Deputeti socialist e dorëzoi te Henen me 8 Shkurt grupit parlamentar një dokument me pikat ku janë shkelur rregullat që organizojnë partinë që nga zgjedhja e kryetarit te ato të forumeve dhe mbledhja e tyre, te papajtueshëria e mandateve dhe llogaridhënia.
Në Shqipëri deputeti socialist Ben Blushi i dorëzoi sot grupit parlamentar të partisë së tij një dokument ku siç deklaroi ai vetë, vërtetohet se “statuti i PS është shkelur në të paktën 30 përqind të neneve, që ligji për partitë pol në Shqipëri është shkelur në thelbin e vet, se fryma e kushtetutës është shkelur në rastin kur PS nuk bën zgjedhje dhe demokracia e saj e berdnshme është e cënuar në shumë nene, kur kryetari i saj për 7 vite ka një mandat jashtë statutor, illegjitim dhe kur forumet e kësaj partie nuk mblidhen prej tre vitesh”.
Në dokumentin prej dhjetë faqesh zoti Blushi, i referohet neneve të statutit të PS-së të cilat sipas tij janë shkelur e që kanë të bëjnë me “parimin e mbledhjes së forumeve që nuk mblidhen prej 3 vitesh; me parimin e zgjedhje, nuk ka prej 5 vitesh; është parimi papajtueshmërisë së mandateve, dhe gjysma e anëtarëve të kryesisë janë dhe ministra apo sekretarë, pra janë mandate të papajtueshme; parimi i llogaridhënies, apo dhe ai i financimit të partisë”.
Deputeti Blushi prej disa kohësh ka ngritur zërin për mënyrën se si po drejtohet Partia socialiste nga kryeministri Edi Rama. Ai tha sot se “Ky debat brenda PS nuk është një debat i brendshëm që i takon vetëm kësaj partie, është debat themelor. A mund të jetë Shqipëria një vend me demokraci të përparuar kur partitë politike nuk janë demokratike? A mund të ketë drejtësi, ekonomi të zhvilluar, institucione të besueshme, një parlament të dekriminalizuar nëse partitë politike nuk janë të hapura, nuk bëjnë zgjedhje, cënojnë të drejtat e anëtarëve të tyre, kthehen në biznes privat dhe fusin në parti njerëz me të shkuar kriminale, për shkak të nevojës për financime të dyshimta?”. Zoti Blushi shtoi se “më vjen keq që e gjithë partia përpiqet të justifikojë vullnetin e një njeriu. Kjo nuk është partia e një njeriu. Nuk mundet që ky precedent që nuk respekton zgjedhjet dhe forumet, të ripërsëritet”.
Kryeministri Rama por dhe figura të tjera socialiste, ministra apo deputetë, kanë justifikuar mungesën e zgjedhjeve për kryetarin e partisë që prej vjeshtës së 2013-ës me motivin se është përshtatur modeli i laburistëve britanikë, i cili sipas tyre parashikon rikonfirmim të drejtuesit të partisë në rast të fitores së zgjedhjeve. Por statuti aktual i socialistëve nuk e parashikon në asnjë rresht të tij një opsion të tillë. Deputetja socialiste Blerina Gjylameti, pas mbledhjes së grupit socialist u shpreh se kjo cështje do të trajtohet nga kongresi i cili pritet të mblidhet në muajin mars “edhe pse shumica dërrmuese mendojnë se duhet të trajtojnë dhe operojnë me modelin e Partisë Laburiste ku kryetari i partisë njëkohësisht dhe kryeministër i mandatuar i cili ka një kontratë me qytetarët, të mos vihet në baraspeshë vetëm nga statuti i parties”. Sipas zonjës Gjylameti, partia socialiste duhet të ketë prioritete të tjera, se sa ai për zgjedhjen e kryetarit, duke u rreshtuar në këtë mënyrë kundër zotit Blushi. “Meqë kemi dhe kolegë që kanë shqetësimin përsa i përket prioriteteve që duhet të kemi dhe që sipas atyre këto prioritete duhet të jenë vetëm zgjedhjet në Partinë Socialiste dhe më pak mirëqeverisja apo jeta parlamentare, ndaj ne presim vendimin e Kongresit për mënyrën si do të trajtohen zgjedhjet për Kryetarin e Partisë Socialiste”, deklaroi deputetja Gjylameti.
PD DHE PS NUK JANË DY PARTI POR DY USHTRI – DHE JANË TË FRIKSHME
Opinion Nga ELIDA BUÇPAPAJ/
Ka nisur fushata, dhe të dyja partitë kryesore, kanë rreshtuar aleancat duke i armatosur me psikologji lufte. Secila palë pretendon se e ka rreshtuar veten tek Aleanca e Madhe, me synim çlirues apo shpëtues nga armiku pushtues. Në Aleancën e Madhe, ju kujtohet, bashkë me SHBA dhe Perëndimin ishte rreshtuar edhe Stalini. Të dyja palët, brenda rreshtimit partiak, palën e tjetër e konsiderojnë armike. Të dyja palët pra pretendojnë se janë edhe çlirimtarë, edhe pushtues dhe armiq për vdekje, assesi rivalë, kundërshtarë, garues, duke nxjerrë në garë idetë, programin për të ardhmen. Ata kërcasin vetëm dhëmbët, shajnë e poshtrojnë njëri-tjetrin, e akuzojnë njëri tjetrin, dhe kur mbrohen, mbrohen me akuza, me kundërakuza, ku seicila akuzë është më e frikshme se tjetra. Pastaj, vjen një kohë dhe i gëlltisin e i hanë akuzat me të cilat kanë qëlluar njëri-tjetrin, sepse akuzat janë shumë më të rënda se shuplakat. Ky është konteksti zgjedhor, ku gjenden të dyja partitë, ku edhe PD, edhe PS pretendojnë se janë rreshtuar në Aleancën e Madhe, dhe që të dyja njëkohësisht pretendojnë se janë duke luftuar të keqen. Për nga egërsia, ndasitë idelologjike, ku nuk gjejnë asnjë pikë të përbashkët, për nga propaganda, retorika, armiqësitë, me këtë retorikë që ndjellin kundër njëra tjetrës, nuk mund të krahasohen assesi me vendet perëndimore, por vetëm me vende të cilat rezultojnë të jenë me liri të pjesëshme, pra vende jo të lira, ku demokracia të detyron standarde. E frikshme.
Ku jemi? Kur jemi? Jemi në fund janarit dhe po të kemi parasysh këto ritme dhe këto dufe se si gjuajnë me topa urrejtje kundër njëri-tjetrit, kur fushata sa vjen e egërsohet, atëherë kemi të drejtë të pyesim, ku po shkohet me këtë fushatë? Nuk ka konkurencë idesh, nuk ka garë rivalësh, por ka gjueti shtrigash dhe ligj xhungle, ku duket se do të fitojë më i egri, ai që i mbijeton të gjitha sulmeve të çakejve, të krokolidëve, tiranozaurëve. Kur po themi se jemi vend anëtar i NATO-s dhe ashtu del të jemi, përse nuk hymë në fushatë duke respektuar kodin e etikës, kodin e moralit dhe standardin e integritetit të politikanit?!
Sepse një politikan me integritet nuk ia lejon vetes të marrë rolin e dinozaurit Rex, ta copëtojë kundërshtarin, por do të pretendojë të përfaqësohet me personalitetin e tij, me meritat e tij, të cilat vijnë jo si shërbëtor, si shërbyes, si doorman i kryetarit të partisë, por si njeri me dinjitet dhe me vlera, që vjen t’i japë vendit dhe shoqërisë dhe jo t’ia rrjepë lëkurën.
Nuk flitet për vlera në këtë fushatë, për merita, për integritet të pacënuar, për politikanë pa hije në sirtarë, për politikanë pa skeletë në dollapë, por se si të luftohet kundërshtari me të gjitha mënyrat e mundëshme, me të gjitha metodat antiqytetare, si armik i popullit.
Pra fushata po të përkufizohet është luftë klasash dhe luftë klanesh, njëkohësisht, ku kryetari i partisë ka marrë rolin e komandantit të përgjithshëm të Aleancës së tij, dhe kërkon disiplinë absolute, kush lëviz bishtin, ai ia pret, kush guxon të shkëmbejë „like“ në Facebook me armikun imagjinar të partisë e përjashton nga partia, kush guxon të shkëmbejë ndonjë „si je“ „si shkon“ e përjashton nga puna. Këtu nuk flitet për militantizëm, por për ushtarë të bindur. Gatitu! E pra, ky fillim i egër, nuk hyn assesi në logjikën e një fushate të një vendi demokratik dhe komandantët e ushtrive duhet të demilitarizohen, të demilitarizojnë fjalorin, të demilitaritzojnë militantët dhe të vendosin kushtet e të hyjnë në një garë të ndershme. Sepse kjo luftë që ndjellin do të jetë me pasoja për ta.