Por – Dielli | The Sun

PRECEDENTËT NUK I KRIJON KOSOVA, POR DHUNA SHTETËRORE

October 6, 2017 by dgreca

Nga Islam LAUKA*/

Mbajtja e referendumit për pavarësinë e Katalonjës, më 1 Tetor 2017, i dha shkas aktivizimit të fushatës së radhës, nga ana e Serbisë dhe Rusisë, kundër pavarësisë së Kosovës, si dhe rifreskimit të tezave të tyre, për gjoja, pasojat e rrezikshme që paskërka sjellë i ashtuquajturi “precedent kosovar”, në dëm të paqes e stabilitetit në rajon, në Europë dhe në botë.

Zëvendëskryeministri dhe Ministri i Jashtëm i Serbisë, Ivica Daciq, deklaroi se “Ajo që pati paralajmëruar Serbia, ndodhi në Katalonjë. Prirjet separatiste në Europë nuk do të mbyllen me kaq… Kutia e Pandorës është hapur”.

Politologu i njohur rus, kryeredaktor i revistës, “Russia in Global Affairs”, Fjodor Llukianov, i mëshon të njëjtës ide. Sipas tij, Perëndimi nuk u vuri veshin paralajmërimeve ruse, “në nivel zyrtar dhe eskpertize”, që qëndrimet arbitrare ndaj kufijve dhe tërësisë territoriale shtetërore, do t’u ktheheshin si bumerang, edhe vetë perëndimorëve.

Duke iu referuar “Deklaratës mbi ngjarjet ne Katalonjë” të Komisionit Europian dhe qëndrimeve të disa përfaqësuesve të lartë të BE-së për këtë çështje, në të cilat theksohet se rasti i Kosovës, si sui-generis, nuk mund të krahasohet me atë të Katalonjës dhe se referendumi i këtij rajoni për pavarësi është i paligjshëm, si Beogradi, ashtu edhe Moska, e akuzuan Brukselin për politikë të “standardeve të dyfishta”.

Presidenti serb, Aleksandër Vuçiç, e quajti “hipokrit”, qëndrim, sipas të cilit, pavarësia e Kosovës konsiderohet e ligjshme, ndërsa ajo e Katalonjës, e paligjshme. Ai u shpreh se kjo është një padrejtësi e madhe e Bashkimit Europian ndaj Serbisë. Vuçiç ripërsëriti pikëpamjet e Beogradit se Kosova nuk është rast i veçantë, specifik. Të njëjtën ide, por në mënyrë më agresive shprehu Ministri i Jashtëm serb, Ivica Daciq. Sipas tij, pavarësia e Kosovës dhe e Katalonjës janë akte të njëanshme dhe në kundërshtim me ligjin ndërkombëtar.

“I indinjuar” nga ky qëndrim i Brukselit, Beogradi zyrtar vendosi që, nëpërmjet kryeministres Brnabiç, t’i kërkojë sqarime BE-së, nëse kemi të bëjmë me ekzistencën paralele të dy ligjeve ndërkombëtare, një për shtetet anëtare të Bashkimit Europian, tjetri për ato që nuk janë anëtare të kësaj organizate.

Bashkëpunëtori i vjetër shkencor i Institutit të Sllavistikës në Moskë, Peter Iskenderov, “hipokrizinë” europiane e zhvendos nga Katalonja, në Krime. Në shkrimin e tij, “Referendumi në Katalonjë – sfidë për BE-në”, ai vë në dukje se Brukseli, deri tani, të drejtën e një etnosi për shkëputje e ka zgjidhur, nisur nga interesat dhe konjuktura politike. Janë këto interesa, sipas tij, që përcaktojnë se pavarësia e Kosovës duhet të konsiderohet e ligjshme, ndërsa pavarësia e Krimesë dhe bashkimi i saj me Federatën Ruse, të paligjshme.Rikthimi i këtyre pseudoargumenteve në diskursin politik, diplomatik dhe mediatik, shtron nevojën e ritheksimikt të argumenteve mbi karakterin sui generis të rastit të Kosovës, me të cilin, lidhet edhe gjetja e një zgjidhjeje sui generis, siç është pavarësimi i saj.

Midis këtyre argumenteve mund të veçojmë:Së pari, shpërbërja, jo me marrëveshje, por me dhunë të përgjakshme e ish- Federatës Jugosllave. Me shpërbërjen e saj, të gjitha pjesët përbërëse të federatës, përfshirë Kosovën, si një dër elementët konstituivë të saj, fituan të drejtën e krijimit të shtetit të tyre të pavarur. Pra, nuk kemi të bëjmë me rast të shkëputjes së një territori nga një shtet tjetër, mbi bazën e të drejtës së popujve për vetëvendosje, pikëpamje që, gabimisht, mbrohet edhe nga pjesa më e madhe e studiuesve dhe analistëve shqiptarë, por me të drejtën e popullit për të krijuar shtetin e vet, pas shpërbërjes, jokonsensuale, të entitetit shtetëror, ku bënte pjesë më parë.

Së dyti, ushtrimi i dhunës së strukturuar shtetërore nga Beogradi, që kulmoi në vitet 1998-1999, me mbi 12 mije të vrarë, 20 mijë të plagosur, me spastrim etnik, duke dëbuar, rreth 1 milion shqiptarë nga territori i Kosovës, me masakra dhe me varreza masive. Vazhdimi i bashkëjetesës Kosovë-Serbi, pas kësaj dhune masive, ishte i pamundur.

Së treti, OKB, nëpërmjet dy rezolutave të saj, situaten e atëhershme në Kosovë, e ka klasifikuar “si kërcënim për paqen dhe sigurinë në rajon dhe në botë”. Duke iu referuar kapitullit të VII të Statutit të OKB-së, në pranverë të vitit 1999, komuniteti ndërkombëtar ndërhyri ushtarakisht në ish Jugosllavi për të parandaluar një katastrofë humanitare dhe përshkallëzimin e mëtejshëm të konfliktit. Në bazë të Rezolutës 1244 të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, Kosova u vu nën protektorat ndërkombëtar.

Së katërti, shpallja e pavarësisë së Kosovës, më 17 Shkurt 2008, sipas mendimit këshillëdhënës të Gjykatës Ndërkombëtare të Drejtësisë, nuk është në kundërshtim me ligjin ndërkombëtar.

Asnjë prej këtyre elementëve thelbësorë nuk është i pranishëm në rastin e Katalonjës dhe as në atë të Krimesë. Thënë më shkoqur, ata që pretendojnë në njëjtësinë e rastit të Katalonjës me Kosovën, duhet të sjellin, të paktën, këto fakte: që Spanja, si shtet me të 17 rajonet autonome është në shpërbërje jokonsensuale, por të dhunshme; që ndaj Katalonjës është zbatuar e po zbatohet politikë e spastrimit etnik dhe dhunë sistematike shtetërore; që, nga ana e OKB-së, situata në Katalonjë të klasifikohet si kërcënim për paqen e sigurinë rajonale e botërore; që të ketë ndërhyrje të armatosur të komunitetit ndërkombëtar: së fundi, në rast të shpalljes së pavarësisë së Katalonjës, GJND duhet ta vlerësojë atë si një akt që nuk është në kundërashtim me të drejtën ndërkombëtare.

Ka edhe dallime të tjera të rëndësishme, me natyrë historike, kushtetuese, ekonomike dhe gjeopolitike midis Katalonjës e Kosovës, të cilat nuk eshtë vendi për t’i trajtuar. Aq më pak, mund të flitet për ngjashmëri, a njëjtësi të Krimesë dhe Kosovës. Mjafton të thuhet që me rezolutën e Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së, datë 27 Mars 2014, pavarësimi dhe bashkimi i saj me Federatën Ruse janë konsideruar si të paligjshme dhe të njëjtën pikëpamje ka mbrojtur edhe Komisioni i Venecias i Këshillit të Europës, ku bën pjesë edhe Rusia.

Pohimi që rasti i Kosovës është sui-generis, do të thotë që në asnjë konflikt tjetër nuk mund të argumentohet, motivohet, apo justifikohet akti i pavarësimit të vendit, me atë të Kosovës. Ky apo ai rajon mund të kenë një mijë arsye të tjera për t’u shpallur të pavarur, por jo sepse kështu ka vepruar edhe Kosova.

Në rastin e Katalonjës, po flitet për padrejtësi, për kufizim të të drejtës sovrane, lidhur me shfrytëzimin e të ardhurave të rajonit, për refuzim të autoriteteve qendrore që kësaj krahine t’i jepet autonomi tatimore, etj. Ditën e referendumit për pavarësi, me 1 Tetor 2017, u njoftua për dhunë të policisë mbi qytetarët katalonjas, ku pati, mbi 900 të plagosur. Madridi u shfaq me fytyrë demoni, në emër të ligjit, duke harruar legjitmitetin. Pas dhunës, “gremina midis Katalonjës dhe Spanjës u thellua si kurrë më parë”. Në rast se Madridi vazhdon me përshkallëzimin e dhunës, gjoja, në emër të mbrojtjes së Kushtetutës, pa pyetur për jetët njerëzore, atëherë, me të vërtetë, në vend të Katalonjës, ai mund të fitojë Kosoven e vet, jo si pasojë e ndikimit të” precedentit Kosovar”, por e politikës së tij dritëshkurtër.

Spanja është midis 5 shteteve anëtare të BE-së, që, nisur nga konsiderata të brendshme, “për të mos nxitur prirjet separatiste”, nuk e ka njohur pavarësinë e Kosovës. Ngjarjet e fundit po dëshmojnë dështimin e kësaj politike. Do të ishte tragjike, nëse Madridi, nuk tërhiqet nga konfrontimi me qytetarët e vet, për t’i zgjidhur problemet me ta, nëpërmjet dialogut dhe kompromisit. Përvoja historike, më se një herë, na ka mësuar, se dhuna shtetërore është mamia e “precedentëve Kosovë”, jo vetëm në Spanjë, por kudo në botë.

*Autori është doktor i shkencave politike, ish ambasador i Shqipërisë në Kosovë, drejtor i Institutit Shqiptar të Studimeve Politike, president i Qëndres Shqiptare të Studimeve Amerikane e Britanike.

Qeveria Malazeze për Kufirin me Kosovën

September 22, 2017 by dgreca

Qeveria e Malit të Zi: Flasim me Kosovën për demarkacion, por ne e kemi miratuar/

1 Kuqishte

Gazeta Express ka komunikuar me Zyrën e Kryeministrit të Malit të Zi Dusko Markovic për t’i këkuar përgjigje se si do të veprojnë pasi Kryeministri Haradinaj shkarkoi Komisionin për ta emëruar një komision të ri me të cilin synohet të përmirësohet versioni që e ka nënshkruar qeveria e kaluar në Vjenë. Nga zyra e kryeministri të Malit të Zi, në adresë të gazetës kanë dërguar një intervistë të kryediplomatit malez Sërgjan Darmanoviq, i cili në mënyrë të detajuar ka folur rreth kësaj çështjeje në Televizionin malazez.

Darmanoviq ka thënë se Mali i Zi nuk do ta ndryshojë qëndrimin për demarkacionin pasi e ka miratuar marrëveshjen e arritur me Kosovën.Ai ka theksuar megjithatë se pala malazeze, do të jetë e hapur për bisedime me miqtë dhe partnerët kosovarë.Por, a do të pranojë Mali I Zi të hyjë në një proces të ri me Kosovën pasi Kosova ta ketë funksional Komisionin e ri.

“Mund të bisedojmë, por ne e kemi marrë vendimin”, ka thënë ai.Dy ditë më parë, Ministri i Jashtëm i Kosovës Behgjet Pacolli në Nju-Jork ka takuar homologun e tij Darmanoviq dhe pas takimit ka paralajmëruar një vizitë në Mal të Zi. Në këtë vizitë, me gjasë, pala kosovare për herë të parë do ta njoftojë Malin e Zi se çfarë qëllimesh ka kryeministri Ramush Haradinaj, se çfarë do të veprojë me komisionin e ri…

Gazeta Express e sjell të shkurtuar këtë intervistë.

Pyetje: A do të vështirësohet çështja e demarkacionit edhe më tej…?

Darmanoviq: Jo, kjo çështje nuk po bëhet më e vështirë për Malin e Zi, për faktin që Mali i Zi këtë çështje e ka zgjidhur. Ne kemi hyrë në një proces serioz të demarkimit me Kosovën dhe nënshkrimi i marrëveshjes ishte bërë në kuadër të Procesit të Berlinit , që ishte rezultat i punës së komisioneve ndërkombëtare dhe për të cilin u pajtuan pala malazeze dhe ajo kosovare. Mali i Zi, disa muaj më vonë, më 2015, e ratifikoi marrëveshjen në mirëbesim dhe për ne ky proces ka mbaruar. Sa i përket palës kosovare, ne kemi pasur të gjitha garancitë se do të vijë deri te ratifikimi. Megjithatë politika, në vende të ndryshme ka pikëpamje të ndryshme… dhe erdhi deri te konflikit në skenën e brendshme politike të Kosovës për këtë dhe kjo u trajtua edhe gjatë fushatës zgjedhore në Kosovë. Disa parti kanë vlerësuar se marrëveshja nuk është e mirë dhe erdhëm deri aty që Kosova nuk e ratifikoi, njëra nga këto parti që ka kundërshtuar, është partia e tashmë kryeministrit z.Haradinaj. Ne kemi treguar, dhe nuk kemi dashur që këtë temë ta nxjerrim në plan të parë që t’u bëjmë presion miqve dhe partnerëve tanë në Kosovë dhe nuk do ta bëjmë as në të ardhmen, por thjesht besojmë në kapacitetet demokratike të institucioneve të Kosovës dhe Parlamentit, që këtë çështje ta zgjidhin në të ardhmen. Në fund të fundit duhet ta shohim se çka nënkupton ndryshimi i Komisionit për demarkacion, ndryshimi I komisionit nuk do të thotë se do të ndryshojë qëndrimi e ndoshta komisioni i ri do të vijë në përfundim se e gjithë kjo rreth demarkacionit është krejtësisht në rregull. Sido që të jetë Mali i Zi në këtë çështje nuk mund të bëjë më shumë, por nuk mendojmë se duhet t’i ndryshojmë raportet tona me Kosovën për shkak të kësaj dhe besojmë se do të zgjidhet në mënyre adekuate.

Pyetje: A është kjo marketing politik i Haradinajt?

Darmanoviq: Nuk është doemos marketing politik, zgjedhjet kanë mbaruar, në fund të fundit Kryeministri i ri ndoshta e ka ndërmend ta thotë se atë që e ka thënë gjatë fushatës është serioze dhe t’i bindë të gjithë ata që e kanë votuar dhe të tjerët në publik. Dhe ndoshta edhe nuk përjashtohet si mundësi se ai edhe beson në këtë që marrëveshja nuk është e mirë, megjithatë kjo është një marrëveshje ndërkombëtare që duhet të ratifikohet. Ne nuk mund të ndikojmë për ratifikimin në Kosovë, Kosova si shtet nuk do të thotë ta miratojë shumë shpejt, mund të presë të verifikojë faktet. Por, thjesht ne këtu nuk mund të bëjmë shumë, marrëveshja nuk do të hyjë në fuqi nëse nuk miratohet nga njëri shtet, ndoshta e gjithë kjo do të zgjidhet në një kohë tjetër.

Pyetje: Themelimi i komisionit të ri… a do të marrë pjesë Mali i zi në bisedime?

Darmanoviq: Unë tashmë e thashë se marrëveshja e arritur në Vjenë është ratifikuar në Parlamentin tonë, pra ia kemi dhënë vulën, çfarëdo veprimi do të thotë shfuqizim i atij ligji. Mundësia që të ndodhë kjo është kurrfarë…

Pyetje: Pra kurrfarë bisedimesh me Kosovën?

Darmanoviq: Ne do të kemi kontakte gjatë gjithë kohës me miqtë tanë kosovarë nga Qeveria e re, me Presidentin e Kosovës, në shumë konferenca, bilateralisht, por ne nuk kemi asnjë lajm tjetër rreth kësaj, përveç që për ne kjo është çështje e përfunduar. Deklaratat e SHBA dhe BE kanë qenë të qarta se përfundimi i procesit të demarkacionit është kusht edhe në integrimet evropiane, pra ne mendojmë se kjo është çështje e brendshme në Kosovë dhe ne nuk duhet të përzihemi.

Pyetje: Pra nuk do të pranoni bisedime

Darmanoviq: Mund të bisedojmë me Kosovën, por vendimet i kemi marrë.

Por, si me jetue shqip?

December 16, 2014 by dgreca

Nga Fahri XHARRA/
Kur filloi rindërtimi i Kosovës ,filloi edhe koha e matrapazëve tanë dhe e disave ndërkombëtar, filloi nuhatja se duhet bërë diçka speciale për Kosovë. I huaji të vrojton,të analizon dhe të peshon. Të peshon se sa i rëndë je në vendin tend.”Matjet” iu treguan se na jemi të lehtë. Jemi të lehtë aq sa për ne nuk iu duhet një matematikë e lartë për të arritur qëllimet e tyre. Matrapazet tanë e filluan pruarjen e çdo gjëje të re e bërë special për Kosovë,duke filluar nga hekuri radioktiv për ndërtim,tullat radioaktive e deri te mishi i dalur afati dhe çdo gjëje të tillë ushqimore,barërave të dalura afati të ripaketuara.
”Mos u kreno me pasurinë tënde që e ke sot, sepse, nesër mund të bëhesh lypsar! Mos u kreno me pasurinë tënde sot, sepse, edhe ti vetë e di se nuk e ke fituar me djersë, nuk e meriton, është djersë e huaja, e popullit! Mos e largo nga mendja se shpejt mund të vijë çasti kur ti duhesh të dalësh para gjyqit të popullit, dhe me drejtësi, publikisht, ti duhet t’ia kthesh shtetit (popullit) atë pasuri që e ke sot, sepse, mos shpreso se populli është aq budalla e s’e di se asgjë s’pikon nga qielli! Beso njëherë në jetën tënde: Dikush jep e puno, dikush ha e pi e rri e kurrë mos puno, mos prodho, mos mbill, mos korr, dhe,hop, bie në gjumë fukara, zgjohet miliarder! ( R.G ) Me jetue shqip ? Ata ( Europa )na vrojtojnë. Lënja e Kosovës jasht standardeve që janë përcaktuar për të tjerët nuk është e rastit. Ajo është shumë mire e studjuar dhe e analizuar . përkundër asaj që edhe na dujet të jemi pjesë e familjës evropiane,na duhet t`a bëjmë veten për Evropë.,t`a sajojmë Kosovën tonë Evropiane para se të hyejmë në Evropë. Rrugë tjetër nuk ka.
Neve na kanë njohur,dhe tani edhe më tepër na njohin aq imtësisht që nga bjeshkët e lëndinat gjer te qytetet e fshatrat më të humbura,i njohin ngjarjet tona,prirjet tona,rrymat e klanet tona politike e mafioze,prirjet tona fetare, dyert e mëdha dhe grindjet në mes tyre. Një popull për t`u dashur apo urrejtur duhet pasur njohuri të përkryer për te. E këtë Evropa e ka për ne.
“S’ËSHTË TRAGJEDI TË VDESËSH, E TMERRSHME TË JETOSH ME MARRE!- e thot Rizai .
Po na çfaqën aleatet shumë të forte të qeverisë sonë të cilët e duan Kosovën sa më pak evropiane. Duhet t`a dijmë se me qasjen tonë joevropiane ndaj krimit të organizuar,nipërimit ,lehtësimit në qasje,paprekshmërisë së individëve,korrupcionit ,animit kah lindja,Kosova do të jetë përherë e më e dobët dhe më e pa dashur për Evropën.Evropa është duke na thënë diçka që ne nuk po e kuptojmë apo nuk duam ta kuptojmë. Por ajo s`po na e thot troq.
Një teori e përgatitur speciale për Kosovë që të thahet me pëndim loti i atyre që e derdhën për ne. Nje terren i përgatitur për të qenë të urrejtur , dhe për pendimin e asaj ,ku “ Instikti i së mirës i mblodhi të gjithë rreth një populli të pambrojtur,çdo gjë u bë Special për Kosovë.Edhe vaji i fëmiut kanadez ,atij japonez ,evropian e amerikan, si dhimbje për vuajtjet e moshatarëve të tyre në Kosovë,i mbushi sytë me lot të prindërve të tyre,të gjithë me një dëshirë: Të bëjmë diçka speciale dhe u bë speciale për Kosovë. ”
Me punën e veprimet tona të deritanishme do të përfundojmë si e thot një dashamirë i kombit “ as të mundur e as fitimtar “
Është vështirë me jetue shqip ? “Nuk ka ligj më të fortë se ligji i popullit. Nuk ka shtet pa popull. Populli sheh. Populli dëgjon. Populli duron. Populli veneron. Populli njeh secilin nesh. Kush mund të dëshmojë para Zotit o para botës se populli s’i njeh kush janë kriminelët, kush janë çlirimtarët? Kush janë atdhetarët, kush janë hileqarët? Kush janë shpifësit, shkelësit e bukës, të moralit, të gjakut të dëshmorëve? (R.G)
Derisa Ajnshtajni thoshte se e “ardhmja e një kombi është e lidhur ngushtë nga edukimi që e merr rinia”, ne po e fatkeqësojmë ardhmërinë tonë duke nxjerrë në dritë fëmijë të parapërcaktuar për të qenë skllevër të kafazit të tyre mendor. Prapë jo, nuk e thashë atë që doja ta them.Shpëlarja e trurit, pjesë e botës së civilizuar
Shpëlarja e trurit ka qenë pjesë e botës së civilizuar. Gjithmonë ishin dhe ekzistonin ”opiumet për masën e gjerë”. Njerëzit po duan të punojnë pak e më pak e në të njëjtën kohë janë kërkuar shumë e më shumë para. Prindërit po u besojnë që ata merrnin vetë vendime për jetën e tyre. Mësuesit shpjegojnë sa për të shpjeguar. Studentët luftojnë për diploma më shumë sesa për mësim. Dhe fatkeqësisht nuk keni nevojë të brengoseni, sepse jeni të shpëlarë nga truri. Shpëlarja e trurit ka ekzistuar me mijëra vjet edhe para nesh, por termi ”shpëlarje e trurit” si i tillë u ngurtësua rreth viteve të 50-ta. Na është gjithashtu e njohur si ri-edukim, kontroll i të menduarit, propagandë dhe konvertim. Truri i njeriut është i paragatuar që të pranojë kontrollin e jashtëm. Vrojtoni fëmijët! Shikoni, nëse themi diçka, bashkëbiseduesi rebelohet. Vetëm me anën e sistemit të udhëzimeve dhe dënimeve mësohen fëmijët ”të mësohen” dhe ”të sillen si duhet”. Sikur mos të kishte shpëlarje të trurit, ne do të dilnim lakuriq në rrugë, të lëshonim zëra të çuditshëm, do t’i linim dyert hapur apo do të bëheshim të padurueshëm në publik. Ja pra se si punon shpëlarja e trurit. Programimit mendor i duhen elemente themelore.
Jeto shqip! “E, populli im, interesant, sot, ende beson, i beson besës, por ende populli im i beson edhe të pabesit, shtiesit, mashtruesit, lakmuesit të pushtetit e të partisë së tij mbushur proletarë, duke harruar, populli im, se bilmezët, mashtruesit, të pangopurit, syleshët, sikur e kanë korruptuar edhe Natyrën: sepse, u linden njerëz, u bënë ujqër! Këta tellall të së keqes, të ligështisë, këta fabrikues të vëllavrasjeve, të urrejtjes, të mërisë, të marrës, së paku në emër Zotit, që i fali soj prej njeriu, le të pranojnë, le ta ulin së paku kryet derë ndërmjet këmbëve të tyre, e të besojnë tashmë: S’është fare tragjike të vdesësh, jo, jo, por është tepër e tmerrshme të jetosh me marre!”(R.G))
Po e përfundoj me thënjën e Riza Greiqevcit :“ Mik, siç po shihet e dihet, unë dhe ti jemi larg-larg nga njëri-tjetri. Jo me male e me bjeshkë, por jemi larg njëri-tjetrit krejt me diçka tjetër, e unë do të thosha, për çikërrima: Sepse, unë nuk dua të përçajë e të ndajë, të shajë e të mbush askënd me vaje, të shpërpallëm mashtrues i vetvetes, nuk dua për të gjallë të cokat derë me derë me thesin e lypësisë mbi shpinë, duke bërtitur me zërin e lypsarit të Migjenit: “Ma jep një votë, zotni, pashë perëndi, po me duhet me e nda në dy pjesë vendin dhe popullin tim, me përmbysur sofrën e bukës, vëllazërinë, miq e perëndi të derisotëm! Me i përmbysur malet. Me shembur besën, adetet, zakonet e species të të parëve dardanë. Unë s’e ndaj, s’e përçaj askënd, as me sofër as me fe, as me pasuri, as me shtet o pushtet. Haj, medet, haj, ç’po ndodh me ty, o miku im! Unë them: Keq, tepër keq. Po pse e bërë veten aq burrë ligështan, burrë me huje e huqe, me dalë nga vetvetja jote dhe mos me i ngjanë as hijes tane…..”