Nga Ilir LEVONJA/Qeveritarët shqiptarë hodhën ca firma mbi tubat fringo të TAP-it. Dërgesa e parë e gjermanëve. Një qeveri del në port të presi ca tuba. Një delegacion tubash. Madje me stilolapsa gati për tu dhënë ca autografe qyngjave të çelikut. Megjithatë në faqet e shtypit fotot janë si lajm i dytë. Jo parësor si sheshet e qyteteve. Historia e re mbi traditën e mbytur. Një lloj revolucioni i gjenerimit bosh të vendit. Dhe përfitimet e tenderave përmes klasës së arkitekturës postmoderne nga vende të ndryshme. Duke vdekur para syve tanë atë pak traditë shqiptare të përfituar nga otomanizmi dhe shekulli i ri revolucionit. Pasi ne nuk e njohim përsosjen. O e nisim nga hiçi, ose nuk bëhet fare. Megjithëse poshtë truallit kalbet i amortizuar totalisht rrjeti urban i botës së nëndheshme. Prapë ne ecim përpara. Mjafton pak të kuq buzësh. Pak pudër. Një skufje prej leshrash fallco.

Gazësjellsi TAP?. Qeveritarët firmosën. Dhe sipas tyre është një fazë e re. Një ulje në bisedime pasi Greqia ka përfituar më shumë se Shqipëria. Se çfarë lidhje ka Shqipëria me kontratën që bënTAP-i me Greqinë. Këtë e dinë marifetçinjtë shqiptarë.
Mua më kujton ato dy gjoja shoqet që punonin në të njëjtën brigadë. Po kur merrnin rrogat ziheshin pasi qëllonte që njëra mund të kishte marrë një lek më shumë se tjetra.
Ndërkohë kur akoma ka volum zërash mbi dëmshpërblimin. Apo shpronësimet etj. Por mënyra se si interpretohen…, të shpie në atë mendësinë shqiptare. Që çke ti, ne ata do rjepim. Janë ca strategji tashmë se gjoja u dhimbset populli. Dhe jo, se nuk po i bëjnë këto tratativa. Po i bëjnë, por për xhepat e tyre.
Nga ana tjetër, gazësjellësi TAP është treguesi më i mirë i ndarjes sonë. Treguesi se sa i madh është hendeku mes shqiptarëve. Pikërisht për shkak të temperaturës së nxehtë. Prej ideollogjive. Fushatave me gjak kanabisi, korrupsioni, bandash krimi, dhe bandash administrative midis qeverive. Që koha po tregon se janë pikërisht ato. Shkaku i një gjëndje buzë humnere i vendit apo dheut të shqiptarëve.
Gatësjellsi i TAP-it është një marrëveshje e madhe, nga qeveria e mëparshme. Më shkoqur një arritje e Shqipërisë me frontin e aneksimit. Të shtrirjes së linjës përmes territorit shqiptar. Ku dihet se çdo vend përfiton një shumë parash. Nuk është fjala vetëm për sistemimin e një numri njerëzish me punësim të përkohësh. Por tek e ardhmja. Eshtë si të thuash dhënia me qera e një objekti. Nga ku ti si vend përfiton një kuotë…, që për xhepat e telendisur të shqiptarëve sigurisht që është e konsiderushme.
Kjo ishte një arritje e qeverisë së kaluar. Por që qeverisë aktuale nuk ia nxë goja. Nuk ia ka shpirti me qejf ta pohojë. Në një vend normal, me demokraci bashkëkohore. Marrëveshjet e mëdha celebrohen bashkë. Kjo nuk ndodhi korrikun e kaluar, kohë kur filluan punimet. Po ndodh tani, por krejt e vetmuar dhe me tentativën për përvetësimin e meritës. Dhe kanë të drejtë pasi opozita aty është e zënë me krimin. Nga ana tjetër pret të mbushen vitet e normalitetit politik shqiptar, siranë për të ardhur në pushtet. Duhet të mërziten mirë shqiptarët me Ramën që të vi në pushtet Basha. Basha dhe Meta sigurisht…
Por unë dua të ndalem vetëm tek hendeku. Tek lumturia e pritjes së tubave. Tek autografet dhe ”suksesi” i radhës.
Tek hendeku që vetëm zgjatet dhe zgjerohet.
Ta gëzojmë!