Nga  At  PJETER  MëSHKALLA  S.J./*

Sot me daten 15 Tetor, Shkodra feston me miq,Diten e Zojes se Shkodres…(16 Tetor)/

Si shkambi n’për rrymë të shekujve,/

muret qendrojnë jetike/

ngulun për rranzë thëmeleve,/

të Rozafës sonë Kreshnike./

Dhe sot, që, féja nipave/

shpresët e të Parëve ndritoi,/

lè të shkruhet mbi ballë të mureve:/

“Nanës, që na vorfnoi!”./

Njâsaj, që’i ditë prej sulmeve

të Kulçedrës me shtatë krena,/

na u bâ mburojë e, të nêmuna/

s’duroi t’i shohë këto dhena./

Njasajë… por vaj, na fajeve

në verbim s’u vume cak

e Nanës iu randue zemra,

iku edh’e la këte prak!

O ju, që parzme hekuri

luftuet për bésë e fé,

idhtë tue valvitun Flamurin,

shenjtnue me gjak e bé,

zgjonju nën rrasa të heshtuna,

ngrihnju me pa mjerim!

Ndihma e Arbënisë, e Pamposhtuna

ç’u ba?… Si drita u shkim!!…

Po a kurrë, thue, ma kurrë Virgjina

me gjâmë kah thrret Shqipënia, –

s’do të ndrisë, si ndriti moteve

përbrinjë Rozafës… M A R I A ?!

Tepër lënguem këso shtigjeve

si fëmija mbetë pa nanë,

për né ma dritë nuk lëshuene

as hyj, as diell, as hanë!

Po a kurrë, ma kurrë, s’do të ngrohemi?

Pa shpresë do të rrijmë e të presim?

Po a heshtun gjithmonë vallëja

do të ngeli, në terr kah dënesim?!

Jo, jo! Pse qiellëve të epëra

Zoti me dorë të vet

ka shkrue: “E Zojës asht Shkodra,

    e, Zoja e Shkodrës së vet !”.

Qé, ké ato mure të ndrituna,

zemra m’a ndiën, – qé’i zani

Një populli në hov të galdimave,

tue brohoritë: “O ngâni!…

    Ktheu, N A N A !” O, ditë ma e bukra

    që Arbënia prét, ago!

    Nanë ktheju, e, në mburoje të hireve

    në fé shënjte na vëllazno!

 

Shkodër, 1927.

*(Prej librit “At Pjeter Mëshkalla S.J” Autor: F.Radovani, 2007.). E dergoi per publikim:Fritz Radovani