Nusret pllana – Page 4 – Dielli

KUJTESA – Bunkeri i “Kosovës së Lirë” nën mëshirën e kohës!

January 7, 2021 by dgreca

– Në shenjë të 22 vjetorit të themelimit të Radios “Kosova e Lirë”/

Nga pika ku u desh t’i lëmë veturat e deri në bunkerin që ndodhej në Majën e Pallanikut, ecëm së bashku rreth 40 minuta. E gjithë rruga në Malet e Berishës, përveç se lloç, ishte përpjetë e terren goxha i vështirë. Të gjithë këtë rrugë, Nusret Pllana dhe ekipi i Radios “Kosova e Lirë” në vitin 1999, e bënë çdo ditë për 3 muaj, duke bartur gjenerator e pajisje të radios, të cilat peshonin disa dhjetëra kilogram. Para kësaj, ky ekip, çdo ditë raportonte në lëvizje.

Ajo çfarë ishte më e rëndë se vet rruga, ishte pamja e bunkerit të radios. Të hyje në të, tashmë ishte e pamundur, ani pse brenda tij më parë ishte një radio e tërë, ku lehtë hynin deri në pesë persona.

Vendi tashmë ishte shndërruar në një strofull të kafshëve.

-Brenda mund të ketë ndonjë ari…ose ujk…ose ndoshta ndonjë dhelpër që është strehuar nga i ftohti i dimrit – bisedonim mes vete. – Është me gjethe brenda, se bunkeri është i madh, deri në katër metra – fliste me nostalgji Nusreti, teksa përpiqej me një dru ta hapte sadopak hyrjen, që të paktën, të dukej më mirë përmes kamerës. Ani pse nuk ishte përgjegjësi e tij të kujdesej për të, i vinte turp ta shihte shikuesi të lënë në atë gjendje. Ai edhe buzëqeshi pak në njëorëshin e qëndrimit pranë bunkerit, se ndoshta nuk i besohej që një vend me peshë kaq të madhe në historinë tonë, është lënë nën përkujdesjen e kafshëve të egra të malit.

Për çdo metër vend aty, Nusreti kishte nga një tregim.

Por, këto tregime nuk do t’i dëgjojnë ndonjëherë vizitorët. Aty s’ka ndonjë ciceron t’ua shpjegojë atyre këto gjëra, kjo pasi atje nuk shkon më askush. Të shkohet atje, është thuajse e pamundur. Bunkeri që dikur fliste për tërë Shqipërinë, sot është harruar nga Kosova.

Fidan Zejnullahu, gazetar/ T7

ANTOLOGJIA E LIRISË

August 14, 2018 by dgreca

JETËSHKRIMI I ATYRE QË U BËNË PJESË E LIRISË/

(Fadil Dervishaj, Kushtrim Dacaj, Antologjia e lirisë,Dëshmorëve të kombit dhe të rënëve të fshtatit Irzniq, 1998-1999)/

Nga Prof. dr. Nusret Pllana-Universiteti ‘‘Hasan Prishtina’/

Përkufizimi/

Në kujtesën tonë historike, atyre që kanë rënë në luftërat për liri, populli u ka kënduar këngë. Deri në Luftën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, lexuesi shqiptar nuk kishte rast të lexonte për trimëritë, për rëniet, për sakrificën madhore që kishin bërë të parët tanë, kurdo që atdheu i kishte thirrur të mbrojnë tokat e tij.

Jo pse nuk kishte lexues, jo pse nuk ishte shkruar për luftëtarët e lirisë në të gjitha periudhat kohore kur është luftuar për atdhe. Por, se pushtuesi i tokave tona, kishte bërë çdo gjë vetëm të shlyhej kujtesa jonë historike.

Atëherë populli, ky popull i lashtë sa vetë koha, i ka përjetësuar në këngë. Andaj, kënga në jetën tonë ka qenë edhe shkollë e historisë së luftërave për lirinë e atdheut.

Hyrje

Libri që u kushtohet dëshmorëve dhe të rënëve për liri, cili do qoftë ai, ka vlerën e tij, qoftë edhe vetëm për faktin se përjetëson momente, pjesë të jetës, çaste që dëshmorët e kombit i ka bërë të pavdekshëm.

Autorët e librit, Antologjia e lirisë,Fadil Dervishaj dhe Kushtrim Dacaj, që u kushtohet Dëshmorëve të Kombit dhe të rënëve të fshatit Irzniq, në Luftën e madhe të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, kanë dhënë jetëshkrimin dhe përkushtimin, duke përjetësuar aktin e madhërishëm të rënies për lirinë e atdheut.

Si kudo në Kosovën e viteve të Luftesë së UÇK-së, edhe në fshatin Irzniq, kur i thirri liria, i madh e i vogël, pra edhe ata që ende nuk kishin mbushur moshën madhore, kishin shprehur vullnetin të bëheshin luftëtarë të lirisë. Sepse, e veçanta e Luftës së UÇK-së, e cila ishte luftë vullnetare, ishte se po dilte nga gjiri i popullit, nga bijtë dhe bijat më të mirë të tij, të cilët rruga jetësore e kësaj pjese të popullit shqiptar, që kur ishte pushtuar kjo pjesë e atdheut, i kishte mësuar se lirisë përherë i duhen vullnetar.

Duke shkruar për të dhënat e fshatit Irzniq, autorët kanë theksuar, kryesisht, gatishmërinë e banorëve të tij që të bëhen pjesë e ardhjes së lirisë.

Jetëshkrimi si dëshmi e historisë

Prandaj, qofshin vetëm të dhënat për gatishmërinë e banorëve të këtij fshati, qofshin vetëm të dhënat për numrin e atyre që ishin radhitur në radhët e luftës për liri dhe, në fund të fundit, qofshin edhe vetëm Dëshmorët e Kombit dhe të rënët e këtij fshati, në një mënyrë, apo në një tjetër, dëshmojnë për karakterin popullor të Luftës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.Krijuesit e kësaj vepre me vlerë për kujtesën tonë historike, Fadil Dervishaj dhe Kushtrim Dacaj kanë dhënë dëshmi të shumta për dymbëdhjetë Dëshmorët e Kombit dhe për tetë të rënët e fshatit Irzniq.

Pas secilit jetëshkrim, kanë sjellë vargje ku janë përjetësuar me gjuhën e artit, jo vetëm jeta e tyre, por edhe akti i rënies për lirinë, jo vetëm gatishmëria e tyre që të sjellin armë për frontet e luftës, por edhe përpjekjet në përballje me armikun e kësaj pjese të atdheut tonë, Shqipërisë.

Në jetëshkrmin e Dëshmorëve të Kombit dhe të rënëve për lirinë e Kosovës, që siç dihet që nga koha e copëtimit të saj nga trungu i atdheut, Shqipëria, që e kishte shpallur Ismail Qemali në Vlorë, më 1912, kishte përballuar të gjitha të zezat që pushtuesi sllav ushtronte mbi shqiptarët, deri edhe për përpjekjen për t’ia ndërruar përkatësinë fetare, deri edhe zbatimin e programeve për zhdukjen e shqiptarëve.

Autorët e veprës, Fadil Dervishaj dhe Kushtrim Dacaj, nuk e kanë pagëzuar rastësisht Antologjia e lirisë. Në vepër, në secilin jetëshkrim, në secilën poezi që u kushtohet atyre, nxjerrë kokë gatishmëria e sakrificës për liri. Duke u radhitur në altarin e lirisë, që e kanë sjellë në jetën tonë, Dëshmorët e Kombit të Luftës së Ushtrisë Çlirmtare të Kosovës, andaj edhe Dëshmorët e Kombit të fshatit Irzniq, ata janë bërë pjesë e Antologjisë së lirisë sonë. Një gjetje e bukur dhe e qëlluar, që del në titullin e veprës, duke shpaluar vetëm të dhënat karakeristike të jetës së atyre që janë bërë pjesë e lirisë sonë.

Ideali i lirisë dhe Dëshmorët e Kombit

Duke lexuar këtë vepër del qartë gatshmëria e një fshati të tërë që të radhitet në luftën për liri. Duke lexuar me kujdes jetëshkrimin e Dëshmorëve të Kombit dhe të rënëve për liri, lexuesi doemos do të hetojë se në mesin e tyre kishte edhe luftëtarë të njomë, që sa kishin mbushur tetëmbëdhjetë vjet, si

Berhon Dervishaj, që ishte lindur më 21 dhjetor të vitit 1980 dhe kishte rënë në altarin e lirisë më 11 shtator të vitit 1998. Aspak më të pjekur nuk ishin edhe Dëshmorët e Kombit, njëzet vjeçarët, Gëzim Shaban Dervishaj, që ishte lindur më 18 nëntor të vitit 1978 dhe kishte rënë për lirinë tonë më 11 gusht të vitit 1998. Vetëm disa muaj më i vjetër ishte Dëshmori i parë i Njësisë speciale Shqiponjat e zeza, Altin Sadri Haskaj, që ishte lindur më 24 maj të vitit 1978 dhe kishte rënë më 3 qershor të vitit 1998, duke mbrojtur Vokshin e Sylejman Vokshit, Komandantit të Ushtrisë së Lidhjes Shqiptare të Prizrenit,

As imagjinata e krijuesit më të mirë, nuk do të kishte arritur të krijonte rrafshe ngjashmërie të luftës për liri të disa brezave të shqiptarëve, në luftë herë kundër njërit, herë kundër pushtuesit tjetër, se sa lufta e Sylejman Vokshit dhe rënia në altarin e lirisë së Altin Haskajt duke dhënë jetën për idealin e lirisë.

Ky ideal i lirisë, shekullor në jetën historike të shqiptarëve, sidomos që nga koha e bashkimit të shqiptarëve me shpatën e Heroit tonë Kombëtar, Gjergj Kastriotit Skënderbeut, sidomos që nga lufta kombëtar e e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, ishte bërë pjesë edhe e gatishmërisë deri në sakrificë të Dëshmorëve të Kombit të fshatit Irzniq.

Përfundim

Jetëshkrimi i Dëshmorëve të Kombit dhe i të rënëve të fshatit Irzniq është vetëm njëra nga dëshmitë e shumta të heroizmit të luftëtarëve të lirisë të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës.Qoftë vetëm për këtë fakt, qoftë vetëm për faktin e gatishmërisë që të sakrifikohen për lirinë e kësaj pjese të atdheut, ata janë bërë pjesë e kujtesës sonë historke, ata janë bërë pjesë e idealit tonë kombëtar, të cilit, thuajse pas një shekulli ia kishte prishur gjumin e jetës në robëri, Lufta e UÇK-së.

Prandaj, edhe jetëshkrimi i Dëshmorëve të Kombit dhe të rënëve të fshatit Irzniq, edhe poezitë që u kushtohen atyre e bëjnë veprën Antologjia e lirisë,të autorëve Fadil Dervishaj dhe Kushtrim Dacaj, një dëshmi burimore të organizimit, të qëndresës, të luftës dhe të rënies së tyre në altarin e lirisë të pjesës së pushtuar të atdheut tonë.

Prishtinë, 11 Gusht 2018

ÇAMËRIA-PLAGA SHEKULLORE E SHQIPTARËVE

May 4, 2017 by dgreca

Nga Prof. dr. Nusret Pllana/Universiteti ‘‘Hasan Prishtina’’-Prishtinë/ÇAMËRIA-PLAGA SHEKULLORE E SHQIPTARËVE-(Prof.dr.Selman Sheme, Çamëria-vështrim gjeopopullativ dhe etnokulturor)/

Vepra e studiuesit të pasionuar, Prof.dr.Selman Sheme, Çamëria-vështrim gjeopopullativ dhe etnokulturor, shqyrton, analizon, trajton dhe nxjerrë përfundime interesante për problemin e Çamërisë nga lashtësia deri në ditët tona. Qasja e këtillë i ka dhënë dorë autorit, jo vetëm të shfrytëzojë një literaturë të gjerë nga Fjalorët enciklopedikë e deri te vepra monografike autorësh të ndryshëm, por edhe të mbaj qëndrim kritik në punë të shqyrtimit shkencor të Çamërisë, si pjesë e çështjes së pazgjidhur shqiptare.

Vepra studimore e Prof.dr.Selman Shemes, mjaft e vëllimshme, është shtrirë në dymbëdhjetë (XII) kapituj dhe përmbyllet me një përfundim prej 26 faqesh, në gjuhën angleze, mjaft dëshmues në aspektin e informacionit shkencor. Vepra ka 372 faqe brenda të cilave merr frymë jeta historike e një pjesë të madhe të popullit shqiptar, i cili duke u përballuar padrejtësive historike ka dëshmuar jo vetëm identitetin e tij kombëtar, por edhe lashtësinë e ekzistencës së tij. Duke u mbështetur në dëshmi arkeologjike, studiuesi zë fillin e të dhënave që nga parahistoria e deri te prania e dëshmive të Kulturës së Komanit, në trevën e Çamërisë, të cilat i ka sistemuar në kapitullin e parë.

Lashtësia historike e jetës së Çamërisë

Kur lexon veprën madhore të studiuesit Prof.dr.Selman Sheme, nuk mund të kapërcesh pa marrë me vete atë barrën e ankthit të njeriut me vetëdije kombëtare, se si është e mundur, të zhbëhet një krahinë e tërë, si është e mundur të zhvendosen një numër aq i madh i fshatarve me popullatë shqiptare, nëpër tronditjet historike të kohëve të ndryshme, në njërën anë, por edhe të marrësh me vete dhembjen e humbjeve njerëzore që shkakton kjo vetëdije për asimilimin e një pjese shumë gjallnore të popullit shqiptar, në anën tjetër. Vetëm lista e fshatrave që autori i ka sistemuar në kapitullin e dytë nuk të lë indiferent për humbjen e madhe që i ka shkaktuar historia popullit shqiptar nëpër tronditjet e shekujve, siç do të shprehej akademik Rexhep Qosja. Një humbje po kaq e madhe popullit tonë i është shkaktuar gjatë viteve 1877/1878, siç na është e njohur të gjithëve, edhe me gjenocidin serb mbi shqiptarët në Toplicën shqiptare dhe, zhbërjen e 714 fshatrave shqiptare të Sanxhakut të Nishit, këtë krahinë shqiptare të cilën kurrë askush nuk e zë në gojë, as pushtetarët e as opozita e Republikës së Kosovës.

Studiuesi Prof.dr.Selman Sheme, kapitullin e parë e ka mbështetur kryesisht në dëshmitë arkeologjike, jo vetëm për të risjellë në kujtesën tonë dhe të kohëve ekzistencën dhe praninë në këto hapësira të elementit iliro-arbëror, siç thotë ai, por edhe përkatësinë e identitetit të këtyre dëshmive.

Do të thotë, një kronologji e mirëfilltë e pranisë së elementit arbëror që nga lashtësia e këndej, por një prani që është zhbërë nga ideologji fashiste të pushtuesve grekë, sidomos në shekullin e nëntëmbëdhjetë, e veçanërisht pas Luftës së Dytë Botërore, ku prania çame vjen e zbehet deri në mosqenie.

Dilema e parë që ngacmon vetëdijën e lexuesit, në raste të këtilla, është ajo e pamundësisë për ta kuptuar përmasën e këtij gjenocidi dhe heshtjen e madhe të botës demokratike, sidomos kur është fjala për shqiptarët, apo për drejtësinë historike që u është mohuar shqiptarëve në vazhdimësi. Bëhet fjalë për 620 fshatra, pra 620 vendbanime, që nuk janë më pjesë e realitetit historik në jetën e shqiptarëve, por janë e do të jenë pjesë e dhembjes së përjetshme për humbjen e tyre, siç janë edhe pjesë e kujtimit të përjetshëm të brezave të tërë të shqiptarëve. Prania e këtyre vendbanimeve, nuk ishte në kohën e para Krishtit, pra para epokës së re, po ishin dëshmi të shekujve XIV-XV, siç i ka sistemuar të dhënat autori në Kapitullin e dytë.

Fakte që flasin për përkatësinë shqiptare të Çamërisë

Autori i veprës Çamëria-vështrim gjeopopullativ dhe etnokulturor, studiuesi i nderuar Prof.dr.Selman Sheme, ka qëmtuar me durim dhe me kujdes, thuajse shumicën e burimeve shkencore për të dëshmuar përkatësinë tjetër, të ndryshme nga ajo greke të popullatës çame, ose, siç thotë autori dhe studiues të tjerë të banorëve të Epirit.

Duke mbështetur mendimet e albanologëve të shquar gjermanë, studiues, që i kanë bërë nder jo vetëm shkencës albanologjike, por dijes evropiane në përgjithësi, sidomos për shqiptarët dhe Shqipërinë, siç janë Johan Tunman, i cili që më 1774 ka konstatuar se maqedonët e lashtë, epirotët dhe ilirët janë popuj të një trungu dhe flasin të njëjtën gjuhë.

Më tutje, këto dëshmi i çon më tej albanologu më i njohur gjerman, Johan Han, faktet e të cilit, studiuesi Prof.dr.Selman Sheme, i konsideron të arriturën më të bindshme shkencore, jo vetëm për lashtësinë, por edhe për origjinën e përkatësisë së popullit shqiptar dhe të gjuhës së tij.

Studiuesi i tretë gjerman, Jakob Fallmerayer, i cili që në vitin 1857 deri më 1861 tri herë e boton veprën e tij shumë të veçantë, e sidomos të rëndësishme për studimin e çështjes së pranisë së popullatës çame në ato vise, Elementi shqiptar në Greqi, i kanë dhënë dorë autorit që të trajtojë bindshëm problemin e madh historik të Çamërisë.

Numri i autorëve të huaj dhe shqiptarë, arbëreshë dhe të tjerë që janë marrë me çështjen shqiptare, rrjedhimisht edhe me problemin çam, është i madh, që zë fill nga albanologët gjermanë të cilët i zumë në gojë e deri te Sami Frashëri ynë, që ishte edhe hartues i Programit të ideologjisë kombëtare të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, Shqipëria ç’ka qenë, ç’është dhe ç’do të bëhet, janë dëshmi e mjaftueshme për të hetuar karakterin hulumtues të studiuesit Selman Sheme, si dhe të dhënat e shumta që ka sjellë në këtë vepër.

Këtu janë interesante të dhënat që ka marrë në shqyrtim nga folkloristi dhe entografi i njohur arbëresh, Antonio Bellushi, i cili studimin e tij për kulturën dhe venbanimet çame e ka botuar më 1994 në Kozencë të Italisë.

Autori i këtij studimi ka shkruar edhe vepra të tjera, që në taban kanë padrejtësitë historike që i janë bërë popullatës çame, siç është vepra e tij e botuar në Tiranë më 2005, Çamëria, vendi, popullsia dhe jeta ekonomike, (monografi), apo vepra tjetër, Hyrje në gjeografinë regjionale, botuar në Tiranë, më 2012, e kështu me radhë.

Struktura e veprës dhe ndërtimi i jetës çame

Studiuesi Prof.dr.Selman Sheme, siç është theksuar më sipër, veprën e tij e ka ndërtuar në 12 kapituj. Çështjet që janë trajtuar janë të shumta, për të mos thënë se kapin të gjithë përbërësit e ndërtimit të jetës së Çamërisë, që nga lashtësia deri në ditët tona. Duke ndërtuar strukturën e studimit të tij, autori ka pasur kujdes që të ndjek, siç thuhet, kronologjinë e rrjedhës historike të pranisë së Çamërisë në jetën shqiptare.

Mund të thuhet prandaj, në shtrirjen e saj, studimi i autorit Selman Sheme, ka përthekuar të gjitha periudhat kohore, duke e vënë theksin në përbërësit që janë dëshmi e mjaftueshme, historike, kronologjike, arkivore, shkrimore për praninë e Çamërisë në jetën historike të popullit shqiptar.

Kur thuhet në jetën historke, është marrë parasysh faktori i tërësisë gjeografike, gjuha dhe doket, trashëgimia e tërë nëpër periudha të caktuara kohore, nëpër kapërcylle shekujsh, që janë të përbashkët me ato çame.

Në secilin prej kapitujve, autori ka shtruar, ka analizuar dhe e ka mbështetur me fakte të burimeve të shumta të informacionit shkencor, çështje të caktuara të jetës së Çamërisë, duke filluar nga lashtësia e deri në ditët tona, por ato duke i shqyrtuar edhe me kritere të mirëfillta shkencore, pa ato animet folklorizuese, që aq shpesh e dëmtojnë mendimin e mirfilltë shkencor, sidomos kur bëhet fjalë për padrejtësitë e mëdha historike që i janë bërë popullit shqiptar nëpër shekuj.

Në të vërtetë, shumë çështje që ka trajtuar autori i këtij studimi të mirëfilltë, Selman Sheme, nuk e durojnë as anën folklorizuese të çështjeve, por as indiferencën që mëtojnë një dorë historianësh, gjoja në emër të paanësisë dhe të modernitetit.

Përfundim

Në veprën e tij të vëllimshme Çamëria-vështrim gjeopopullativ dhe etnokulturor, studiuesi Prof.dr.Selman Sheme ka shqyrtuar bindshëm edhe një aspekt të jetës së çamëve, doemos si të të gjithë popujve të tjerë që kanë pasur fatin e tyre. Aspekti që ka shqyrtuar autori, është mundësia e integrimeve rajonale, e cila ka vënë para dilemës së madhe shtetet kombëtare, për mënyrën e ruajtjes së përkatësisë së tyre. Por, kjo mundësi, siç është dhënë në kapitullin e njëmbëdhjetë të këtij studimi, ruan edhe kujtimet për vendin e të parëve, për vendin ku kanë qenë autoktonë, andaj kërkesat e tyre, sot (për fat të mirë) të përfillshme ndërkombëtarisht, përkufizojnë edhe mundësinë e shtrimit për zgjidhje të problemit të Çamërisë, sidomos në planin e integrimeve globale.

Duke vërejur me kujdes burimet e shumta që i kanë hyrë në punë autorit, Prof.dr.Selman Sheme, lexuesi bindet edhe për një fakt tjetër të madh, që është e kundërta e asaj që quhet veprim politik të shteteve që historia u ka bërë padrejtësi të këtilla, duke u dhënë të tjerëve pjesë të gjeografisë kombëtare të një populli, vetëm për të krijuar qetësinë e lëkurës së tyre, për të cilën askush nuk e di saktë se sa do të duhej të ishte e tillë. Përmbysjen e kësaj mendësie, të Evropës së djeshme e ka dëshmuar edhe Lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, e cila përmbysi robërinë dhe kolonializimin e fundit në Evropë, edhe Lufta Çlirimtare në Kosovën Lindore, e cila i dëshmoi botës se ato pjesë të gjeografisë sonë kombëtare janë të pushtuara, edhe Lufta e Ushtrisë Çlirimtare Kombëtare në tokat shqiptare nën Maqedoninën e sotme, e cila dëshmoi praninën e shqiptarëve në ato hapësira që nga lashtësia e këndej.

Si do të jetë e nesërmja e Çamërisë?

Sa kam kuptuar unë, nuk është shumë qartë, siç nuk është qartësuar edhe në të gjitha ato studime, historike, gjuhësore, etnografike, folklorike, gjeografike, gjeopolitike e të tjera, të cilat i ka shfrytëzuar për burime në veprën e tij, edhe autori i këtij studimi që po e përurojmë sot, studiuesi i mirënjohur Prof.dr.Selman Sheme.

Por, derisa gjumi i rrit fëmijët, siç ka thënë Plaku i Urtë i Pavarësisë sonë, Ismail Qemali, gjumi për popujt është vdekjeprurës. Shqiptarët, nëse u besohet veprimeve historike, në fund të shekullit njëzet dhe në fillim të shekullit njëzet e një, më në fund e kanë mësuar këtë shkollë të madhe të historisë – mosharresën e kujtesës historike!

Prishtinë, 3 maj, 2017

PROMOVIM NE TORONTO

May 22, 2016 by dgreca

Dokumentarët e prof.Nusret Pllanës dhe regjisorit Luan Kryeziu promovohen edhe në Toronto – nga Shoqata e Bashkësisë Shqiptaro Kanadeze/

Shkruan: Ramazan Këllezi/Kanadë -Toronto/

Më 8 maj 2016, me inisiativën e Presidentes së Nderit të kësaj Shoqate, Dr.Ruki Kondaj, në ambientet e Le Royal & Lounge në Mississauga, u promovuan dy dokumentarët e parë, për Shoqatën “Nëna Terezë” dhe i dyti për masakrën e marsit të vitit 1999, ndër masakrat më të mëdha në Kosovë, atë të Krushës së Madhe, me autorësi të Dr. Nusret Pllanës dhe regjisorit të mirënjohur Luan Kryeziu. Megjithëse ky aktivitet përkoi me ditën e nënës, pjesëmarrja qe shumë e madhe, të pranishëm nga të gjitha trevat shqiptare: Shqipëri, Kosovë, shqiptarët e Maqedonisë e Çamërisë, si dhe shumë përfaqësues të ardhur nga Michigan-i si, Famullitari i Kishës “Zonja Pajtore” Don Ndue Gjergji, Dr. Gjeka Gjelaj, Znj.Rita Gjelaj, z.Valentin Lumaj, si dhe nga Alberta Z.Tahir Veliu ideatori i Lëvizjes për Shqipërinë e Bashkuar, nga Çikago z.Ilir Ademi përfqësues i Organizatës Çamëria. Gjithashtu për të përshëndetur aktivitetin ishte i pranishëm z. Shaban Gosalci, zëvendës shefi i Misionit Diplomatik të Kosovës në Ottawa.

Programin e hapi Presidenti i Shoqatës Shqiptaro-Kanadeze në Toronto z.Ramazan Këllezi, i cili pasi falënderoi të pranishmit dhe mysafirët e ardhur, ftoi bashkëatdhetarët të këndonin së bashku himnin kombëtar të Kanadasë dhe Shqipërisë. Më pas, z.Këllezi lexoi biografinë e Dr.Nusret Pllanës e cila u duartrokit nga të pranishmit.

Z.Këllezi ftoi gjithashtu të pranishmit të ndiqnin shfaqjen e dy dokumentarëve të titulluar Shoqata Humanitare Bëmirëse “Nëna Terezë”, si dhe “Dëshmitë e Heshtura”.

Në foltore u ftua zv.Ambasadori i Kosovës z.Shaban Gosalci, Dom Ndue Gjergji, Dr. Ruki Kondaj, z.Tahir Veliu si dhe z.Ilir Ademi të cilët vlerësuan së tepërmi këtë aktivitet të titulluar “Mos Harresa në Shërbim të Kujtesës Historike” dhe të gjithë përcollën mesazhin e bashkëpunimit mes njëri-tjetrit, këmbënguljen për drejtësi si dhe dhimbjen e madhe për jetët e pafajshme të më shumë se gjysmë milioni shqiptarëve të pafajshëm, marrë nga regjimet e vazhdueshme fashiste serbe, midis periudhës së viteve 1844-1999.

Dr. Kondaj si iniciatore e këtij aktiviteti me shumë vlera kombëtare vlerësoi pjesëmarrësit, mysafirët dhe dha mendime të vyera për dokumentarët si dhe vlerësoi Dr.Nusret Pllanën, duke e cilësuar atë si kryediplomati dhe ambasadori më i mirë i papaguar i çështjes shqiptare dhe i historisë sonë të dhimbshme. Gjithashtu Dr.Kondaj falënderoi familjarët dhe vajzën e familjes Guleci nga Gostivari, që fitoi çmimin e parë në Toronto, dhe çmimin e tretë në Kanadë, në Olimpiadën robotike.

Në fund e mori fjalën Dr. Pllana, i cili vlerësoi dhe falënderoi pjesëmarrësit për prezencën e tyre, “Nuk ka” – tha Dr. Pllana- “ kënaqësi më të madhe për një autor e krijues kur salla është e mbushur me bashkëatdhetarë, të cilët me përkushtim ndjekin dhe vlerësojnë punën tënde”. Pasi foli për dokumentarët, ai u përqëndrua në librin e tij që po bën xhiron e botës “Terrori i Serbisë Pushtuese mbi Shqiptarët 1844-1999”, një libër unikal, i përkthyer në 8 gjuhë të huaja, në të cilin pasqyrohet më së miri çdo mizori e fashizmit serb mbi shqiptarët, dhe jo vetëm mbi ata të Kosovës.

Pas fjalës emocionuese të Dr.Pllanës, nga salla kërkuan fjalën dy persona nga Kosova z.Faik Shabani dhe z.Shaban Babatinca, të cilët vlerësuan mundin dhe përpjekjet e mëdha të Dr.Pllanës për barbaritë dhe mizoritë gati dyshekullore serbe mbi shqiptarët, si dhe hodhën mendimin e një mbështetjeje më të madhe të këtij projekti nga Qeveria e Kosovës.

Një falënderim i veçantë iu dedikua z.Bedri Toçani, i cili e bëri të mundur ardhjen e Dr.Nusret Pllanës.

Ky promovim pati dhe të veçantat e radhës me shfaqjen e bukur të “Shqiponjave të Vogla”, përgatitur nga koreografi Ramazan Këllezi, njëherit Kryetar i Shoqatës, të cilat emocionuan aq shumë publikun me performansën e tyre të përkryer, sa që u përcollën me duartrokitje të parreshtura nga të pranishmit në sallë. “Shqiponjat e Vogla” interpretuan tri valle popullore nga treva të ndryshme shqiptare, e më pas të gjithë të pranishmit u ftuan në banketin e mrekullueshëm me ushqime të traditës shqiptare, shtruar nga sponsorët tanë. Ishte një ngjarje e paharruar e cila kaloi në një atmosferë tepër festive e miqësore.

Realizimi i këtij aktiviteti u bë i mundur pa dyshim nga sponsorët tanë të përhershëm z.Bedri Toçani, z. Bujar e Visar Zejnullahu, z.Dashnor Hasku, z. Adnan Aliti, z.Nazim e Behadin Qafleshi, të cilët zunë vendin e parë në falënderimin e z.Këllezi, drejtuar atyre në publik.

NUSRET PLLANA NJE ZE QE NDEZ PISHTARIN E KUJTESES KOMBETARE

May 3, 2016 by dgreca

NGA ZEF PERGEGA-Detroit*/

A po ju kujtohet ai ze?!/

…Kane kaluar vite po ai nuk harrohet. Ka qene data 4 janar 1988 kur foli per here te pare. Ishte ngice. Pemet ishin veshur me nje shtrese te trashe acari. Po po me kujtohet ai ze qe cau akullin si bashi i Titanikut. Na ngruhu te gjitheve. Si nje zjarr na ndezi zemrat e hov i dha guximit qytetar per te mbrojtur pragun tone…Ishe zeri i te vertetes qe vinte nga vija e pare e e zjarrit. Studio e ketij zani ishte llogorja ndersa lajmin e percillnin plumbat…

Po pra apo u kujtohet tash ai ze?! “Ju flet Kosova e Lire!” Ishte zeri i luftes. Keshtu e thirrnin luftetaret e lirise dhe njerezia zerin e Nusret Pllanes, i cili raportonte detajet deri ne imtesi nepermjet flurudhave nga fronti i betejave te pergjakshme. Te luftosh me bishat dhe zerin ta kesh me te forte kete e kane pare e degjuar vetem tek Nusret Pllana. Zani i tij e shoqeronte plumbin ne zemer te armikut pushtues e c’njerezor. Faktin per lajmin qe transmetonte e kapte si shqipja ushqimin per zogjte e saj ne qiellin me tym baruti. Shqipet kurre nuk jane trembur nga korbat, por korbat kesaj radhe ishin te armatosur deri ne dhembe e makina e tyre me zingjire ngrinte jete, femije, pleq e nena, madje edhe te semure me te meta fizike e mendore. Ishte nje kose qe nuk bente seleksionime.

Ushtar i Dukagjinit per dy vjet dhe ne Zonen e Drenices si foles i radios “Kosova e Lire”, familjen e pa vetem dy here per pak minuta sa disi te shuante mallin. Po ne te tilla raste malli vjen e ndizet sa ne zemer njeriu e ndjen djegien e mungeses…Ora 16: 05 minuta vjen zani i Nusretit ne radio. Gjindja mbajne vesh, familja ngushellohet duke degjuar zerin e tij. Jane gjalle tyrimat dhe nuk i leshojne pozicionet e ky eshte frymezimi dhe morali i shpreses per fitore.

Nusreti ishte ne lufte por ai jetonte shekullin e lirise, ndaj ai nuk e priti kohen, por e avancoi ate. Me zanin e tij shqip kane folur 57000 heronje dhe martire te tokes tone. Gjeologu i thesareve te kombit, Pllana qemton e zbulon cdo fakt qe mendon se perben fakt historik, per te lartesuar permendoren e deshmise. Zeri i tij eshte zeri i revoltes, i shprehur ne te gjitha menyrat me zerin e qytes e me zerin e fjales me dashuri e paqe pa hakmarrje, por si nje gur i kujteses qe duhet te shendrise medjet e shendosha edhe ato te semura.

“Ushtar Prishtina” ishte larguar nga qyteti nga pjacat e kryeqytetit me nje ze te shenjte qe i erdhi nga shpirti per shenjterimin e lirise dhe te ceshtjes kombetare.

Arbreshasi i Kosoves Nusret Pllana, diten me syrin ne shenjester e naten nen driten e zbehte te qirinjeve shkruante ditarin e tij, ngjarje te vertata si kthjelltesia e lotit. Zeri i tij ishte zeri kushtrim. Ky ze ndezi pishtaret e lirise dhe vazhdon ti mbaje ndezur, per te patur rruga drite. Mund te quhet me plot goje se zeri i Pllanes eshte zeri I konventes se lirise…

Sadik Fejza nuk e harron ate dite. I semure me pak drite ne sy priste torturat dhe me pas vdekjen. Nusret Pllana e merr ne krah permes plumbave dhe per tre ore e bashkon me familjen. Lot gezimi. Po si e ka zerin loti?! Lexoni vepren e Nusret Pllanes per te marre pergjigje!

Prifti nuk e festoj 70 vjetorin, por bekoi lindjen e nje libri!

Gjithmone perpara se te bie per te fjetur ne darke vone u hedh nje sy mediave, gazetave dhe revistave ne online. Diku ne nje cep kapa lajmin e ardhur nga Stubulla e Kosoves se Dom Ndue Gjergji kishte 70 vjeorin e lindjes. E kujtonte vendlindja me nje urim te sinqerte, gje te cilen e konfirmonte edhe kryetari i keshillit te kishes “Zonja Pajtore” Rrok Dedivani me nje urim familjar. Ora kishte kaluar 10 e darkes dhe sic eshte nje zakon i pa shkruar ne Amerike se mbas kesaj ore nuk eshte mire te marresh ne telefon. Po ne shqiptaret i kemi me perzemer rregullat tona dhe formulova numerit te telefonit. Dom Nduja mu pergjigj menjehere. E urova per ditelindjen dhe ne perfytyrimin tim ne ato thinja te argjenda vitet hidhnin vallen e shpirtit te tij te bukur, te paqte dhe i mbushur ne dashuri njrezore. Nje shpirt vazlues per te gjithe edhe per ata ecin mbi thepa lavdi e krenari per te qene mbi te gjithe, por Dom Ndoj me sjelljet e tij te ben te ulesh ne gjunje e te lutesh nese don force e vitalitet njerezor me merite.

Ishte ne nje lokal me Dom Fredin dhe atdhetarin Ben Marku. Dom Ndou me ftoj per nje gote vere. Kur shkova po ate nate te 29 prillit ia urova ditelindjen meshtarit dhe ai e pashe se syte ngazelluan ne drite miresie. E uroi edhe Dom Fredi dhe Beni. Aty e kuptova se nuk ishin mbledhur per te festuar, por thjeshte si mundesi per tu takuar e biseduar se bashku si meshtare. Aty Dom Ndou me njofton se me 1 maj do te behet promovimi I librit te Nusret Pllanes ne kishen “Zonja Patore” ndaj duhej te pergatisja nje pershendetje te shkurter. Do te vinte edhe Dom Lush Gjergji si recensent i librit…Dom Nduja nuk e festoi 70 vjetorin per te festuar daljen e ketij libri. Libri eshte si njeriu edhe ai ka ditelindje. Me thjeshtesi meshtari e bekoi kete ditelindje te kujteses kombetare shqiptare.

Dy fjale nga impresionet e mia

Perurimi i librit te Nusret Pllanes, peshen e ka te cmuar, sepse eshte pesha e dhimbjes te nje kombi qe ka bere sakrifica sublime per liri. Ky liber e ka bere me merite vendin ne skedarin e ndergjegjes kombetare, te akademive shkencore dhe bibliotekave te fjales shqipe dhe atyre nderkombetare.

Ky liber voluminoz me foto dhe shenime perkatese, eshte nje institucion shkencore i deshmise figurative dokumentare dhe historike. Cmimi i madh i lirise se nje kombi

Eshte nje pune kurajoze, disa vjecare, sfilitese, e cila per shume vite ka fjetur nen dhe me heronjte dhe martiret dhe e nencmuar nga pluhuri politik i harreses, te cilen nuk e ka bere nje instucion akademik shteteror apo unversitar, qe del ne drite vetem nga drita e shpirtit atdhetar te autorit.

Libri eshte nje mozaik i gebocidit te nje populli te shtypur nga makina me e rende shtarake ne bote nga ajo serbe nder vite.

Eshte nje permendore plot vezullim drite i kujteses se nje kombi per te mos u harruar. Zjarr i ndezur i kujtimit te gjakut te deshmore ve. Heronjt nuk bien per medalje, por gjaku i tyre ushqen faren e lirise.

Libri eshte nje pasqyre e gjalle e fytyres me te gjitha shqisat ne gjerdanin e patriotizmit dhe te flamurit tone kombetar, nje vlere e shtuar e te vertetes historike qe prek thelle ndergjegjen e njerezve te cdo rrangu.

Ky liber eshte nje leksion dhe nje mesim i madh, per tu patur ne vemendje e sidomos per krijuesit dhe gjenenatat e reja.

Sepse hapi i pare i shuarjes se nje kombi nuk eshte lufta e pushtimi se e jemi pushtuar 56 here ne dymije vjet, por eshte fshirja nga memoria e historise dhe cultures se tij. E kjo fillon e djegien e librave, sic i dogjen 40 mije vetem te jezuiteve te Shkodres, tu shkaterrosh kulturen, historine dhe gjuhen me te cilet kane folur dhe kane rene per te. Historia jone e pa shkruar saktesisht ehte bere lamsh qe veshtire ti gjendet filli. Eleminimi vjen kur librat u a shkruajne te tjeret, sic ne u referehemi te huajve qofshin ata edhe kalimtar te rastit, sic i referohet bujku henes per te mbjelle. Dhe keshtu pas pak dekadash brezat nuk dine nga erdhen, kush jane dhe nga shkojne.

Ne kemi qene te pushtuar nder shekuj, por kemi mbijetuar. Pushtimi me i madh ka qene pustimi ndaj vetvetes. Kemi qene te vrare se vrame besimin. 160 prifterinj qe kishin mbaruar 800 vjet shkolle ne perendim, 7 ortodoks dhe 28 lider musliman nuk jane pak per nje komb te vogel ne teritor. Nuk ishin thjeshte vrasje fizike, por vrasje shteterore e tempullit te shenjte per te zhdukur mesazhin letrar dhe historic te veprave te tyre, per te krijuar realizmin socialist, te shartuar jo ne tregun kombetar te vlerave te trashegimise, por ne parimet e krijimit te njeriut te ri ideologjik.

Dhe me e tmerrshmja ishte vrasja e “Gjuhes Krisht” sic e kane konsideruar shkrimtaret e famshem Arshi Pipa e Martin Camaj madje dhe italiani Zef Valentini.

Libri i Nusret Pllanes na ben sot me dije se duhet shkruar ne kohe historira e kombin tone per te mos lene te bjerret. Per ne ne diaspore edhte nje thirrje per ti ruajtur vlerat tona e sidomos gjuhen. 35 mije femije e te rinje ne komunitetin tome, nga te cilet 25 mije nuk dine ta shkruajne shqipen e bukur te Naimit dhe te Fishtes

Ky promovim behet sot ne kishen Zonja Pajtore. Le ti themei autorit te lumte dhe ne vepra me te bukura dhe ti urojme Dom Ndues 70 vjetorin, ketij sherbestari te devotshem te shembellimit ne Krishtin dhe ne syte e mergates, ketij punetori te palodhur qe ka ngitur nje dige per te na mbrojtur nga vershimet e asimilimit.

Si u shpernda vala e zerit te luftes edhe ne paqe

Ky ze u shperda ne 50 vepra historiko dokumentare te autorit Pllana ne 30 filamat e tij dokumentar dhe ne 7 ekspozita te celura ne disa vende te botes. Zani promovues mberriti ne 50 qendra europiane e deri ne Amerike e Australi.

Nusret Plalna eshte guximtari i vetem i dhimbjes, se ciflat e predhave dhe te granatave nuk ia mbuluan fjalen me dhe, nuk ia vrane driten e syve se ai Rrnon me Diftue…

Dy mirenjohje mori nga Biblioteka e Kongesit Amerikan, nga Biblioteka kombetare e Anglise, “Victoria” e Australise. Akademia Ushtarake e Gjermanise etj.

Nuk eshte zeri i autorit, por e nje gjysem milioni i shqitareve te vrare padrejtesisht ne menyra te ndryshme. Ne nje periudhe 140 vjecare genocidi serb thuri 24 elaborate per zhdukjen e shqiptareve ne menyre kolektive. Per 150 vjet jane ushtruar kater genocide mbi popullin shqiptar te Kosoves. E keshtu zani i Nusretit flet edhe me gojen e 2700 heronjeve te rene. Politikanet kane hedhur shtat ne kolluqet e perandorit, por gjaku i te reneve qe nuk eshte thare nje dite do tua zere syte. Njerez si Nusreti nuk pranojne qe udbashi te jete veteran i pare i luftes se Kosoves. Se shpirti i Nusretit dhe i Nusreteve te tjere nuk pranojne qe heronjte e luftes te trajtohen si lypsit e rrugeve se plaga e tyre dhemb tani me shume ne paqe se ne lufte. Se ua kane grabitur lirine dhe ne qiellin e Prishtines kane ngritur cerdhe perseri korbat.

Takimi promovues ne kishen “Zonja Pajtore” nisi me meshen e shenjte te celebruar nga Dom Lushi, Dom Nduja dhe Dom Antoni, ku ishin te pranishem edhe autori Pllana, shoqatat e Detroitit dhe shoqata e shqiptareve te Kanadase.

Dom Lushi vleroi edhe njehere momentin me te rendesishem historik te kombit tone shenjterimin e Nana Terezes ne Rome me 4 shtator 2016 dhe te 38 martireve neshtare katolik te ekzekutuar nga diktatura komuniste.

Dom Lushi e cilesoi Nana Terezen ikona e dashurise njerezore. “Ne e shikojme Zotin ne rrudhat e fytyres se saj, fytyre e meshires dhe e humanizmit njerezor. Semundja me e rende e njerezimit sot edhte mungesa e dashurise. Ajo me vepren e saj e fitoj jeten dhe per ne i dha kuptim saj!”

Ne sallen e kultures u shfaqen dy filma dokumetar te pergatitur nga Nusret Pllana “Shoqata Nana Treze” Aktiviteti i kesaj shoqate humanitare, ne drejtim te se ciles ishin shqiptar te besimit musliman qe paragjykimet ia kishin lene kohes se shkuar. Te perfshire ne dhune e terror secili dha dicka nga vetja. Shoqata u krijue ne vitin 1999 kur populli nuk kishte nje kafshate buke dhe nje sapun per te lare syte. Shoqata pervec se ndihmoi me ndihma ushqimore e veshmbatje vaksinoi 100 mije femije. Te gjithe femijet qe linden ne ate periudhe jane gjalle e shendosh edhe sot. Ajo dha medikamente e veshmbathje per luften. Krytetari i shoqates me te birin u vrane nga forcat serbe, po ashtu edhe kater antare te kryesise humben jeten nga plumbat mizorit. Forcat serbe dogjen 100 depo dhe 96 ambulanca te shoqtes humanitare “Nana Tereze”

Dokumnetari i dyte i kushtohej 241 vrasjeve ne fshatin Kruzhe e Madhe te Kosoves. Gjykata e Hages zbuloi ne Kosove dy kremotoriume si ato te Aushvicit dhe 8 varreza masive. Ne Kosove numerohen 660 varre masive qe nuk kane pergjigje nga drejtesia. Qengji qe u sakrifikua barbarisht ishte shqiptari i Kosoves. Asnje nga deshmitaret nuk eshte thirrur te deshmoje para Tribunalit te Hages. Rubin Kuk, ministri i jashtem anglez qe e vizitoi kete fshat tha: “Pergjegjes per keto vrasje masive jane vrasesit por edhe urdheruesit nga Beogradi!”

Prezantimin e librit ”Terrori I Serbise mbi Shqiptaret” 1884-1999, i perkthyer ne tete gjihe te botes e beri Dok Gjeke Gjellaj. Ai thha se treni i te drejtes se shqiptareve eshte ndaluar nga serbet dhe nga ruset, por shqitari me te drejten e vet do te beje qe lokomotiva e ketij treni te eci deri ne zgjidhjen e problemit.

Dom Ludh Gjergji tha: “Tri cestje u bene shtyse per kete liber. Kujtimin te mos e mbuloje harresa. Jo per hakmarrje. Mos u harrofte ajo cka ngjau dhe mos u perserite askund. Kush hesht e pranon. A eshte e mundshme te heshtim, sikur s’ka ndodhur asgje?! Krimi dhe krimineli nuk duhet te barazohen me viktimen. A mund te heshtesh per hir te pajtimit?! Dhe e treta, njerezit e zhdukur. Si eshte e mundur te zhduket njeriu. Zoti na e ka dhane jeten per ta shijuar dhe vetem ai na e merr. Ne kerkojme dashuri e drejtesi jo hakmarrje!

Dom Fred Kajaj: “Nuk ka paqe pa drejtesi pa te verteten. Me serbet na ndane nje qiell e nje dhe edhe pse afer kemi le! Si nuk ka museum per luften ne Kosove?! Po thuajse te njejten pytje shtroi edhe Dom Antoni se si ka mundesi qe politikane e Kosoves nuk e vlersojne kete liber qe eshte deshmitari me i vertete i drames Kosovare per ma shume se 100 vjet apo mbushin xhapat! Takimin e pershendeten edhe Luigj Gjokaj, Marash Nuculaj, Anton Lajcaj, Mikel Dema, Kujtim Qafa, Ruki Kondi e Ramazan Kllezi nga Kanadaj. Takimin e moderoi Rita Gjelaj dhe u filmua nga dy televizionet e komunitetit. Ne fund pershendeti autori Nusret Pllana:

“Mbas heronjeve dhe martireve vjen diaspora, te cilen e nderoj me gjithe zemer per kontributin e saj per ceshtjen kombetare dhe ngritjen e funksionimin e institucioneve te Kosves. Une kam projekte te tjera per ta cuar ne 10 vepra kete trajtese. Synojme qe dokumetari per Nana Terezen te paraqitet si konkurrent per cmimin “Oskar” ne Amerike….”

Autori nuk e feshu brengen se si ka mundesi qe asnje lider kosovar nuk pati guximin qe kete liber te ia dhuronte Ivica Daciqit, Mogelinit apo Baniki Mun gjate takimeve…! Zeri i Nusret Pllanes do te flase!

*Foto-Dielli arkiv-