….me nervin e shqiptarit, i bëm karshillëk edhe Serbisë duke u ngritur mbi rrethimin e stadiumit, në anë të pistës, pikërisht aty ku në 2010 një kaba e qullët e nacionalzimit me emrin Bogdanov, dogji flamurin tonë. Tamam mu aty ia kthyem edhe ne reston. Në Itali, në tokën azure. Dhe Italia na lejoi. Na lejoi shumë e më shumë. Ashtu siç ka bërë prej vitesh./
….Megjithatë përballë kësaj atmosfere, gjëndet diku ndonjë artikull ku termi kolaboracionist, me imtësi të stërholluara faktesh,(të cilat në kushtet e kohës mund të mos shërbejnë fare si argumenta) emrash, ashtu e kështu, i ngjan atyre përmbytjeve, po nga nata e mbrëmshme, që vërshuan dhe dominua rrugët e varfra të vendit tonë./
Nga ILIR LEVONJA/
Shumë webe hapeshin sot me tituj që reflektojnë një raport komunikimi të shkëlqyer mes Shqipërisë dhe Italisë. Kjo për faktin e ndeshjes midis kombëtarës tone dhe asaj të Italisë, dt 18 nëntor në stadiumin e Xhenoas. Madje, nuk i shpëton kësaj fryme edhe shtypi Italian. Po kështu edhe ato webe në tërë territoret shqipfolës. Tituj të tillë si ”humbëm me dinjitet” ”humbëm një stadium të mbushur me shqiptarë” ”21 mijë shqiptarë, nga 30 mijë që është kapaciteti i stadiumit” etj. Biles, me nervin e shqiptarit, i bëm karshillëk edhe Serbisë duke u ngritur mbi rrethimin e stadiumit, në anë të pistës, pikërisht aty ku në 2010 një kaba e qullët e nacionalzimit me emrin Bogdanov, dogji flamurin tonë. Tamam mu aty ia kthyem edhe ne reston. Në Itali, në tokën azure. Dhe Italia na lejoi. Na lejoi shumë e më shumë. Ashtu siç ka bërë prej vitesh.
Megjithatë përballë kësaj atmosfere, gjëndet diku ndonjë artikull ku termi kolaboracionist, me imtësi të stërholluara faktesh,(të cilat në kushtet e kohës mund të mos shërbejnë fare si argumenta) emrash, ashtu e kështu, i ngjan atyre përmbytjeve, po nga nata e mbrëmshme, që vërshuan dhe dominua rrugët e varfra të vendit tonë.
E kam fjalën për artikullin e profesorit Puto, në BalkanWeb.com, ”Pse bashkëpunuan me fashistët Mustafa Kruja dhe Ernest Koliqi” ?, të dt 19/11/2014.
Në fakt Shqipëria e atyre viteve ishte si të thuash toka e një tërësie mendësish. Kështu është edhe sot. Por pak më e moderuar. Kjo edhe prej ndikimit oriental që kishin as më shumë e as më pak figurat e kohës. Jo liderët politikë. Por si gjithmonë, historianët apo analistët e kohëve, ku këtu bën pjesë dhe profesori, nuk janë në front me historinë, janë me politikën. Kur nga ana tjetër, kjo e fundit i është nënshtruar prej kohësh vrullit ekonomik. Ashtu si edhe në kohën e Mustafa Krujës, apo Ernest Koliqit.
Unë do them shkurt disa përfundime. Në mënyrën time.
Ata bashkëpunuan për këto arsye. (Këto për më të thjeshtin vëzhgim nga analet e kohës së Shqipërisë sime.)
-Që Shqipëria të arsimohej. A nuk mburremi sot ne shqiptarët kur I dërgojmë fëmijët në universitetet e Italisë, Francës, Gjermanisë, e gjetkë?
A nuk e bëm këtë edhe kur ndërtuam socializmin? Dhe kur shanim perëndimin?!
-Që Shqipëria të ishte Shqipëri. Ajo natyrale. Ajo të cilën sot nacionalizmi ballkanik e quan Shqipëria e madhe. Edhe pse me gjysmë zëri e përmendim inisiativën e Koliqit, për të çuar arsmitarë në Kosovë, me paratë e Italisë. A nuk po I kërkojmë ambasadës italiane, përditë, bursa edhe tani.?
-Që Shqipëria të ishte pjesë e Europës, jo e lindjes sllavo-orinteale. A nuk po bëjmë këtë, madje me lutje e përgjërime sot e 24 vjet perëndimit? A nuk po I kërkojmë, pasaporta, mbrojte, investime etj? Njesime të monedhës.
– Që shqiptarët të kishin shtëpi, të ndërtonin, të jetonin . A nuk po e bënë këtë sot Shqipëria. Përmes emigracionit.
Mund të radhis pa mbarim. Ndofta dhe ata që e lexojnë këtë shkrim kanë filluar të radhisn të tjera.
Përgjigja më e mire, se perse bashkëpunuan Kruja e Koliqi. Mund dhe është, pamja e eksodit. Durrësi i vitit 1991. Që ai të mos ndodhte