Në teatrin “Gene Frankel” në Manhattan u shfaq premiera “Sy për Konsuelën”-“Eyes for Consuela” me skenografi të artistit shqiptar Andis Gjoni./
Nga Keze Kozeta Zylo/
Në teatrin “Gene Frankel” në Manhattan u shfaq premiera “Sy për Konsuelën” “Eyes for Consuela” me skenografi të artistit shqiptar Andis Gjoni. Premiera është Produksion i kompanisë Teatrore “White Horse Theater” një kompani që është e specializuar në vënien në skenë të pjesëve me autorë amerikanë. “Sy për Konsuelën” është një dramë tërheqëse, por që çuditërisht rrallë shihet në skenat e teatrit. Kjo dramë me katër personazhe paraqet natyrën e dashurisë, humbjes dhe ndarjes dhe zhvillohet në peizazhin abstrakt të një qyteze meksikane.
Drama është e bazuar në një tregim të shkurtër të titulluar “Buqeta blu” e shkrimtarit meksikan Oktavio Paz laureat i çmimit Nobel në letërsi.
Pjesa “Sy për Konsuelën” paraqet dramën shpirtërore të një mesoburri (Henri), një amerikan shpirt-humbur, teksa ai endet si në ëndërr nëpër xhunglën meksikane. I ndarë nga gruaja, Henri i dëshpëruar ikën në Meksikë që të gjejë vetvehten, por përfundon në duart e Amados, një tip banditesk me një dhunti të veçantë në penetrimin e shpirtit njerëzor i stërvitur nga eksperiencat e tij të dhimbshme. Amado në një shpërfaqje të absurdit kërkon t’i nxjerrë sytë Henrit. Kjo metaforë e fuqishme e botës amerikane ku emigrantët nuk ndjehen kurrë të integruar, por edhe me shkatërrimin shpirtëror të Henrit paraqet bukur një përplasje të të dy botëve. Sipas Amados, sytë blu do jenë e vetmja gjë që do e bëjnë të dashurën e tij të zemrës Konsuelën të buzëqeshë. Në një betejë të fortë karakteresh Henri dhe Amado përplasen ballë për ballë me demonët e shpirtrave të tyre, me sakrificat e dashurisë dhe me humbjet e grave që ata kanë dashur.
Skenografia e realizuar nga artisti shqiptar paraqet një trinë (mjet lundrues në lumë) dhe simbolizon udhëtimin e personazhit kryesor nëpër dallgët e jetës, në një sfond abstrakt që perifrazon vizualisht pikturat e Xhekson Pollokut. Autori shprehet se: “E vendosa veçanërisht këtë vizion sepse i përshtatet më së miri pjesës… e shpreh mirë ndjesinë e një jete dhe situate abstrakte – ekspresioniste, shpreh tallazet e jetës, pasigurinë e një xhungle. Ka shumë elementë që e bëjnë tërheqëse këtë këndvështrim dhe mendoj se e jep plotësisht atmosferën e dramës që zhvillohet aty”. Vetë autori në hyrje të pjesës e vendos dhomën e Henrit në një godinë që pamjen nga spektatori e ka në formën e bashit të një anijeje. Skenografi Gjoni e çoi më tej abstragimin dhe e vendosi personazhin kryesor në një mjet lundrues të pasigurt siç është trina, një mjet i sajuar që mund të të hedhë në ujë në çdo çast. E gjithë skena e rrethuar nga një sfond transparent që jep vision abstrakt të një pylli ose deti me tallaze, përmes të clit shfaqen vegimet e ëndërrimeve ose demonëve të personazheve tanë. Çdo detaj është i menduar deri në imtësi. Tavolina, llampa e vajgurit, shtrati i varur. Koloriti i gjithe skenës jep tonin e një jete të konsumuar. E gjithë skenografia është e ngritur mbi ide të shtresëzuara që vijnë duke zbuluar pak nga pak misterin e pjesës ashtu siç zbulohet pak nga pak shpirti i personazheve gjatë zhvillimit të dramës.
Në rolet kryesore janë
Richard Fiske (Henri) Roberto Adolpho ( Amado)Pietro Gonzales (Vijejo)Marieta Carrero (Konsuela).
Regjia nën drejtimin e Sindi Marion.
Gjatë intervistave për TV “Alba Life” me aktorët dhe regjisoren e filmit Sindi Marion u folën fjalë miradie për skenografin shqiptar cka na bënte të ndiheshim tepër krenar me arritjet e tij. Andis Gjoni është rritur në një familje të shquar artistësh me baba kompozitorin e famshëm Simon Gjoni dhe pianisten e mirënjohur Mira Gjoni, doemos do të shprehej Andisi se mjedisi që më rrethonte ka ndikuar shumë në botën dhe kulturën time artistike.
Një grup artistësh shqiptarë miq të autorit morën pjesë në shfaqjen e dramës “Sy për Konsuelën” . Ata folën me krenari për pjesëmarrjen e një artisti shqiptar si skenograf dhe njëkohësisht u shprehën me emocion për realizimin artistik të dramës. Këtu përsëri do t’i referohem poetes së famshme amerikane Angleou e cila thotë: “Njerëzit mund të harrojne se çfarë ju keni thënë, mund të harrojnë se çfarë ju keni bërë, por kurre nuk harrojnë se si ju i keni bërë të ndihen”.
Ishte një natë e bukur artistike në Manhattan që do të ngelet gjatë në kujtesën e artdashësve amerikanë dhe shqiptarë, ngase jo vetëm loja mjeshtërore e aktorëve tërhoqi publikun me duartrokitje, por dhe ne si shqiptarë s’do ta harrojmë se si u ndjemë për këtë dramë të bazuar në një tregim të shkurtër të titulluar “Buqeta blu” e shkrimtarit meksikan Oktavio Paz laureat i çmimit Nobel në letërsi, por dhe skenën aq të përshtatshme realizuar nga artisti shqiptar Andis Gjoni.

8 shtator, 2015
Manhattan, New York