Kanë thënë për Skënderbeun :

Pergatiti:Anton ÇEFA/ 

“Fytyra e Kastriotit ishte ngulitur aq thellë në mendjen e secilit dhe emri e mbretëria e tij ishte skalitur aq thellë në gjokset e të gjithve, sa që do të ishte më lehtë, siç thonë,  t’i shkulje Herkulit topuzin nga duart se sa të fshinje nga zemrat e zjarrta të vegjelisë dashamirësinë dhe dashurinë për Skënderbeun.”

. . . . .

 “Mosha, bukuria e trupit dhe hijeshia e gjymtyrëve . . . Shtati i tij i lartë e i hedhur; krahët që s’ishin parë më të bukura tek njeri; qafa e fuqishme dhe e përkulur, si e atletëve; gjerësia e supeve e  admirueshme; ngjyra e bardhë si  e derdhur në të kuq të padukshëm; shikimi i syve as i egër, as i fjetur, por shumë i këndshëm. Këto ia rritnin  shumë virtytet e tjera dhe dukeshin se ia shtonin mirësinë shpirtërore.”                                                                                                  

 Marin Barleti

“ . . . Në një epokë kur asgjë nuk u rezistonte dot armëve turke, Skënderbeu guxoi t’u bënte ballë me shqiptarët e tij dhe i mundi në njëzet e dy beteja që u hapi.”

Pashko Vasa

 “Skënderbeu qe: I shejtë si Shën Luizi, diplomat si Talleyrand, trim si Aleksandri i Madh.”

                                                                                                          Fan Noli 

 “Kur bisedohet një pikë  historie, duhet më parë të marim librat më të vjetëra dhe më të shëndosha që e ngasin atë pikë. U botuan latinisht, frëngjisht, gjermanisht, italisht, englisht, hispanisht, portugalisht, suedisht, gërqisht, më tepër se një qint vepra përmi jetë të Skënder Beut.”

Faik Konica

“Dikur nuk munguan asish që mejtojshin se edhe Skënderbeu mund të lartësohej në shkallë të shenjëtorëve me titull zyrtar. Ish një ide tepër romantike. Por nuk mund t’i mohojmë Skënderbeut një mision të rrallë për njjë njeri luftëtar: të zgjojë n’Evropë një ndërgjegje të qytetnimit të përbashkët, dhe n’atë, një ndërgjegje kombëtare shqipëtare për mprojtje  dhe për shërbim të qytetnimit evropjan. Siç e diftuan studimet e paraqitura në të Pestën Mbledhje Ndërkombëtare të Studimeve që u mblodh në Palermë sot një mot (në vitin 1969, shënimi im, A. Ç.), çdo komb që nga koha e Skënderbeut e tektej, u ngrejt si mburojë për liri të vet dhe njëkohësiht për shpëtim të qytetnimit evropian, e muar për shembull trimërues fytyrën burrërore dhe bujare të Skënderbeut, gjithashtu sikurse Papët e kohës heroike kastrojane, Skënderbenë e lavdëruan në sy t’Evropës dhe Evropës së çburrëruar i a përplasën në sy për t’ zgjuar. Për këto arsye na besojmë se Papë Pavli i V1, duke u folur shqipëtarëve në pritjen madhështore të 25 prillit 1968, u kujtoi veprën e lidhurivet ndërkombëtare, thuajse ekumenike, të cilën ata e kanë çvilluar për qindëra vitërash porsi një mision të veçantë. . .”

                                                                                                       Atë Zef Valentini                                                     

“Skënderbeu – Krijesa më e mirë e racës shqptare”.

                                                                                         Milan Shuflaj

“Unë nuk di a përmendet në historinë e vjetër e moderne nji kreshnik i cili do të ketë përmbledhur në vete aq gjallni, aq cilësi, e në nji shkallë aq tq naltë të shpirtit e të trupit sa Skënderbeu, kaq sa mund të vehet në çështje, a u dallua më fort si ushtar trim, si kapidan i squet, apo si princ i mendshëm.”

 Gianmaria Biemmi

  Sqarim:

 Gianmaria Biemmi , nga Breshia (Itali), historian italian, në vitin 1742 ka botuar librin: “Historia e Gjergj Kastriotit – Skënderbeu”, në gjuhën italiane. Në parathenie, ky autor i huaj, na thotë se ai e mori nga një botim i vitit 1480 në gjuhën latine. Autori i kësaj historie të Skënderbeut mendohet se qe një autor shqiptar nga Tivari. Ky autor anonim dhe vepra e tij e vitit 1480 është pranuar nga shumë studiues si e vërtetë. (Simbas Mikel Prenushit, “Kontribut shqiptar në Rilindjen Evropiane, Shtëpia botuese “8 Nëntori”, Tiranë, 1980, f. 26.