… korrupsioni është si një erë e ftohtë e fortë pluhuri, e nxitur nga ngasjet. Kur njeriu sheh pjesën tjetër të njerëzimit të hedhur në ligësi, ai do të donte të dilte prej saj për të jetuar i paprekur e i papërlyer nga e keqja dhe padrejtësia.

Nga Astrit Lulushi/
Korrupsioni* është shumë i vjetër si ide dhe praktikë. Mbi të gjitha, korrupsioni është tundues. Fjala vjen nga një latinishte që përkthehet si: ‘me-ngatrru’, apo ‘me-përzi’, ose një kombinim i tyre. Platoni, jo me të qeshur, u rekomandonte filozofëve që të “fshiheshin prapa një muri” për të shmangur martirizimin pakuptim të vetes. Sepse korrupsioni është si një erë e ftohtë e fortë pluhuri, e nxitur nga ngasjet. Kur njeriu sheh pjesën tjetër të njerëzimit të hedhur në ligësi, ai do të donte të dilte prej saj për të jetuar i paprekur e i papërlyer nga e keqja dhe padrejtësia. Kush e njeh çmendurinë e turmës e di që mes saj nuk ka asnjë që vepron ndershmërisht dhe asnjë që mund t’i shpëtojë dëmit. Nëse nuk do t’i ikte dot, njeriu do të ndjehej si mes kafshëve – i paaftë për t’u bashkuar me ligësinë e tyre, dhe njësoj i pazoti për t’i rezistuar ngasjes së veseve të tyre. Kur shkëputet nga turma, njeriu reflekton mbi gjithë atë që i ndodhi, dhe jeton në paqe dhe sheh punën e vet, apo rri në strehim derisa të kalojë stuhia, si ai që pret shpëtimin në det nga anija e drejtuar nga një kapiten i sprovuar. Eshtë “Anija e Shtetit”, një metaforë e famshme, që Platoni e përdor në librin e Republikës. Ai e krahason qeverisjen e një shteti me komandën e anijes dhe argumenton se i vetmi person i përshtatshëm për të qenë kapiten i saj, është njeriu dashamirës.
——
*Korrupsioni është më i zakonshëm në kleptokraci, oligarki, narko-shtete dhe shtete mafioze