Nga Ilir Levonja/Sot webet tona i ka harbuar veshja transparente e prezeantueses së Festivalit të këngës. Këtij të radhës, i 55-ti në Radio Televizionin ”Publik” Shtetëror. Shpina e saj, të pasmet, kofshët janë kthyer në një indinjatë kolektive. Kushedi kujt ia dha mendja të shkrepi një foto nga auditori. Nga pas kuintave, si e si me mendjen e një njeriu që edhe i pëlqen, por edhe i plas shpirti. Se nuk e arrin dot… Me ato qejfet tona shpotitëse. E perverse… Qejf o qejf qerrata. Dhe e ka hedhur në internet. Këto janë sot më se të zakonshme. Dhe nga ana tjetër një lloj beteje kuintash ku ne vdesim për tu përfshirë. Sidomos pas zgjedhjes që bëjnë tarafet e drejtuesve. Apo nga ato qokat e grupeve të medhënj me artistë të vegjël etj. Një histori shoqërish në kulturë, por me kontigjent masiv të pakultuarish. Sepse nuk ka asnjë çudi. Dhe nuk ka pse të jetë skup një rast i tillë, pasi veshjet e të tjerat konkludohen më përpara. Dhe jo në çast, si befasi etj. Por nuk ia vlen. Pasi është një zhurmë e pamoralshme.
Sidomos për ne shqiptarët. Që sapo del një Bleonë me transparente. Sapo del një Gixhari, apo një Tuna me zogun zbuluar etj. Këtej shqyejnë sytë të shuajnë nepsin. Këtej fillojmë e shqyejmë botën mbarë shqiptare. Sikur të na ketë rënë kolera. Ka një vërshim nervash, flitet për nderin. Diskutohet dhe dënohet në masë. Me një fanatizëm kolektiv sa të krijohet përshtypja se shpina, të pasmet, apo kofshët e kësaj Ledinës janë nderi i shtëpisë së çdo shqiptari. Në fakt revistat pornografike, apo Playboy, janë sot me shumicë sirtarëve. Mëkatet dhe mëkatarët po ashtu.
Na e mori nderin nëpër këmbë Ledina, Bleona etj. Dhe na indinjon kjo. Na shkumos. Na vreros. Na shpërthen në sharje. Në mallkime sepse shikon fëmija në shtëpi. Shikon vajza etj. Na tmerrojnë këto lakuriqësi. Na i bombardon nervat. Dhe ne jemi rraca, a soji më i ndjeshëm në rruzullin tokësor. Na shkallojnë…
Megjithatë, ne të ndershmit. Qelibarët. Nuk e kemi për asgjë. Madje
të fusim dorën në zjarr. Për një kryeministër frekuentues plazhesh nudo. Ta bekojmë e ta votojmë. Madje të të vrasim në emër të tij.
Ta mbajmë portretin e tij në gjoks. Nuk e kemi problem, të falim njerëz. Nga ata që akuzohen për përdhunim në grup. E çfarë nderi i humbur është shpina e Ledinës? Përballë një aktivisti përdhunuesish në grup. Këtu askush nuk llogjikon e të pyesi veten. Sikur e përdhunuara të ishte vajza e tij. Askush nuk pyet veten se, kush e çnderos shqiptarin. Përdhunuesi apo shpina dhe kofshët e Ledinës? Këtu për inat të si me vjerre, i votojmë. Madje i bëjnë kryetarë bashkish. I bëjmë deputet etj.
Megjithatë ne të ndershmit. Që na harbon lakuriqësia, si demin e kuqja. Nuk na harbon aspak lufta personale. E burave të shtetit. Që në 26 vite demokraci. E kanë kthyer kuvendin e shqiptarëve në arenë denoncimesh. Aq sa sot kësaj dite mund të themi pa frikë se… I përkasim asaj soj rrace njerëzore. Ku tek kushdo mund të kemi besim. Veç si shqiptarë, tek njeri-tjetri jo!
Eshtë epoka e damogogjisë dhe kulturës së denoncimit.
Mund të denoncosh, demaskosh, shash, fyesh, pështysh, më se normalisht. Kjo quhet politikë e fortë. Asgjë nuk ndodh. Veçse ai që vdes ka emrin popull. Ai që burgoset, vidhet, ripet është popull. I parëndësishëm. Ai që quan nderin e humbur, shpinën e Ledinës.
Jo dënimin me çnderimin e tij. Duke u detyruar të votojnë trafikantë droge, prostitucioni, shushunja tenderash, ligjëvënës që dehen bordellove të Europës. Që vjedhin marketeve. Që kanë nga dy emra.
Megjithatë ne të kulluarit… Nuk na habit aspak. Nuk na i acaron nervat. Kjo kurvëria kolektive sidomos sot. Kur një i dënuar publik. Një burrë me rraso. Për të cilin u kujtuam se e nderoi edhe Papa.
Një fetar i mbijetuar. Një ”armik” i klasës, u flet një auditori me bijë nomeklature. Me akuza për përdhunim në grup. Për vrasje. U flet për dashuri ndaj popullit. Po ne nuk na habit. Nuk na befason. Nuk na bën të ulërasim. Kur shohim xhondemokratët, se si i ofrojnë viktimës podin e fjalës. Se i buzëqeshin…, pasi e shtrydhën, ropën, përdhunuan. Gjysmë shekulli, ditë më ditë, natë më natë. Si e sa herë u desh qejfi. Jo, kjo nuk na harbon. Kjo nuk është kurvëri.
Veç shpina e artë e një gruaje, po!