…NGA JOSIFI TEK JOSIFI,/
KËTU NISI, ATJE KRISI/
70 VJET NA SUNDOI PISI./.
HAPNI DOSJET: NË SHQIPNI, NGA VITI 1944 SUNDIMTARËT TANË…/
PRA, TRADHËTARËT E ATDHEUT “NUK KANË DOSJE”! JANË “HERONJ”…/
Nga Fritz RADOVANI/*
■Tradhëtari Enver Hoxha deklaron në vitin 1944, në Mbledhjen e Beratit: “Që nga krijimi i Partisë Komuniste dhe gjatë gjithë luftës, Partia dhe Komiteti Qendror ishin identifikuar vetëm me Miladin Popoviqin…”
■Mardhanjet e Enver Hoxhës me Dushan Mugoshen dhe Miladin Popoviqin, siç tregon edhe e “njohura” e tyne Nexhmije Hoxha, kishin të bajnë kryesisht per “drejtuesin” që do të vinte në krye të Partisë Komuniste Shqiptare. Problemi i ripushtimit të tokave tona të lira nga viti 1941, dhe varsia e plotë e Shqipnisë nga Jugosllavia komuniste, nuk mund të diskutoheshin fare, jo pse, ashtu u vendos në Jalta, po ashtu donte “druzhe” Tito.
■Ne themi se “Shqipëria është çliruar nga bijtë e saj…”, ndersa Enveri, në intervistat që ka dhanë në Jugosllavi me 30 qershor 1946, kur shkoi me u dekorue nga Tito “Hero i Popujve të Jugosllavisë”, me 1 korrik 1946, ka thanë: “Është e pamundur të imagjinosh rezistencën e popullit të vogël shqiptar kundër armikut pa luftën e popujve jugosllavë”.
■Dokumenti ma i turpëshem i firmosun nga E. Hoxha në vitin 1946, në Konferencën e Paqës në Paris, as nuk zehet me gojë nga pseudohistorianët tanë, edhe pse Enveri e ka folë aq bukur në gjuhen frenge… Karriga e vet i dukej ma e bukur se Kosova…Para se të shkonte në Paris, ishte mysafir tek Josifi nr.1, dhe porsa mërrijti atje deklaroi: “Ne nuk kemi pretendime ndaj aleatit tonë, Jugosllavisë”. Një kusht per mbajtjen e kolltukut!
■Asnjëherë në këta 70 vjetë nuk asht thanë as shkrue e verteta e Trojeve Shqiptare, që mbas 1944 mbeten jashta Hartës Shtetit Shqiptar, vetem pse tradhëtarëve Hoxhës dhe Alisë, historianët tanë i pluhnosnin dokumentat me “akuzat ndaj fqinjëve, kryesisht me pretendimet greke dhe qendrimin prosllav të disa shteteve europjane që në vitin 1913”.
■Edhe pse partizanët tanë vdisnin tue thirrë “Bijt’ e Stalinit jemi ne!”…Edhe pse nder shkolla virrej “Enver, Tito, Stalin!”, “Enveri ynë”, nuk kishte mërrijtë ende me perqafue dhe as me ia fshi mustakët “shokut Stalin” per surratin e vet deri në vitin 1947…
■Kur Tito shkoi në Krime per pushime tek Hrushovi në 1956, njëditë ky e pyeti Titon: “Kur Stalini ta dha Shqipninë, ti pse nuk e more?”, Tito ishte pergjegjë: “Do t’ ishte gabim i madh per ne. Njëditë kur Shqiptarët do të zgjohen me dalë në vete, po ta kishe marrë edhe Shqipninë, atëherë do të ikte Shqipnia e bashkë me te, do të më iknin edhe krahinat ma të mira të sajat, që unë i kam e i shfrytzoj edhe sot…” Hrushovi ishte qeshë!
■Qé, ja ku e keni kancerin shkatrrues të Shtetit dhe të Popullit Shqiptar!
Parimi komunist: “Shpif e shpif, se diça mbetë!”, “Përçai e sundo!”, “Mbillni urrejtje!”
Mbi këta parime u zhvilluen edhe takimet dhe bisedat e këtyne katilëve të pistë!
■HAPNI DOSJET: Nandor 1949 në Suhumi, BRSS. Ishte takimi i tretë i Josif Stalinit me Enver Hoxhën. Përkthen ambasadori sovjetik në Tiranë Çuvahin…
■Enver Hoxha mbas prishjes së Stalinit me Titon tregon: “Gjatë këtij takimi shoku Stalin, si gjithmonë, fliste qetë, shtruar, pyeste e dëgjonte me shumë vëmendje, shfaqte mendimin e tij, na këshillonte, por gjithmonë në frymë të thellë shoqërore.
■– S’ ka receta se si duhet sjellur në këtë apo atë rast, se si duhet zgjidhur kjo apo ajo punë – përsëriste shpesh ai, sipas çështjëve të ndryshme që shtroja.
■Gjatë bisedës me Stalinin i vura në dukje qëndrimin e klerit, sidomos të atij katolik në Shqipëri, pozitën tonë në marrëdhënie me të dhe e pyeta se si e gjykonte qëndrimin tonë.
– Vatikani – më tha ndër tjera shoku Stalin – është një qendër reaksioni, vegël në shërbim të kapitalit e të reaksionit botëror, të cilët e mbështetin këtë organizatë ndërkombëtare diversioni e spiunazhi. Është fakt se shumë priftërinj katolikë e misionerë të Vatikanit janë spiunë të regjur në shkallë botërore.
Me anën e tyre imperializmi është përpjekur e përpiqet të realizojë qëllimet e tij.
■– Pastaj më tregoi se çfarë i kishte ndodhur një herë në Jaltë, me Ruzveltin, me kryetarin e kishës katolike amerikane etj.
Duke biseduar me Ruzveltin, me Çërçillin e të tjerë për probleme të luftës antihitleriane, ata i kishin thënë: “Të mos luftojmë më papën e Romës. Ç’ keni ju më të që e goditni?!”.
“Asgjë s’ kam më të”, u qe përgjigjur Stalini.
“Atëherë ta bëjmë papën aleat – kishin thënë – ta futim në koalicionin e aleatëve të mëdhenj”.
“Dakord – u kishte thënë Stalini – por aleanca antifashiste është aleancë për të zhdukur fashizmin e nazizmin. Kjo luftë sikundër e dini, zotërinj, bëhët me ushtarë, topa, mitraloza, tanke, avionë. Le të na thotë papa ose na thoni ju se ç’ ushtri, topa, mitraloza, tanke e të tjera ka papa për luftë dhe le të bëhët aleat. Aleat për llafe e temjan ne nuk kemi nevojë”.
Pas kësaj s’ e kishin zënë më në gojë çështjen e papës e të Vatikanit.
■– A ka pasur priftërinj katolikë në Shqipëri që kanë tradhtuar popullin? – më pyeti mandej shoku Stalin.
■– Po, i thashë. – Bile krerët e kishës katolike u bashkuan që në fillim me pushtuesit e huaj nazifashistë, u vunë kokë e këmbë në shërbim të tyre, bënë ç’ është e mundur të shkatrronin Luftën tonë Nacionalçlirimtare e të përjetësonin sundimin e huaj.
– Çfarë keni bërë ndaj tyre?
– Pas fitores, i thashë, i kapëm, i nxorëm në gjyqe dhe atje morën dënimin e merituar.
■– Mirë keni bërë, më tha.
*Ne 70 vjetorin e permbytjes se Shqiperise