(Përciptas mbi sulmet e Stambollit dhe kurdët si etni)/

Nga Ilir Levonja-Florida/

Ndërsa është një luftë e frikshme. Dhe ai që udhëton aeroporteve e ndjen i pari se sa e pasigurtë është jeta. Se sa e brishtë është liria. Ka edhe një makth njerëzor. Aktin terrorist. Ndaj shpesh shikon me dyshim çdo individ që i fshik bërrylin apo të ulet pranë. Çantën e tij apo asaj, laptopin. Dhe sidomos kur janë veshur sipas traditës myslimane, me kokën mbuluar etj.
Në përgjithësi luftrat janë të padrejta, sa kohë që ka viktima njerëzish. Por luftrat terroriste të natyrës kamikaze etj. Janë dyfish të tilla. Pasi për arsye absurde marrim më qafë njerëz të rastit. Ata që i përkasin lirshmërisë së jetës. Dëshirës, mundësisë, prioritetit për t’iu gjëndur njëri-tjetrit. Dhe për të parë shoqi-shoqin etj.
Eshtë një luftë e fëlliqur thjesht ta mendosh se për faktin që nuk çfarë i bën atyre brenda dritareve të mbrojtura nga radarë e truproja, i bie udhëtarit të thjesht. Eshtë e fëlliqur edhe sepse merr jetë që nuk i bëjnë dobi çështjes. Sado madhore të jetë ajo. Por thellojnë hendekun e mentalitetin midis popujve.
Këtë e bënë për aq kaq vite ishullorët e Britanisë. Apo baskët e gadishullit iberik etj. Megjithatë rezultatet kanë ardhur në rrugë të tjera.
Por janë disa çështje që shpesh kalohen me kollajllëk edhe nga opinioni mbarë qytetarë. I cili shpesh toleron pushtetin e vendit që i përket. Në dështimet e njëpasnjëshme në lidhje me etnitë, konsolidimin e bashkëpunimit etj.
Sot një agjensi botërore lajmesh si ajo francezja, AFP jep një kronologji të detajuar nga shpërthimet e këtyre viteve të fundit në Stamboll. Aty shfaqen grupe armene, kurde, shteti islamik i kohëve të fundit, Al Qaeda etj.
Ndërkohë gazeta me e madhe turke, madje dhe e pavaruar, Hyrriet.
Shpreh një lloj qejfmbetje përse bota nuk solidarizohet po njësoj edhe me Turqinë, ashtu sikur me Francën dhe Belgjikën pak muaj më parë.
Ndërkohë që për një ose dy arsye shoh që edhe shumë shqiptarë, me ”dashuri” të madhe për Turqinë. Ndjehen po kaq të indinjuar karshi mos solidarizimit të opinionit me shtetin turk, sa kam frikë se pas disa vitesh, do kemi një lloj fronti i cili do kërkojë njohjen e ndonjë komuniteti etnik me mbështjen e babës nga Stambolli.
E para, situata mes Turqisë dhe Francës apo Belgjikës i përket një pikëvështrimi diametralisht të kundër. Në Francë dhe Belgjikë është e gjithë bota. Dhe me të drejta apo privilegje të barabarta të qytetarit të tyre. Kanë ngritur dhe objektet e kultit. Ndjekin ritet dhe i bërtasin francezit sikur të jenë në shtëpinë e tyre. Kurse e kundërta ndodh në vendet nga ata vijnë.
Në këtë raport të padrejtë, nderimi si ndaj francezit apo belgjianit. Dhe shtetit përkatës është i drejtë.
Kurse në rastin e Turqisë, solidariteti është vetëm me jetët, me njerëzit e thjesht. Me ata të pafajshëm që gjënden në rrjedhën e jetës së tyre. Të së përditshmes etj. Por asesi me shtetin turk që vetëm çështja kurde. Apo genocidet armene etj. E bëjnë një fajtor të përjetshëm karshi njerëzimit.
Lista e AFP-së dominohet nga çështja kurde.
Sot në Turqi jetojnë rreth 20% e Kurdistanit. Këti trualli etnik të copëtuar në 5 shtete. Me rreth 35 milion banorë. Gjykojeni vet pra se sa territor i ka rrëmbyer Turqia. Janë një komb i madh. Madje që sot, sidomos pjesa e Irakut verior që po përballon e vetme luftën me shtetin Islamik, ISIS, në Sirinë e shkatërruar. Janë një lloj autonomie në Irak që asnjëherë nuk e patën as shqiptarët nën Turqinë, as nën Serbinë. Një lloj republike që ia ka kaluar nga zhvillimi dhe progresi edhe vet Irakut. Dhe padiskutim vendeve në rajon. Dhe që pas një parashikimi të analistëve të ndryshëm, të ndërgjegjësuar nga faktori kurd, por edhe departamentit të shtetit amerikan, në vitin 2030 Kurdistani do jetë shtet i pavarur.
Tani a është e drejtë lufta e këtyre terroristëve. Asesi.
Unë shpesh bërtas, përse nuk i bini shtetit, shtetarëve. Përse njerëzve të thjeshtë? Por terrori nuk lufton me logjikën e pacifistit.
Asaj atij që i tregon shtetit të vet se, e drejta e vetvendosjes është sot privilegj njerëzor i një pakice. Po si i bëhet halli më, kur flasim për një komb me 35 deri në 40 milion banorë?
Mund ta kthejmë nga të gjitha anët.
Këto janë fatkeqësitë e trashëguara nga perandoritë, luftrat e pamëshirmë. Por sidomos e njerëzve shtetarë që zgjidhen duke vjedhur, shtypur, vrarë. Si e si të mbajnë gjallë perandorinë e tyre.
Dhe një rast i freskët është Asadi i Sirisë. Por nuk rri më mbrapa edhe pashai modern i Turqisë, ky me emrin Erdogan.