Sokol Paja – Page 52 – Dielli

SHKOLLA SHQIPE NË PATRA TË GREQISË

July 23, 2021 by s p

Iliaz Bobaj drejtor i Shkollës Shqipe në Patra, Greqi, rrëfen ekskluzivisht për gazetën “Dielli”, Organ i Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, New York, funksionimin e mësimit shqip në Patra të Greqisë, sfidën për ruajtjen e identitetit, gjuhës, kulturës dhe traditës shqiptare në Greqi nëpërmjet mësimit të gjuhës shqipe dhe projektet në të ardhmen e shkollës shqipe në Patra të Greqisë. Me Iliaz Bobaj bisedoi Editori i “Diellit” Sokol Paja.

SHKOLLA SHQIPE NË PATRA

Shkolla shqipe ‟Naim Frashëri”, në qytetin e Patrës, Greqi, u themelua dhe çeli dyert e saj para 13 vjetësh. Ajo u hap për fëmijët e emigrantëve shqiptarë, të ardhur pas vitit 1990 në Greqi, por jo vetëm për ata. Në shkollën tonë mësojnë shqip edhe disa fëmijë grekë, madje edhe vendas të rritur dhe kushdo që dëshiron të mësojë gjuhën shqipe. Themelimi i saj nis në vitin 2008, kur një grup mësuesish( Iliaz Bobaj, Kristiana Veliu dhe Liri Shehu), pas disa viteve përpjekjesh, mundëm ta hapnim për herë të parë shkollën shqipe në këtë qytet. Patëm ndihmë vetëm nga një organizatë joqeveritare(‟Lëvizja”), e cila, me dashamirësi, na vuri në dispozicion mjediset e saj, ku zhvilluam mësimin dy vitet e parë. Ishte një mrekulli hapja e kësaj shkolle, tërësisht me forcat tona dhe me përkushtimin tonë. Më vonë grupit tonë të vogël të mësuesve iu bashkua edhe Anjeza Cuku Domi dhe më pas edhe disa mësues të tjerë. Natyrisht patëm edhe përkrahjen e shumë prindërve, të cilët nuk e besonin se mund të hapej dhe të funksiononte një shkollë e tillë. Por ne vetëm se e forcuam shkollën tonë, duke bërë gjithçka në mënyrë vullnetare. Nxënësit tanë të parë, erdhën të etur për të mësuar gjuhën e tyre, gjuhën tonë të bukur. Në 13 vitet e funksionimit të saj, në bankat e shkollës sonë kanë kaluar qindra e qindra nxënës. Sot shkolla jonë është jo vetëm shkolla shqipe më e madhe në Greqi, por edhe një nga shkollat më të mëdha dhe më të konsoliduara të diasporës shqiptare. Madje edhe e vlerësuar nga disa organizma shtetërore dhe joshtetërore. Me siguri, sfidat e së ardhmes do të jenë edhe më të mëdha se ato të fillimit dhe ecurisë së saj. Por një gjë mund ta them me bindje: ajo do të vijojë të forcohet dhe të konsolidohet më tej.

ORGANIZIMI I MËSIMIT, TRADITA DHE HSTORIA E SHKOLLAVE SHQIPE NË GREQI

Shkolla e parë shqipe në Greqi, pas vitit 1990, u hap në Selanik, në vitin 2001. Ishte mësuesja e palodhur Mimoza Dako, e cila dha shembullin e saj e para dhe me shumë sakrifica, hapi shkollën e parë, duke u bërë edhe pararendësja e këtyre shkollave, të cilat më pas, do të shtoheshin së tepërmi dhe do të bashkëpunonin, duke u formuar edhe ligjërisht Lidhja e Mësuesve Shqiptarë në Greqi. Por, sidoqoftë, nuk është organizimi i kësaj lidhjeje që diktoi punën, por individët e palodhur dhe të përkushtuar për mësimin e gjuhës sonë amtare. Ata kanë qenë dhe mbeten shtyllat e këtyre shkollave. Më vonë u hapën shkolla shqipe në Korinth, në Athinë, në Patra, në Kretë, në Kallabakë, në ishuj, etj. Këto shkolla nuk gjetën ndonjë traditë, por e formuan dhe e fituan vetë atë, si domosdoshmëri për ecurinë e tyre. Por jo gjithçka ka shkuar pa probleme. Këta dy vitet e fundit, për shkak edhe të pandemisë, por jo vetëm asaj, numri i nxënësve në disa shkolla është pakësuar së tepërmi, duke mbetur me 3-5-7 nxënës, disa me 10-15 nxënës dhe ç’është më e keqja disa shkolla shqipe edhe janë mbyllur. Dhe askush nuk e di, nëse do të gjenden mundësitë e rihapjes së tyre, apo do të mbyllen përgjithmonë, gjë që do të ishte një humbje e madhe për to dhe për mbajtjen gjallë të gjuhës sonë amtare. Kjo kërkon një mobilizim dhe përkushtim shumë më të madh të mësuesve, një bashkëpunim më të frytshëm me prindërit, me organet vendore dhe me shkollat e tjera dhe mbi të gjitha me shtetin shqiptar.

GJUHA SHQIPE SI FORMË E IDENTITETIT KOMBËTAR

Dy janë ‘’shtyllat’’, ku mbështetet identiteti kombëtar i një kombi: gjuha dhe historia e kultura kombëtare. Por edhe historia dhe kultura kombëtare mbështetet mbi gjuhën, kështu që gjuha del primare në shprehjen e identitetit kombëtar. Këtu qëndron edhe rëndësia dhe vlera e saj e pazëvendësueshme. Këtë identitet kërkojmë të ruajmë tek brezat e ardhshëm, që ata të mos asimilohen, por të ruajnë identitetin e tyre kombëtar. Në këtë pikë roli i shkollës shqipe është i pazëvendësueshëm dhe ne mundohem ta mbajmë atë të gjallë, të fuqishme. Por ne bëjmë aq sa mundemi. Megjithatë, edhe pse shkolla jonë është shkolla më e madhe dhe më e konsoliduar, numri i fëmijëve që ndjekin shkollën tonë, në raport me numrin e fëmijëve shqiptarë që jetojnë në Patra dhe në rrethinat e saj, është ende mjaft i ulët. Por jo gjithçka është në dorën tonë. Ne ofrojmë gjithçka pa shpërblim dhe asnjë fëmijë nuk paguan asnjë cent për mësimin e gjuhës shqipe. Shteti ynë ka qenë tepër indiferent, tepër i vonuar në këtë çështje madhore. Për vite dhe dekada, ai nuk është bërë i gjallë. Vetëm vitet e fundit ka filluar të sjellë tekste mësimore dhe organizon një seminar vjetor, por jo me ndonjë veçanti, ashtu, sa për t’u grumbulluar mësuesit e diasporës. Veç kësaj, edhe pse marrëdhëniet shtetërore me Greqinë janë përmirësuar dhe janë mjaft normale, shteti ynë nuk ka bërë asnjë marrëveshje me shtetin grek, që mësimi shqip të zhvillohet në mjediset e shkollave publike greke. Edhe aty ku është arritur kjo gjë, është realizuar nga vetë mësuesit, pa ndihmën e shtetit tonë. Shteti ynë nuk ka bërë asnjë përpjekje edhe për të paguar mësuesit, të cilët vazhdojnë të punojnë falas në shkollat tona.

BASHKËPUNIMI PRINDËR – NXËNËS – MËSUES DHE E ARDHMJA E SHKOLLËS SHQIPE

Ky është çelësi i suksesit tonë. Madje në këtë bashkëpunim, ne kemi edhe dy hallka të tjera shumë të fuqishme: shoqatën e shqiptarëve të Patrës ‘’Emigranti’’, me të cilën punojmë dhe organizojmë në sinkronizim të plotë dhe bashkëpunimin e bashkërendimin e punës sonë me organet shtetërore vendore, por edhe qendrore në shtetin helen. Siç iu thashë edhe pak më lart, shkolla jonë është mjaft e organizuar dhe ka fituar një përvojë të madhe gjatë këtyre 13 viteve të funksionimit të saj. Stafi pedagogjik është i konsoliduar. Ne bashkëpunojmë me të gjitha familjet shqiptare të zonës, për të tërhequr kontigjentin e fëmijëve shqiptarë pranë shkollës sonë dhe kjo na ka dhënë shumë rezultat. Por duhet të jesh shumë këmbëngulës, pasi ka shumë prindër indiferentë ndaj fëmijëve të tyre. Madje ka edhe fëmijë shqiptarë që nuk flasin fare shqip. Në këto kushte ne bëjmë aq sa mundemi, por kurrsesi nuk rrimë duarkryq. Për të na ndihmuar në punën tonë, ne jemi e vetmja shkollë, që organizojmë çdo vit këshillin e prindërve të shkollës. Por pika jonë më e fuqishme, është bashkëpunimi me organet vendore të pushtetit lokal por edhe qëndror. Ne kemi një bashkëpunim shumë të mirë me Bashkinë e Patrës, me Këshillin Bashkiak dhe me Drejtorinë e Arsimit. Falë këtij bashkëpunimi, me vendim të Këshillit Bashkiak të qytetit në Patrës, ne na vihen në dispozicion çdo vit dy shkolla publike greke, për mësimin e gjuhës shqipe. Në këtë mënyrë, kushtet e zhvillimit të mësimit të gjuhës shqipe në shkollën tonë, janë të njëjta me ato të nxënësve vendas. Falë gjithë këtij organizimi dhe bashkëpunimi, ne organizojmë edhe shumë aktivitete me shkollën tonë, si: ekskursione në Shqipëri, Kosovë, në mjediset e kulturës greke dhe vende të tjera, organizojmë festën e çeljes së vitit shkollor, festën e Vitit të Ri, festën e Abetares, Festën e Flamurit, festën e mbylljes së vitit mësimor, etj. Përsa i përket ardhmërisë së shkollës sonë, ju them me bindje se ajo është e sigurtë dhe se shkolla jonë do të vijë duke u forcuar. Ne jemi shumë optimistë dhe këtë optimizëm e mbështetim në punën tonë të palodhur.

SFIDAT E MËSIMIT SHQIP MES TEKNOLOGJISË, PANDEMISË DHE VËSHTIRËSIA E FËMIJËVE ME DY GJUHË

Natyrshëm që pandemia edhe tek ne solli shumë probleme, por ne u organizuam menjëherë, falë edhe teknologjisë dhe nuk e ndërpremë asnjë orë mësimin online. Edhe pse ishim pak skeptikë në fillim, ia dolëm mbanë. Madje, numri i nxënësve, sidomos në klasat e para, erdhi duke u shtuar dhe provimet vjetore, të cilat ne i bëjmë çdo vit, na befasuan me rezultatet e tyre aq të mira dhe optimiste. Problemi i dygjuhësisë, nuk është aspak problem për mësimin e gjuhës amtare. Aspak. Përvoja jonë ka treguar se nxënësit shqiptarë e mësojnë gjuhën tonë amtare veçanërisht mirë, pavarësisht gjuhës tjetër. Kuptohet, nuk mungojnë vështirësitë, sidomos ato të shqiptimit të saj, por gjithsesi ato janë plotësisht të kapërcyeshme.

MESAZHI PËR ‟VATRËN”, ‟DIELLIN” DHE DISAPORËN SHQIPTARE NË USA.

Para se t’iu përshëndes, do të ndaloj pak këtu, pasi do t’iu sjell diçka të veçantë, që më lidh me ju. Xhaxhai im, Iliaz Bobaj(i parë), i njohur në SHBA me emrin Elias Lazarati, emigrant në SHBA që në vitin 1916 dhe bashkëpunëtor i Fan Nolit, ka qenë anëtar i ‟Vatrës”, të cilën e ka dashur dhe e ka çmuar si pak kush. Gjatë kësaj periudhe (1916- 1928), ai ka shkruar shumë artikuj patriotikë tek ‟Vatra” e tij e dashur, tek ‟Vatra” jonë e dashur. Para një viti kam botuar në Shqipëri edhe monografinë për të dhe i kam thënë me hollësi këto fakte, duke e përmendur shumë herë ‟Vatrën”. Ai është bërë anëtar i ‟Vatrës” menjëherë pas ardhjes në Amerikë si emigrant, në vitin 1916 dhe ka qenë në sektorin e pritjes dhe përcjelljes së emigrantëve shqiptarë, që emigranin në SHBA. Mik dhe bashkëpunëtor me Fan Nolin, Sotir Pecin, Mihal Gramenon, Sevasti dhe Parashqevi Qiriazin, Veli Hashorvën, me Frashërllinjtë e emigruar në Amerikë, Kristo Dakon, etj, ai ishte dhe mbeti një anëtar i denjë dhe adhuruas i flaktë i ‟Vatrës”, derisa vdiq në vendlindje në moshën 33 vjeçare. Më tej, ju e kuptoni, që ne jemi rritur duke e patur ‟Vatrën” e Amerikës në shtëpinë tonë, në familjes tonë, në shpirtin tonë. Kësisoj ‟Vatra” juaj është dhe do të mbetet edhe vatra jonë dhe ‟Dielli” juaj do të mbetet një dritë për ne. Me aq sa kam lexuar dhe kam dëgjuar në shtëpinë tonë për ‟Vatrën” dhe ‟Diellin”, ato janë pjesë e historisë së diasporës shqiptare në Amerikë, por edhe pjesë e historisë së familjes sonë atdhetare. Tani urimi im për ‟Vatrën” dhe ‟Diellin” është një urim tejet i përzemërt: ‟Vatra” juaj dhe e jonë, qoftë përherë e ndezur për shqiptarët e Amerikës dhe për kombin shqiptar! ‘’Dielli’’ qoftë përherë plot dritë për shqiptarët e Amerikës dhe për kombin tonë fisnik! Sa herë kujtoj ‘’Vatrën’’, më vijnë ndërmend vargjet e Nolit tonë të madh: ‟Mbahu Nëno, mos kij frikë, se ke djemtë në Amerikë”. Qofshi përherë pranë Nënës sonë të dashur Shqipëri, ju bijtë e denjë të ‟Vatrës”!

KUSH ËSHTË PROFESOR ILIAZ BOBAJ

U linda në Lazarat të Gjirokastrës, në një familje me tradita atdhetare dhe kulturore, ku mora gjithçka të bukur që kishte vendlindja ime, sidomos frymën e bukur atdhetare, traditën e bukur dhe të papërsëritshme të atij fshati unikal, frymën e lirisë. U rrita dhe u shkollova në qytetin e Delvinës. Kam kryer studimet e larta për matematikë dhe fizikë. Por gjithë jetën, krahas punës si mësues, jam marrë me atë që më ka pushtuar shpirtin që në moshë të njomë, me letërsinë. Jam autor i 32 librave me fabula, poezi, tregime, tregime satirike, fjalë të urta, epigrame, ese, letërsi për fëmijë. Po ashtu jam autor i 28 përkthimeve nga autorë të mëdhenj botërorë( midis tyre edhe nobelistë), në shqip, por edhe nga shqipja në gjuhë të huaja. Jam anëtar i shumë organizmave letrare botërorë dhe fitues i shumë çmimeve, në atdhe, në Kosovë, Maqedoninë e Veriut, në Greqi, në Europë dhe në botë. Edhe diçka tjetër që më lidh me Amerikën: jam anëtar i Akademisë Shqiptaro – Amerikane të Shkencave dhe të Arteve, të drejtuar nga profesori i nderuar, z. Skënder Kodra. Gjithsesi, gjatë këtyre viteve që jetoj si emigrant në Greqi, shkolla shqipe në Patra, mbetet ‟dobësia” ime dhe frymëzimi im. Duke e mbyllur këtë intervistë të bukur, doja t’iu falënderoja përzemërsisht dhe t’iu uroja çdo të mirë, çdo sukses. Qoftë e bekuar ‟Vatra” e Amerikës!

VALA E KATËRT E PANDEMISË SË COVID-19 DHE PËRHAPJA E VARIANTIT DELTA TË CORONA VIRUSIT SARS-COV2

July 21, 2021 by s p

Dr. Gani Abazi, Ekspert i Shëndetësisë Publike, Universiteti i Harvardit, rrëfen ekskluzivisht për gazetën “Dielli”, Organ i Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, New York, kërcënimin e botës nga varianti Delta i virusit dhe viruset e tjerë, situatën e pandemisë në USA dhe globalisht, frikën për rikthimin e pandemisë në vjeshtë, sa na ruan vaksina dhe a duhet të bëhet çdo vit vaksinimi etj. Me Dr. Gani Abazi bisedoi Editori i “Diellit” Sokol PAJA.

SITUATA E PANDEMISË NË USA DHE GLOBALISHT

Pandemia e COVID-19 është duke hyrë në një fazë kritike në Amerikë, pasi që në 2-3 javet e fundit ka rritje të dukshme të numrit të infeksionëve të reja, sidomos në disa shtete ku shkalla e vaksinimit është e vogel. Për fat të keq, në disa shtete të Amerikës është duke u paraqitur rezistencë ndaj vaksinimit dhe ka një diskrepancë të madhë në mes të shtetëve sa i përket vaksinimit. Për shëmbull, në shtetin e Vermontit janë vaksinuar mbi 70% të qytetarëve, ndersa në shtetin e Alabamës shkalla e vaksinimit është rreth 30%. Sipas institucionëve shëndetësore amerikane, shumica dermuese, mbi 97% e të hospitalizuarve dhe atyre që nuk e mbijetojnë semundjen e COVID-19, i përkasin popullatës që nuk është vaksinuar. Vaksinimi sa më i shpejtë dhe sa më gjithëperfshirës, sidomos në komunitetet ekonomikisht me të varfëra dhe me infrastrukturë shëndetësore me të dobët, është prioritet absolut për vendosjen e pandemisë nën kontroll dhe kthimit të plotë në normalitet.

KUR DO TË MARRË FUND PANDEMIA?

Kjo është një pyetje e cila për momentin nuk mund të ketë përgjigje. Varet se si dhe sa vaksinohet popullsia si dhe evolucioni natyror i vetë virusit në aspektin e mutacioneve gjenetike që mund të pasoje. Një gjë që është tashmë e ditur është se sa më i shpejtë dhe gjithë përfshires që të jetë vaksinimi i popullsisë, jo vetem në Amerikë, mirëpo në nivelin global, atëherë ulet mundesia e paraqitjes së mutacionëve gjenetike të virusit, të cilat mund të jenë më të rrezikshme për njeriun.

FRIKA PËR RIKTHIM NË VJESHTË

Për fat të keq, është tashme e qartë se pandemia do të jetë prezente në një shkallë të theksuar edhe në vjeshtë dhe në shumë muaj pasues. Kjo varet në mënyrë shumë të rëndësishme se sa dhe si vaksionohet popullata, jo vetem në Amerikë, mirëpo në të gjithe globin, pasi që virusi dhe shperndarja e tij nuk njohin kufinj gjeografik, politik, kulturor apo social. Për aq kohë sa në vende të ndryshme të botës ekzistojnë vatra të nxehta të shpendarjes së virusit, atëherë, pandemia do të vazhdoje tëjetë prezente në të gjithë botën.

SA NA RUAN VAKSINA?

Vaksina është menyra më e mirë e parandalimit të infeksionit me virusin e COVID-19. Efektiviteti i të tri vaksinave të prodhuara në Amerikë, ajo e Pfizer, Moderna dhe ajo nga Johnson and Johnson, është mbi 90%, që nënkupton që mbi 90% e popullsisë është e mbrojtur nga infeksioni, ndersa një pjese e vogel e popullsisë mund të infektohet (këto quhen breakthrough cases), mirëpo infeksioni është shumë i lehtë dhe shumica e këtyre pacientëve nuk kanë nevoje të hospitalizohen. Prandaj, është prioritet absolute vaksinimi sa më i gjerë dhe gjithë përfshirës i popullësisë, e cila do të rezultojë me ruajtjen e jetës së qytetarëve amerikanë.

A DUHET TË BËHET ÇDO VIT VAKSINA?

Akoma nuk ka konkludime shkencore definitive se si, me kalimin e kohes, do të vazhdojë të qendrojë imuniteti i pacientëve të vaksinuar dhe gjithashtu akoma ka gjëra të panjohura në raport evolucionin natyror të corona virusit SARS – COV2. Mendoj që në javët dhe në muajt në vazhdim CDC dhe institucionet e tjera shkencore amerikane do të dalin me pergjigje specifike për këtë çështje.

EFEKTET E PANDEMISË NË SHËNDETIN MENDOR

Kuarantinimi i popullësisë gjatë emergjencës së shëndetit publik të shkaktuar nga pandemia e COVID-19 si dhe nderprerja e shumë aktivitetëve ekonomike, edukative, sociale dhe kulturore ka efekte jo të mira në shëndetin mendor të popullatës. Kjo sepse është vetë natyra e njeriut që është qenie sociale dhe kulturore dhe izolimi ka efekte jo të mira në zhvillimin intelektual dhe shoqëror të njeriut, sidomos të moshave të reja. Mirpo, me përshpejtimin e vaksinimit pandemia do të fillojë që të vihet nën kontroll, dhe gjërat dalëngadalë do të fillojnë ti kthehen normalitetit. Institucionet arsimore, mediatike dhe kulturore duhet të gjejnë mënyra kreative që ti zvogëlojnë efektet negative të pandemisë në shëndetin mendor.

A KËRCËNOHET BOTA NGA VARIANTI DELTA I VIRUSIT DHE VIRUSET E TJERË?

Varianti Delta i corona virusit SARS-COV2 paraqet një mutacion të virusit që është shfaqur në Indi dhe studimet tregojnë që ka shkallë me të lartë të shpërndarjes dhe agresivitetit. Mutacionet gjenetike të virusit mund të ndodhin në mënyrë natyrale gjatë procesit të replikimit natyror të tyre. Disa nga mutacionet që ndodhin në mënyrë natyrale, si varianti Delta, mund të jenë shumë të rrezikshëm dhe më agresiv sesa forma fillestare e virusit. Për këtë arsye, vaksinimi i popullsisë është prioritet absolut, pasi që në këtë formë parandalohet shumëzimi dhe replikimi i shtuar i virusit dhe paraqitja e mutacioneve, disa prej të cilëve mund të jenë me të rrezikshme. Duhet theksuar se viruset kalojnë nëpër një evolucion natyror të tyre dhe herë pas here shfaqen forma më agresive të viruseve që shkaktojnë pandemic në të gjithe botën. Egzistojnë shumë teori të ndryshme konspirative në raport me origjinën e corona virusit SARS-COV2, mirëpo mikrobiologet dhe virologet e shpjegojnë shumë mirë që viruset kalojnë nëpër një proces natyror të evolucionit, gjatë të cilit është terësisht e mundshme të paraqiten mutacione më të rrezikshme për njeriun. Sikur të shikohen gjërat në aspektin historik, pothuajse gjatë çdo dekade kemi pasur paraqitje të formave të ndryshme të virusëve. Dihet që gripi spanjoll i vitit 1918 ka shkaktuar miliona viktima.

SITUATA NË KOSOVË DHE NË SHQIPËRI

Mendoj që Kosova dhe Shqipëria janë duke punuar shumë në mbrojtjen e popullatës nga pandemia e COVID-19, duke implementuar masa parandaluese në shkallë vendi. Vaksinimi i popullësisë në Kosovë dhe Shqipëri është i një rëndësie shumë të madhe në këtë drejtim, mirëpo Kosova dhe Shqipëria kanë kufizime buxhetore në blerjen e vaksinave të prodhuara në Amerikë për të gjithë popullaten e tyre. Mendoj që duhet të punohet shumë në kuader të programeve si COVAX dhe të bëhet partneritet me institucionet nderkombëtare si dhe me shtetet e fuqishme perendimore që të lehtësohet procesi i sigurimit të vaksinave për popullin e Shqipërisë dhe Kosovës.

FESTA E KURBAN BAJRAMIT ME SHQIPTARËT NË NEW YORK

July 19, 2021 by s p

Imam Dr. Tahir Kukaj, Këshilltar për Çështjet Fetare i Kryetarit të Bashkisë së New York-ut Bill DeBlasio, NYPD Chaplain dhe Zv. President i Qëndrës Islame Kulturore Shqiptare në Staten Island – New York, rrëfen ekskluzivisht për gazetën “Dielli”, Organ i Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, New York, aktivitetet fetare, kulturore, edukative dhe patriotike në Qendrën Islame Kulturore Shqiptare në Staten Island-New York, shpjegon rëndësinë e festës së Kurban Bajramit në besimin Islam, uron besimtarët dhe të gjithë vëllezërit e motrat shqiptarë kudo që janë dhe bën apel për më shumë dashuri, respekt, paqe dhe vëllazëri.

Me Imam Dr. Tahir Kukaj bisedoi Editori i “Diellit” Sokol PAJA.

URIM BESIMTARËVE MYSLIMANË DHE GJITHË SHQIPTARËVE PËR KURBAN BAJRAMIN

Pas falenderimit të Zotit të Gjithëmëshirshëm, dëshiroj të ju uroj shumë suksese vëlla Sokol në punën tuaj si redaktor i gazetës Dielli. Dëshiroj të ju falenderoj shumë për punën tuaj profesionale që përherë është në shërbim të kombit tonë shqiptar e po ashtu edhe për informimin korrekt. Muslimanet në tërë botën celebrojnë festën e Kurban Bajramit, festa e sakrificës, festën e dashurisë për Zotin, Krijuesin e gjithësisë duke shërbyer krijesat e Tij. Zoti i gjithëmëshirshëm, udhëzon besimtarët që të jenë të afërt dhe të dashur me vëllezërit e tyre. Ne shqiptaret për dallim prej shumë kombeve të tjera, jemi shumë të privelegjuar dhe me fat, jemi shembull i dashurisë dhe harmonisë fetare që mund ti japim mësim mbarë botës. Shpirti liridashës dhe respekti për lirinë e të zgjedhurit është një thesar i madh, këtë, tashmë njerëzia po mundohet të theksojë në kohën moderne se duhet të jemi tolerant ndaj të tjerëve që zgjedhin besim dhe stil tjetër të jetës nga ai që një shoqëri mund të ketë, ndersa në shqiptarët jemi shumë më larg se sa ky nivel i tolerances, ne jemi në nivelin e harmonisë fetare. Falenderojmë Zotin për këtë mirësi dhe dhunti. Festa e Kurban Bajramit është një moment në vargun e shumë shanseve gjatë vitit që Zoti na e dhuron të jemi më afër me njëri tjetrin. Sakrifica e profetit Ibrahim/Abraham a.s dhe e djalit të tij Ismailit apo e Is’hakut sikur theksohet në Biblen e nderuar, është një mundësi reale që të rikonfigurojmë prioritet në jetën tonë në nivel personal, familjar dhe kombëtar. Të Krishterët dhe Muslimanët, ne njëzëri besojmë në misionin profetik të Ibrahimit a.s, nderojmë lart sakrificen e tij dhe të djalit të tij. Në momentin kur Ibrahimi a.s dhe djali i tij treguan me vepër se janë besimtar të denjë, erdhi intervenimi qiellorë, Zoti i Gjithëmëshirshëm solli Kurbanin qiellorë të shpagojë jetën e njeriut. Çdo gjë që ekziston në tokë e në qiej janë në shërbim të njeriut përderisa ai është në shërbim të Zotit dhe në shërbim të vëllait të tij njeri.

RËNDËSIA E FESTËS SË KURBAN BAJRAMIT NË BESIMIN ISLAM

Festa e Kurban Bajramit është reflektim i besimit në premtimin e Allahut, është një prej dy festave kryesore në besimin Islam pas Festës së Fiter Bajramit që pason muajin e Ramazanit. Të festuarit në besimin Islam ka karakter hyjnorë, social dhe human. Falenderojmë Zotin e gjithësisë për mirësitë e Tij të pa numërta në jetën tonë, ne si krijesa në të shumtën e rasteve harrojmë Krijuesin dhe Dhuruesin e këtyre mirësive që i gezojmë në jetë duke menduar se ne jemi ata që i krijojmë ato mirësi e bekime, festa e Kurban Bajramit është një shans që na e rikujton këtë fakt të jetës së përditshme. Kjo festë është një rast praktik ku testohet besimi ynë, besimi në premtimin e Zotit për faljen e gabimeve dhe shumëfishimin e mirësive të Tij në jetë në rast se i përmbahemi mësimeve të Tij. Karakteri human, besimtarët festojnë së bashku me gjithë njerëzit, festa e Kurban Bajramit është e lidhur me shërbimin dhe ndihmën që i bëjmë vëllezërve tonë që janë me vështirësi dhe probleme ekonomike dhe shendetsore. Te festuarit e Kurban Bajramit është i kushtëzuar me ndihmën direkte, që duhet ti ofrojmë atyre që kanë nevojë për ndihmë. Fatmirësisht, vëllezërit tonë bujarë janë shumë, kjo është për të falenderuar Zotin, por edhe vëllezërit tonë që kanë nevojë për ndihmë janë shumë po ashtu, është obligim i yni që ti ndihmojmë dhe të gjejmë zgjidhje për hallet dhe problemet e tyre. Mos prit qeverinë apo dikë tjetër, festa e Kurban Bajramit na mëson se ti vetë fillo të ndihmosh me atë që ke mundësi e mos prit, por bëhu dorë e ndihmës dhe shpresë për ata që kanë humbur shpresën për një të ardhme më të mirë. Shikoni se si kemi festuar më herët së bashku, Musliman dhe të Krishterë, Bajram dhe Pashkë i kemi bashkë. Në festat tona janë pjesëtarë të gjithë, nuk pranohet celebrimi vetjak e i kufizuar, atë nuk e promovon Islami e as Krishtërimi. Zoti na don të gjithëve pa dallim, na obligon të gjithëve të bëjmë atë që mundemi në mënyrë që të jetojmë me dinjitet njerëzor. Apeloj tek të gjithë shqiptarët, kthehuni tek traditat tona që kanë filluar të anashkalohen, të dakordohemi: ne kemi një Zot, Atij i besojmë, ne kemi një komb, atij duhet ti shërbejmë dhe ti dalim zot, kemi një gjak atij duhet ti jemi besnik. Zoti Mëshirëplotë ka bekuar kombin tonë, duhet të jemi mirënjohës, duhet ta falenderojmë Atë, ta ndiejmë prezencën e Tij në jetën tonë përherë dhe kudo. Kombi shqipëtar, Musliman dhe të Krishterë, jemi popull i besës, ashtu na njeh historia, e besa vjen nga besimi në Zot, nga integriteti ynë si popull, i fjalës dhe nderit. Periudha e sistemit monist u mundua të zhveshë vyrtytin kryesorë të shqiptarit, lidhëshmërinë e Tij me Krijuesin, ndjenjën e krenarisë dhe lirisë. E falenderojmë Zotin për lirinë dhe mirësitë e Tijë të shumta, mirësinë e kthimit tek Krijuesi, Xhamiat dhe Kishat janë rivitalizuar, numri i besimtarëve në këto dy shtëpi të Zotit shtohet e me këtë edhe begatitë e tyre ndaj kombit dhe vendit tonë shtohen. Kusht i besimit është që ti bindesh Zotit e ti sherbesh vëllait. Mirësinë që Zoti ta ka dhënë duhet ta ndash me vëllain, ky është mesazhi i Kurban Bajramit.

QENDRA ISLAME KULTURORE SHQIPTARE DHE GJUHA SHQIPE

Qendra Islame Kulturore Shqiptare në Staten Island ka filluar punën e vet fetare e kombëtare qysh nga viti 1990 dhe vazhdon me punën dhe aktivitetet e shumta. Në fushën fetare kujdesemi për mirë edukimin e brezave me mësimet Islame burimore që janë paqësore dhe natyrore, që reflektojnë respekt dhe mirëseardhje për të gjithë. Në këto mësime fetare mishërojmë edhe traditat tona kombëtare që janë për çdo lavdatë. Kujdesemi për gjithë komunitetin tonë në tri shtetet. Kemi marrëdhënie ndërfetare me pjestarët e besimeve të tjera, i ftojmë në festat tona dhe marrim pjesë në celebrimet e tyre. Kemi shkollën Shqiptare dhe fetare ( e regjistruar në shtetin e Neë York) qysh nga viti 1999. Mësim besimi dhe gjuha shqipe janë pjesë e kurrikulës së shkollës.

PANDEMIA DHE VAKSINIMI NË QENDRËN ISLAME KULTURORE SHQIPTARE

Gjatë kohës së pandemisë, Qendra jonë ka qënë në vijat e para të shërbimit. Kemi ndihmuar dhe vazhdojmë të ndihmojmë ata që janë lënë anash e nuk janë ndihmuar. Ditribuimin e ushqimeve në komunitetin tonë, po ashtu edhe tek komunitet e tjera, u kemi ofruar ndihma forcave të rendit NYPD FDNY, spitaleve, shtëpitë e të moshuarve dhe organizatën humanitare në Staten Island Projecthospitality. Kemi shpërndarë që në ditët e para të pandemisë, mjete higjenike, maska, testime si dhe vaksinimin e popullatës. Për këto aktivitetet kemi marr mirënjohje nga Guvernatori i shtetit të Neë York Andreë Cuomo dhe Mayor Bill Deblasio etj.

QENDRA ISLAME KULTURORE SHQIPTARE AKTIVITETE PËR BAMIRËSINË DHE NJERËZIT NË NEVOJË

Bamirësia është pjesë e besimit Islam, në këto ditë ne jemi duke ndihmuar familje të shumta në gjithë trojet shqiptare. Gjithë Kurbanat që mblidhen në xhaminë tonë, dedikohen për në trojët tona. Ndarja e kurbanave bëhët në Kosovë, Mal të Zi, Maqedoni dhe Shqipëri. Kemi bashkëpunim me të gjitha qëndrat rajonale fetare në trojet tona dhe përherë i përcjellim ndihmat tona atje. Ashtu vepruam edhe me rastin e termetit në shqipëri si dhe raste të ndryshme. Mirësitë që na i dhuron Zoti, ne, i ndajmë me vëllezërit tanë në vendet tona.

MESAZH PËR TË GJITHË SHQIPTARËT: BASHKIM DHE UNIFIKIM KOMBËTAR

Mesazhi i Kurban Bajramit është bindje ndaj Zotit, humanizëm dhe unitet. Lartësoje Zotin tënd duke jetuar jetën tuaj me mësimet e Tij. Duaje dhe respekto familjen dhe vëllezërit tuaj të gjakut dhe besimit. Besnikëri ndaj Zotit dhe atdheut, sakrificë për familjen dhe ardhmërinë e popullit tonë.

SHKOLLA SHQIPE NË BAVARI TË GJERMANISË

July 15, 2021 by s p

Mustafë Krasniqi mësues i shkollës shqipe në Bavari të Gjermanisë dhe nënkryetar i Këshillit Koordinues të Arsimtarëve në Diasporë, në një rrëfim ekskluziv për gazetën “DIELLI”, Organ i Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, New York, dhënë Editorit Sokol Paja, shpjegon me detaje historinë e mësimit shqip në Gjermani, funksionimin e mësimit shqip në Bavari të Gjermanisë, sfidën për ruajtjen e gjuhës, kulturës, e traditës shqiptare në emigracion, mësimin në kushtet e pandemisë, fëmijët dhe dygjuhësia, punën e Këshillit Koordinues të Arsimtarëve në Diasporë dhe projektet në të ardhmen e shkollës shqipe në Bavari të Gjermanisë.

ORGANIZIMI NË LANDE I MËSIMIT SHQIP DHE HISTORIA E SHKOLLAVE SHQIPE NË GJERMANI

Në Gjermani historia e shkollave shqipe ka filluar që nga mesi i viteve ’80-të, e cila vazhdon edhe sot, por jo në të gjitha republikat (landet). Konkretisht Republikën (landin) e Bavarisë ky proces institucional është ndërprerë dhe ka mbetur në baza vullnetare te bashkëkombësit, meqë kjo republikë(land) ka specifika të ndryshme nga republikat e tjera, të cilat e kishin dhe e kanë të rregulluar sistemin e arsimit për gjuhët e huaj, ku në këtë grup futet edhe gjuha shqipe. Domethënë se në këtë Republikë dhe në Republikën e Baden-Württembergut paga e mësimdhënësit bëhet në baza vullnetare përmes prindit, donacioneve të mundshme, e jo si në disa republika që paga bëhet përmes sistemit të rregulluar të tyre. Por, ajo që na bën të ndihemi mirë është se na e kanë mundësuar mbajtjen e mësimit plotësues në klasa, në ato shkolla ku kemi nxënës të mjaftueshëm, 12 deri 24 nxënës. Gjë që deri në vitin 2007/08 edhe në këtë republikë ka pasur mësimdhënës që kanë marrë pagë nga sistemi i rregulluar i ministrisë së arsimit të këtushëm, ku disa republika të Gjermanisë ende e aplikojnë këtë sistem, kurse Republikën e Bavarisë dhe ajo e Baden-Württembergutë nuk e aplikojnë këtë sistem të pagave për mësimdhënësit e gjuhëve të huaja, që nuk janë në procesin e mësimit të rregullt.

PËRPJEKJA PËR RIORGANIZIMIN E MËSIMIT PLOTËSUES NË GJUHËN SHQIPE NË LANDIN E BAVARISË

Duke parë se komuniteti i mërgatës shqiptare, në këtë republikë, nuk kishte ndonjë interes të dukshëm në këtë drejtim, po aq dhe nuk e shihnin si të mundur dhe të realizueshëm organizimin e mësimit plotësues në gjuhën shqipe. Gjë që për këtë thua se kishte humbur interesi dhe, çdo hap i ndonjë nisme në këtë drejtim donte një guxim dhe vendosje të palëkundshme, për të arritur qëllimin, vizionin dhe misionin për mësimin plotësues në gjuhën shqipe. Me të gjitha këto vështirësi që e dija se do të përballem, guximshëm mora këtë nismë edhe pse e dija se do të kem sfida të mëdha gjatë rrugëtimit për të realizuar qëllimin, vizionin dhe misionin për shkollën shqipe. Në vitin 2014/16, organizova mësimin plotësues në qytetin e Rosenheimit me rrethin, duke i falënderuar edhe disa prindër, ku arrita t’i hapim pesë klasë, në katër klasë prej tyre isha mësimdhënës. Që në fillim të kësaj nisme kisha të regjistruar 118 nxënës, po që mësimin e vijonin 89 nxënës, përgjatë këtyre dy viteve numri i nxënësve kishte edhe ndryshime. Gjatë mësimdhënies dhe angazhimit për rritjen e numrit të nxënësve dhe hapjen e klasave të reja, u angazhova që procesi mësimor të tejkalojë përtej Rosenheimit me rrethin (qytet i Republikës së Bavarisë) , e të shtrihej edhe në qytete tjera në Republikën e Bavarisë, ku vullnetarisht mësimi mbahej edhe në qytetin e Landaut dhe në Dingolfing. Për këtë nismë fillimisht ju drejtova Konsullatës së Republikës së Kosovës në Mynih, në atë kohë ende nuk ishte konsullata e Shqipërisë, me një projekt konkret për përkrahjen institucionale për mësimin plotësues të gjuhës shqipe. Në këtë projekt edhe pse kishte hamendje nga konsullata, po që gjeta përkrahje dhe nxitje të fuqishëm, konkretisht, nga konsullit Hamdi Reçica, i cili më tha: Të lutëm mos heq dorë nga ky projekt madhor e kombëtar, pavarësisht se kush te dekurajon. Kësaj nisme, që kishte qëllim parësor e të domosdoshëm çështjen e ruajtjes së gjuhës amtare, kulturës kombëtare shqiptare dhe mësimin e historisë së kombit ju bashkuan: z. Fran Tanushi, z. Fadil Lumin, znj. Donika Zonja, znj. Hateme Morina, z. Isuf Bytyçi, z. Agron Ibrahimi dhe z. Jonuz Veliçi. Kështu që më 8 Tetor të vitit 2016 themeluam Këshilli Nismëtar, përgjegjës i këtij këshilli, isha unë (Mustafë Krasniqi). Gjatë kësaj periudhe për opinion dhamë një deklaratë, shpërndamë formularin për vitin 2016/17, për regjistrimin e nxënësve, hapëm edhe disa klasa. Ndërsa me 23 Prill 2017, në prani të ish-Ministri i Arsimit, i Shkencës dhe Teknologjisë së Republikës së Kosovës, z. Arsim Bajrami me stafin e tij, ish-Ministri i Diasporës i Republikës së Kosovës z. Valon Murati dhe drejtori i Departamentit për Arsim dhe Kulturë në Diasporë, z. Avdyl Lipoveci, konsulli i Përgjithshëm i Republikës së Shqipërisë z. Arten Hanku, konsulli i Përgjithshëm i Republikës së Kosovës z. Naser Idrizi, Këshilltari z. Faket Kajtazi dhe Konsulli Hamdi Reçica, të mësimdhënësve, Këshillave të prindërve, Shoqatave dhe përfaqësuesve të bizneseve që jetojnë dhe veprojnë në Bavari, mbajtëm Kuvendi Themelues, me emërtimin e shkollës shqipe: Lidhja e Arsimtarëve dhe Prindërve Shqiptarë në Bavari. Kuvendi zgjodhi kryesinë prej 19 anëtarëve, me kryetar, Unë-Mustafë Krasniqi. Gjatë kësaj periudhe nxorëm shumë rregullore, formuan komisione, Këshillin e Arsimtarëve, Këshilli i Prindërve, mbajtëm seminare, manifestime dhe kuize diturie. Ndërsa donator kryesor kishim Fondacioni “Besa”, pa i harruar edhe donatorët tjerë. Po ashtu ndërtuam lidhje të ngushta me MASHT-in dhe MDIS-in, të Republikës së Kosovës, bashkëpunimi me dy Konsullatat shqiptare në Mynih, të cilët dhe i caktuan përfaqësuesit e tyre: Dr. Dashnor Ibraj nga Konsullata e Republikës së Shqipërisë dhe z. Faket Kajtazi nga konsullata e Republikës së Kosovës. Kështu që në kuvendin e dytë, të mbajtur më 2019, doli kryesia e re, që në këtë kryesi u zgjodha Koordinator i Këshillit të Arsimtarëve të LAPSH-it.

SFIDAT E MËSIMIT SHQIP MES TEKNOLOGJISË, PANDEMISË DHE VËSHTIRËSIA E FËMIJËVE ME DY GJUHË

Kur flasim për sfidat e shkollës shqipe në përgjithësi, e konkretisht në Republikën e Bavarisë, që nga themelimi i saj e deri më tani kemi arritur suksese të dukshme në hapjen e klasave, shtimin e numrit të nxënësve dhe në sensibilizimit e shkollës shqipe te mërgimtarët shqiptarë. Këto përpjekje sfiduese u vështirësuan në vitin e kaluar, ku përballja e mësimdhënësve dhe e kryesisë së LAPSH-it ishte e madhe, ngaqë ishin të detyruar ta ndërronin platformën e mësimdhënies, nga mësimdhënia në klasë të kalonin në formën digjitale, online. E tërë kjo problematikë erdhi si pasojë globalizmit botëror, me shfaqjen e pandemisë Covit-19. Pavarësisht këtyre vështirësive dhe kalimi në një platformë të re, mësimdhënësit krijuan një metodologji pune, të përshtatshme dhe tërheqëse për nxënësit, duke ju falënderuar angazhimit të përbashkët të Këshillit të Arsimtarëve, mësimdhënësve dhe kryesisë së LAPSH-it, të cilët trajnuan mësimdhënësit në platformën Zoom. Vlen të përmendim edhe kërkesën LAPSH-i dërguar Ministrisë së Arsimit të Bavarisë, që gjuha shqipe të jetë e barabartë në mesin e gjuhëve të komuniteteve tjera dhe të futet në listën ku janë gjuhët e komuniteteve tjera joshqiptare. Fatbardhësisht në Mars të këtij viti, Ministria e Kulturës (Kultusminesterium) në Bavari miratoi kërkesën tonë dhe gjuhën shqipe u bë pjesë e listës ku janë gjuhët e komuniteteve të huaja. Ndërsa kur flasim për vështirësitë e fëmijëve me dy gjuhë, e them me plotë përgjegjësi se mësimi i dy gjuhëve nuk do t’i krijon kurrfarë vështirësie për nxënësin, për kundër kësaj vetëm sa e avancon në zhvillimin e dijes së tij. Sa i përket gjuhës shqipe me keqardhje e them se nuk është i mjaftueshëm angazhimi i prindit, shoqërisë dhe as i shtetit të origjinës, se kemi të bëjmë me një brez, brezin e dytë, që ka filluar ta belbëzoi gjuhën, e mos flasim për brezin e tretë që ka drojë nëse ne nuk jemi më të vëmendshëm do të vije deri te harrimi i saj, gjuhës amtare.

BASHKËPUNIMI PRINDËR NXËNËS DHE E ARDHMJA E SHKOLLËS

Ky bashkëpunim është simbolik, kurse e ardhmja e shkollës shqipe në përgjithësi te mërgata shqiptare është në një krizë të madhe, konkretisht kjo krizë gjithsesi reflektohet edhe në shkollën shqipe, në Republikën e Bavarisë. Edhe pse me gjithë përpjekjet që bëhen në këtë drejtim numri i nxënësve është tepër i vogël, për të mos thënë i dhimbshëm, me numrin e atyre fëmijëve mërgimtarë që duhet të jenë pjesë e mësimit plotësues. Por, ajo që vë në dukje serioze është veprimi i prindit mërgimtar dhe fëmijët e brezit të dytë, të cilët në përpjekje për t’u integruar me kulturën vendase, bëhet më të pa interesuar për gjuhën e origjinës. Apo në anën tjetër e injorojnë, duke krijuar një mendim a bindje shumë të gabuar se gjuha e origjinës po i pengon fëmijët në përvetësimin e gjuhës së vendit, në të cilin jetojnë. Nëse përmes shtetit nuk krijohen rrethanat për të pasur besimin te nisma për shkollën shqipe, suksesi jo vetëm që do të jetë i mangët, por dhe ky numër simbolik nxënësish në shkollë do të shkojë drejt rënies. Për këtë të situatë jo të këndshme nuk duhet fajësuar vetëm prindërit, po këtë përgjegjësi duhet ta kenë edhe institucionet tona shtetërore, të cilat nuk kanë krijuar një lidhshmëri institucionale me mërgatën shqiptare, konkretisht për çështjen e shkollës shqipe.

GJUHA SHQIPE SI FORMË E IDENTITETIT KOMBËTAR

Gjuha amtare është forma më e mirë dhe e vetmja, për ruajtjen e identitetit kombëtar. Për këtë dhe jam angazhuar, si shumë veprimtar tjerë, që ta kemi të unifikuar diasporën shqiptare, për shkollën shqipe. Nëse gjuhën e respektojmë dhe nuk e injorojmë, vërtet se do të kemi identitet kombëtar, që përmes saj, gjuhës amtare, do ta identifikojmë vetën se kush jemi. Unë, do të doja që të jemi të kujdesshëm në respektimin dhe ruajtjen e gjuhës, te fëmijët e mërgatës shqiptare, por në realitet kjo po përkon me të kundërtën, me apo pa dashje po injorohet. Pra, e them me përgjegjësi se: Nëse shteti, shoqëria, prindi dhe mësimdhënësi nuk bashkëpunojnë në këtë drejtim, në të ardhmen e afërt do të përballemi me harrimin e gjuhës amtare te brezi i tretë i fëmijëve tanë mërgimtarë. Njëkohësisht kërkoj që shteti ta përkrahë unifikimin e diasporës shqiptare dhe ta parandalojë një asimilim të mundshëm, që heshtur po i ndodh komunitetit tonë shqiptar. Duhet ta kuptojmë se mërgata shqiptare është një dhe duhet të jetë e unifikuar, me qëllim që së bashku të arrijmë rezultate sa më të mira dhe një përfshirje sa më të madhe të fëmijëve shqiptarë në shkollat shqipe në diasporë. Përmes zërit të gazetës suaj u bëjë thirrje institucioneve përkatëse të Republikës së Shqipërisë dhe të Kosovës, që të jenë më të angazhuar në mbrojtjen e mërgatës shqiptare dhe ruajtjes së gjuhës shqipe te fëmijët mërgimtarë. Shkolla shqipe ka vetëm një qëllim unifikimin e saj, larg ndikimit politikë dhe religjionit, të cilat për fat të keq dhe kanë ndikuar në rritjen e numrit të nxënësve.

KËSHILL KOORDINUES I ARSIMTARËVE NË DIASPORË

Këshilli Koordinues i Arsimtarëve në Diasporë (KKAD-ë) është themeluar më 4 Korrik 2020, ku përfshin përfaqësues të 13 shteteve nga: SHBA, Italia, Anglia, Gjermania, Zvicra, Austria, Sllovenia, Kroacia, Greqia, Kanadaja dhe Turqia. Dhe, si kurrë më parë kemi përkrahjen institucionale dhe për këtë besoj se së bashku do të arrijmë realizimin e vizionit dhe misionit tonë për unifikimin e diasporës shqiptare. Ajo që vlen të thuhet se në mesin tonë kemi intelektual me titujt të lartë shkencorë, krijues dhe njohës të mirë të metodologjisë didaktike dhe asaj linguistike, po që dhe janë të përkushtuar për ruajtjen e gjuhës shqipe te çdo fëmijë shqiptar, kudo që janë në botë. Po ashtu të marrë mbi vete përgjegjësinë për një mësimdhënie të unifikuar, e mirë të koordinuar, si një faktor i rëndësishëm dhe i domosdoshëm në funksionimin e mbrojtjes së gjuhës shqipe dhe identitetit kombëtar. Për këtë së bashku të rrugëtojmë në këtë drejtim institucionalisht me institucionet tona: Ministritë e Arsimit, ato të Diasporës dhe ato të Punëve të Jashtme, të të dyja shteteve shqiptare, Ambasadat dhe Konsullatat e Republikës së Shqipërisë dhe të Kosovës, për të arritur suksese në ngritjen e numrit të nxënësve dhe ndërgjegjësimin te bashkëkombësi ynë. Kjo përpjekje jo vetëm që do të ketë rëndësinë institucionale, por edhe do të jetë faktor i rëndësishëm për diasporën shqiptare dhe ndërgjegjësimin e saj, për shkollën shqipe. Këshilli Koordinues i Arsimtarëve të Diasporës bëhet pjesë e konsultimeve dypalëshe, me dakordësim paraprak, ndërmjet Republikës së Shqipërisë dhe Republikës së Kosovës, në funksion të marrëveshjeve për mësimdhënien në diasporë”. Këtë miratim presim edhe nga Republika e Kosovës, ngaqë në vitin e kaluar kemi pasur përkrahje nga zëvendës ministri i punëve të jashtme, konkretisht për diasporën, i cili dhe është zotuar se do të punoj në këtë drejtim, për ta njohur siç e ka bërë edhe Shqipëria. Synimi ynë është për të arritur suksese në ngritjen e numrit të nxënësve dhe ndërgjegjësimin e mërgatës shqiptare, për shkollën shqipe.

NJË GJUHË NJË KOMB

Kam nderin që jap intervistë për gazetën “Dielli”, Vatra shqiptare në Amerikë, ngaqë dikur kjo gazetë nxirrej nga ideologët e rilindjes kombëtare dhe redaktohej nga ideologu, atdhetari i shquar, Fan Noli e Faik Konica. Përzemërsisht e përshëndes lexuesin e kësaj gazete dhe uroj që porosia ime të reflektojë në çdo cep të botës ku ka shqiptarë. Porosia ime është: Shqiptarë kudo që jeni: ta ruajmë gjuhën, së bashku ta ngrejmë vetëdijen kombëtare me përgjegjësi, duke ruajtur gjuhën amtare, që përmes saj ta ruajmë kulturën e identitetin kombëtar, mbi të gjitha ta rikthejmë besimin dhe së bashku të jemi për unifikimin e diasporës shqiptare, për shkollën shqipe, që përmes bashkimit të diasporës ta arrijmë edhe synimin e rilindësve tanë: “Një gjuhë një Komb”.

KUSH ËSHTË PROF. MUSTAFË KRASNIQI

Kam lindur në fshatin Shipitullë, Komuna e Kastriotit, ish Obiliq. Shkollën fillore e kam mbaruar në fshat, të mesmen në Prishtinë, drejtimin e gazetarisë, po ashtu edhe studimet i kam mbaruar pranë Fakultetit Filologjik në Prishtinë, dega Gjuhë dhe letërsi shqipe, ku dhe kam diplomuar në vitin 1992. Vij nga një familje atdhetare me peripeci të mëdha gjatë luftërave të shumta, që u zhvilluan në trojet shqiptare, ku stërgjyshi im, Tahir Krasniqi, në vitin 1920 është ekzekutuar nga makineria serbe-çetnike, që më vonë me këtë emër është pagëzuar babai im, ndjesë pastë. Po ashtu dhe gjyshi im, Behram Krasniqi, ka qenë i lidhur me anëtar e LNDSH-së të udhëhequr nga Gjon Sereçi, Ajet Gërguri, Mija Shllagu etj. Tradita atdhetare në familjen tonë u mishërua me ideale të atdhetarizmit, për Shqipërinë e bashkuar, etnike. Si i ri hyra në radhët e grupeve ilegale LPRK-LPK, madje u radhita në aksionin e pajtimit të gjaqeve, me grupin e studentëve, isha kryetar i KMLDNJ-së për Kastriot, njëherë dhe kryetar i SHKA “Zëri i Kosovës” në fshatin Shipitullë dhe më vonë anëtar i SHKA “Rruga e Lirisë” për Kastriot. Po ashtu dhashë ndihmesën time të pakursyer në procesin e rëndësishme të ilegales dhe për themelimin dhe suksesin e luftës së fundit të UÇK-së, si dhe mbeta i angazhuar në çështjen e bashkimit kombëtar, për Shqipërinë e natyrshme e etnike. Kam shkruar në gazeta legale e ilegale të kohës, tashmë jam përgjegjës i gazetës-portalit uraebashkuar.com. Veprat e botuara janë: “Gjarpërinjtë e zinj edhe atje”, “Lumëgjaku”, “Lojë Thikash”, “Gjarpërinjtë e zinj edhe atje”, “Vështrim kritik për poetikën e krijuesve të diasporës”, “Mbrëmja e fundit”, “Eshtrat Pezull”, “Legjenda e dhimbjes së heshtur” bashkautor, “Udhëtari i shtigjeve të lirisë-Xhavit Haziri”, “Cikloni”, “Për Shqipërinë Etnike”, “Kah po Shkon Shqiperia dhe shqiptarët”.

VETËM NDËSHKIMI I SERBISË PËR GJENOCID MUND TË MBYLLË PLAGËT E HAPURA NË KOSOVË

July 14, 2021 by dgreca

Politologu Bardhyl Mahmuti, ish- Përfaqësues politik i UÇK-së, ish- Shef i Grupit diplomatik të UÇK-së, dhe ish- Ministër i Punëve të Jashtme të Kosovës, në një intervistë ekskluzive për gazetën “Dielli”, Organ i Federatës Panshqiptare të Amerikës VATRA, New York, deklaron se Genocidi serb në Kosovë shënon mbi 10 mijë civilë të vrarë shqiptarë, në mesin e të cilëve janë 1392 fëmijë dhe 1739 gra; ende nuk dimë asgjë për fatin e më shumë se 1600 civilëve shqiptarë që u morën nga forcat serbe gjatë tërheqjes nga Kosova dhe mbi 20 mijë gra të dhunuara seksualisht paraqesin një plagë të madhe që kullon gjak, lot dhe dhimbje. Vetëm drejtësia mund të ndihmojë të mbyllet kjo plagë e hapur.

Me Prof. Bardhyl Mahmutin bisedoi Editori i “Diellit” Sokol PAJA.

INTERVISTA: PJESA E DYTË

Sokol Paja: Megjithëse nuk patët rezultatet e dëshiruara në përpjekjet për të bindur deputetët e Kuvendit të Kosovës të mos votojnë ndryshimet kushtetuese që i hapën rrugë krijimit të asaj që quhet në gjuhën e përditshme Gjykatë Speciale, ju vazhduat me kërkesa publike drejtuar deputetëve të Kuvendit të Kosovës. Më 12 prill 2019 ju kërkuat nga deputetët të miratojnë një rezolutë për gjenocidin që shteti serb kishte kryer gjatë luftës në Kosovë. Madje ju e përpiluat edhe tekstin e projektrezolutës.

Bardhyl Mahmuti: E shoh të arsyeshme që të përmend faktin se disa herë është bërë përpjekje që miratohet një rezolutë lidhur me krimet që ka kryer shteti serb në Kosovë. Iniciativa e fundit në këtë drejtim u bë nga PDK-ja, por fatkeqësisht, për shkak të përçarjeve të mëdha të spektrit politik, institucionet shtetërore të Kosovës nuk mundën të sillnin asnjë vendim nëpërmjet të cilit do të emërtonin krimet e kryera gjatë luftës. Duke qenë i bindur për domosdoshmërinë e përkufizimit të gjërave në mënyrë institucionale, përpilova një projektrezolutë lidhur me gjenocidin e kryer në Kosovë dhe ua dërgova deputetëve të Kuvendit të Kosovës. Fillimisht iniciativën e mbështeti publikisht deputeti i atëhershëm i Nismës Socialdemokrate, z. Bilall Sherifi, dhe ai e shtroi për diskutim në Kuvend. Kuvendi e krijoi komision parlamentar për këtë çështje dhe pas disa javësh punë për të harmonizuar pikëpamjet ndërpartiake, më 16 maj 2019 Kuvendi i Kosovës miratoi rezolutën nëpërmjet të cilës zyrtarisht emërtohej si “GJENOCID” ajo që kishte ndodhur gjatë luftës në Kosovë.

Sokol Paja: Përveç emërtimit të asaj që kishte ndodhur si “gjenocid”, çka do të veçonit nga kjo rezolutë?

Bardhyl Mahmuti: Rezoluta duhet të shihet si tërësi, por nëse do të më duhej të veçoja ndonjë element nga kjo rezolutë atëherë do të theksoja dy gjëra: E para, Kuvendi i Kosovës kërkon nga të gjitha institucionet politike dhe shkencore të Kosovës, që të angazhohen maksimalisht për ndriçimin e tërësishëm të gjenocidit në Kosovë dhe të sigurojë përkrahjen politike për njohjen e faktit që shqiptarët e Kosovës ishin viktima të gjenocidit. E veçova këtë aspekt të rezolutës për arsye se në përputhje me këtë orientim strategjik, më 30 qershor 2019 krijuam Qendrën “GJENOCIDI NË KOSOVË-PLAGË E HAPUR” që ka për synim të shndërrohet në rrjet të organizuar intelektualësh dhe veprimtarësh, të cilët angazhohen vullnetarisht për informimin e drejtë dhe ndriçimin e plotë të gjenocidit në Kosovë dhe këmbëngulin në domosdoshmërinë e ngadhënjimit të drejtësisë. E dyta, nëpërmjet kësaj rezolute, Kuvendi i Kosovës vendosi që 15 janari të shpallet Dita e Përkujtimit të Gjenocidit ndaj Shqiptarëve në Kosovë, për shkak se akti gjenocidar i kryer nga forcat serbe në fshatin Reçak, më 15 janar 1999, gjatë të cilit u masakruan mbi 40 civilë shqiptarë, mobilizoi komunitetin ndërkombëtar si asnjëherë më parë për t’i dhënë fund politikës së gjenocidit në Kosovë.

Sokol Paja: Logoja e qendrës suaj është lulëkuqja me katër petale. Edhe pse e keni sqaruar edhe herë të tjera, dëshiroj për lexuesit e Gazetës “Dielli” t’i kthehemi domethënies së logos, sepse lulëkuqja përdoret si simbol edhe nga popuj të tjerë.

Bardhyl Mahmuti: E kam përmendur disa herë se në disa vende të botës lulëkuqet kanë shërbyer si simbol për t’i përkujtuar të rënët gjatë luftërave të ndryshme. Të marrim shembull Britaninë e Madhe dhe vendet e Komonvelthit. Në këto lulëkuqet janë simbol i përkujtimit të luftëtarëve të rënë gjatë Luftës së Parë Botërore dhe solidarizimit me familjet e tyre. Ndërkaq me këtë lule kanadezët përkujtojnë ata të cilët u sakrifikuan për lirinë e vendit. (Përkujtimi i të rënëve në Kanada bëhet çdo vit në orën 11.00, në ditën e 11 të muajit të 11). Në dallim nga lulëkuqet që përdoren në vende të tjera, katër petalet e lulëkuqes në logon tonë paraqesin katër format e veprimeve të gjenocidit që u zbatuan në Kosovë: vrasjet, dhunën seksuale, spastrimin etnik dhe shkatërrimin e objekteve që lidhen me përkatësinë etnike dhe identitetin shqiptar. Ndërsa në vend të thekëve të zinj të lulëkuqes, në logo janë paraqitur figura burrash, grash, djemsh dhe vajzash, për të përfshirë të gjithë shqiptarët, që ishin shndërruar në objekt shkatërrimi nga politika e gjenocidit të Serbisë. Në këtë kontekst e shoh të udhës të informoj lexuesit e gazetës suaj se logon e ka përgatitur veprimtari i shquar i çështjes kombëtare, që vjen nga Lugina e Preshevës, Adnan Asllani. Për ata që nuk e dinë, Adnan Asllani është autori i emblemës së Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës dhe kryeredaktori i “Zërit të Kosovës” gjatë luftës në Kosovë.

Sokol Paja: Me sa kam lexuar, në rrafshin organizativ qëllimet e qendrës suaj janë të shtrihen në të gjitha vendet demokratike ku ka shqiptarë. Sa keni arritur të realizoni këtë qëllim?

Bardhyl Mahmuti: Përkundër interesimit të madh të bashkatdhetarëve tanë në disa shtete të Europës Perëndimore për të themeluar qendrat e “Gjenocidi në Kosovë-Plagë e hapur”, realiteti i krijuar nga pandemia na pamundësoi realizimin e qëllimit të tillë, sepse kemi qenë plotësisht të vetëdijshëm se tubimet e kësaj natyre bartnin me vete rreziqe të mëdha për shëndetin dhe jetën e njerëzve. Presim që të përfundojë vaksinimi i popullsisë dhe kur të krijohen kushtet që nuk rrezikojnë asnjë njeri ne do të vazhdojmë me veprimtarinë tonë ashtu siç e kemi pasur të planifikuar.

Sokol Paja: Megjithatë nuk keni ndenjur duarkryq gjatë kësaj kohe. A mund të na thoni se çka keni punuar si qendër?

Bardhyl Mahmuti: Gjatë periudhës dyvjeçare kemi botuar një doracak të titulluar “Kurthet terminologjike në funksion të mohimit të gjenocidit në Kosovë”, që ka për qëllim të ndihmojë në harmonizimin dhe përdorimin e sakte të terminologjisë që duhet të përdoret, sidomos nga politikanet dhe gazetaret, kur përkufizohen ngjarjet e luftës në Kosovë dhe shmangien e grackës së mohimit të gjenocidit përmes një terminologjie jo te duhur. Autor i këtij doracaku jam unë. Pastaj, më 15 janar të vitit 2020, në Ditën e Përkujtimit të Gjenocidit ndaj Shqiptarëve në Kosovë kemi botuar një përmbledhje poezish që lidhen me temën e gjenocidit nga shkrimtarë të mëdhenj shqiptar si Xhevahir Spahiu, Agim Vinca, Ismail Syla, Bedri Islami, Ali Podrimja, Adem Gashi, Teki Dervishi, Mustafë Xhemajli, Shqipe Bytyqi, Miradije Maliqi dhe shumë poet të njohur. Ndërkaq, më 15 janar të vitit 2021 u botua romani im i titulluar “Eskadronët e vdekjes”, që pasqyron tragjedinë që përjetoi populli shqiptar i Kosovës gjatë luftës së fundit.

Sokol Paja: Ndërkohë Qeveria e re e Kosovës e Albin Kurtit, e dalë nga zgjedhjet e 14 Shkurtit, përcaktoi si pjesë të programit të vet përgatitjen e padisë kundër Serbisë për kryerjen e gjenocidit. Cili ishte qëndrimi i qendrës suaj?

Bardhyl Mahmuti: Nëpërmjet një deklarate të datës 8 Maj, Qendra “Gjenocidi në Kosovë – Plagë e Hapur” e përshëndeti vendimin e Qeverisë së Republikës së Kosovës dhe u zotua publikisht se do të angazhohet për të dhënë kontributin e vet maksimal në përputhje me mundësitë e veta që padia për gjenocid të përgatitet sa më mirë, në mënyrë që të dalim fitues nga ky proces për arritjen e drejtësisë për viktimat e gjenocidit në Kosovë.Për këtë qëllim, së bashku me zëvendës kryetarin e qendrës, Adnan Asllanin u takuam me kryeministrin e Kosovës, z. Kurti, me ministren e Drejtësisë, zonjën Haxhiu dhe me nënkryetaren e Kuvendit të Kosovës, zonjën Bogujevci.

Sokol Paja: Një numër i konsiderueshëm i përfaqësuesve të partive politike opozitare në Kosovë dhe analistësh politik të Kosovës janë shprehur skeptik rreth mundësisë që kjo padi të realizohet me sukses. Në kuadër të debateve rreth kësaj teme, shumë shpesh janë përmendur dështimet e Bosnjës dhe Kroacisë, paditë e të cilave kundër Serbisë u hodhën poshtë nga Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë. Sa janë gjasat që padi kundër Serbisë për gjenocidin në Kosovë të realizohet me sukses?

Bardhyl Mahmuti: Krahasimi që bëhet me dështimin e Bosnjës dhe Kroacisë kundër Serbisë është i paqëndrueshëm. Serbët lokal në Bosnjë dhe në Kroaci të organizuar në republikat e vetëshpallura (Republika Serbska në Bosnjë, Kraina, Sllavonia Lindore dhe Sllavonia Perëndimore në Kroaci) kanë pasur struktura që shkonin nga presidenti i republikës, kryeministri dhe ministrat e tjerë të qeverive përkatës, komandë ushtarake dhe policore e kështu me radhë. Përkundër asaj se botërisht ka qenë e ditur se këto struktura dirigjoheshin nga Beogradi, Kroacia dhe Bosnja nuk kanë mundur të ofrojnë dëshmi të mjaftueshme se Serbia ka kryer gjenocid në këto dy shtete. Sidoqoftë, Gjykata Ndërkombëtare e Drejtësisë e fajëson Serbinë për mos parandalimin e kryerjes së gjenocidit. Në Kosovë gjërat janë të qarta: Serbia si shtet ka kontrolluar tërësinë e forcave të armatosur gjatë zbatimit të gjenocidit në Kosovë dhe për këtë arsye ndodhi ndërhyrja ushtarake e NATO-s. Padia kundër Serbisë për gjenocidin në Kosovë ka gjasa të mëdha të realizohet me sukses, nëse krahas përgatitjes së dosjes bëhet edhe puna në informimin e drejtë të opinionit publik ndërkombëtar për realitetin tragjik që ka përjetuar populli shqiptar i Kosovës.

Sokol Paja: Shpesh flitet se Kosova nuk ka të drejtë të bëjë padi, meqenëse nuk është anëtare e OKB-së. Sa mund të jetë pengesë një çështje e tillë?

Bardhyl Mahmuti: Në këto rrethana prioritet është përgatitja profesionale e dosjeve që dëshmojnë për gjenocidin e shtetit serb ndaj shqiptarëve të Kosovës dhe informimi sa më i gjerë i qarqeve intelektual, politike dhe diplomatike në botë lidhur me gjenocidin që ka përjetuar populli ynë. Kur të bëhen të gjitha punët si duhet, ngritja e padisë mbetet një çështje teknike. Të mos harrojmë se krimi i gjenocidit është krim që godet mbarë njerëzimin, prandaj padinë mund ta bëjë çdo shtet.

Sokol Paja: Është përmendur shpesh mundësia që një padi të tillë ta bëjë Shqipëria. Si mendoni ju?

Bardhyl Mahmuti: Po e përsëris: nga momenti kur një shtet është i bindur se ndaj një grupi të caktuar kombëtar, etnik, racor ose fetar janë zbatuar veprime që kanë pasur për qëllim që ta shkatërrojnë tërësisht apo pjesërisht grupin si të tillë, atëherë ai mund të padisë shtetin që ka kryer gjenocid. Këtë mund ta bëjë Shqipëria, jo vetëm pse ka ndodhur ndaj shqiptarëve të Kosovës, por është njëfarë obligimi për të gjitha shtetet që kanë miratuar Konventën ndërkombëtare për parandalimin dhe dënimin e krimit të gjenocidit që të ndërmarrin një hap të tillë për të shmangur logjikën e mosndëshkimit të krimit. Mirëpo, tani për tani, angazhimet duhet të orientohen në prioritetet e lartpërmendur.

Sokol Paja: Para disa ditësh i dërguari special i Departamentit të Shtetit për Ballkanin Perëndimor, Matthew Palmer u deklarua lidhur me padinë kundër Serbisë. Si e shihni deklaratën e tij që theksoi rëndësinë e dialogut dhe domosdoshmërinë që palët të fokusohen më shumë në të ardhmen, e jo në të kaluarën?Bardhyl Mahmuti: Ajo që m’u duk e rëndësishme në deklaratën e z. Palmer ka të bëjë me pohimin se “Nëse Kosova dëshiron të shkojë në gjykatë, kjo është e drejta e saj sovrane” dhe, se në këtë rast, “Kosova duhet të ketë argumente para se të padisë Serbinë për gjenocid”. Zoti Palmer ka plotësisht të drejtë: padia duhet të përgatitet profesionalisht me fakte të pakontestueshme ku nuk do të lihej asnjë verigë ku mund të varej dyshimi për vërtetësinë e provave. Çështja e dialogut është çështje me rëndësi, sepse përcakton rrjedhat e të ardhmes së kësaj pjese të Europës. Mirëpo ardhmëria nuk mund të imagjinohet me një shtet që mohon gjenocidin e kryer në Kosovë. E kaluara nuk është vetëm një nocion kohor! Tani për tani, e kaluara e afërt e dy shteteve tona ndahet me një hendek të madh të mbushur me mbi 10 mijë civilë të vrarë shqiptarë, në mesin e të cilëve janë 1392 fëmijë dhe 1739 gra; ende nuk dimë asgjë për fatin e më shumë se 1600 civilëve shqiptarë që u morën nga forcat serbe gjatë tërheqjes nga Kosova dhe mbi 20 mijë gra të dhunuara seksualisht paraqesin një PLAGË TË MADHE QË KULLON GJAK, LOT DHE DHEMBJE! VETËM DREJTËSIA MUND TË NDIHMOJË TË MBYLLET KJO PLAGË E HAPUR.