Diktatura, Europa dhe Perëndimi nuk ofron as gjalpë dhe as qumësht, ja si mashtroheshin shqiptarët…?
–Pas lajmit të largimit të 4795 shqiptarëve, më 2 korrik 1990, shteti komunist përveçse i cilësoi këta shqiptarë të thjeshtë dhe të varfër, kriminelë, huliganë dhe njerëz të çoroditur, vijoi politikën e baltës dhe mashtrimit,…
Përgatiti: Eneida Jaçaj
Sa më i paditur, i paarsimuar dhe i mbyllur të jetë një popull, aq më lehtë do të manipulohet! Mekanizmat apo taktikat për hermetizimin e mendjes, zvogëlimin e vetëdijes, vendosjen e kufirit mbyllës nga bota e jashtme, dërgimin në “gijotinë” të të diturve dhe ngritjen në poste të larta publike të të paditurve, janë manovra të njohura, të përdorura nga regjimet komuniste. Një popull nuk mbahet në izolim vetëm fizikisht, por ajo çka është e rëndësishme është se izolimi bllokon edhe fuqinë e imagjinatës, duke i vendosur kufij. Pasi gjithçka fillon nga mendja. Mendimi sjell pasojën! Kontrolli i mendimeve të masës do të sjellë atë pasojë të inskenuar mirë nga një grup individësh.
Ashtu siç e kam përmendur edhe në shkrimet e mëparshme, shoqëritë etnocentrike janë shoqëri të mbyllura, të cilat, nëpërmjet mendësisë që kanë gjeneruar, nuk e pranojnë të renë dhe ndryshimin. Era e ndryshimit po fillonte të ndjehej edhe në Shqipërinë komuniste, megjithëse udhëheqja vijonte orvatjet e saj të mbante popullin në errësirë dhe mashtrim të plotë. Kush e ka jetuar atë periudhë të errët të historisë, e di fare mirë se arsyeja përse familjet shqiptare nuk kishin televizor në shtëpi, ishte për shkak të propagandës mashtruese; se Europa dhe Perëndimi nuk ofrojnë cilësinë e jetës që ofron Shqipëria. Por shqiptarët rrokën “Shpatën e Lirisë”, duke dalë nga balta e propagandës komuniste, me shpresën për të sjellë ndryshimin duke filluar nga vetja.
Pas lajmit të largimit të 4795 shqiptarëve, më 2 korrik 1990, shteti komunist përveçse i cilësoi këta shqiptarë të thjeshtë dhe të varfër, kriminelë, huliganë dhe njerëz të çoroditur, vijoi politikën e baltës dhe mashtrimit, se shqiptarët e larguar jetonin në kushte skandaloze dhe madje nuk kishin as bukë të hanin. Ata përndiqeshin së bashku me familjet e tyre, por Lëvizja e Dhjetorit i vuri kapakun historisë së errët të kombit shqiptar, pasi edhe këta shqiptarë do të pushkatoheshin ashtu siç patën fatin e keq shumë të tjerë, që as kockat nuk dihen se nga u dergjen.
Dosja, shqiptarët nuk kanë ushqim
Autoriteti i Dosjeve disponon dosjen e objektit nr. 206, Ambasada Gjermane, ku ruhen letra dhe shënime që tregojnë gjendjen e shqiptarëve të strehuar në Gjermani. Në këto shënime të gjetura vihet re se si komunizmi i ka mbajtur të nënshtruar shqiptarët, nëpërmjet propagandës së mashtrimit, mjerimit dhe padijes. Në dosje janë gjetur shënime ku thuhet se shqiptarët në Gjermani nuk kanë as gjalpë, as qumësht dhe uji nuk është i mirë për stomakun. Kjo propagandë është zbatuar për 45 vite, edhe në ditët e fundit të shembjes së komunizmit. Por këtë herë, shqiptarët përqafuan lirinë, dolën nga guacka e errësirës dhe prekën ndryshimin e ri jashtë kufijve të vendit. Sigurisht, emigrimi është i vështirë derisa të integrohesh, por nuk ishte ajo jetësë që udhëheqja u kishte thënë për 45 vite.
“Ushqim i pamjaftueshëm! Kërkojnë produkte ushqimore si qumësht, gjalpë, kafe, sheqer, sallam, lëng frutash, sepse nuk kanë mjaft. Uji është tepër i rëndë për stomak. Një banjë e përdorin 20 vetë ku nuk ka kushte higjiene, papastërti ku të mbyt era dhe qysh tani janë lajmëruar sëmundje në lëkurë. Ndër gratë shtatzëna ka patur edhe dështime. Banorët gjermanë kanë filluar të shëprndajnë afishe me titull: Albanes naus dhe me distancim të plotë. Për çdo konflikt ndërhynte policia”, thuhet në shënim. Për të krijuar imazhin e keq për shqiptarët e larguar, regjimi hapte fjalë se ata kryenin vjedhje për të mbijetuar. “Kurse refugjatët për zgjedhjen e problemve kanë zgjedhur shumë rrugë. Ndër të parat vjedhja në mes veti dhe nëpër dyqane, si duket e kanë patur profesion. Rruga tjetër lypja nëpër rrugë për para, cigare, bukë”, thuhet në shënimin e gjetur në dosje.
Dosja, shqiptarët jetonin në kazerma
Shq nSigurimi i Shtetit nuk ndalej në propagandën e shëmtuar, edhe pas largimit të afro 5 mijë shqiptarëve. Shqiptarët më 2 korrik 1990 i drejtuan sytë drejt shpresës, mirëqënies, “Portës së paepur të Lirisë”. Regjimi vijonte propagandën, por askush nuk i besonte më. Në shënimin e dosjes gjithashtu thuhej se shqiptarët jetonin në kazerma, dhe madje nuk kishin para as për cigare. “Të gënjyer nga autoritetet e ambasadës në Tiranëm si dhe nga ata që i përcillnin nëpër trena, se gjoja si të arrinin në RFGJ do t’u jepnin rroba, këpucë, para, shtëpi; kështu ata hidhnin nga dritarja rrobat dhe këpucët, dhe kur zbrisnin nga treni objekt vëzhgimi i kameramanëve gjermanë ishin këmbët e zbathura dhe trupa të zhveshur. Nga treni i vendosën nëpër autobusë dhe i nisën nëpër pikat e banimit, ku këta vetë i quajnë geto zezake. Shtëpi të ndryshme ish-shkolla, ish-kazerma ushtarake, edhe këto të papërshtatshme për jetë normale, por edhe nëpër zona të largëta ku komunikimi është i pamundur . Të izoluar plotësisht nga bota detyrohen që një dhomë ta ndajnë deri në 18 vetë pa marrë parasysh familje që janë të vendosura me familje të tjera, ku vetë thonë se shqiptari nuk mund të flejë me familje tjetër kur nuk e njeh fare”, thuhet në shënim.