“Valixhja e shqyer” e Visar Zhitit

Gabriela Mujaj Eloi/

“Përralla për fëmijë nga 7 deri në 77 vjeç”,do të shkruante në parathënie, Bashkim Shehu.Kam përzgjedh këtë libër të jashtëzakonshëm, të autorit të mirënjohur, poetit, shkrimtarit, humanistit, intelektualit etj etj, do vazhdoja pafund…thesarit të letërsisë shqipe e përtej, Visar Zhitit.Vetëm një shpirt tepër i naltësuem, një zemër e mbetun fëmijë, por një mendje tepër e përndritur e një mjeshtër i fjalës, mund të dhuronte një thesar të tillë. Ne e kemi “Princin e Vogël”, në fakt kemi “Mbretin e Madh”, kemi “Valixhen e shqyer”, kush nuk e ka lexu akoma, i them me qortim që shumë ka vonu e po aq shumë ka humb. ***” Dëgjova një si psherëtime të pasur nga një si kumt. Mos kisha folur me vete? Por, kur u përsëdyt, m’u bë si zëri i tim biri, më kuptueshëm se në fillim. Kush foli? – pyeta për të marrë ca kurajë.Valixhja.Mos je ti?! Do të bësh ndonjë lojë si zakonisht …?Jam…valixhja e kujtesës…aq sa mund të nxë unë…Ashtu? Duhet t’i mbash mend ato…rrëfimet e mia të dikurshme…Të humbura…” I nise si për përralla atëherë.Po, se përrallorja na ndihmon për realitetin, që, nëse nuk e bëjmë dot më të mirë e nuk i shmangemi dot, të bashkëjetojmë me të si njerëz. Ngaqë gjithçka është përrallë a bëhet si e tillë,- thosha atëherë MBASE VETËM PËRRALLAT MBETEN.” ***Të dashtun fëmijë,Me pastërtinë e shpirtit tim, uroj për secilin prej jush, kushdo jeni, kudo jeni, sido që jeni,Fëmijë me aftësi normaleFëmijë me aftësi të veçantaFëmijë të zi, të bardhë, kuqaloshëFëmijë nga Bejruti, Afrika, Siria, Kina, Shqipëria, Pakistani, e kudo, por në mënyrë krejt të veçantë, fëmijëve të Ukrainës, të cilët nuk kanë as fajin më të vogël për cipën e plasur të të mëdhenjëve. Falini fëmijë, se nuk dijnë çka bajnë!Gëzuar,Fëmijë të varfer që ju shkelqejnë sytë kur blini një akullore apo kostum të ri,Fëmijë të pasur, ndoshta të llastuar ndër të mira, uroj që një ditë të mësoni se çka don me thanë me ja dalë vetë mbanë në jetë. Se çfarë shije ka, se sa krenar ndihesh, sa dinjitet fal.Gëzuar, Fëmijë që bani kilometra dhe përshkoni rrugë të këqija, në dimra të acartë, për me frekuentu shkollën. Ai Zot, ua shpërbleftë! Raftë drita e dijes mbi ju, u bafshi yje n’errsinë!Gëzuar,Ju fëmijë të jetimores, që u rreshken faqet para kohe, në mungesë të nji ledhe amsore.Falini dhe ata që në vend që t’ju dhuronin juve një familje të munguar, ua japin atë qenve të rrugës. ( Të paktën të ishin qen si Labeati i Atjonit). Falini!Gëzuar,ju fëmijë që po luftoni për jetën në repartin e pediatrisë, neonatit, onkologjisë etjE lus qiellin për ju, që të keni jetë!Gëzuar,Ju fëmijë që jeni abuzuar në mënyra të ndryshme, seksualisht, fizikisht e psikologjikisht. Ju që jeni, e bullizoheni vazhdimisht, ndërkohë që bota vazhdon me kallzu modat e fundit, kur shëmtia ma e madhe kryhet mbi psiken tuaj. Gëzuar,të gjithë ju fëmijë që punoni që në moshë të vogël, që vriteni në vendin e punës dhe askush nuk mban as jep llogari. Në gjakun tuej kanë me u mbyt katilat tuej. Atje, në ferr, teksa lypin faljen e munguar.E në fund ( por jo të fundit),Gëzuar,Të gjithë ju fëmijë që u asht mohu e drejta e të Madhit Zot, për me ardh n’kyt botë.Po, të gjithë ju që jeni abortu e vazhdoni me u abortu në emen të një të drejte të nanzezës, e cilla e kallzon forcen e saj me dikand që nuk mundet me mbrojt veten, por që lejon burrat e botës me e dhunu në emër të dashurisë apo ekonomisë. Bota nuk ka me kenë kurrë nji vend i paqtë, për aq kohë sa nanat të vrasin fëmijët e tyne.Gëzuar, fëmijë, ju jeni drita e botës, e juaja është Mbretëria e Tokës dhe e Qiellit.Ju dua!Nuk njihemi, por le të ndihemi!Ju dua, e përsëri ju dua, e ju dua…” Nëse doni me shëru shpirtin tuej, rrini me fëmijë”, Dostojevskij!