Ne Foto:Djegia e Flamurit te NATO-s ne Beograd/
Shkruan:Ramiz LUSHAJ/
1.Shqipëri-Serbi, sipas dy përçaktimeve profetike nga dr. Sali Berisha në pasditen e djeshme në fb, do të ishte një “ndeshje e historisë” dhe “ndeshje e ndeshjeve”. Një parashikim gjenial i një burrshtetasi. Sigurisht, ia tejkalonte edhe çdo skedine asosh të llotove, çdo komentatori sportiv.
Kjo ishte ndeshja e parë në histori në mes Shqipërisë Etnike e Serbisë së mbetur nga shpërbërja e Jugosllavisë së Tretë të Millosheviçit.
Një ndeshje e shumëfishtë.
Një ndeshje që bani histori…
2.Në kit’ ndeshje futbolli të pazakontë Serbi-Shqipëri ndodhi hyjnisht që Topi në fushë u kthye në Glob me Hartën e Shqipërisë Etnike, Natyrale, të Vërtetë.
Shqipja e Shqiptarëve i ka krahët e hapur. Në simbolikë është krahapur. Ndaj fluturoi kaq madhnisht pas Krujës e Vlorës në zemër të Beogradit, ish tokë etnike ilire e pushtuar e aneksuar nga serbët.
Edhe serbët kanë në flamurin e tyre shqiponjën. Po a e keni parë si është ajo?! Në simbolikë është me kthetra të mbyllura, gati për t’i ngul në toka shqiptare, mbi jetët shqiptare. Ajo nuk e harroi zakonin e vet të vjetër as në ndeshjen Shqipëri-Serbi.
Serbët, masmediat e tyre, kit’ ndeshje e çilësuan si “ndeshje e dy shqiponjave”(!) Po kjo shqiponja serbe është e huajtur nga shqiptarët e Pirros së Epirit, të Skënderbeut të Kastriotëve. Disi e tjetërsuar prej tyre.
Etimologjia e emrit shqiptar vjen nga vet fjala Shqipe. Po serbët? Krejt ndryshe. Perandori bizantin Konstandin Porfirogjeneti ka pas’ thanë atëherit: “Në gjuhën byzantine serbët quhen skllevër e në gjuhën e popullit quhen servilë”. Po a mundet serbi skllav i lidhur me pranga të urrejtjes mesjetare kundërshqiptare, serbi servil i përjetshëm i Moskës, të fluturojë mbi akujt e Luftës së Ftohtë e përtej Perdes së Hekurt, në klimën e Rendit të Ri Botëror, në oksigjenin euroatlantik, në marrëdhanie fqinjësie të mirë me shqiptarët etnik në Ballkan?! Jo. Serbët ardhaçak në Ballkan, si popull sllav u përkrahën nga të mëdhenjtë e kohnave për të ngrit shtetin e Serbisë e të tjerët në rajon dhe koha ka me e dëshmue se nuk janë aq të fortë për “Ndeshje mes dy shqiponjave”. Koha iu rezervoi sfidën panshqiptare: 14 Tetorin 2014.
3.Në kit’ ndeshje Serbi-Shqipëri nuk kishte asnjë “Merkel” shqiptar në tribunën e lidërve! As nga Shqipëria, as nga Kosova. Ata ishin në Tiranë e Prishtinë, në Vjenë e Amerikë. Kudo. Vetëm në Beograd jo. Ndoshta kjo ishte e vështirë.
Po pse të ndodhin kjo tjetra: një pjesë e klasës politike, një suitë e saj në pushtet, nuk fluturoi lart po u zvarrit poshtë. Mozomakeq. E lanë Kombëtaren me shkue në Beograd me fanellat “Digitalb” e jo me emrin e madh shqiptar “ALBANIA”. Ruajna Zot! Nuk dua ta besoj atë që po thuhet edhe zyrtarisht e publikisht: ky ishte një nga ato parakushtet për vizitën e pritshme të kryeministrit të Shqipërisë Londineze në Serbinë që don të krijojnë Jugosllavinë e Katërt (!)
Kjo që po iu kallxoj tashti më bind ma tepër për përulësinë e parë bio-politike. Ndryshe: paultësinë e sipër thanune. Dje, pikërisht dje, pak orë para ndeshjes Serbi-Shqipëri e lëshoi një “bombë” tymnajë e turpnajë klanpolitika në pushtet, në Tiranën zyrtare. Jo rastësisht u përzgjodh kjo ditë e bekuar për të sulmue Udhën e Kombit – Autostradën Durrës-Prishtinë, që e lidh shumëfish kombin shqiptar. Dhe sulmohet me të pavërteta, me sajesa, me dizinformime publike. Si edhe të tjera herë në motet 2008 e 2009. Të njëjtët njerëz. Të njejtat kulisa klanpolitike.Mazhorança don me sulmue kësisoj Opozitën e sotme, (i)ndirekt lidershipin e saj të djathtë. Edhe sikur këto rrena rrangalle të ishin të vërteta a nuk mujtën me prit edhe një ditë të nesërme apo të pasnesërme. Sado shtatanik të jenë njerëzit java i ka shtatë ditë.
Veçse po due me i thanë këtij ministrit të finançave të mazhorancës së majtë: Shkëlqim, errësimi yt i sorrtë e horror me të tilla veprime e kësofarë vepre nuk mundet me ia hjek sadopak shkëlqimin e fitores historike të Shqipeve më 14 tetor 2014 në Beograd.
Çdokush, si klanpolitikë apo suitë politike, nuk duhet me ua prek shenjtërinë ditëve të tilla të bekuara. Kit’ po se pati “vëth në vesh” do të vijnë një ditë e shpejtë e do ta kenë “pas veshit”. Kjo në kuptimin e përballtë të gjërave tek kutia e votimit dhe oda e kuvende: do të marrin ndëshkimin e Historisë, Demokraçisë, Shqiptarisë.
Si shumkush, sit ë gjithë, e (ri)lexova në fb e ndigjova në televizione, një urim të veçantë të liderit të demokratëve, Lulzim Basha. I shkurt, veç dy fjalë: Përpara Shqipe. Një mesazh i madh, me domethanie të madhe. Natyrisht për ata që kanë veshë për të dëgjuar apo dëgjue këmbanat e këtyre dy fjalëve po bien edhe në Tiranë, edhe në Prishtinë…Kudo.
4.Diçka tjetër po due me thanë: Ndeshja Shqipëri-Serbi ende vazhdon…Mos ta harrojmë fitoren se nganjiherë po bahena me kujtesë të shkurtër e po na vijnë humbjet. S’po di pse e kahit na ka mbet ky zakon i dreqit.
Ne, shqiptaria kombëtare, dje tanë ditën e tanë natën kena ba Epos. Të gjitha i thamë. Gjithçka thamë. Gjithqysh thamë. Mirë bamë. Ky Epos na ka mbajt në kambë si Komb e na duhet prapë e prapë. Leni ç’ka thonë të tjerët: folklorizëm..e ku po di unë. Sigurisht dje me ditë e me natë kena shkrue një datë në histori, në mbajemendjen kombëtare shqiptare.
Sot është një Ditë e re. Edhe nesër e pasnesër një ditë tjetër. Shqiptaria atje në Beograd bani të veten. Çka duhet me ba ne, krejt Kombi Shqiptar, për Etnosin tonë, sepse jemi të ndamun në gjashtë shtete ballkanike: Shqipëri Londineze, Kosovë dardane, Mali i Zi, Maqedoni, Serbi e Greqi. Ai Flamur me Hartën e Shqipërisë Etnike nuk flutoroi kot mbi Beograd. I ka ardhë Ora Shqiptarisë…
Përndryshe, prej Sodit, edhe klasa politike në shtetet shqiptare e trevat shqiptare në Ballkan duhet ta dijnë se veç dje tanë ditën e tanë natën e kishim festë me sirena makinash e me fjalathanie e foto në Façebook. Tashti klasa politike shqiptare duhet me iu ra vet “sirenave” atje ku janë halle e ardhmëri shqiptare kombëtare. Po edhe me hy’ në “tokën e bukës” pa deklarata me të vu’ në gjumë e pa dizinformime me të lanë pa gjumë. Këto i shkojshin ma për shtat sistemit të djeshëm euro-lindor. Populli i ka votue qeveritë me i qeverisë e jo me telendis, me i lodh nga progresi i kërkesave përtej elementares, me u ushqye me vitamina të bollekut e jot ë farmaçisë. Nuk i duhen popullit vetëm liritë e Mendimit e të Besimit e të Veprimit Ekonomik, po edhe Liria e Sigurisë Ekonomike, Liria nga Frika e Shtetit…
Ndoshta është rasti i rrallë me dëshmue një qëndrueshmëri të lartë përballje për gjithçka ndodhi më 14 tetor 2014 në Beograd, jo vetëm nga politikanët e Fronit e të Ballkonit, po edhe nga Shoqëria Çivile Shqiptare në Ballkan e në diasporat shqiptare në botë. Kësaj here, si rrallë herë apo shpesh herë, duhet të jetë tekefundja një mal me deklarata publike, zyrtare, kombëtare.
Beogradi e ka domethanien e emrit: Qytet i Bardhë. Si ngahera në Histori, edhe kësaj dite, më 14 tetor 2014 në ndeshjen Serbi-Shqipëri i ritregoi botës Faqen e saj të Zezë. Pse jo, edhe prej djehit e sodit, klasa politike shqiptare në Ballkan e kudo në Botë duhet të dëshmojnë vetëveten, të jenë më Faqebardhë.
5.Serbët, qyshse në hershmëni e kanë pasë një zakon të vetin. Kur serbi e takonte serbin në tokat shqiptare të pushtuara e aneksuara e dvetshin njani-tjetrin: “Sa shqiptarë kie sundue”. E tye u rrok bashkë e rroknue fjalët serbët (sllavët) thanshin edhe ndryshe: “Sa krena shqiptarësh kie pre…”. Pra, serbët e Serbisë, Sllavët e Jugut, krajlitë e republikat sllave federale e të ndame, i shihnin e trajtonin shqiptarët sikur t’i kishin skllavë…Donin t’ua shkurtonin jetët e të ardhmen. Kjo ishte mendësi e praktikë sllave mesjetare. Edhe sot, në shek. XXI, shqiptarët e Luginës së Preshevës nën Serbi apo shqiptarët e viseve shqiptare të mbetura nën Malin e Zi e në Maqedoni përballen me neokolonializmin e vjetër e të ri sllav bash në zemër të Europës.
Ndryshe, krejt ndryshe, ne – shqiptarët kemi pasë një thanie të lashtë sa toka iliro-arbnore-shqiptare: Tungjatjeta ! Shqip e Shqiptarisht, kujdo, edhe sllavëve, iu kemi dhanë urimin tonë tradiçional me domethanien: “T’u zgjatë jeta” apo “Paç jetën e gjatë”. Kjo, se ne jemi me kulturë perëndimore, kemi rrezatue në shekuj kulturë, besë, miqësi me fqinjët. Edhe para Krishtit e Muhametit. Edhe para se të vinin Sllavët e Jugut në Ballkan. Edhe para e pas Beogradit të 14 tetorit 2014. Flamuri i Shqipeve kurrë nuk ka pri në luftna mësymëse ndaj të tjerëve, përtej trojeve të veta etnike. Po askush mbi tokë e në kit botë nuk ka mujt me ia ndal fluturimin Shqipes në Flamurin tonë Kombëtar, bashkë me Flamurin tonë Kombëtar, bashkë me Hartën e Shqipërisë Etnike, Natyrale, të Vërtetë, në të sotmen e të nesërmen kombëtare shqiptare.
Tungjatjeta, Serbi! Shqipet dinë të fluturojnë pa mujt me i ndal ndokush flutuimet e hapësirat! Ka ardh Ora e Shqypnisë…!
Sigurisht, Shqipja fluturoi edhe mbi Beograd, kryeqytetin e Serbisë, bashkë me Hartën e Trojeve Tona Etnike në Ballkan. E ngritën lart Shqiptarët kit’ Shqipe dhe po Shqipet e Kombëtares Shqiptare të Futbollit e mbrojtën Shqipen e Tyre, kit’ Simbol Kombëtar. U ngrit e u mbrojt me shpirt atdhetar shqiptar…
6.Sot, në kit’ mëngjez me gëzim të dielltë, m’u kujtue i madhi e i miri Sulejman Krasniqi, “Balzaku Shqiptar”, që po t’ia kishte mbrri kësaj dite të 14 tetorit 2014 kishte me fluturue prej lumturimit.
Kush ia ka germa kqyr horizontalisht veprën madhore “Dardanët” (1985) është mirë me ia mësue edhe një histori tipike mesjetare e sllavo-komuniste. Në faqet 32-33 të romanit të tij, tue iu referue historianit e perandorit bizantin Porfirogjeneti, që i quante në etimologji serbët si skllavë e servilë e trajtoi bukur fort kit’ çështje, dukuri, realitet. Ia ndalën veprën. O Zot, me ia çue për karton. Deshtën me i “djeg” veprën e autorin, qytetar i lindur i Kosovës e qytetar i rritur i Shqipërisë. U gjet zgjidhja. Romanit iu hoqën ato dy faqe ku flitej keq për serbët…(!) dhe doli në dritë për tek lexuesit shqiptar deri në Johanesburg të Afrikës së Jugut e do të hynte edhe në Bibliotekën e Kongresit Amerikan.
Shpesh herë gjatë historisë së gjatë ia kena shkurtue punët vedit, vendit, kombit tonë, tue i “ruejt” serbët, Sllavët e Jugut, për mos me i sharë edhe kur na kanë ba keq pambarimisht e përditë deri edhe së fundit më 14 tetor 2014 në Beograd. Eh, i kena “ruajt” për hatër të fqinjësisë, pushtetit politik, frikës autoçensurë se po na akuzojnë të tjerët, tutelës e tullatjeve nga Të Mëdhenjtë e kohnave 1878, 1913, 1919… Po tashti për ne – Shqiptarët, ka lind dielli andej kah perëndon. Jemi historikisht Perëndim, të Perëndimit. Tashti, në kapërcyell të Mijëvjeçarit të Tretë, ka riardh Ora e Shqypnisë…tek Flamuri Kombëtar Shqiptar, tek Shqipet në fole të Shqipeve.
Duket se pas 14 tetorit 2014 nuk ka me nga e me u nga kësisoj. Vet Papa Françesku I, e tha me gojë gjatë Vizitës së Tij Apostolike në Tiranë: “Shqiponja nuk e harron folenë kur fluturon lart. Shkoni fluturoni lart…” E bash njikështu ndodhi. Si në fjalët bekim e bagtim të Atit të Shenjtë. Si e kanë traditë shqiptarët. Krejt Shqiptarisht.
Tiranë, 15 tetor 2014