Nga ELIDA BUÇPAPAJ/

Një miku ynë i përbashkët na kumtoi lajmin se ndërroi jetë në Lozanë Victor Ruffy, Doktor i letrave, homos politicus, ish-deputet i Parlamentit të Zvicrës dhe Mik i shtrenjtë i Shqiptarëve.

Ishte një lajm shumë i hidhur për ne. Nga ato lajme që njeriu nuk dëshiron kurrë t’i dëgjojë. Aq më tepër për Victor Ruffy-n i cili gjithmonë ka qenë i uruar, i bekuar dhe me plot mirënjohje prej shqiptarëve.

Zoti Victor Ruffy ka qenë një politikan zviceran me emër. Deputet i Parlamentit të Zvicrës prej 1982 deri në 1999 dhe një përkrahës i zjarrtë i shqiptarëve në Shqipëri, Kosovë, diasporë e kudo.

Victor Ruffy vinte prej një familje shumë të njohur që ka dhënë burra shteti dhe që kanë kontribuar me breza në krye të Konfederatës Helvetike.

Ai kishte ndjekur gjurmët e të parëve.

Stërgjyshi i tij, Victor Ruffy, nga ai e trashëgoi emrin, kishte qenë Këshilltar Federal dhe zvpresident i Zvicrës, ndërsa gjyshi i tij Eugène Ruffy edhe ai po ashtu Këshilltar Federal dhe President i Konfederatës.

Kur e pyetëm një herë nëse dy djemtë e tij a e kishin vokacion politikën, ai na tha duke vënë buzën në gaz jo, por nga kjo familje padyshim gjithmonë dalin koka të mëdha për këtë vend.

Victor Ruffy ka lindur në 1937 në Bernë. U angazhua në politikë pranë Partisë Socialiste Zvicerane duke u bërë anëtar i Parlamentit prej 1982 deri më 1999. Në 1992 zoti Ruffy u zgjodh kryetar i Parlamentit të Konfederatës, ndërkohë që për një kohë ka drejtuar Komisionin për Marrëdhënie me Jashtë  dhe për dhjetë vite rresht ka kryesuar delegacionin zviceran pranë  Këshillit të Evropës.

Prej kësaj kohe ka nisur lidhja e tij me Shqipërinë, Kosovën dhe shqiptarët.

Njohja dhe miqësia jonë me të daton me përmbysjen e diktaturës, kur zoti Ruffy do të kryesonte delegacionin nga Këshilli i Europës që mbuloi zgjedhjet e para pluraliste. Në Këshillin e Europës, ai do të vihej në krah të Shqipërisë e shqiptarëve.

Në memorian tonë ka mbetur i pashlyer roli i tij në Strasburg në vitin 1995, kur opozita shqiptare, pjesë e delegacionit shqiptar, kundërshtonte hyrjen e Shqipërisë në KE. Merreni me mend, deputetë të parlamentit të Shqipërisë mbanin në Strasburg fjalime që villlnin vrer për mos-hyrjen e vendit të tyre në Këshillin e Europës; merreni me mend se çfarë i bëjnë shqiptarët vetes së tyre, ndërsa zoti Ruffy luftonte për pranimin e Shqipërisë në këtë institucion. Me fjalimin e tij, që ishte një perlë e oratorisë politike, nga pozitat e një Avokati Mbrojtës, Victor Ruffy argumentonte se përse Shqipëria meritonte të ishte pjesë e KE.

Kush shkon në Këshillin e Europës në Strasburg, mrekullohet kur midis flamujve të shteteve anëtare, dallon që në krye të rradhës flamurin kuq e zi, por që për valvitjen e tij aty, prej qershorit të vitit 1995, ka patur rolin e tij shumë thelbësor Victor Ruffy.

Një mbështetje kolosale zoti Ruffy ka dhënë për Kosovën dhe diasporën e  Kosovës në Zvicër. Është njëri nga përkrahësit e parë të Pavarësisë së Kosovës. Jo më kot Zvicra ka qenë shteti i parë që ka kërkuar në OKB njohjen e pavarësisë së Kosovës.

Victor Ruffy po ashtu krenohej me Eurobibus. Prej 1992 ai ishte  themeluesi i Fondacionit Eurobibus, që gëzonte mbështetjen e Këshillit të Europës, Konfederatës Helvetike, si dhe Bibliotekës dhe Universitetit të Lozanës, që nuk ka pushuar kurrë së dërguari ndihma e mbështetje në Shqipëri. Ai ishte jo vetëm përfaqësues i politikës, por edhe njeri i kulturës, i dijeve, i elitës zvicerane. Victor Ruffy ka mbështetur projekte botimesh, shkëmbime eksperiencash nga bota universitare, mbështetje me bursa.

Kur jemi takuar së fundi në një darkë midis miqsh në Lozanë ne bëmë plot plane për të ardhmen, që nuk arritëm dot t’i realizonim. Njëri prej tyre ishte projekti i një takim midis kryeministrit të Shqipërisë dhe liderit të opozitës Lulzim Basha. Jo takim hipokrit si ai që u realizua në restaurantin Krokodil, midis Ramës dhe Berishës në Strasburg.  Sepse Zvicra është shtet-modeli i dialogut, marrëveshjeve, kompromiseve dhe konsensusit për të mirën e përbashkët.

Ikja e tij e shpejtë në Amshim, krijon një boshllëk të madh jo vetëm për familjen dhe  shtetin helvetik, por sidomos për ne shqiptarët që humbëm një Mik të shtrenjtë dhe Miq si Victor Ruffy janë shumë të rrallë për kombin shqiptar!

Pengu që kemi është se këtij njeriu që meritonte ndere dhe vlerësime sa qe gjallë, nuk i dhuruam asgjë, veç miqësisë dhe mirënjohjes që ne shqiptarët e Zvicrës ia shprehnim pa fund, por mjerisht asgjë zyrtare dhe në nivel shtetëror veç një titulli si Qytetar Nderi i Fushë-Krujës.

Sa pak kemi bërë ne shqiptarët në raport me kontributin çerekshekullor të këtij Burri Shteti në të mirë të shqiptarëve!

Dhe ky është borxhi ynë ndaj këtij njeriu të madh, ndaj të cilit ne përkulemi me nderim, duke i premtuar se nuk do ta harrojmë kurrë veprën e tij për t’i treguar brezave se Victor Ruffy iu gjet afër shqiptarëve kur ata ishin në nevojë.

U prehsh në Paqe Mik i nderuar dhe i shtrenjtë!

Do t’u mungosh shumë shqiptarëve!