MISTERET NA I VRANË SHPRESAT/
Nga Neki LULAJ-GJERMANI/
Nuk di pse po dalim nga djepi, pse po ikum nëpër male..?/
Rrugëve të pa krye labirintheve po kalojmë edhe kufij/
Në klasë me ngelën kujtimet rinore, çanta me libra dhe fletore/
Merrni të gjitha se misteret mi vrarë shpresat e unë më nuk do vi/

Në ju pyettë kujdestari i klasës për mua,……?/
I thuani se ka ikur mbëmë me ndërskemcat e territ/
Ne ju pyettë edhe drejtoresha e shkollës drejtë i tregoni,…!/
Në autobusin mister hypi me plotë moshatar për ti zenë misteret/

Në ju pyettë ajo Bjondja bukuroshja “E Byrektorës”për mua
E rrugës së heroit ”Zahir Pajaziti”
I thuani se iku me lotë ne sy e me një mall shpirti shtërnguar
Thirrje në ërrësirë që s’ pati guxim me të thenë fjalën” të dua ”

Mos me pyetni për rrugëtimin ne labirinthitn misterioz
Se ata që na vranë e na dogjën dje sonte po na ugurëzojnë
Buzë kënetës në kufi stom pyellit krrupnajë me ferra të dendur
Paguani haraqin e thyene qafen për ne Hungari……..

Kilometra rrugë kaptova brigjeve , prroskave e shtreterve të lumejve
Heca pa pushuar ,rrugëve te misterta shpresat ne kërkim
Por kur u diktuam nga rojet me uniforma “Bjonden e harrova”
Maltretime fyerje nençmime të policisë që nuk kanë përshkrim,……

Heeeej ore ju,. Me të mirët e mi,! mos e braktisni djepin shqip te Atësisë
Se atje kurrë nuk shtjerrën endërrat e thurura e idealet e herojve
Rrini ne parajsëne Engjëjve qe e bekuan perenditë
Se atje do buroi energjija hyjnore e sërish çdo gjë do të rilindë….!