Flet Kliti Roshi, djali i “Artistit të Popullit” Kadri Roshi: Më mirë vonë se kurrë, media po bën punën e vet/
Nga Albert Z. ZHOLI/
Para disa ditësh, me rastin e 8 vjetorit të vdekjes së aktorit të madh Kadri Roshi, i biri i tij, Kliti Roshi, ishte ftuar në një emision televiziv ku midis të tjerave theksoi: Po harrohen korifenjtë e aktrimit shqiptar. Shteti asnjë përkujtim, asnjë aktivitet, asnjë takim me familjarët. Thjeshtë ata i kanë dhënë Shqipërisë dhe tani pushojnë në heshtjen e tyre të madhërishme. Këto ditë kanë pasur përvjetorët e ndarjes nga jeta shumë aktorë dhe këngëtarë të mëdhenj dhe askush nuk është kujtuar, sikur ata të ishin të rastësishëm në këtë jetë.
Ju në një televizion shprehët hapur indinjatën për harresën e figurave të artit shqiptar, sa e vërtetë është kjo dhe a është kujtuar Kadri Roshi në këto 8 vjet të ndarjes nga jeta?
Kadri Roshi vdiq më 6 shkurt 2007 në Tiranë, dhe të gjithë e dinë se çfarë nderesh i bëri populli shqiptar. Pra në një jetë të tërë në skenë, Kadriu solli pranë popullit të vet figurat historike, hallet dhe problemet e këtij populli të shumë vuajtur. Ai punoi dhe solli në art, më të mirën, më të dukshmen, atë që kudo bota e aktrimit e nderon. Kadriu nuk punoi për vete por për popullin shqiptar, për artin shqiptare dhe e ngriti në piedestal aktrimin shqiptar. Dua të jem korrekt, nuk them se është më i miri, por ishte dhe mbetet një ndër më të mirët, që jetën e tij e lidhi me skenën dhe sheshet e xhirimit.
Përkrah Kadri Roshit, cilin emër tjetër të aktrimit shqiptare do të vendosje?
Unë e theksova, që Kadriu nuk ishte artisti i vetëm që e lartësoi artin shqiptar. Ai këtë e ka theksuar dhe vetë, pasi ishte shumë tolerant dhe modest. Sa herë ai ishte pjesë e studiove televizive e theksonte se Shqipëria ka aktorë të kalibrit botëror. Dhe unë nën mësimet e tij dua të përmend se si Kadriu, po aq sa ai, ishin dhe Naim Frashëri, Sulejman Pitarka, Violeta Manushi, Sandër Prosi e shumë të tjerë.
Ju theksuat se edhe ndaj tyre nuk është treguar asnjë kujdes, asnjë përkujtim.
Asnjë! E njëjta gjë. Askush nuk kujtohet për ta dhe pse ata me artin e tyre, me rolet e tyre, me interpretimin e tyre e kanë çuar vite më parë Shqipërinë në BE. Ata mbeten yje të aktrimit shqiptar, që dhe në kushte ekonomike të vështira kanë bërë art special, kanë përcjellë mesazhe të fuqishme atdhedashurie. Kjo është forca e artit, magjia e tij. Unë atë që përcolla në televizion e them të argumentuar. Çfarë është bërë për këta figura në këtë 5 vjeçar të fundit? Kush i ka kujtuar këta emra të rrallë të aktrimit shqiptar? Pse heshtet ndaj tyre? Kujt i intereson heshtja ndaj tyre? Unë nuk flas vetëm për babanë tim, por për gjithë atë plejadë aktorësh që e ngritën në vendin e merituar dramën, filmin dhe komedinë shqiptare.
Çfarë mund të bëhej në këtë rast?
Asgjë më shumë se një përkujtimore e thjeshtë. Kur këta korifenj të aktrimit kanë përvjetorë, është më minimalja që të organizohet në TK, ku ata kanë luajtur më shumë se 40 vjet, të mbahet një fjalë rasti dhe të ftohen mediat. Kjo do jetë në nderin e çdo qeverie, Ministrie Kulture apo të Teatrit Kombëtar. Duke i kujtuar ata, kujtohet historia e Teatrit, komedisë dhe filmit shqiptar. Në përkujtime të tilla arti shqiptar vetëm fitime do të ketë.