Rrëfim satirik nga Rafael Floqi/
Dikur këndonim një këngë të njohur “Total eklips of the heart” Njëherë e një kohë, në një tokë jo aq të largët, na ishte një qytet i vogël në SHBA që priste me padurim ardhjen e një eklipsi të rrallë diellor. Banorët e qytetit po gumëzhinin nga emocioni, duke përgatitur festat e tyre të vëzhgimit, duke vënë syzet e eklipsit dhe duke vendosur projektorët e tyre të improvizuar me vrima. Ata nuk e dinin se qeshja do të eklipsonte ditën e tyre të zakonshme.
Eklipsi total filloi nga Oqeani Paqësor Jugor, teksa rajonet e para të Meksikës e vëzhguan atë nga bregu i Paqësorit. Rruga e eklipsit kaloi Meksikën dhe vazhdoi në SHBA duke kaluar përmes Teksasit, duke vazhduar në verilindje dhe më pas duke kaluar nëpër Kanada. Sipas NASA-s, mbi 300 milionë njerëz do të kenë mundësinë të përjetojnë qoftë edhe një eklips të pjesshëm. Në fakt, ky është eklipsi i parë diellor në këtë shekull që është i dukshëm në të tre vendet e Amerikës së Veriut, SHBA, Kanada dhe Meksikë.
Ndërsa hëna filloi kërcimin e saj të ngadaltë përballë diellit, qyteti u mblodh në sheshin qendror, me sytë e stërvitur lart. Por në mes të uh dhe ahs, diçka e papritur ndodhi. Një plak, i njohur për harresën e tij, Xha Tomi kishte ngatërruar syzet e tij të eklipsit me syzet e notit të gruas së tij! Kështu ai qëndroi atje, duke ngulur sytë drejt qiellit, duke pyetur veten pse eklipsi dukej më shumë si një top gjigant diskoje sesa një mrekulli qiellore.
Ndërkohë, mësuesi i shkencave të shkollës lokale të Middle School ku mëson vajza ime Ori, që kishte sot vetëm gjysmë dite mësim , pasi mësuesi i Fizikës z. Smith, kishte bërë gjithçka për këtë rast. Ai kishte krijuar një konstruksion që përfshinte një teleskop, një pasqyrë dhe një rosë gjigante që fryhet (mos pyet se pse, për të parë si veprojnë kafshët vallë). Por ndërsa eklipsi arriti kulmin e tij, rosa e fryrë vendosi se ishte koha e përsosur për një arratisje madhështore, duke ecur me konfigurimin e kalibruar me kujdes të zotit Smith në tërheqje. Kaosi pasoi ndërsa zoti Smith vazhdoi projektin e tij “mashtrues shkencor”, duke i lënë të gjithë nxënësit dhe banorët e qytetit të qeshura.
Ndërsa vajza ime do të vazhdonte vetë një eksperiment tjetër , nëse e zë lentën e telefonit me xham të errësuar a mund ta shoh unë diellin. Po dielli s’dukej gjëkundi. Dikush nga shoqet e saj kishte shkuar në një cep të Michiganit i cili ishte i vetmi vend ku kishte “Tottality” d.m.th errësitë e plotë që vjen nga një fjalë me “4 t”. A po shqip do të thotë “ zi pisë” apo dhe kjo fjalë sipas teoricienëve të bashkimit të rrokjeve ka ardhur “ Nga ajo që foli Toti”.
Pikërisht kur ata menduan se dita nuk mund të bëhej më e çuditshme, teoricieni konspirativ i qytetit, me origjinë shqiptare ….., doli nga bunkeri i tij që imiton ato të Enverit , i veshur me një kapelë prej kallaji dhe i armatosur me një megafon. Ai filloi të bërtiste në lagje për pushtimet e alienëve dhe mbulimet e qeverisë, duke pretenduar se eklipsi ishte thjesht një taktikë devijimi për t’i larguar ata nga e vërteta e vërtetë. Është e panevojshme të thuhet se veprimet e tij vetëm sa e shtuan spektaklin komik që u shpalos para tyre. Një tufë burrash fluturoi nga kafja e Jarit më shpejt se një trumcakësh. Po është vërtetë se zogjtë ishin fshehur, dhe qenit të komshinjve s’ ja mbante të dilte në rrugë për të më përmjerrë pemën.
Herën e fundit që një eklips total diellor kaloi nëpër këtë qytet, kuajt dhe karrocat mbushën rrugët dhe pambuku arriti 9 cent për paund. Gati 150 vjet më vonë, një gjë nuk ka ndryshuar: kërcënimi i reve që bllokojnë pamjen. Qiejt me vranësira parashikohen të prishin mrekullinë kozmike të së hënës në të gjithë shtetin, tashmë të mbushur me ndjekës të eklipsit për kënaqësinë e bizneseve të qyteteve të vogla. Ndërsa hëna mbulon diellin, errësira e ditës ndoqi një korridor të ngushtë – nga bregu i Paqësorit të Meksikës në Teksas dhe 14 shtete të tjera deri në Maine dhe skajet lindore të Kanadasë. Parashikimi më i mirë i SHBA: Nju England ashtu si komunitetet e tjera përgjatë rrugës së tërësisë, gjysmë ore me makinë në jug të Dallasit, po i bën të gjitha ndalesat me një fundjavë plot koncerte dhe festa të tjera. Eklipsi i këtij viti pritet të ishte ngjarja qiellore më e ndjekur në jetën tonë thonë banorët. Në përgatitje të kësaj ngjarje historike, B&H Photo madje pat lançuar një faqe të re të vëzhgimit të eklipsit diellor, ku të apasionuarit mund të mësojnë se si të shikojnë dhe fotografojnë eklipsin, të zbulojnë se ku do të jenë pikat më të mira të shikimit dhe të blejnë pajisje për shikimin diellor Është eklipsi i parë total diellor i rajonit që nga viti 1878. I tjetri nuk do të jetë për gati 300 vjet të tjerë.
“Ndjehem kaq me fat sa nuk kam nevojë të shkoj askund,” tha Suzette Pylant i Muzeut të Qarkut Ellis të Shtunën ndërsa mirëpriti vizitorët në qytet për eklipsin. “Unë thjesht shikoj nga dritarja ime, dal nga dera ime dhe shikoj lart.” Ajo po lutet që moti të bashkëpunojë, siç janë pronarët e të gjitha dyqaneve të grumbulluara rreth gjykatës historike të bërë me gur ranor të kuq dhe granit rozë në qendër të qytetit. Ata po përgatiten për disa qindra mijëra vizitorë për 4 minutat, 20 sekondat e së hënës në total, afër maksimumit prej 4 minutash, 28 sekondash diku tjetër në rrugë.
Oily Bar Soapery pret një “Bubble Blackout” gjatë gjithë fundjavës, me sapunë dhe dhurata me temë eklipsi. Ndër sapunët e punuar me dorë: “Luna”, “Solar Power”, “Mother Earth” dhe “Hachie Eclipse of the Heart”.
Nazir Musai, i cili zotëron kafenenë dhe furrën e të famshmve, u tërhoq kur dëgjoi raportin e motit, por vuri në dukje: “Është mot. Ju nuk mund ta kontrolloni atë.”
Shi ose shkëlqe, James dhe e shoqja Liz Gibbons planifikojnë të festojnë. “Është një përvojë vizuale dhe fizike dhe në moshën time, që është 75 vjeç, nuk do ta shoh më kurrë”, tha Gibbons. Totaliteti nuk do të përfshijë përsëri SHBA-në kështu deri në vitin 2045, duke anashkaluar pothuajse të gjithë shtetin.
Megjithë kaosin, eklipsi përfundimisht kaloi, duke e lënë qytetin me kujtime për të cilat do të flitej për breza. Dhe ndërsa u mblodhën pas, duke shkëmbyer histori dhe duke qeshur derisa u dhimbte barku, ata kuptuan se ndonjëherë momentet më të paharrueshme janë ato që devijojnë nga skenari, duke thënë me njeri tjetrin “ eklipsi iku dhe nga fiku”.
Dhe kështu, me një vlerësim të ri për absurditetin e jetës, banorët e qytetit të vockël u kthyen në rutinën e tyre të përditshme, duke pritur me padurim ngjarjen tjetër kozmike që me siguri do të sillte më shumë të qeshura dhe gëzim në cepin e tyre të vogël të universit në mos qoftë ndonjë meteor.