Nga PIERLUIGI BATTISTA/
Perktheu nga “Corriere della Sera”-Eugjen MERLIKA/
Neni i parë i fazës dy, tre, katër e përtej: larg duart nga të moshuarit. As mos provoni të lidhni për një kohë të pacaktuar të moshuarit në shtëpitë e tyre, mos mendoni për të moshuarit, as një gjysëm dënimi shtëpiak me vdekje. Të gjithë jashtë e ata mbi shtatëdhjetë vjeç të mbyllur me kyç deri në shtator? Arkivojeni si një shaka. Për fat të mirë n’Itali ka një kushtetutë që ndalon dallimet e grupeve të tëra në bllok, të goditur për faktin e vetëm se jetojnë? Mundësi për t’arritur në pranga shtëpiake deri në Krishtlindje, siç ka hamendësuar kryetarja e Komisionit evropian Ursula von der Leyen (që ndërmjet të tjerash është 62 vjeçe dhe rrin gjithmonë jashtë shtëpisë)? Një anekdotë makabre, asgjë më shumë. Mos të harrojmë se të vjetrit – po i quajmë kështu, të moshuarit si ata që përfunduan në hekatombën e Rsa (Qëndra shëndetësore ndihmëtare), nuk ishin ata infektuesit, përhapësit e koronavirusit për t’u mbajtur në karantinë, por të infektuarit, të brishtët për t’u mbajtur mbyllur në skutuliq që të tjerët të lëviznin pa shqetësime. Pra mjaft, biseda është e mbyllur: të moshuarit do të mund të dalin kur do të mund të dalin gjithë të tjerët, Kushtetuta që vendos barazinë e qytetarëve para ligjit nuk do të griset.
Mbetet ndiesia që virusi ka cënuar fuqishëm ndjenjën tonë të lirisë. Jemi duke jetuar një sakrificë të përbindëshme, që na shërben për të kundërshtuar pandeminë. Po heqim dorë, e nuk mund të bëhet ndryshe, nga liri themelore si ajo e lëvizjes, e punës, e arsimimit, e të luturit në objektet e kultit të zgjedhura lirisht, e të shkëmbyerit të ndjenjave e zakoneve shoqërorë, të të dëfryerit, pavarësisht profetëve të Mesjetës së re pendestare, por nuk mund të mësohemi mendërisht e kulturalisht me fundin e lirisë. Po heqim dorë me skicimet telefonike nga një vlerë thelbësore e qytetërimit të madh borgjez të katandisur në grahmat e fundit, lirinë e jetës vetiake, por me shpirt flijimi. Larg duart nga të moshuarit, pra. Edhe sepse përndjekësit e tyre predikojnë mbylljen si një sprovë, deri sa nuk dijnë se cila mund të jetë dobia e këtyre masave dalluese. Shoqëria e lirë ka nevojë për të moshuarit dhe në të vërtetë çutopitë totalitare, si Ikja e Loganit, parashikojnë asgjësimin e kujtdo që kalon një farë moshe. Rrofshin të moshuarit, të lirë.
“Corriere della Sera”, 19 prill 2020 Përktheu Eugjen Merlika