Ne gjithe hapesiren shqiptare sot nuk kemi asnje udheheqes qe te frymezon, qe i jep shprese kombit. Dikur e kishim Ibrahim Rugoven./Nga Sadik ELSHANI/ Filadelfia/

Me 25 qershor u zhvilluan zgjedhjet per Kuvendin e Shqiperise (zgjedhjet parlamentare). Dhe si zakonisht dhe qe eshte fare e logjikshme, ne keto zgjedhje fiton nje parti apo koalicion partish, nje krah apo krahu tjeter, “te majtet” apo “te djathtet”, por kurre nuk fitojne kombetaret, nuk fiton kombi, nuk fiton Shqiperia. Arsyeja per kete eshte e thjeshte: Ne shqiperi nuk kemi asnje parti qe ka nje program kombetar, nje platforme, strategji kombetare – parti qe mbron interesat kombetare te Shqiperise dhe kujdeset e lufton per mireqenjen e popullit shqiptar kudo qe jeton ai. Eshte fatkeqesi kombetare qe partite politike kryesore te Shqiperise, si per nga ana organizative, ashtu dhe menyra sesi e ushtrojne veprimtarine e tyre, me teper u perngjajne grupimeve klanore, mafioze. Qe ne fillim dua te sqaroj se nuk i perkas asnje partie, asnje grupimi politik, as ne Shqiperi dhe as ne Kosove. Qysh ne rinine time te hershme jam percaktuar vetem per nje parti: Kombin dhe ideologjine e tij, shqiptarizmin. Gjithmone do ta perkrah ate parti qe vjen ne pushtet me voten e lire, qe punon per kombin dhe jo per interesat e klaneve te tyre. Ngjarjet qe po zhvillohen para syve tane po na deshmojne qart se asnjera nga partite politike kryesore te Shqiperise as qe e çane koken per interesat kombetare, per mireqenjen e popullit.

Shpresat e mia u ngjallen pak me ardhjen e zotit Lulzim Basha ne krye te Partise Demokratike te Shqiperise. Mendova se nderrimi i gardes se vjeter me garden e re ndoshta do te sillte diçka te re ne skenen politike te Shqiperise. Thene te drejten, nuk kam pritur edhe aq shume, por si nje udheheqes i ri, i edukuar ne nje universitet perendimor, ai do te sillte diçka te re ne jeten politike te partise se tij dhe te Shqiperise. Nga zoti Basha eshte pritur qe ai te qendroje mbi nivel dhe jo te leshohet ne nivele te uleta si dikur homologu i tij kur ishte ne opozite, apo paraardhesi i tij. Dikush duhet te beje hapin e pare, levizjet e para per te dale nga ky rreth vicioz qe po ia ze frymen Shqiperise, ta zbuse pak klimen e ashper politike. Eshte pritur qe ai te sjelle energji positive, stil te ri, qasje te reja ne politiken shqiptare. Te perdor gjuhen e kompromisit, bashkepunimit dhe jo gjuhen e perçarjes, grindjes. E di, per tango duhen dy, por dikush duhet te prije.

Por zoti Basha beri te kunderten nga ajo qe pritej prej tij. Partia Demokratike i humbi zgjedhjet e vitit 2013, pastaj edhe ato vendore. Kur ndodh diçka e tille, atehere çdo parti duhet te beje nje analize, autopsi, se pse ndodhi kjo, cilet ishin faktoret qe sollen humbjen e papritur dhe si duhet te menjanohen te metat gabimet qe çuan drejt ketyre humbjeve. Çdo parti serioze, çdo udheheqes serioz do ta bente kete, por ja qe zoti Basha nuk e beri fare. Ne vend se te ndertonte partine, te perpilonte nje program bindes qe do ta gezonte perkrahjen e gjere, ai zgjodhi rrugen e ulet te kacafytjes, grindjes, sharjeve e fyerjeve. Me sharje e fyerje nuk mund ta mposhtesh kundershtarin tend politik, por me pune serioze, veprime bindese, duke ua paraqitur votuesve nje program te detajuar sesi do t’i permbushesh premtimet tua zgjedhore (elektorale).

Zoti Basha nuk ishte pergatitur fare per zgjedhjet e vitit 2017, edhe pse ai e ka ditur qysh ne vitin 2013 se do te kete zgjedhje pas kater vitesh. Ai nuk beri asgje per ta riorganizuar, pertrire partine e tij, per ta ngjallur, shtuar entuziazmin e anetareve te partise se tij. Duke e ndier thelle ne vete se do t’i humbiste zgjedhjet, ai zgjodhi rrugen tjeter: retoriken demagogjike, rrugen e kercenimit, kacafytjes – metoda keto tipike bolshevike. Hapi vdekjeprues ishte ngrehja e tendes (çadres) mu ne qender te Tiranes, duke bllokuar nje nga pjeset me te gjalleruara te kryeqytetit shqiptar. Ai dhe perkrahesit e tij u mbyllen ne çader dhe leshonin deklarata helmuese, duke kercenuar me mosbindje qytetare, lufte vellavrasese, kaos, shkaterrimin e shtetit. Dhe keto veprime po ndodhnin pikerisht ne njezetvjetorin e ngjarjeve te mbrapshta te vitit 1997. E perse? Vetem per t’i arritur (sipas tij) qellimet e tij politike qe perndryshe nuk mund t’i arrinte ne kutite e votimit. Zoti Basha si nje njeri i edukuar ne perendim dhe si ish minister i Puneve te Brendshme duhet ta dinte mire se trazirat fillojne lehte, por nuk mbarojne lehte dhe gjate kohes se zhvillimit te tyre ndodhin shume gjera tragjike, deme njerezore e material. Me keto veprime ai e shnderroi veten e tij ne nje figure tragjiko – komike, per te ardhur keq ta shikoje me sy ne kete gjendje. Eshte per t’u habitur se askush nga perkrahesit e tij nuk i tha se ajo qe ai po bente ishte teper gabim, rruge e verber (qorre) qe nuk te shpie askund, por qe mund te çonte drejt gremines politike, ashtu edhe siç ndodhi ne zgjedhjet e 25 qershorit. Me siguri edhe ai e ka ditur se kjo eshte gabim, por si te dilte tani nga ky qorrsokak?! Nga ky donkishotizem ate e shpetoi marreveshja e 18 majit me kryeministrin e Shqiperise, zotin Rama. Zoti Basha me te drerjte e kritikonte qeverisje e deshtuar te zotit Rama, por qe ja tani ai pranoi te jete pjese e kesaj qeverisje te cilen çdo dite e kritikonte. Hipokrizi e marrezi! Dhe ai mendonte se kjo hipokrizi e marrezi do t’ia zbardhte atij fytyren e marrur. Me kete marreveshje zoti Rama e beri zotin Basha te dukej si njje piun shahu, ndersa vete dukej si mbret (shahu) ne kete loje te çmendur shahu politik.

Pastaj zoti Basha i acaroi marredheniet me figurat kryesore te Partise Demokratike. Tamam si nje figure autoritariane, si nje diktator, ai vete i perpiloi listat e kandidateve per deputete, duke futur emra te panjohur dhe duke i eliminuar figurat kryesore qe kishin dhene ndihmesen e tyre ne ngritjen e kesaj partie. Ky refuzim, kjo mosperfillje solli edhe perçarje ne Partine Demokratike, demoralizimin e anetaresise dhe perkrahesve te tyre qe si rrjedhim pati humbjen katastrofike te Partise Demokratike ne zgjedhjet e 25 qershorit. Sikur edhe nje bari te ishte ne krye te Partise Demokratike nuk do te ballafaqohej me kete humbje katastrofike. Zoti Basha çdo gje e beri ashtu siç nuk duhej bere. Me veprimet e tij ai u tregua se nuk eshte nje drejtues, strategjist, udheheqes i mire, udheheqes largpames.

NJe udheheqes serioz e i ndergjegjshem merr pergjegjesi per veprimet, deshtimet e veta dhe nuk i fajeson te tjeret.Ne vendet perendimore nje udheheqes qe do te pesonte nje humbje te tille te thelle, menjehere do te jepte doreheqje. Kryeministri i Britanise se Madhe, David Cameron, dha doreheqje pas rezultatit te Brexit-it. Askush nuk duhet ta kryqezoje zotin Basha per veprimet e tij, por edhe askush nuk duhet te na paraqese ate si nje udheheqes te rralle siç bejne disa servile e militante te partise se tij. Ne nje shkrim te saj, dr. Albana Deda e quan Bashen “investim serioz kombetar”, “personalitet shume serioz politik”. Por realiteti tregon dicka tjeter: Zoti Basha mund te jete nje aparatçik, byrokrat i mire, por jo nje udheheqes, prijes i mire. Ai po te kishte nje fije ndergjegje do te jepte doreheqje dhe jo te kandidohej e te zgjidhej perseri kryetar i Partise Demokratike. Ne kete çast ai eshte nje politikan i lenduar, qe nuk gezon autoritet dhe si i tille nuk mund te jete nje prijes i pershtatshem per te vazhduar udheheqjen e partise, per t’u ballafaquar me sfidat neper te cilat eshte duke kaluar partia e tij. Percaresi nuk mund te jete bashkues i partise. Me sjelljet e tij zoti Basha po deshmon se eshte nje poltikan tipik ne kuptimin negativ te kesaj fjale, qe kujdeset vetem per veten e tij. Nese zoti Basha e do partine e tij, nese e do Shqiperine, atehere ai duhet te jepe menjehere doreheqje nga pozita e kryetarit te Partise Demokratike dhe t’ua leshoje rrugen te tjereve. Me kete veprim ai do te sillte diçka te re ne politiken shqiptare: ndjenjen e pergjegjesise dhe venjen e interesave kolektive, kombetare, mbi ato vetjake (personale).

1. S.

Ne kete shkrim u perqendrova ne figuren e Lulzim Bashes, sepse siç theksova ne fillim, nga ai eshte pritur shume, eshte pritur te sjelle dicka te re ne politiken shqiptare. Ndersa per qeverisjen e zotit Rama para dy vitesh (gusht, 2015) kam botuar nje shkrim ne gazetadielli.com me titull: “Shkelqimi i Kryeministrise dhe mjerimi i popullsise – qeverisje kozmetike”, ku nder te tjera kam thene: “Kandidati Rama premtoi edhe sherbim/sigurim shendetesor falas, por tani Kryeministri Rama as qe e ze ne goje kete çeshtje. Gjate ketyre dy viteve te fundit nuk eshte ndertuar asnje veper madhore ne shkalle kombetare. Siç u njoftua diteve te fundit ne shtypin shqiptar, edhe grumbullimi i te ardhurave nga tatimet dhe doganat jane nen nivelin e parashikuar. Krimi ne rruge, krimi ekonomik, krimi i organizuar, pasiguria e qytetareve, korrupsioni i larte jane duke ia zene frymen shoqerise shqiptare. Kanabisimi i Shqiperise eshte nje dukuri mjaft shqetesuese, shume e rrezikshme (fjali e shtuar tani). Por qeveritaret tane nuk shqetesohen fare, ndoshta atyre keto dukuri shume negative u duken krejt normale! Ujku do mjegull, thote nje fjale e urte.

Me premtime te zbrazeta (boshe), me deklarata demagogjike, me arrogance e injorance, nuk mireqeveriset vendi. Deshiroj qe çdo qeveri shqiptare te jete e suksesshme, sepse kur deshton qeverisja e mire, deshton Shqiperia, vuan populli. Askush te mos i ferkoje duart e t’i gezohet deshtimit te nje qeverie, sepse kembana bie edhe per ta”.

 

Philadelphia, 6 gusht, 2017

Sadik Elshani eshte doktor i shkencave te kimise dhe veprimtar i bashkesise shqiptaro – amerikane.