veprat e Don Ndré Zadejës, bash kur në zemrat e Tyne vlonte gjaku per Liri nga okupatorët e tradhëtarët. Trokiti mu nder zemra “Ora e Shqypnisë”, “Rozafa”, “Ruba e kuqe”, “Rrethimi i Shkodrës”, “Shpella e Bogdanit”, “Hijet e zeza”…etj., që zgjonin ndjenjat e Atdhedashunisë pa dallim krahinash e Feje.
Poeti i Ambëlsisë, pa Ju tutë syni me 16 gusht 1944, në ecjen me bajrakët e Shna Rrokut nga Kisha e Shirokës, e naltë në rrugën e Taraboshit, Ju drejtue besimtarëve me këte thirrje burrnore:
“Dy fjalë i kam sot me ju, sidomos me ju, o të rij! Një rê e zezë me një ideologji të kuqe po vjen mbi kokat tueja. Ajo ka ndërmend të shprazet mbi ju, por atëherë s’keni për të pasë shka me i ba, veç me bajtë e me i sprovue të këqijat, se përveç, të zezave të tjera që ka, ajo mohon edhe Zotin.”
Vepra “Ora e Shqypnisë”, në 1919 kur Shqipnia ishte jo e lirë, u ba hymn Atdhetarie e revolte.
Ajo u vu në skenë për herë të parë në salonin e çfaqjeve të Kolegjes Saveriane, e kur aktorët me gjithë zemër këndonin: “Adrijes m’thuej krenare Vlona asht tokë Shqiptare!” … Salla u ngrit në kambë, tue brohoritë: “Rrnoftë Vlona Shqiptare! Rrnoftë Vlona jonë!”…
■Ishte po, mësim viti 1943, kur Shqipnia e Jugut ishte kallë flakë e mbulue në gjak…
■Mbas vrasjes s’ At Lekë Lulit…i angazhuem me Legalitetin, Provinçiali i Fretenve në Shkoder, At Mati Prennushi urdhnon: “Asnjë Klerik Françeskan nuk lejohet me u marrë me politikë…Në rasë të kundërt do të merren masa…” (Arkivi i Shtetit, Dosja Françeskanët 1943)
■Burrat e Veriut, kapiten Gjelosh Luli, major Mul Bajraktari, major Dodë Nikolla (Ivezaj), kapiten Llesh Marashi, me 23 Shtator 1943, të mbledhun për me shpëtue Atdheun nga një robni e ré që po kercnonte krahinat e Shqipnisë së Veriut të porsalirueme nga sllavët dhe italianët, që po administroheshin nga Shqiptarët, atëherë kur gjermanët ishin në terheqje, Këta Burra, në një mirëkuptim të plotë me Krenët e vendit, dhe me një guxim të admirueshëm të gjithë bashkë, formuen “Besë – Lidhjen e Malësisë së Madhe, Rranxave dhe Postribës”, që kishte si pikësynim kryesor: 1. Mbrojtja e Kufijëve të sotëm të Shtetit Shqiptar…tue u sigurue dhe:
■2. Qetësia e mbrendëshme në krahinat Shqiptare…me një Program të plotë, që përputhej me interesat kombtare të Lirisë, Pavarsisë, zhvillimit e përparimit në kahun e pikpamjeve tona Europjane – Përendimore. Të nisun edhe nga sakrificat e Familjes së Atdhetarit Dedë Gjo’ Luli, në vitin 1911, trashigimtarit të Gjakut të Tij, po edhe pasues i divoçem për nga Atdhetaria, kapiten Gjelosh Lulit, nga të gjithë drejtuesit iu besue drejtimi dhe organizimi i Saj.
Të parët që miratuen dhe u bashkuen me këte “Besë – Lidhje të Veriut” ishin Krenët e Hotit, Grudës, Kelmendit, Kastratit, Shkrelit, Triepshit, Koçës, Fundës (Luare – Ledhe), Reçit, Lohes, Rrjollit, Koplikut, Buzë-Ujit dhe Postribës. Shumë shpejtë me ta u lidh edhe koloneli Atdhetar i Dibres Muharrem Bajraktari. Me daten 19 Dhjetor 1944, drejtuesit e Besë – Lidhjes i drejtojnë një kerkesë edhe anglezit, kolonelit Nill (Neell), që ndodhej në Veri…i cili “premton po, nuk mban asnjë nga ata që premtoi.” (Dosja 1883, Arkivi Min. Mbrendshme Tiranë, 1998).
■Xhafer Belegu tek libri i Tij “Lidhja e Prizrenit”, (faqe 24, Tiranë 1939), shkruen se, Lord Beaconsfield (1804-1881), Më 13 qershor 1878, në Memorandumin e shkruem prej tij, me ia çue Kongresit të Berlinit, në pikën e parë thotë: “Indipendenca e Shqipnisë, përveçse, asht në interesin e shqiptarëve, por edhe ekujlibri i Europës e kërkon që kjo të jetë një shtet i pavarun, për me forcue murin mbrojtës të Europës Përëndimore, kundrejt invazionit Sllav.”
■A thue, e dinin “komshijtë” tanë “çlirimtarë” këte thanje që përsëriste Epopenë tonë kombtare të 500 vjetëve përpara, kur Gjergj Kastrioti – Skënderbeu, mbrojti Europën nga një shkatrrim i sigurtë otoman?
1944… “LAHUTA MBET VARË N’ TRA…
MIGJA KALBET NË DHÉ…
E NIPAT S’ DIJNË ME I RA…” (Poet kosovarë)
■Dhunohet edhe Shkodra nga shovenistët sllavë me ndihmën e terroristit Enver Hoxha.
■Me 29 nandor 1944, forcat partizane rreth Shkodres, kanë hy në qytet si “çlirimtarë” pa e shkrepë një pushkë, mbasi forcat ushtarake gjermane u larguen në orët e para të ditës. Aty nga ora 6.00 e mëngjesit janë drejtue nga Kisha e Fretënve në Gjuhadol, ku, me forcë kanë hypë në kompanjel dhe bash aty, ku At Fishta, me 12 qershor 1913 kishte ngritë Flamurin Kombtar, aty partizanët e druzhe Titos, kanë vendosë “Flamurin me yllin e kuq” të sunduesëve jugosllav…
■Shkodra u trand nga armiqtë shekullor të Popullit Shqiptar që ia arrijtën qellimit tyne me anën e PKSh, dhe tradhëtarëve të Atdheut të shitun tek shovenistët sllavë, Enver Hoxha me shokët e tij, që u instruktonin nga veglat terroriste të Titos në Shqipni, Mugosha, Popoviq e kompani…
■Parimet bazë të komunizmit klasik janë: “Përçaj e sundo!”, “Shpif e shpif se, dishka mbetë!”… Porosia e Titos, për komunistët tanë në qytetin e Shkodres, ishte: “Shkatrroni kulm e thëmel çerdhën e Klerit Katolik në Shkodër, me në krye Françeskanët!”, detyrë të cilën, Enver Hoxha ua ngarkoi kriminelëve Mehmet Shehu, Ramiz Alia, Rahman Perdhaku, Sheuqet Peçi, Zoi Themeli… etj., nder të cilët, Koçi Xoxe, deklaron: “Per vrasjet pa gjyq kam qenë këshilluar dhe janë bërë me urdhër të shokut komandant. Ka pasur edhe vëndim Byroje për këte… Kishim urdhër me vra dhe me i tretur në proskë njerëzit e dyshimtë dhe Parinë e vendit” (Dosja K. Xoxe, 1623. Arkivi M.Mbrendshme Tiranë, 1998)
■Historiani Abaz Ermenji thotë: “Çdo laro me pushkë në krah ka rasë të bëjë ligjin, ku terrori bëhet si një ankth i padurueshëm”. “Çlirimtarët” menjëherë “zëvendsojnë hymnin e Flamurit”:
“Hidhe hidhe këmbëne…eee, t’ ia bëjmë Gegës nënën…eee…”
■Ishte lufta e ndërsyeme e Jugut kundër Veriut. Ishin politikat shekullore të shovinistëve që përfituen prej kaosit të mbrendshëm, të cilët, në këtë moment përdorën komunistët anadollakë, për me përfitue ata vetë gjanë ma të rëndësishme: “përçaj e sundo!”, tue shfrytzue inferioritetin e Jugorëve, që ua kishte dobësue logjikën. Kenja e Kryeqytetit Tirana në Veri gjithmonë qendër politike, kulturore, morale dhe ekonomike e një populli, Toskëve u dukej shburrnim ikja prej Vlonës. Ishte koha ma e përshtatëshme që Gegët, duhët t’i damshpërblenin me lanjen në “duartë e tyre” të Pushtetit “Popullor Komunist”, fara e të cilit, u hodh në Përmet, Berat e kudo ku mujti me bijtë, ashtusi binë fara e keqe. Pa u “çliruar” Shkodra… Tito i zuni “kolltukët e qeverrisë”.
■Komunistët pëlqyen jetën e pyllit, ku si kafshët e egra shkyejshin intelektualët tue i nxjerrë me gishta gabzherrët prej ku, delte fjala e së vërtetës, dijës, kulturës dhe përparimit.
■Ishte pra, lufta e haptë kundër Qytetnimit Europian, luftë shumë e rrebtë dhe shpartalluese prej padijës rrenuese fshatareske, që shfryente dufin e sajë tue djegë libra e biblioteka, tue plaçkitë muzeume e tue u mundue mos me lanë në kambë asnjë vepër arti e kulture Përparimtare.
■Ishte alergji e Lindjës ndaj qëndrimit Përëndimor të Shqiptarëve, që nuk u pajtuen kurrë me pushtuesit, përderisa, asnjë krahinë ose një fshat kurrë nuk ka përdorë gjuhën e dhunuesit. U përdhosën Malët bashkë me “Kanunin e tyne” se vetëm, kështu, servilët e shërbëtorë besnikë të Titos e të Stalinit, masakronin edhe njëherë përsëvdekuni Etnit Fishta e Gjeçovi me shokë.
■Ishte Shkodra, Kështjella e pathyeshme, ma e forta, ma e pastërta po, dhe ma e vëndosuna në shkambijtë e Veriut, antishoviniste sllave dhe për rrjedhojë ma antikomuniste, që u dogj e u përlue nga të gjitha këto lufta barbare e të përgjakëshme, një GJENOCID I VERTETË, që nuk e ka provue asnjë qytet tjetër i Evropës e, … ndoshta..!!
■Ishte lufta e “Internacionalizmit Proletar”, që fikë e shuen ndjenjat Atdhetare tue nxitë Luftën vëllavrasëse, që asht rrënimi i popujve, tue përdorë ideologjinë marksiste-leniniste kundër Atdheut, Zotit e Besimit, tue ndezë mëllef e urrejtje mes vëllazënve, si dhe tue i shpërblye për këtë “meritë” shumë aventurierë dhe fondamentalistë me poste partie e shteti, tue i privilegjue në Sigurimin e shtetit terrorist me rroga të majme, medalje, dekorata, tituj, grada shkencore, spaleta ushtarake, bursa studimi jashta shteti etj., që po i gëzojnë edhe sot. Injorantët, servilët, hipokritët dhe imoralët agjentë, ishin ndër sferat ma të nalta të partisë dhe të shtetit komunist oriental.
■Ishte themeli i mjerimit që do të kunorzohej ma vonë nga “Lufta e kllasave” nën maskën e së cilës, u mëshefën luftat ma djallëzore e të pabesa të komunistëve ndaj Popullit Shqiptar.
■Ky terror i ishte besue diktatorit Enver Hoxha, me shumë “besnikë” të pandamë jugosllavë, rus, anglez, amerikanë, të betuem në tradhëtinë e madhe ndaj Atdheut të Gjergj Kastriotit.
■Ishin këta udhëheqësit e të gjitha këtyne LUFTAVE të flligta, që u përplasën për shkambin e Ilirisë dhe në veçansi për Kështjellën e Gencit e Teutës, djepin e Atdhetarizmës e folenë e kulturës demokratike. Gurt e Rozafës ishin thëmelët e gëdhenuna të Kulturës Europiane, të vëndosun nga Kreshnikët Atdhetarë Shqiptarë, të murosuna përjetësisht me Gjakun e Martirëve, që u derdhë rrëkajë prej majës së Bratilës në Deçiq, në Vlonë, e deri në Tokat tona në detin Jon, për FÉ, ATDHÉ E PËRPARIM EUROPIAN.
■Ishim të gjithë Shqiptarët që u izoluem mjedis QYTETNIMIT – PA DRITË, ishim të gjithë të uritun e të etëshëm, mjedis EUROPËS – PA LIRI !
■Ishim në një vend mu në zemër t’ Europës, ku u ushtrue një GJENOCIT, që sundoi për 50 vjetë një Popull Shqiptar, tue shrranjosë dëshirën për VIRTYT’ E DIJE, pa të cilat, NUK KA JETË ASNJË POPULL. Gjithshka drejtë mëshefjes, fallsifikimit dhe “harresës”!
■E mos harroni se ishte Ai Veri i Atdheut Nanë Terezës, për të cilin i “plasi zemra”!
■Në sistemin komunist,
një rrashtë e shprazun nga armët trofé e në ballë,
e shkrueme me gjakun e sajë fjala “çlirim”,
ka ma shumë vlerë…se, një kokë e skalitun
me I d e a l i n e naltë:
F é, A t d h é, P ë r p a r i m.

Melbourne, Nandor 2014(Nga cikli:Në 70 vjetorin e përmbytjes së Shqipnisë…)

“RINGJALLJE” APO…RIPERSERITJE…?

by

Nga Fritz RADOVANI*/
Dy fjalë që në “politikë”, përdoren shpeshë me “një” kuptim…kur e lypë nevoja!
Kam lexue disa artikuj plot “optimizem” për vizitën e kryeministrit shqiptar Edi Rama në Beograd… Shpesh ngjet, që ndër disa rrethana të veçanta asht perdorë edhe një shprehje nga Bibla: “Je ba si Shën Toma!”… Për Shqiptarë asht thanja ma e drejta!
Eksperienca e ngjarjeve në këta 100 vjetë, shpeshë, ka shkue tue “ringjallë” ose ma mirë me thanë tue “ripersëritë” të maparshmën… sado e idhtë t’ ishte ajo!
Deri tashti, nuk dij se ka ndryshue gja në politikat e qeverisjes 100 vjeçare, flas për faktet dhe dokumentat historike që vertetojnë vazhdueshmëninë pasuese të tyne.
Janë të njohuna ndonse, me vonesë, dokumentat e nënshkrueme që në vitin 1914 me Serbi, Malin e Zi… Jugosllavi, Rusi, Greqi, Itali, “Konferenca Islamike”… Po, mos të harrojmë, se njohja e tyne asht kenë gati kur janë dukë se u shfuqizuene, tue fillue nga Esad Pasha, Ahmet Zogu, dhe tashti mujtëm me njohtë dokumentat e vitit 1941, kur edhe Enver Hoxha, si paraardhësit e vet, “shiti Trojet Shqiptare”… Kur janë nënshkrue këta dokumenta, u publikuene ata?! Né Bristolin e kemi pa vetem si ndertesë!!
– Asnjë dokument nuk kemi pa! Kush i tregoi? – Vetëm Historia!
Cila qeveri pasuese holli poshtë dokumentat e nënshkrueme perpara? – Asnjena!
Nga të gjitha pazarlleqet e bame prej qeveritarëve tanë, asht vertetue ndonjë nga këta, që asht ba pa dokumenta dhe pa nënshkrime me firma të kryeministrave? – Asnjë!
Po, takimi i fundit i kryeministrit Rama, a ka pasë DEKLARATA bashkpunimi, mirkuptimi, ose të ndonjë ANULUMI të dokumentave të maparshëm, të trashiguem nga Enver Hoxha? As këte, askush nuk di me e tregue.
Po, me logjikë të shndoshtë, a duhet të na shkojë mendja tek ndonje “dokument” që nënshkruhet në Beograd, flas për takimin e fundit, ku mund të “rifreskohet” edhe ndonjë nga dokumentat e para 72 ase 73 vjetëve perpara?! – Ndoshta! Edhe mundet!!
Të vërteten e tregojnë VETEM nënshkrimet e deklaratave të qeveritarëve.
Se çka asht nenshkrue sivjet në Beograd a e di kush?! – Jo, askush!
A ka takim zyrtar pa nënshkrime deklaratash nga të dy palët?! – Jo…Jo…Jo…
Kryeministri Rama ka deklarue se do të “ringjalli”… ose do të “ripërsëris”… ose do të “rilindi”… dhe pa kalue java që u “rikthye” në Tiranë, shihet i knaqun me foton e Enver Hoxhës, në sfondin festiv të 17 nandorit 2014…Pikrisht, 70 vjetorit të fillimit të qeverisjes sllavokomuniste të Tito – Enver – Stalinit… A e do Serbia këte?! – Besoj, se po!
***
Bisedat e qeveritarëve në ekrane TV, janë si kangët e dasmave…
“Sa e bukur na ka dalë nusja!”
Edhe kur.., nuk ka dreq që e sheh me sy…
Melbourne, Nandor 2014.
*Nga cikli:Në 70 vjetorin e përmbytjes së Shqipnisë…

SHQIPNIA PRAP NË RRJETEN E MARIMANGËS

by

NËN DREJTIMIN E INJORANCËS…/
Nga Fritz RADOVANI/*
1944 …/
Josif Broz Tito me sherbëtorët e vet në Shqipni, Dushan Mugoshen, Enver Hoxhen dhe Miladin Popoviqin, nga viti 1941 e deri në pragun e 1945, i ndihmuem nga “Aleatët”, të cilët i kishin lanë në llogoren e tij edhe djalin e Çërçillit, po zbatonin një anderr të vjetër të shumë e shumë shekujve përpara: Shkatrrimin dhe coptimin e Trojeve Shqiptare, me luftë civile!
Viti 1943 – 44 kishte shkretnue e la në gjak Shqipninë Jugore, deri në Shkumbin… Po e njajta gja po ngjante në Lindje me krahinat e Dibres e deri ne zemer të Kosovës e Maqedoni. Krahinat e Veriut ishin lanë per ma vonë. Roli Atdhetar i Klerit Katolik Shqiptar në Veri, kishte dobsue në maksimum propaganden perçarëse dhe vllavrasëse të PKSh, dhe të zagarëve të saj. Malësia e Alpeve tona, nuk kishte fare besim tek gënjeshtrat e propaganga e sherbëtorëve të Titos. Këte e verteton thanja e Heroit Prekë Cali, kur Mehmet Shehu i tha me datën 17 Janar 1945, kur Preka ishte i lidhun dhe i çarmatosun tradhëtisht nga bandat jugosllave që u printe terroristi Mehmet Shehu: E more Prekë Cali, të pat ardhur koha për ta mbyllur historinë me shkronja ari po t’u bëje me ne komunistët, pse veprove kështu? Vigani hero i Malëve Prenk Cali, u përgjegjë:“Jo zotni, faji bije mbi ju komunistat, se ju u batë me anmikun shekullor të Shqiptarit, me shkaun!” Atdhetari Prekë Cali, nuk e shiti Atdheun si Mehmet Shehu, Enver Hoxha e kriminelët tjerë, që per një sterlinë tradhëtuen Shqipni e Kosovë, Hot’ e Grudë e të gjitha Trojet tjera, bashkë me Flamurin e Gjergj Kastriotit, të cilin e kishin zhigatë me yllin e kuq bolshevik.
E kush asht ai Shqiptar, që edhe këte nuk e quen tradhëti antikombtare?
Ishte pikrisht ky Veri i Alpeve tona, që as bizantinët, as turqit, as Esad Pasha e as, nipi i tij Ahmet Zogu, nuk mujti me i futë në rrjetën e marimangës shoveniste sllave të traktateve të urryeme të Bristolit… E aq ma pak anadollaku Enver Hoxha, që e dinte me kohë thanjen e Nolit: “Mbetën katholikë malësorët e Veriut me armë në dorë!”…Ky ishte piksynimi i komunistëve sllav në Veri! Shfarosja e Atyne Bjeshkëve që në mija vjetë vazhdonin me i këndue Atdheut dhe Fesë me Lahutën e Tyne legjendare! Historianët nuk flasin kurrë per Kontin Galeazzo Çiano, që ka shkrue: “Shkollat e Klerit Katolik në Shkoder, kishin ba aq shumë propagandë antifashiste sa ne atje, nuk gjetem asnjë përkrahje.” (Libri “Kujtime”). Konsulli Meloni, shkruen: “Në shkollat e Shkodrës të drejtuara nga Françeskanët e Motrat Stigmatine…propagandohëshin ndjenja të një nacionalizmi të ekzagjëruar, antipatie e urrejtjëje ndaj Italisë” (Konsulli Meloni. Attivita contraria dei Frati Franceskani. Telegrami i tij dergue me 23 qershor 1939, në ASMAE.)
Pikpamjet e Klerit Katolik nuk i thonë “akademikët” anadollakë, ndonse, gjithshka asht e vertetueme që në shtator të vitit 1944, kur Don Ndre Zadeja u takue me oficerin anglez Neell, në Sheldi, të cilit, i tha: “Theksova nevojën që populli shqiptar, i vorfen e me armiq shekullor, që janë sllavi, bullgari, greku, Italia, ka nevojë për nji mbrojtje nga Fuqitë e hueja…” Prokurori Sotir Dodona, thekson: “Këtu nuk ka bërë tjeter veç detyrën e kollonës së pestë, dhe ka treguar një urrejtje për frontin N.Çl.” (Dosja 677) – Ja pra, kujt i shërbente fronti N. Çlirimtar!..
Pikrisht per këte thanje Don Ndreu u pushkatue i pari klerik në Shkoder, me Atdhetarin Prekë Cali, në Zallin e Kirit, me 25 Mars 1945, plot 20 ditë mbas Don Lazer Shantojës në Tiranë. Dashuninë per Flamurin ia quejtën “fashizëm”… Pikpamjet Atdhetare të Don Lazer Shantojës, At Bernardin Palaj dhe ndonjë tjetri, i cili, per të vetmen arsye: “Bashkimin e Trojeve Etnike me Atdheun Nanë”, e shikonin të mundshem ashtu si u realizue vetem nga Italia fashiste në fillim të vitit 1941, kur as nuk ekzistonte kund PKSh. Asnjëherë nuk asht tregue dokumenti i Ipeshkvijve, që nënshkruen mbas pushtimit fashist, ku i kerkojnë: “Ruejtjen e Pavarsisë kombtare.” (Telegram i Ipeshkvijve Shqiptarë, dergue Mbreti Viktor Emanueli III, 29.IV.1939. Arkivi Shtetit Tiranë)
Të gjithë u mbyten në tortura dhe u pushkatuen me etiketen “fashista”, se: “Dëshira e Tyne per Shqipninë Etnike” u konsiderue kunder të gjithë interesave të shovenistëve fqinjë, në sherbim të të cilëve ishin tradhëtarët e Atdheut të kuadruem në Partinë Komuniste, të vuem në sherbim të Titos, per interesat e Rusisë Sovjetike staliniste, nga vetë forcat Aleate.
Kleri Katolik Shqiptar e dinte para komunistëve të 1936, porosinë e Leninit në 1922: “Duhet të angazhohemi në luftë përfundimtare kundër klerit reaksionarë, të asgjësojmë qëndresën e priftërinjëve dhe të murgeshave me një mizori të tillë, që ta mbajnë mend me dekada të tëra.” Atè që “ndokush” me qellim me evitue termin e terrorit anadollak e quen sot “terror bollsheviko – komunist të Enver Hoxhës”.
Nëse katër Klerikë Katolikë, e pranonin Italinë per shanset Etnike, nuk duhet harrue se ishin 186 e sa… të tjerë, që kishin punue për Shqipninë e Gjergj Kastriotit, dhe për të ruejtë Unitetin Kombtar, arrijtën deri aty sa me nderhy nder komandat e pushtuesëve, për me shpetue pa dallim feje nga kampet e tyne rininë Shqiptare, që ishte drogue me pikpamje komuniste, aqsa kur vihej para pushkatimit ky “hero”, thërriste: “Rroftë Stalini i math…Bijtë e Stalinit jemi ne!”
Sa të rijë komunistë kanë shpetue misionarët Don Alfons Tracki dhe At Zef Maksen, të dy me origjinë gjermane, po ma Shqiptarë, se “komunistët tanë”, dhe mbas 1944, u pushkatuen!
Ky shperblim me “plumbin ballit” mori me vete mbi 60 Klerikë Katolikë, e nder ta të flaktin Atdhetar At Anton Harapi, i cili me 4 Shkurt 1944, hyni në dhomen e Xhafer Devës, tue i thanë: “Jo kështu, Xhafer, jo gjak, se edhe komunistët janë vllaznit tanë!” dhe pushoi pushka!
Po, Aleatët, a e dinin sa çifut kishte shpetue Ky At Anton Harapi si Rregjent?
Cili kje “shperblimi” që komunistët me Aleatë, i dhanë At Antonit? – Plumbin ballit!
■Ja dhe disa fragmente të Fjalimit të Tij, të mbajtun në Korrik 1944, në Korçë:
“Kush e kishte zanë besë?.. Antagonizmi fetar qiti kryet dhe u fut mizorisht ndër ateistët e ditës. Egërsitë e bame në Jug midis djelmënisë shqiptare vetëm pse muhamedanë e kristianë janë fakte që nuk lanë me lujtë, por janë prova të tmerrshme për jetën tonë fetare, shoqnore e kombtare. Përsa di unë deri me sot kjo çashtje kurrë nuk kje përballue kjartë e mirë sa herë kje kallë, menjëherë edhe kje mbulue si gaca nën hi. T’i mbetët hatri kujt të duen, unë due me e thanë mendimin tem haptas; marrë në shumicë, muhamedani shqiptar asht fanatik, ortodoksi fanatik, katoliku fanatik, e këta jo për besim sesa për inat e për parti. Ndër çastet ma të vështira të jetës sonë kombtare njëmend se shpetuem format e bashkimit shoqnor e të qetësisë ndër elementa, porse në fund të punës mbeti nji tharm, nji fond rryme e partie sa me të trembë e demoralizue.
Tue prekë me dorë plagën vjen pyetja: A do të mund të rrojnë në qetësi tre elementat fetarë ndër né? Ateistët me të gjithë skeptikët, indiferentët, natyralistët, aventurierët e opurtunistët, thonë jo: Na shqiptarët nuk mund të rrojmë të qetë, as nuk mund të formojmë shtet për pa i zhdukë të gjitha besimet, pse besimi i shqiptarit asht shqiptarizma!..Pra, tezën teme e vé kësodore: Shqiptarët, po të jenë vërtetë të qytetnuem e nacionalistë të sinqertë, besues edhe përnjëmend në nji Zot të vërtetë, nuk ka sesi të mos rrojnë vllazënisht shoq me shoq;…
Pengim i madh për jetën shoqnore, pra për qetësinë e vllaznimit tonë, asht fanatizmi, i cili asht një turp për përsonin, turp për besimin të cilit i përket personi e turp për jetën shqiptare… Besimi në një Zot të vërtetë,..do ta zbusë njeriun për ndjesi e jo ta egërsojë, do t’i rregullojë primjet e instinktit ndër të cilat asht egoizmi, që don të justifikohet me shkakun e besimit…Për të rrojtë vllazënisht nuk asht nevoja të hjekim besimin, por kusht i parë asht të hjekë fanatizmin në besim… Ngjitas me kulturën njerzore shqiptari do të marrë kulturën fetare. Kaloi koha që ta mbajmë besimin pse na e kanë lanë të parët, pse ashtu e kemi gjetë…
Një kusht tjetër që rrjedh prej kulturës së shpirtit asht nderimi për bindjet e të tjerëve…Nuk ka si shkohet jeta vllaznisht! Kështu arësyetojnë ata që besimet i kanë ferrë në sy!..Problemi zhvillimin e vet e gjen të plotë ndër tri parime që janë: 1. Intoleranca dogmatike, 2. Toleranca shoqnore-qytetare, 3. Toleranca shoqnore-politike…
Rrallë më ka ra me pa ndër shqiptarë polemikë pa pasion …Edhe po patëm arësye e të drejtë ndër çashtje, kurrë nuk kemi arësye e të drejtë të kapërcejmë caqet e njerëzisë, të shajmë shoqi-shojnë, të përdorim rrenën, të falsifikojmë historinë, të shtijmë në punë motive të ulta, të polemizojmë me pasion…tjetër asht përsoni e tjetër asht vepra:
Përsonin e falim, veprën e gabueme e dënojmë;.. Ky asht parim bazë që na shoqnon: Me kurrnjë gabim as kompromis as shoqni, por me të gjithë atdhetarët edhe të jenë të gabuem, afrim, dashni, vllaznim…
Pra, Zoti i të gjithë neve, e na të gjithë të Zotit. Në themel të këtij imperativi na jemi nji. Zoti asht visari i përbashkët i të gjithë Shqiptarëve.
Shteti njimend asht afetar, d.m.th. asnjanës, por jo antifetar, as ateist, as indiferent; shteti shqiptar e njeh Zotin, por nuk anon për kurrnjë besim ma fort se për tjetrin, hartuesit e Statutit u shtynë deri në ma të naltën shkallë të lirisë e të të drejtave të besimit: Ata pranuen tri besimet në themel të barazimit të plotë;..
Pra me mbajtë qetësinë midis elementave fetarë: 1. Duhet të kemi për bazë të vërtetën kundrejt parimeve. E vërteta nuk lot: Intoleranca teorike-dogmatike; 2. Duhet të kemi dashninë e sinqertë midis përsonave: toleranca shoqnore-qytetare; 3. Duhet të mbahët drejtësia me ndërgjegje ndër ligjë e ndër zyrtarë: Toleranca shtetnore-politike.
E praktika asht kjo: Me muhamedanët nuk bahet, ortodoksët janë grekomanë, katolikët janë italofilë. Kështu nuk mbet kush shqiptarë, as nuk mbetet kund shpresë për Shqipni; kështu nuk bajnë për Shqipni as Ismail Qemali as Bajram Curri pse janë muhamedanë, as Gërmenji as Negovani pse janë ortodoksë, as Gurakuqi as Ded Gjo’Luli, pse janë katolikë; kështu kemi ardhë ndër përfundime qesharake e do të vemi ndër konsekuenca rrënimtare!
Duhet ta pohojmë botnisht se për mungesë kulture jemi këtu.
Ky do të jetë hapi i parë i përmirësimit: ta njohim e ta ndiejmë sa duhet këte plagë shqiptare…na trashiguem ekzaltime, përbuzje, paragjykime e zemërime kundrejt shoqi-shoqit; me këta lindim, me këta rritemi, me këta edhe vdesim. Vetëm koha e kultura mund të na çrranjosë. Do të kalojë edhe ndonjë brezni që muhamedani ta harrojë tradicionin e të parëve, ta zhdukë krejt idenë “kaurr”, ashtu për një predispozicion të bamë petk, si kristjani i sotëm edhe i nesërmi kenë e pa kenë për çdo punë që nuk i bie për shtat, ka me kujtue e me u ankue: Po më bahet e padrejtë pse jam ortodoks, pse jam katolik…Shqiptari si tip asht madhështor. Ai ndien për vete edhe përtej se duhet. Mirëpo, kjo veti instiktive që kohët e kalueme ndihmoi shumë për me shpetue shpirtin, gjuhën, zakonet e traditat tona, nëse kje fat i madh asohere, sot për jetën tonë kombëtare mund të bahet rrezik i parë.
Kam pa e shoh përditë shqiptarë edhe me kulturë të cilët nuk janë të zotët të çveshen prej vetës së vet,…hir e pahir duen të bajnë të vetën; duen vetëm ata me kenë të mendshëm, ata gjela që këndojnë. E po gjetën injorantë, trashamanë, hipokritë, servilë, fanatikë, po edhe njerëz në të mbarë e pa të keq, more t’i shfrytëzojnë pa dhimbje, pa shpirt, edhe ngrehen kapadaij, udhëheqës, pionjerë a shka po di unë. E ja klanet, partitë prej nga rrjedhin dasitë e kontrastet shoqnore: Hallet shqiptare…Ku asht faji?….-Fajin e parë pse shqiptari ka mbetë fanatik e ka hoxha, prifti a popi, këtyne…. u do hjekë e drejta të mësojnë… Por fajin pse fetari e ushtron fanatizmin e ka ai liberali universitar, që mesa macja e qeni nuk e beson as Krishtin as Muhametin, por formon klane…Derisa mos të zbulohen e mos të qiten sheshit këta njerëz të rrezikshëm nuk ka qetësi në Shqipni!..
Mos të më thotë kush se nuk asht e vërtetë se unë jam tue e teprue… as nuk po e çoj ma gjatë për mos me e zbulue të gjithë vobeksinë e shpirtit tonë të kufizuem…
Nuk asht numri as pasunia që e ban superioritetin kulturor e kombtar, por personalitetet, që me cilësitë e nalta morale e me zotësi ditunore janë ata që bajnë pikën e gravitetit në një popull.
Derisa të jenë kush që kujton se myslimanët shqiptarë janë Shqipnia apo se, vetëm kristjanët janë nacionalistët e vërtetë, nuk kemi bashkim kombtar, nuk kemi jetë vllaznore, na jemi thikë e brisk. Historia asht e do të mbetet histori! Prandej, historia ja mos të prekët aspak, ja nuk ka kush të drejtë t’a falsifikojë e t’a sajojë vetë, për pa shkaktue zemrime, shqetësime e polemika që nuk ndertojnë, por prishin e rrenojnë.
Mos të rrijmë tue njehsue e tue theksue shka na dallon, por ma fort të ngrehim për shka na bashkon: Na bashkë kemi një Zot në të cilin besojmë, kemi dhetë urdhnimet që Ai na ka vue, kemi detyrë morale, shtetnore e kombtare të perbashkëta, kemi histori, kemi ide, ndjesi, jetesë, zakone, kangë, festa, shpresë, shpirt, interesa, gjuhë e të tjera visare e nevojë nëpër të cilat na jemi një në mënyrë të pandashme.
A nuk mund të përmbahemi pa e vu në veprim atë shpirtin kundërshtar që e kemi në palcë e në lëkurë? Ta kundërshtojmë terrorizmin, imoralitetin, luksin e alkoolin, vesin, dhunën, pasuninë e padrejtë etj, ; e jo, të kapemi për punë feje. Të na mbushet mendja mirë se, sikurse nuk janë fajtorë myslimanët pse janë shumicë në Shqipni, ashtu nuk kanë ma pak të drejtë kristianët vetëm pse numri i tyne asht ma i vogël…
Me gjak të vet e shuguroi Elterin e Atdheut katoliku, ortodoksi e muhamedani. Gjeçovi e Gurakuqi, Çerçiz Topulli e Bajram Curri, Germenji e Negovani nuk kanë ndryshim, por janë nji në mendim e nji në vendim, në vepër e në vdekje. Ata e kryen detyrën e vet tue e vulosun me gjak atë shka jemi: Vllazën të një gjaku!
Mirditasit e dukagjinasit, kosovari e dibrani, kurveleshasi e kolonjari për vjet e vjet hoqën keq me ruejtë të njejtën gjuhë, të njejtin shpirt, të njejtat zakone shqiptare ngase, ata kjenë nji në sakrificë e në drejtim, në saje të tyne trashëguem visarët tona kombtare. Me gjak e ndasi jemi ngopë. Kemi provue edhe se shka asht kthetra e huej. Jemi rysë tashma me të gjitha provat e egoizmit vetjak e kolektiv të partive dhe kemi pa e prekë me dorë se një popull i përçamë me grindje të mbrendshme asht i gjykuem me mbarue. Rreziku që na rri mbi krye të bjerrim Shqipninë, idealet e interesat që na dalin përpara, gjamët e shpirtit shqiptar e aspiratat e të gjithëve për gjithshka asht për të mbarë e të mirë, vlerë e nderë për popullin e kombin, për historinë trashëgim të breznive shqiptare, janë arësye e shkaqe që na imponojnë të lidhemi e të mbahemi nji ballë i çeliktë pa ndryshim besimi, partie, krahine a privilegji. Do të ishte një tradhti e naltë për brezninë tonë që tashti këtij blloku të çimentuem t’ia ndezim bomben e dasisë me shkëndinë e përçamjeve fetare…Jo, kurrnji mos pritshim t’ ia mërrijmë asaj ditë, kur për shkak të dasive, të shkrihemi porsi krypa në uji e të zhduket prej fëtyrës së dheut Vatra Shqiptare, mos të jehojë ma ndër kombe zani i Arbnorëve.A sot, a kurrë, të mobilizohemi për Fé e Atdhé! Ja, ky asht besimi e kjo asht Shqipnia që po na zhduket ndër duer…
Nuk shpeton, jo, sot as Xhamia pa Kishën, as Kisha pa Xhaminë, por as njena as tjetra pa Shqipninë. Të ngrihemi në kambë! Për një Zot të vërtetë për një Shqipni të lumtun, na jemi vllazën!”
■Kushedi sa herë e kam lexue dhe them me vete: “Ky dijetar, i vobegtë dhe i zbathun me zhgunin e fratit, që aq shumë ka pasunue kulturen Shqiptare, me veprat e veta Atdhetare aq të çmueshme dhe të pasterta si brilanti… Asht pushkatue si “tradhëtar i Atdheut dhe i Popullit”…
■Këto ishin pikpapjet e të gjithë Atyne Klerikëve që u pushkatuen nga komunistët!
■E pra, kjo asht Shqipnia… që po na zhduket ndër duer!
Melbourne, Nandor 2014. Vazhdon …
*Në 70 vjetorin e permbytjes së Shqipnisë…

P.K.SH. E DREJTUEME NGA TERRORISTI ENVER HOXHA

by

*ISHTE NË SHERBIM TË KASAPËVE SHOVENISTË SERBË…/
*Lufta Civile në Shqipni gjatë viteve 1943-1944 1941 – 1944 /
Nga Fritz RADOVANI*
Kaq na e kanë prue shpirtin në fyt turqit, sa askush, nuk i zenë me gojë bizantinët.Vetem kur shihej ndonjë fëtyrë e shtrembët dhe e permallueme thohej me përçmim: “Kjo fëtyrë asht si me kenë figure shkjeshë!..” E pra, jo pak vjetë bizantinët kanë kenë pushtues!
Pa u kujtue fare se po bahen 70 vjetë nga ajo ditë e zezë e pushtimit komunist, në vitin 2014, Shqiptarët presin me ra nga qielli “Liria, Paqa, Demokracia…Lufta kundër korrupsionit, e deri tek pajtimi i gjaqëve…”, me një fjalë: “Shteti Ligjor” pritet me ra me borë ose nga përmbytjet e ujnave; më duket, ma shumë nga “përmbytjet”… Plot 70 vjetë që po sundojnë komunistët!
Plot 73 vjetë po bahen që komunistët jugosllavë apo “bolshevikët” e Titos, morën nga Aleatët autorizimin me pasë nën “kujdesin” e tyne, edhe shtetin kukull të anadollakëve shqiptarë (po i themi), per me e shartue me komunizmin stalinist të Titos…dhe me pjellë Republiken Demokratike Shqiptare, (e shtat-ta e pashpallun zyrtarisht e Jugosllavisë Federative).
Edhe pse Lufta e Dytë Botnore korrte jetë njerzish çdo minut, Italia fashiste krijoi tek né një situatë të pakuptueshme per Shqiptarët. Ajo jo vetëm, mbushi magazinat e tregtarëve me mall e qypat me napolona flori, po edhe çliroi Tokat tona të Hotit, Grudës, Kosovës e deri poshtë në Maqedoni Perëndimore, të cilat mbas kapitulimit të saj i mori në kontroll Gjermania. Kjo as që shkruhet as nuk zehet me gojë nga “dr. prof.” tanë, edhe pse asht ngjarje e vitëve 1941 – 1944.
Ishte pra, pikrisht Lufta e Dytë Botnore që hapi një kapitull të ri, aqsa dramatik edhe të turpshëm për të gjithë ata që me të gjitha mjetët e tyne po edhe të tonat, kanë punue për shfarosje të Trojeve Shqiptare dhe shkombtarizimin e pandërpremë të Popullit dhe Shtetit Shqiptar Evropjan. I vetmi shtet që nuk kishte pretendime të zhdukjes sonë nga harta e Evropës, ishte Gjermania, kjoftë, edhe per “interesat” e saj. Edhe kur ajo ishte në falimentim të luftës, autorizon Rregjencën Shqiptare nëpërmjet At Anton Harapit, me u lidhë me Aleatët, për me mujtë me shpëtue nga bolshevizmi stalinist dhe neoshovenizmi ruso – sllav i pashmangshëm që po pushtonte Ballkanin, e që donin të eleminonin nga harta Shqipninë Europjane.
“Një administrim ushtarak në kuptimin e mirëfilltë në Shqipëri, nuk ekzistoi… Politika e Gjermanisë pati si parim prijës rëspektimin e Shqipërisë si Shtet neutral dhe i pavarur.”, thohet në relacionin e Militarbefehlshaber Sudost të Vermahtit Gjerman. Shkrue nga Aurel Plasari.
Populli Shqiptar sigurisht pushtimin fashist nuk e priti mirë e kryesisht, nacionalistët e kanë shfaqë këte gja, për të cilën flet ma kjartë se kushdo Konti Çiano në kujtimet e tija. Ndersa, per qendrimet e Klerikëve të Besimeve të ndryshme, ate do ta paraqes pjesë në vete…
Grupeve komuniste shqiptare të Shkodres dhe Korçës, as që u binte ndër mend se duhej organizue rrezistencë e armatosun kundër Italisë fashiste, sepse, vetë Italia ishte në aleancë me Gjermaninë Nacional – Socialiste të Hitlerit, që ishte në marrveshje të plotë me Rusinë Nacional – Komuniste, pra, me Rusinë Bolshevike – Sovjetike të Stalinit, pikrisht me qendren e internacionales së komunizmit botnor. Si rrjedhim, përderisa, Stalini ishte që nënshkroi Traktatin Molotov – Ribentrop në vitin 1939, me aleatin e Duçes, Hitlerin, që ky Duçe, na kishte pushtue né, komunistët bolshevikë të Shqipnisë i shihnin fashistët italian si aleat dhe miqë të bolshevikëve sovjetikë dhe udhëheqsit të tyne Stalinit të “math”, të cilët, mendonin dhe punonin për krijimin dhe ndarjen e një Evrope të “Re”, me dy gjysma “mike” njena me tjetrën: Nacional – Nazistët dhe Nacional – Bolshevikët. Ky Traktat mes tyne nuk kje formal. Ndonse, pakti prej tyne u mendonte si i “sigurt”, po divergjencat e mëshefta sollën pasojë luftën mes tyne. Kur Hitleri në befasi sulmoi mikun e vet Stalin, komunistët u zgjuen nga gjumi dhe u vune në lëvizje kundër okupatorit, sigurisht, jo për atdheun e tyne, po për “atdheun” me Stalinin në krye… Pikrisht, këtu, qendron ironia e Luftës Nacional- Çlirimtare, se vetë komunizmi dhe idelogjia marksiste predikon se, “proletarët nuk kanë atdhe, derisa thohët se s’kanë as pronë”.
Ishte viti 1941 kur misionarët e Titos në Shqipni (Ali) Dushan Mugosha dhe (Sali) Miladin Popoviç-i u lidhën me një pjesë të komunistëve shqiptar që mund të komunikonin ma mirë se me pjesën tjetër që mund t’iu dilte nga kontrolli, dhe me datën 8 nandor 1941, formojnë “Partinë Komuniste të Shqipërisë” mu në qendren e grupimeve antishqiptare në Tiranë, ku këto rryma politike që në vitin 1913 me tradhëtarin Esad Pashë Toptani, punonin vetëm për kolltuk e me mbushë xhepat e me ikë jashtë… dhe asnjëherë në histori, për unitetin e Shtetit Shqiptar.
Kolltukomania, dhe perfitimi material personal u shfaq randshëm qyshë në vitin 1920, kur Veriu kërkonte me kambëngulje që për interesat kombëtare të të gjithë Trojeve Shqiptare, Kryeqyteti duhet me kenë Shkodra. Lidhjet e mëshefta me Beogradin nuk kishin si të lejonin një gja të tillë. Kryeqyteti i Shqipnisë për interesat shoveniste të fqinjëve mbet Tirana.
Tirana ishte jo vetem dëshirë e Toptanëve dhe trashigimtarëve të tyne po, edhe e një tjeter surrati turpi në historinë tonë, prej të cilit frymzohej Enver Hoxha, per të cilin shkruen: “Fshatarët kryengritës e zgjodhën Haxhi Qamilin komandant të përgjithshëm…njeriun më të besuar, më trimin, më të vëndosurin, më të thjeshtin…”(E.H. Vepra 23, fq 141.) Ishte ky Haxhi Qamil, që me djegëjen e qelës Don Nikoll Kaçorrit dhe bibliotekës së Tij, kishte afirmue vetën si paraardhës i denjë i Enver Hoxhës, me zanë vend në Fjalorin Enciklopedik Shqiptar, në faqe 886, botim i vitit 1985, në Tiranën e “akademikëve haxhiqamilist” të fundit shek. XX.
Pikrisht, Tiranën e zgjodhën miqtë serbë, të derguem nga shovenisti Tito. Aty u formue ajo parti që u përfaqsonte me pjesën Jugore të Shqipnisë, ndonjë nga Shqipnia e mesme dhe nga Shkodra me një përfaqsues të komunistëve ortodoks Vasil Shanto, kur Shkodra, kishte “vetëm 99 vetë” të atij besimi e kurrë 100, siç flitej nga “historia e luftës” e fshatit Vrakë, po kurrë, nga ajo e Shkodres, që erdhi tue u përforcua nga lakmia bolshevike për pushtet absolut me çdo kusht. Lakmia e PKSh kryesisht me jugorët korçarë shkaktoi një perçarje të papame mes tyne. Elementi komunist i grupit Zef Malës u konsiderue i pavlefshëm për lëvizjen nacional çlirimtare, aqsa bashkpunëtorët jo katolikë të grupit të tij verior tue përfshi edhe Vasil Shanton e Qemal Stafen që kishte studjue në gjimnazin e Shkodrës, jo vetem, u tradhëtuen po, dhe u vranë mbrenda dy vjetësh…ndonse, edhe kjo nuk i ka ra në sy ende “studjuesve” tanë të “historisë së partisë komuniste”. Nuk duhet ti “fajsojmë”, mbasi lëvizja Nacional-Çlirimtare kje vetëm Vllavrasje!
Si mund të formohej një parti komuniste pa prani të njenit prej kryetarve ma të vjeter dhe ma të kulturuem të një grupi komunist që ishte që në 1936, në qytetin ma të randsishëm të Shqipnisë Veriore, në Shkoder..? Ja edhe një fakt antishkodranë: Në vitin 1942, në shtëpinë e komunistit Jordan Misja në Shkoder, u zhvillue lufta kundër fashistave. Aty u rrethuen tre komunistë Jordani, Branko Kadija e Perlat Rexhepi. Branko Kadija dhe Perlati u shpallën heronjë, ndëra, Jordani, të cilit iu dogj shtëpia dhe u var në litar, u shpallë dëshmor…
“Historia” e Shqipnisë dhe e luftës partizane, asnjëherë nuk ka shkrue asgja në libra për luftën nacinal – çlirimtare ndër krahinat nga Kosova, Hoti, Gruda, Tivari, Maqedonia, Vorio – Epiri, Çamëria edhe pse brigadat tona partizane kaluen në Veri për çlirimin e tokave tona…dhe, si ndodhi lanja “përjetsisht” nën zgjedhën sllave të Popullit Shqiptar në Kosovë, Hot, Grudë etj. Këto ishin krahina të shituna prej Enver Hoxhës, per hir kolltuku e vllavrasje, i cili, me 1 korrik 1946 u dekorue në Beograd nga vetë “shoku” Tito, “Hero i Popujve të Jugosllavisë”
Në dukjen fallco të Konferencës së Pezës, komunistët iu kushtuen plotësisht çeshtjes së çlirimit nga okupatori në bashkpunim me grupet tjera antifashiste dhe me hipokrizi u bashkuen komunistë e nacionalistë. Atje u gjet Mustafa Gjinishi, Enver Hoxha, Ymer Dishnica, Myslim Peza, Kristo Thëmelko, Gjin Marku, etj., që përfaqsonin komunistët. Ndërsa, me Ndoc Çoben, morën pjesë delegatët e të tri rrymave: Ballistët, Zogistët dhe Nacionalistët, të përfaqsuem nga Skender Muço, Ramazan Jarani, Halim Begeja, Abaz Kupi, që bashkpunoi me komunistë deri në konferencën e Labinoti (1943), etj. Fëtyra e vërtetë e komunistëve në sherbim të Titos, doli e kjartë mbas Konferencës së Mukjes me 1 Gusht 1943., kohë në të cilën “nacional – çlirimtarët” bolshevikë fillojnë haptas Luftën Civile, kunder Shqiptarëve që luftonin per Lirinë e Atdheut kryesisht, në Jugun e vendit. Këta Shqiptarë asht shumë e vërtetë se e donin Atdheun, po nuk pranonin bashkpunimin me sllavo komunistët e druzhe Titos, prandej, jo vetëm, u vranë dhe u masakruen nga bandat e Enver Hoxhës, Mugoshës dhe Popoviqit, po u shuen me fise, fshatra e vendstrehime ku, Lufta Civile barbare ende nuk asht e shkrueme nga historianët mashtrues.
Mbi parimin bazë u përbetuen për Flamurin: “Pa dallim feje krahine dhe ideje”. Me këte motiv u ba edhe marrëveshja e Mukjes, nga palët pjesmarrëse. Sikur, komunistët shqiptarë të banin përjashtim nga “morali komunist” i njohun per pabesi, vrasje dhe tradhëti mbas shpine, dhe t’u qendronin besnikë parimeve të Pezës dhe të Mukjes, domethanë, sikur të mos e kishin uzurpue udhëheqjen e përbashkët të Frontit Nacional-Çlirimtar Enver Hoxha me Mugoshat e Popoviqët shovenistë sllav të Titos, ku ishin prezent: Balli Kombtar, Legaliteti dhe Nacionalistët, fitorja vertetë do të ishte kombëtare, pluralizmi e demokracia do të ishte vendosë që gjatë Luftës, humbjet në njerëz dhe material do të ishin fare të vogla, dhe mbas çlirimit do të ishte vendosë një demokraci me na e pasë zili edhe fqinjët “dashamirës” si dhe shumë shtete tjera. Po ashtu, dhe progresi i gjithëanshëm i vendit do të kishte avancue në mënyrë të pandalshme. Në ata kushte Enver Hoxha me bolshevikët e vet, nuk do të mundnin të tradhëtonin çeshtjen kombtare tue i shitë Trojet tona, vetëm për me sigurue kolltukët e pushtetit. Ishte shansi i parë në Histori kur fati i Tokave tona Shqiptare do të ishte në dorën e vetë Shqiptarve, mbasi në Trojet Shqiptare kur ishin okupue nga fashistët dhe nazistët filloi administrimi nacional dhe pothuej, në të gjitha fshatrat kryesore u hapën edhe 250 shkollat Shqipe me mësues nga Shqipnia, tue lanë në një anë administratat e tyne në të gjitha zyret shtetnore po me nëpunës Shqiptar. Shqipnia ishte i vetmi vend në Europë që administronte lirisht monedhën e vet kombtare. Rruga e sigurtë e çifutëve per të shpetue jetën nga nazistët ishte Shqipnia dhe Kosova e bashkueme me ne. Rregjenca e Shqipnisë vazhdoi rrugen e shpëtimit të çifutëve, fillue nga Mustafa Kruja e vazhdue nga At A. Harapi, por këte fakt, sot fallsifikatorët e “’fillojnë me kohën e Ahmet Zogut”, kur Hitleri, i kerkoi në vitin 1933, “vendosjen e çifutëve në Shqipni, per mëkamjen e ekonomisë shqiptare me bankat e kapitalet e tyne, përballë varfnisë vendëve fqinjë sllave…”. Fatkeqsisht, u vjen turp me tregue injorancën e Ahmet Zogut, i cili iu përgjegjë kështu: “Shqipnia asht një vend me shumicë të madhe myslimanësh, dhe nuk mund të pranoj çifutët këtu, se kështu, do të humbi sundimin…”
Edhe mosbashkpunimi i çifutëve me komunistët “antinazistë”… e ka domethanjen e vet!..
Gjithshka dhe gjithmonë… në Shqipni lidhej me uzurpuesit e fronit… Po kush ishin tek né uzurpatorët dhe si e fituen marrjen e pushtetit pikrisht antishqiptarët e “betuar”?
Interesat e komunistëve tanë u përputhën me ata të komunistëve jugosllavë, bullgarë e shovenistëve grek, të cilët komandoheshin nga Moska dhe Londra, kështu, ata gjetën strehën e tyne të tradhëtisë tek antishqiptarët bolshevikë komunistë tek né, të cilët, ishin të lidhun me interesat e Aleatëve në Ballkan, prandej dhe katastrofa e jonë kombëtare kjé e paevitueshme…
●Anglezi A.Glen, shkruen: “Ato që i përcaktuan ngjarjet kanë qenë armët, të cilat iu dhanë Enver Hoxhës, e partizanëve… Né bëmë shumë pak me ua shpërblye besnikrinë miqëve tanë (nacionalistëve e Abaz Kupit). Në vend të kësaj, pa qenë nevoja né lejuam që ata të mundëshin dhe disa të tradhëtoheshin.” (“Albania’s National Liberation Struggle” fq. 363)
*N evijim te ciklit: Në 70 vjetorin e përmbytjes së Shqipnisë…
Melbourne, Nandor 2014. Vazhdon Pjesa III…