Nga GUIDO SANTEVECCHI-PËRKTHEU:EUGJEN MERLIKA/
Të kujtuarit në Sheshin Tienanmen të “kokave të thyera e të gjakosura”, edhe sot i sjell në mëndje botës tmerrin e 1989-ës. Xi Jinping sidoqoftë ka përdorur përfytyresën e fuqisë asgjësuese për të paralajmëruar se të huajtë nuk do t’arrijnë kurrë të ndalojnë ngjitjen e Kinës së tij. Ai që do të guxonte t’a bënte “do të thyente kokën e do të derdhëte gjak kundër murit të madh të 1,4 miliard kinezëve”, tha ai. Në përkthimin nga gjuha kineze, zënia në gojë e gjakut është hequr. Por mbledhja oqeanike, e thirrur për të përkujtuar njëqindvjetorin e Partisë komuniste, ka mundur t’i dëgjojë fjalët e belegut. Turma është përgjigjur me një duartrokitje të bindur e prekëse (pa kujtesë historike).
Marrëveshja shoqërore e pranuar nga kinezët nënkupton që teknokratët qeveritarë të vendosin në mënyrë të pakundërshtueshme e, si shkëmbim, të sigurojnë rritje ekonomike të vazhdueshme. Kështu dje Xi ka mëtuar plotësimin e premtimit të qindvjetorit: Partia-Shtet ka nxjerrë nga varfëria absolute 770 milionë qytetarë, ka ndërtuar një “shoqëri mjaft të mirëqënë”, të mbështetur në qëndrueshmërinë politike e në numëra të pambaruar të ekonomisë së dytë të botës. Simbas sekretarit të përgjithshëm të Pkk gjithshka tjetër nuk vlen. Në vështrimin e tij edhe bota duhet të mendojë vetëm për tregun.
Është ky mesazhi që Xi ka dërguar dje: komunizmi prej dyzet vitesh është kthyer në kapitalizëm të planifikuar nga teknokratët qeveritarë; të gjithë kinezët kanë mundësi të arrijnë mirëqënien; mjaft që të mos interesohen për zgjedhjet themelore, që të mos dëgjojnë kundërshtimet ndërkombëtare për shtypjen në Hong Kong, dhunimin e të drejtave njerëzore në Hsinijang, kërcënimet ushtarake Taivanit dhe praktikat tregëtare agresive; mjafton që të mbështillen nga humbja e kujtesës politike e të gëzojnë rezultatet. Fjalia mizore e kokave të thyera është një këshillë për bashkësinë ndërkombëtare: tregëti dhe aspak ideale.
Së fundi në thirrjet e Pekinit është kthyer në modë shprehja “nihilizëm historik”, për të vulosur çdo kritikë ose dyshim mbi drejtimin e ecjes. Duhet të jetë ende ndonjë mosbesues nëse administrate e siberhapësirës kineze (çensura) u mburr se kishte fshirë nga webi dy milion komentesh nihiliste para qindvjetorit. Xi Jinping është i pushtuar nga ankthi i fundit të Bashkimit Sovjetik, ka detyruar drejtuesit e Partisë t’a studjojnë dhe mendon se, në përimtim të fundit, ai sistem u shemb sepse në Moskë askush nuk pati guxim të luftonte në çastin e krizës. Ai luan para kohe: nga 2012 drejton një fushatë kundër korrupsionit sepse vjedhjet sistematike po e delegjitimonin Partinë; fjalimet mbi sovranitetin kombëtar, mbi përbetimet e fuqive të huaja në Hong Kong, mbi leksionet e demokracisë për të poshtëruar Kinën bëjnë pjesë në strategjinë e tij të brëndëshme. Xi u thotë kinezëve se Perëndimi do të donte të ndante Partinë nga populli e nga ëndrra e mirëqënies dhe e nxit të krijojë një mur të madh rreth pushtetit të tij.
“Corriere della Sera”, 2 korrik 2021 Përktheu Eugjen Merlika