NGA KRISTO ZHARKALLIU /ATHINË/
Për zgjedhjet e parakohëshme në Greqi,gjatë këtyre pak ditëve paraelektorale, u bë shumë zhurmë. Të gjitha agjensitë e lajmeve në botë, shtypi dhe mjetet elektronike,jipnin përditë lajme nga Athina, komentuesit dhe opinionistët botonin mendimet dhe parashikimet e tyre (në të shumtat e herës të zymta) se çfarë do të ndodhte në Athinë pas zgjedhjeve, madje shumica e tyre shpresonte dhe uronte që të mos fitonte “e majta Syriza” e Aleksi Çiprasit! Në vend ishte krijuar një atmosferë e rëndë frike dhe tmerri, si nga premtimet tejet të tepërta të Çipras, por, kryesisht nga propaganda e shfrenuar e qeverisë konservatore të Andonis Samaras. Kjo qeveri që para tre viteve mori pushtetin duke rrëzuar qeverinë e ligjëshme të Papandreut të asaj kohe kishte premtuar se do të nxirte vendin nga kriza në mënyre magjike, veçse koha kalonte dhe vendi zhytej për here e më thellë në krizën ekonomike. Megjithatë, si ish kryeministri (Samaras) ashtu dhe zëvendes kryeministri (kryetari I PASOK-ut të mbetur Venizellosi) deklaronin për ditë se kriza po kalohej se së shpejti borxhet do të jenë nën kontroll, mirreshin vazhdimisht masa të rrepta shtrrënguese ndaj nëpunësve dhe pensionistëve, papunësia nuk thoshte kurrsesi të ulej, kurse tregëtia e cila ishte shtylla kurrizore e ekonomisë greke, po falimentonte në mënyrë marramëndëse, sektori i ndërtimit ka pushuar të ekzistojë duke lënë papunë me dhjetra e qindra mijra punëtorë,shumë ndërtes kanë mbetur pa mbaruar se nuk ka blerës kurse me mijra apartamente kanë mbetur bosh gjë që ka ndikuar edhe largimi e shumë familjeve të emigrantëve, jo vetëm shqiptarë. Qeveria e Samarasit- Venizellosit kishin gjetur mjetin e vetëm për të shtuar të ardhurat e shtetit: taksat e rënda dhe të papërballueshme nga populli, kurse për shlyerjen e kësteve të borxhit, merrnin borxhe të reja. Kësisoj, ndërsa në vitin 2010 borxhi arrinte shifrën 125% të të ardhurave kombëtare, në vitin 2014 arriti shifrën marramëndëse 175%! Me fjalë të tjera, megjithë masat e marra Greqia nuk mundi të zvogëlojë borxhin, si kishte premtuar qeveria në largim, por të kundërtën e rriti në mënyrë të rrezikëshme. Në këto kushte pra nuk kishte mundësi të lehtësonte taksat që të përmirësonte jetesën e popullit, nuk mundte të mos keqësohershin shërbimet shëndetësore, arsimore e të tjera. Sigurisht për këtë nuk mundim të akuzojmë qeverinë Samaras- Venizellos se borxhin nuk e krijuan ata, por e gjetën nga qeveritë e mëparëshme, prandaj nuk duhej t’i premtonte popullit se do ta nxirrnin nga kriza dhe se gjoja akoma dhe pak kohë u duhej që kriza ekonomike të kalohej… Pas shumë premtimesh, populli nuk u zinte më besë fjalëve dhe premtimeve të kota të tyre, prandaj filluan të braktisin radhët e Dermokracisë së re, kurse përkrahësit e Pasokut e braktisën partinë e tyre masivisht…
Në këto rrethana pra doli në “mbrojtje” të popullit SYRYZA që drejtohet nga politikani dyzevjeçar Aleksi Çipras. Para katër viteve partia e tij “e majtë” me zor kalonte 3% që të hynte në Parlament, kur papritur, pas shthurrjes të PASOK-ut, nisi të ngjitet e të smadhohet deri sa në zgjedhjet për Patrlamentin Europjan u bë partia e pare në vend, duke ja kaluar dhe Demokracisë së re. Në këto kushte pra “demokratët” dhe “pasokxhinjtë” e mbetur, duke pare rrezikun që po u kanosej në pushtet nisën luftën e egër politike kundër kësaj force të re politike. Akuzat dhe sharjet e tyre kalonte çdo kufi. E qunin parti anarkistësh, komunistësh, madje nuk ngurronin ta lidhnin akoma dhe me terroristët. Sigurisht Çipras nuk trëmbej, mbrohej nga këto akuza të imagjinuara, duke folur përherë për vuajtjet e popullit, duke mbrojtur të papunët dhe shtresat e varfëra gjë që e bënte më shpresëdhënëse për ata që vuanin nga papunësia dhe nga taksat rënda. Nuk do mend se kur nuk je në pushtet nuk të kushton gjë të mbrosh të dobëtit dhe t’u premtosh se ti do t’u përmirësosh jetesën. Këtë e dinte mire madje e bëri shumë mire Çipras dhe shokët e tij dhe brënda dy viteve, pothuajse të gjithë votuesit e Pasokut, dëndësuan radhët e Syrizas. Kjo parti pra dukej se kishte fituar përkrahjen e pjesës më të madhe të popullit, prandaj, kur qeveria u përpoq të zgjidhte Ptresidentin e ri të Republikës (Papuljas u plak por mbushi dhe të dy mandtet që i lejohen) Syriza me përkrahjen e partisë së djathtë ANEL, nuk i dhanë Samarait shumicën e duhur (180) të votive që të zgjidhej presidenti i ri gjë që detyroi qeverinë Samara-Venizellos të shpallinin zgjedhjet e reja më 25 janar.
Fushata e lektorale ishte shumë e egër. Qeveria konservatore (bashkë me ish socialistët) akuzuan në mënyrë të paturpëshme partinë e opozitës me gjëra të tmerrëshme. Thoshin s epo të fitojë Syriza vendi do të dëbohet nga Bashkimi Europjan,. do të braktisë euron dhe do të kthehet përsëri npë drahmes, madje parashikonin dhe paralajmëronin votuesit se vendi do të shpallte menjiherë falimentimin duke mos paguar më as rrogat e punonjësve as dhe pensionet, vendi nuk do të ketë drita dhe ujë dhe taksat do të jenë kaq të egra sa njerëzit do të braktisin dhe shtëpitë e tyre. Me fjalë të tjera me ardhjen e Syriza katastrofa ekonomike shoqërore ishte a pashmangëshme, na thoshin. Frika po na hynte në palcë, por nga ana tjetër kishim dhe pëtrgjigja e Syrizas me premtime të tepërta që me zor bëheshin të besueshme. Por dihet se premtimet paraelektorale janë të zakonëshme dhe shumë pak nga ato mund të plotësohen. Megjithatë populli nuk kishte asgjë të priste nga Samaras- Venizellosi. Varfëria dhe papunësia nuk ka pse të trembet nga falimentimi i vendit, kur varfëria dhe papunësia po mbyt masa të gjëra popullore. Ç’gjë më të keqe mund të porisnin ata nga Syriza që teklefundit u premtonte…një parajsë të re mbitokësore? Këtë faktor nuk mori parasysh qeveria në ikje me tmerrin dhe frikën që donte t’i kallte popullit. Aparati propagandistik i qeverisë që kontrollonte të gjitha kanalet televizive dhe shtypin, dështoi në mënyrë të turpëshme. Populli ja dha votën Çipras i cili po përgatitet të betohet Kryeministër i ri i vendit!
Dhe tani? Sigurisht asnjë katastrofë nuk ngjau as do të ngjasë në vend. Europjanët që vetëm para disa njëzetekatërorësh kërcënonin dhe paralajmëronin dëbimin e Greqisë nga BE në se do të zgjidhej Çjpras, ndërruan avaz menjëherë dhe nisën t’i buzëqeshin kryeministrit të ri madje paturpësisht kanë filluar ta lavdërojnë! Duket qartë se Europa konservatore, ka filluar të kuptojë se nuk mund të vazhdohet politika e egër antipopullore që po zhveshin popujt nga të gjitha privilegjet dhe të drejtat që kishin fituar me luftë ose nga frika komuniste, vite më pare. U përpoqën të rikrijojnë një kapitalizëm të egër, duke dashur të harrojnë të kaluarën, përderisa armiku i tyre kryesor, komunizmi, u vetrvarros nga mëkatat e tij të tmerrëshme. Por popujt nuk do të qëndrojnë duarkryq dhe nuk do të lejojë të humbasin ato të drejta që kanë fituar me gjak. Sigurisht kapitalizmi mburret, me të drejtë, me demokracinë dhe lirine e popujve, por këto nuk duhet të cënohen… Dhe këtë, edhe njëherë, po e tregon populli grek me votën e tij të lire…
Sigurisht zgjedhjet e lira nuk do të thotë se do të plotësohen të gjitha premtimet e Çipras,madje as populli i beson këto. Patjetër ama njëfarë pëmirësimi do të ketë. Rëndësi ka se populli grek po bëhet shëmbull për shumë popuj europjanë të Jugut dhe se kapitalistët e egër të vendeve të pasura si janë GJermania e disa të tjera, do të zbrapsen pak që edhe populli grek të marrë pak frymë lirisht..Unë nuk besoj se do të vertetohen Kasandrat e së keqes. Gënjehen ata që besojnë se Europa do të braktisë Greqinë, ose do të lejojë që vendi të falimentojë ose të dëbohet nga Bashkimi I Europës dhe nga euro. Sa here është gjendur në rrezik vendi i Helenëve (dhe ka ndodhur shumë here gjatë historisë afro dyqindvjeçaresë vendit (të Greqisë së re)) europjanët dhe amerikanët I kanë hedhur dorën dhe e kanë shpëtuar…Nuk mund të lihet Greqia e Demokracisë së pare njerëzore, Greqia e kultures madhështore të lashtësisë, që të mbytet se ka ca si…shumë borxhe. Prandaj, do të pajtohen edhe me Çipras, megjithse edhe ai nuk do të mundë të plotësojë të gjitha premtimet e dhëna por do të “përpiqet të bëjë sa ka mundësi” Vendi i Helenëve do të mbetet në gjirin e Europës i përkëdhelur akoma dhe nga supërfuqia e përtej Atllantikut… Sigurisht që edhe Çipras do të bëhet “djalë i mirë” dhe do të harrojë gradualisht shpalljet “revolucionare” të rinisë.