NGA HASAN SELIMI/*Tani në këtë rradhë fjale kam nder të sjell në vëmëndjen tuaj se jeta është në vetvehte një mister krejt e panjohur. Kjo jo vetëm në formën e të jetuarit, por në formën e administrimit të saj. Duke falenderuar Zotin e gjithësisë për sqarimin dhe njohjen e saj pjese.

Një familjeje, një fshati, një kombi i duhet njëqind vjet për të prodhuar një individ që të përfaqësojë me të tretët. Ne në fshatin tonë kemi shkurtuar gjithnjë këtë kohë. Një ndër këta djem-burra është edhe Mustaf Bajraktari.

Askush prej nesh këtu që jemi në moshën tonë nuk i ka shkuar në mendje se mund të vijnë një ditë të mblidhemi dhe të shpalosim vlerat e një djali krejt pa shpresë në vitet 1970. Të gëzohemi dhe të vendosim emrin e tij në sheshe jete. Ja për këtë jeta në vetvete është e panjohur, është mister.

Ky djalë nga Kasajt e Shipshanit, i lindur dhe i rritur në ambiente të nivelit tjetër nga shokët e tij, kishte një veçori tjetër nga të tjerët. Mustaf Sali Bajraktari ishte ndryshe. Ai kishte në mëndje jetën dhe të jetuarit ndryshe nga koha që e jetoi. Ndaj kjo kohë e gjymtoi shpirtnisht. Ishte ndryshe, sepse e donte jetën dhe e dashuronte atë, siç e mendonte ai. Ishte ndryshe, sepse tani ai nuk jeton dhe na hapi ne rrugën të flasim për të. Ishte ndryshe, po po ai ishte ndryshe, sepse kishte kurajo të dashuronte dhe të sakrifikonte për dashurinë njerëzore, të dashuronte Atdheun ndryshe nga ne, me mendime krejt të avancuara.

Tani nuk është vendi as koha të nominoj këtu të gjithë ata djem-burra të fshatit Shipshan. E në fakt djemtë e Kasaje janë një, si e përmend një i ke përmend të gjithë. Ata nuk mund të jenë pa njëri-tjetrin, ata nuk e kuptojnë jetën të ndarë. E kjo ishte pika e dobët e tyre. Kjo dobësi ju ra në sy dhe i goditën. I ndanë me program për të mos i bashkuar kurrë. Kjo ndarje ngeli formalisht. Të gjithë këta djem e dinin e kuptonin, por duhej një vendim dhe u vendos të mbijetohet. Për të mbijetuar duhet të veçoheshin, pa u nda.
Unë kam fol para pak ditëve me një shkrim në gazeta dhe nuk dua të përserisë vetën, por një gjë duhet të kuptohet se jeta nuk është ashtu, siç e shikon njeriu një ëndërr. Ajo është, siç i ke shërbyer në jetën e rradhës para kësaj që po e jeton. E ne tani mendoj se i kemi shlyer të gjitha ato që mund ti quajmë mëkate. Tani, hajdeni ta jetojmë jetën sëbashku, pa paragjykime.

Jeta ka ndryshuar dhe mrekullia erdhi. Ne jemi bashkë dhe nuk ka arsye të ndahemi. Kështu kemi qënë dhe duhet të jemi. Ndryshimi vetëm sa i përket se njëri thirret me emër ndryshe nga tjetri.
Të thuash i përjetshëm kujtimi i Mustaf Salihit tani nuk ka më vend. Emri i tij me të vërtetë u ringjit.

Ju faleminderit!

Tropojë, datë 26.05.2016.

FJALË BURRASH

O bjeshkët e mia
O male me borë
O pikë e oksigjenit të ndezun
O fletë e qershisë së pranverës
O zhurmë e bletës shtume
O borë e nxime mbete nga orteku i hershëm
O za i bylbylit që aroma e trëndafilit e mek
O blegërim e qingjit sugar në nanën tjetër të rudinës
O vrap i kalit të bardhë që e njeh të zotin në ecje
O ogiç kapreç që mban këmbanën në qafë prej qysh se ke le
O piskam e çobanit kundrejt qenit që flet në gjuhën e tij
O melodi e fyellit që shpreh dashni e mall
O gjel sahat i ditës dhe natës së hallit
O fjalë e urtë e mikut për së largut
O ledhatim i dorës së prindit të mallshëm
O rini që kërkon burrnim
O zemër aromë çike që të lë pa gjumë
O krisëm pushke që njofton gëzim
O tubim feste që të çon në bekim, harmoni dhe gëzim
O traditë mirësie që s`ka mbarim
Në jehonën e mbarsisë njerëzore,
Traditë e popullit ndërshekullor
Pjesë e frutit të trashëguem
Aty në Kasaj të Tropojës…

Poezi nga Hasan SELIMI

*-Fjalë e Pambajtun në Ceremoninë e dhanies së emrit “MUSTAF BAJRAKTARI” sheshit kryesor në qendër të ish-komunës Tropojë, më 26 Maj 2016.