NGA ASLLAN BUSHATI/Treni i palicensuar serb, i nisur nga Beogradi për në Kosovë (Mitrovicë) më 14 Janar 2017, por që nuk arriti në destinacion për arsye se në Rashkë u këthye andej nga erdhi, më kujtoi një ngjarje   nga historia e luftrave. Shtabi i Përgjithëshëm  gjerman i kohës së Hitlerit, po bëntë një stërvitje komando-shtabi me idenë se si   mund të pushtohej Austria pa paralajmërim ,pa i shpallur luftë  dhe  pa bërë bujë në botë. Kjo gjë sipas tyre mund të bëhej duke nisur natën para agresionit , me avionet e linjave dhe  me automjete private, komandantët e njesive e reparteve ushtarake të veshur civilë,  por që në  valicet e tyre të kishin uniformat ushtarake të luftës dhe kodet sekret të drejtimit. Pas sistemimit të tyre në hotele të nisej me tren një divizion tankist dhe një i blinduar për ta rrethuar Vienën natën  dhe në orët e para të mëngjezit  pushtimi të bëhej fakt i kryer. Kur stërvitja komando-shtabi mbaroi,  oficerët shkuan në shtëpitë e tyre. Në këtë moment Hitleri urdhëroi që ky plan stërvitor të këthehej në plan luftarak dhe ashtu u bë. Të nesermen institucionet kryesore  qeveritare të Vienës u  gëdhinë të rrethuara nga tanket e autoblindat gjermane dhe pushtimi u bë fakt i kryer. Për të mos i dhënë shumë rëndësi këtij fakti,   “ Fyhreri “  mbajti  në qendër të Vienës një fjalim për zhvillimin e “demakracisë në botë”.

E  solla këtë  shembull  në fokus,si një paralele me trenin serb, por aspak për të fyer austriakët, për të cilët kam një respekt të pakufishëm  në cdo drejtim. Ata bënë gjithcka për krijimin dhe mbrojtjen e shtetit shqiptar, ashtu sic kanë bërë e bëjnë edhe për miqësinë që ata kanë  treguar e vazhdojnë  të  tregojnë në vijimsi për shqiptarët. Por shembullin e solla për të vënë në dukje se historia përsëritet në një formë a në një tjetër,në një kohë a hapsirë tjetër dhe kush i  neglizhon mesimet e saj  duke  vetfshirë  kujtesën,   është  në radhë të parë viktimë e vetvehtes.

Ka më shumë se një shekull që ne shqiptarët jemi në luftë me Serbinë dhe herë- herë  në paqe shumë të pjesëshme me të. Provokimet e saj nuk kanë të ndalur e të sosur dhe prapa cdo provokimi qëndron një makineri e tërë propagande se shqiptarët  janë të këqinj, të paemancipuar si komb, me prirje kriminale, terrorista  dhe se ajo në të gjitha rastet  është viktima. Kujtoni për një moment fjalimet e Cubrielovicit e të Milloshevicit për shqiptarët dhe hiqni pararele me ato të Nikoliqit, Vucicit dhe Dacicit.

Për kujtesë, po rendis katër ngjarje të kohëve të fundit që janë provokime të hapura të Serbisë si : Muri  ndarës në Mitrovicë, vizita dhe lutjet fetare të një peshkopi  ortodokës serb para universitetit, arrestimi i Zotit Ramush Haradinaj në Francë me urdhër-arresti të lëshuar nga Serbia që në 2004-ën dhe nisja e trenit të palicensuar për në teritorin e Kosovës pa përfillur autoritetet  e Shtetit të Kosovës. Në pamje të parë këto ngjarje duket sikur  nuk kanë lidhje me njera-tjetrën ,por në brendi ata janë gatuar të gjitha  në guzhinën e shërbimit sekret dhe miratuar nga politikanët serb. Por para se të merremi me trenin serb , le ti  hedhim një shikimin  të shkurtër disa ceshtjeve të gjeo-strategjisë.

Përfundimi i Luftës së Ftohtë e gjeti  Bashkimin Sovjetik të shkërmoqur dhe Rusinë të humbur brenda shkërmoqjes. E ndodhur në një pozitë krejt të palakmueshme, Rusia u terhoq zvarrë deri sa me ndihmën e perendimit e rimori pak veten e mezi  u ngrit në këmbë, por pa ndonjë proptagonizëm të madh. Gjatë kësaj periudhe më shumë se cerek shekulli, nën rrogozë e me ndihmat e lehtësitë që asaj  ju ofruan  dhe me neglizhencën që perendimorët  treguan, ajo filloi të mendojë për rifitimin e staturës  së ish Bashkimit Sovjetik. Madje pas pushtimit të Krimesë dhe barabarizmit në luftimet në Siri vecanërisht në Alepo, kërkon rindarjen e zonave të influencës. Në kuadër të kësaj strategjie të re ajo kërkon  dobesimin ekonomik e zvogelimin e rolit amerikan ne bote,shpërbërjen ose zvogëlimin  deri maksimum të rolit të  NATO-s  në Europë dhe prezencën e Rusise   në Ballkan ( ose më saktë në  Gadishulli Ilirik) . Prezenca në këtë rajon, tashmë  është krejt e dukëshme në Serbi me ndihmat morale, material e financiare që i jep asaj,  me  instalimet ushtarake që bën, me  prezencën e skifterëve të shërbimit sekret ne udhëheqjen e bandave të drogës, prostitucionit, emigracionit etj. Po ashtu prezenca e saj tashmë është e dukëshme në Bosnje-Hercegovinë, në Maqedoni  e  në Mal të Zi , por reminishenca influence duken edhe në disa vende të NATO-s si  në  Greqi  , Bullgari e Turqi.

Një tjetër problem madhor, vecanërisht në Gadishullin Ilirik, është fakti se strategjia perendimore e mos njohjes së ndryshimit të kufijëve, ka rezultuar e dështuar duke prodhuar tensione të herë pas herëshme. Po të ishte menduar rirregullimi i shteteve sipas nocionit të kombeve: Hungaria do të kishte marrë pjesë e saj  nga Rumania(Vllahija) e Serbia (Vojvodina); Kroacia nga  Bosnje- Hercegovina; Serbia do të merrte republikën Serbskaja; Shqipëria do të merrte  Kosovën; Maqedonia do të shpërbëhej dhe ndahej midis Bullgarisë, Greqisë dhe Shqipërisë dhe mund të krijohej një federatë e vogël  Malazezo-Boshnjake.  Në gjykimin tim  kjo do të ishte zgjidhja më e drejtë, por meqë kjo nuk ekziston qoftë edhe si opsioni  më i pa përfilleshëm i zgjidhjeve të një plani  afatgjatë, le të këthehemi tek realiteti ekzistues. Ku  krahas Rusisë, rindarje të re të pasurisë botrore dhe të zonave të influencës po kërkojnë  edhe Kina,  Irani, Koreja, Indija dhe ndoshta edhe Brazili, Britania e Franca. Keto prirje për rindarje , shtoj këtu edhe problemin e rishikimit të programeve bërthamore e bëjnë situatën prag lufte.

Tani le të këthehemi tek treni  i pa licensuar serb, me ikonografi të skajëshme ekstremiste e ultra-nacionaliste, që deshi të hynte si triumfator në Shtetin e Pavarur të Kosovës  me tam-tame të mëdhaja, me parrulla  e thirrje shoviniste,  ku thuhej se Kosova është Serbi.  Tren që mbartëte një grup avanturieresh,udbashësh e paramilitarësh provokues  shoqëruar   me gazetar e njerëz të medias të karikuar në kulm e stolisur me kostume, banderola e flamurë të mbretërisë jugosllave.

Me këtë Serbia edhe një herë demostron  para opinionit botëror se nuk e njoh Kosovën, madje sic thuhej në banderolat brenda trenit (Kosova sipas saj  është Serbi). Pra ajo vazhdon të jetojë me vizionet e vteve 90-të, në një kohë që Kosova është nje realitet krejt tjeter, shtet i pavarur dhe luftën me Serbinë ajo e ka fituar. Ky është një provokim i hapur që i  bëhet Kosovës  në sytë e zyrtarëve të Brukselit dhe të të gjithë botës. Me këtë Serbia i coi në  zero nivelin e marrdhënieve Kosovë- Serbi të udhëhequra nga Brukseli. Me këto veprime të Serbisë dualën fiasko  gjithë  ecejakjet  e Edi Ramës me Vucicin  për të ashtu quajturën klimë  paqësore e bashkëpunuese me Serbinë nga një kënd shikimi i ri rajonal. Serbija nuk ka ndryshuar, ajo është një metastazë e kanserit rus në Gadishullin Ilirik.

Unë pajtohem dhe i përshëndes veprimet dhe qëndrimet e matura dhe burrërore të autoriteteve të Kosovës në mbështetje të Kushtetutës dhe ligjeve të saj. Pershendes punën e strukturave të policisë e sigurisë  si dhe atë të medias.  Kosova ka shumë halle e problem të mëdha, të cilat me një veprimtari shumë të ulët provokuese të Serbisë u cvendosën duke dalë në plan të dytë, sepse në plan të parë tashmë  kanë dalë muri në Mitrovicë, provokimet e patriarkut serb para universitetit, arrestimi i Ish Kryeministrit Ramush Haradinaj, treni  Beograd- Mitrovicë etj. S’kemi c’bëjmë edhe me keto do të merremi. Por, unë mendoj se Kosova duhet të shikojë edhe  mundësinë e ndryshimit sa më parë që të jetë e mundur , të kodit telefonik “383” i cili i mundëson Serbisë të mbajë nën vëzhdim cdo bisedë telefonike të qytetarëve të Kosovës.

Lypset të jemi të vëmendëshëm  që  të mos biem në grackate provokimeve serbe. Ato do të shtohen në të ardhmen, (mos harroni se eshte prag lufte) ,por ne jemi në hapsirën tonë që na e kanë lënë të parët tanë, jemi në të drejtën tonë, jemi përkrah Amerikës dhe NATO-s, Amerika dhe NATO-ja janë  të pranishme fizikisht edhe në trojet tona. E ardhja është me ne, por na  duhet mencuri, durim, maturi e koshiencë për punët që duhet të bëjmë.