Nga Ferhat Ymeraga/
Shqiptarët, ose shqiptaro-amerikanët në shtetin Washington, një çerek shekulli me parë, dukeshin si një specie në zhdukjë e sipër, ose si një tepër e rrallë, po papritmas u ringjallën si Fëniksi, me rënjen e Murit të Berlinit , me dyndjet emigruese shqiptare të viteve të nëntëtedhjeta, dhe me vëndosjen e shqiptarëve nga Kosova këtu, në maj të vitit 1999.
Washingtoni, i themeluar si shtet në vitin 1889, pra vetëm 23 vjet para Shpalljës së Pavarësisë së Shqiperise, tashmë ka një numër të konsiderueshem shqiptarësh, të integruar në jetën amerikane, dhe të përqëndruar kryesisht në qytetin Seattle e përreth tij.
DRITA e ARBERISË është ndër shoqatat më të reja në SHBA (e themeluar në vitin 2011, në Seattle), e cila ka për qëllim “ruajtjen, kultivimin dhe promovimin e gjuhës, kulturës e traditave shqiptare, si pjësë të një trashëgimie specifike njerëzore me vlera të dëshmuara universale, jo vetëm për të mbajtur gjallë frymën e një kulture të lashtë, por njëkohësisht për të begatuar jetën e komunitetit në të cilin jetojmë, pra jetën në gjirin e shoqerisë amerikane.”
DEA, sic e quajnë shkurt, bëri pikërisht një ndërrmarrje të tillë duke organizuar kremtimin e 102-vjetorit të Shpalljes së Pavarësisë së Shqiperisë – Ditës së Flamurit. Të shtunën, më 22 Nëntor, u tubuan rreth 300 veta, gati nga të gjitha trojet shqiptare: burra, gra, të rinjë e të reja, të moshuar e femijë, me ngjyrat e bukura kuq e zi, që dominonin sallën e hotelit “Hilton Embassy Suites” të stolisur me shije e hijeshi me tollumbace kuq e zi, e me flamurin tonë kombëtar dhe atë amerikan.
Programi u hap nga treshja e të rinjëve Reald Markokaj, Zana Hertica dhe Kleitia Cerekja. Pas intonimit të hymneve kombëtarë të SHBA dhe të Shqiperise, iu dha fjala kryetarit të Shoqatës, Ferhat Ymeraga, i cili, pasi evokoi aktin historik të ngritjes së flamurit në Vlorë, më 28 Nëntor, 1912, nga atdhetari i urtë e fisnik, Ismal Qemali, midis të tjerash, tha: “Po behën 102 vjet nga kjo ditë e shenjtë, dhe jehona e saj kumbon e gjallë në ndërgjegjen e kujtesën kolektive të kombit. Pas gati pesë shekujsh nën pushtimin e errët otoman, atë ditë të bekuar valoi i lirë flamuri i Gjergj Kastriotit Skënderbeut, siç kishte valuar i lirë e krenar, më 28 Nëntor, 1443, në Krujën heroike.”
“Në themele të kësaj dite qëndron dashuria dhe flijimet e panumërta, të brezave të tërë, për lirinë dhe pavarësinë e Shqipërisë.”
“Edhe sonte, këtu, jemi mbledhur si një Shqipëri Etnike në miniaturë. Na solli dashuria dhe forca magnetikë e Atdheut, e këtij tempulli të shenjtë në brigje të Ilirisë e të Mesdheut.”
“Në Washington, buzë oqeanit Paqësor, jemi mbledhur për të kujtuar këtë ditë dhe për të shprehur dashurinë dhe nderimin tonë ndaj martirëve të kombit, që bënë sakrificën sublime; për të shprehur mirënjohjen tonë ndaj gjithë atyre forcave njerëzore e Hyjnore, që shpëtuan Shqipërinë që të mos zhdukej nga faqja e dheut.”
Ai tha se Shqipëria sot është e lirë, e pavarur, po jo e bashkuar. Fati i shqiptarëvë kudo, duke përfshire dhe Diasporën shqiptare, është i lidhur ngusht me fatet e Shqiperisë. Ne nuk mund të ndahemi, shkëputemi nga fati I saj!
“Të gjithë ne këtu, një nga një, jemi ato fije të Atdheut me të cilat thurret rrëfimi individual e kolektiv i Shqipërisë. Varet nga në sa të pastra e të forta do t’i mbajmë këto fije Shqipërie, që ti përballojmë sprovave të kohës dhe stuhive të historisë.”
“DRITA e ARBËRISË” gjakon të jetë një nga dritat e Atdheut në Diasporë. Po jeni ju që e bëni Dritën e Arbërisë,” — tha ai, duke iu drejtuar të pranishmëve. “Vetëm të bashkuar mund të bejmë më shumë Dritë! Vetëm të bashkuar mund të bëjmë e perhapim Dritën e Arbërisë!”
Në fund, duke shtruar pyetjen: “ç’janë sot shqiptarët në Atdhe e gjithandej në botë, të cilët kremtojnë Ditën e Flamurit?—Ai tha: “shqiptarët janë rruaza të kuqë të gjakut, që bartin oksigjenin e frymëmarrjes kombëtare, dhe këndellin e forcojnë shëndetin e qenien e kombit.”
“Sot, Europa e Bashkuar po zgjerohet hap pas hapi, dhe Europës së Bashkuar i ka hije një Shqipëri e Bashkuar!”
“Shekulli XX na ndau. Lë të bashkohemi në shekullin XXI.”
“Rroftë Dita e Shpalljës së Pavarësisë së Shqiperisë!”
“Rroftë Dita e Flamurit!”

E veçanta e kësaj mbrëmje festive ishte pjesëmarrja e këngëtares së shquar Ermira Babaliu dhe aktorit të shkëlqyer Mirush Kabashi, të cilët erdhën enkas për këtë ngjarje nga Shqipëria.
Ermira Babaliu e ndezi atmosferën festive, sapo zuri të kendojë, me zërin e saj të bukur dhe me repertuarin e saj të pasur nga të gjitha trojet shqiptare. Pjesëmarresit e të gjitha moshave u ngritën duke kërcyer, vallëzuar e festuar në një “stuhi” ngjyrash kuq e zi!
Ndërkaq, kulminacioni i mbrëmjes u arrit me hyrjen në sallë të Mirush Kabashit, i cili, pasi përshëndeti të pranishmit, interpretoi në mënyrë të shkelqyer poezi të Vincenc Prenushit, Naim Frashërit, Gjergj Fishtës, Mitrush Kutelit etj.
Të pranishmit u magjepsën nga bukuria dhe thellësia e interpretimit, me plot nyansa të pasura të përjetimit dramatik, ku shprehej forca tronditëse artistike e gjeniut poetik shqiptar, e cila në aktorin Mirush Kabashi gjeti interpretuesin e denjë, brilant e unik.
U dëgjuan brohorima spontane: “Bravo! Bravo!” midis duartrokitjeve frenetike.
Të dy artistët, zonja Ermira Babaliu, dhe zoti Mirush Kabashi, u rrethuan nga bashkekombësit, me një dashuri e respekt të pamatshëm. Sepse të dytë na sollën zërin e bukur të gjuhës shqipe, shijen e ambël dhe aromën dehëse të Atdheut. Frymën e Shqiperisë!
Genti Cekorja, me instrumentet muzikore dhe teknikën e zërimit, në funksion të Ermira Babaliut dhe Mirush Kabashit, e kreu me sukses detyrën e tij.
Që nga viti 1999, që kur festohet rregullisht Dita e Flamurit, në Seattle, ishte ky manifestimi më i bukur, më i pasur e më i hareshëm.
Këte e bën të mundur të gjithë pjesëmarrësit me praninë e tyre, duke përfshire dhe shumë veta e familje nga Vancouveri-i Kanadasë dhe shteti Oregon. Ata ishin shumë të lumtur që për disa orë e ndjenë veten si në Atdhe.
Kjo mbrëmje e paharruar ishtë fryt I punës individuale e kolektive të pjesëtarëve të Këshillit Drejtues të shoqatës “DRITA e ARBËRISË” sidomos e të rinjëve: Artan Ismaili, Kujtim Markokaj, Ilir Cerekja, Leonora Maliqi dhe Panajot Dhima, të cilet punuan me vetëmohim, dashuri e përkushtim, si dhe sponzorëve të shumtë (Oltion Hyseni, familjet Markokaj, Sokoli, Kocaj, Ismaili, Cerekja, Dhima dhe Ymeraga; pastaj Uran Shushka, Fatmir Spahia, i cili bëri stolisjen e sallës, si dhe një person që dëshiroi të mbetet anonim.
DRITA e ARBËRISË vërtet bëri dritë. Ajo vërehej në fytyrat e lumtura e sytë që shkëlqenin nga gëzimi të cdo pjesëmarrësi — me zemër mirënjohëse e shpirt falënderues!
DRITA e ARBËRISË ndjehet e lumtur qe mundësoi interpretimin e parë të aktorit Mirush Kabashine Washington State.” Aktori i mirenjohur ka interpretuar me pare ne Washington, DC, ne New York dhe ne Las Vegas. Mirush Kabashi tha:
‘Kam bredhur në çdo cep të trojeve shqiptare: Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Mal të Zi, Greqi e gjetiu, por shqiptarinë e gjeta në fund t’dynjasë, në Seattle.’ “(ky citim: kontribut i Artan Ismailit).
“Shqipëria po evoluon drejt integrimeve europiane dhe euroatlantike, po gjithnjë në shtjellën e sprovave të reja të kohës. Rëndësia e saj sot varet jo nga madhësia e territorit të saj, po nga kontributi i saj ndaj mirëqenies e paqes kombëtare e ndaj stabilitetit rajonal e ndërkombëtar. Ajo sot është një aleate e fortë e vlerave demokratike liberale dhe e idealit republikan. Por, duke u bashkuar, Shqipëria do të dyfishonte kapacitetin e saj kombëtar dhe kontributin e saj ndërkombëtar.
Shpresojmë se ky do të jetë fati i Shqipërisë në ketë shekull! Ne nuk mund të ndahemi, shkëputemi nga fati i saj!

Kronikë nga Shoqata DRITA e ARBËRISË
Seattle, Washington; e Enjte, 27 Nëntor, 2014
Autor i tekstit: Ferhat Ymeraga