Nga ARTUR AJAZI/
A është “dashuria” Rama-Meta drejt fundit , apo po pergatitet ardhja e këtij të fundit kryeministër? Duke parë të gjitha lëvizjet e fundit, devijimet dhe deklaratat e dala nga selitë respektive, deputetët dhe tek-tuk edhe nga lidershipi dy partive, mendoj se pavarsisht lidhjeve organike, duket se gjithçka ka marrë rrugën drejt fundit të paralajmëruar. Partia Socialiste dhe Lëvizja Socialiste për Integrim, duket sikur janë “një familje” që për hir të objektivave dhe ideve, duken sot sikur kanë patur një alenacë të paprishur mes tyre. Por duket se edhe ardhja e Ramës në PS më 2005, nuk ka mundur të zbusë klimën e ftohtë mes dy partive dhe liderve. Kjo e ka shpjegimin tek kryeneçësia e Ramës por edhe tek ego e Metës, i cili ka dhënë prova se di të bëjë e të luajë në skenën politike. Kampi socialist ka vite që po kalon klimën e acartë, mes mllefesh e sherresh. Por bashkimi i tyre elektoral, u vendos atëhere kur, palët e kuptuan se do të mbeteshin pa pushtet edhe për shumë vite dhe se nuk mund të mbijetonin të ndarë përballë një Berishe të fortë. Mes PS-LSI pas një viti e gjysëm në heshtje, në dukje si një “luftë e ftohtë” ka nisur përplasja e nëndheshme e cila nuk do të vonojë. Duke parë ecurinë e këtij koalicioni nga qendra në bazë, konkluzioni megjithëse paraprak është se, “dashuria” Meta-Rama nuk do ketë sukses të gjatë, sepse ia kanë me të pabesë njëri-tjetrit. Ndoshta edhe gabojmë, pasi Meta nuk ka parë shumë të mira nga grindjet politike, duke nisur nga koha e përplasjeve në KPD, nga largimi prej Nanos në 2003, ndryshimet Kushtetuese 2008, krushqia e detyruar me Berishën në 2009, e deri tek ngjarjet e vitit 2011. Duket sikur të gjitha këto gjëra kanë ndodhur jashtë natyrës Metës si politikan. Kurse Edi Rama, veç periudhës 3 vjeçare nga 2006 deri 2009,nuk kishte marëdhënie të mira me LSI, pas ndryshimeve Kushtetuese dhe Kodi Elektoral. Kjo pasi Meta e akuzoi se donte t’i shkatërronte partinë e tij, kurse Rama deklaronte se “ sistemi e forconte më shumë atë”. Dhe gjithçka rrodhi mes një situate të kompleksuar politike mes tyre. Nga krahu tjetër, Rama mendonte se Metës “I kishte mbaruar koha”, por ai e harroi faktin se harronte se kishte ardhur në PS pas tij. Ai gjithashtu harronte faktin se, Meta i vetëm ngriti LSI, dhe në 2005 mori edhe 5 deputetë. E majta e përfaqësuar aktualisht mes Ramës dhe Metës, përballë këtyre zigzakeve dhe përplasjeve politike, ndodhej vërtetë në krizë të pashmangshme e cila mund të ishte fatale në qoftë se, Meta do të bënte sërish “krushqinë” e tij me Berishën në zgjedhjet e 23 qershori. Kreu i LSI, njihet si njohës i mirë i politikës, dhe e dinte se, nëse PD fitonte më 23 qershor, fundi i tij ishte i pashmangshmëm. Kjo pasi Berisha do ta bënte “kurban” në momentin e parë. Kurse PS e Ramës, do të shpërbëhej nga lufta e brendshme, dhe e majta merrte fund përgjithmonë . Pra mënyra e vetme për ta mbajtur gjallë të majtën ishte ishte bashkimi PS-LSI dhe riformatimi i tyre në skenën politike. Një teori e tillë u servir edhe nga e majta europiane, sipas të cilëve, duhej të ringrihej e majta dhe më pas të ndahej pushteti mes tyre.e thënë më shqip, të fitonin mbi Berishën në 23 qershor dhe më pas të tatonin në qeverisje njëri-tjetrin. Pas këshillave ishte Rama që vendosi bashkimin me Metën , duke e parë si fuqinë e vetme për të ardhur në pushtet. Nga ana e tij, edhe Meta e shikonte bashkimin me Ramën si arsyen e fortë, për të qëndruar sërish në pushtet, por kësaj here jo në postin e kryeministrit. Nuhatja e tij politike, përkthehet “lëre Ramën të provohet si kryeministër”, dhe gabimet e tij do të maten me imazhin publik të dorëheqjes. Pra kjo ishte dhe mbetet “dashuria” e tyre, dashuri që duket se fundin do ta ketë spektakolar.