Ne Foto: Rikthimi i Enver Hoxhes ne Peze me 16 Shtator 2015/

NGA AT GJERGJ FISHTA O.F.M./

 GJAKSORËVE/

Ndalnju! Ku véni burra?…/

Pash Zotin, lëshoni hutat!/

Pse teper gjak asht derdhë,/

Pse teper mbajtë kem’ futat:/

Prej vaj’t na asht marrë zani…/

Medet, o qiell, medet!…/

A thue nuk jemi vëllazen/

T’ nji atmëje t’ tanë rritë n’ prêhen,/

T tanë t’ quejtun me nji emen?/

A thue, kështu do t’ xêhen

Ata, qi ‘i gjuhë e ‘i doke

E ‘i gjak kanë bashkë e i mbret?

 

Ah váj! Rrjedh vala e Drinit

T’ tanë gjak – ah! Gjak Shqiptarit…

Kush kjé, kush kjé ai mizori,

Që pushken rroku s’ pari

E durët tash don me i zhye

Në gjak t’ vllazenvet kot?

 

Ah! Kjoftë mallkue prej Zotit!

E vejë atij i mbetët grueja

Djali i njatij t’ perbuzunit

Veshun me zhele t’ hueja,

Kerkoftë n’per dyer të shekllit

Pa u gjetë kush me i dalë zot.

 

Jo, jo, se ma prej sotit

Thêmra e gjaksorve e mnershme

Token nuk do t’a shklasë,

T’ cillen, n’ at kohë të ndershme,

T’ Parët t’onë, rrebtë tue luftue,

E shuguruen me gjak.

 

Atje nen vapë t’ Saharës,

Nder luaj e pardha jeten

Mizuer, kush don me e shkimë

Në gjak t’ vllazenve etjen,

Atjé, pa kenë vajtue,

Mbaroftë i namët per lak…

 

Djelmt tonë, – ah kob i zi!

Djelm tonë e Arbnisë uzdaja,

Të cillt dergue i pat qiella

Per me mbarue punë t’ mdhaja,

E vllazenve i muer pushka

E kalben sod në vorr…

 

E kanga nder né shuejti,

Porsi n’ nji shpi dalë fare:

Me thirr nder hatulla mblue

Lahuta hesht Shqiptare,

E por shêjzeza qyqe

Shqiptarve u kndon n’ oborr…

 

Dridhu, gjaksuer i mnershem,

Se t’ erdh i zi rreziku!

Se neper terr, Ai, t’ cillit

Kur i veton qerpiku,

Dridhet n’ themel t’ tanë shekulli,

Kundër teje po vjen.

I zi e i perfrigueshem

I prin Atij thellimi:

Ftyren ia zblon vetima,

T’ cillen ia ndezi idhnimi;

Tue bumbullue rrufeja

Raven Atij ia then.

 

Me shigjeta të frigueshme

Doren Ai e armatisi;

Qé, se edhe e rrebtë duhija

Hidhun mbi ty tash krisi,

E ‘i dét të zi ankimesh

Permbi kryet t’and dikon.

Qé, se edhe vala e mnershme

Perpin me gjire t’ veta

Shpin tande prej themeli:

E grueja e jote e shkreta,

Fmin tu tue mbajtë nen stjetull,

Nper valë kot pshtim kerkon.

 

U dhà mbi ty tash gjyqi,

E zhgjeta e frigshme e Zotit

Mbi ty vjen tue fishkllue…

Rrzou, o i pashpirt! Pse q’ motit

Pat thanë nji Zot: Do t’ bije

Kshtu, nierin m’ tokë kush vrau.

 

O Zot, pse kaq vonove

Gjaksorin pa ndeshkue?

E, dersa ky mizori

Gjak vllaznish pat dikue,

Kot landë rrufeja e Jote

Pse bjeshkëve por çau ?

1899.

Pergatiti: Fritz RADOVANI 2015.