Satirë Nga Rafael Floqi/
Karikatura AI
Në një proces ku perceptimi ka po aq rëndësi sa edhe faktet, Erion Veliaj ka zgjedhur të sillet si një i burgosur ordiner. Komentet e tij të fundit nga qelia, ku ai thotë se “Kolegu im Ols Angoni as nuk e ka idenë se me kë është ngatërruar”, mund të interpretohen nga prokuroria si kërcënim direkt i kryetarit të Bashkisë së Tiranës. Ky është vetëm një shembull i përfshirë në një fushatë akuzash dhe fyerjesh që Veliaj ka drejtuar ndaj prokurorëve dhe gjyqtarëve.
Prej 10 shkurtit, kur Veliaj u arrestua, ai ka zgjedhur një strategji të ashpër komunikimi, e cila kalon përtej komunikimit institucional. Ai i portretizon vetes si një viktimë të një komploti politik, ndërkohë që vazhdon sulmet verbale ndaj drejtësisë, duke përdorur epitetet “zvarranik” dhe “kasapi i drejtësisë” e “sigurims” për prokurorin dhe gjykatësin.
Në mesazhet e tij, Veliaj ka quajtur prokurorin Olsi Dado si “muzikant të dështuar”, “hajvan” dhe “lunatik”, ndërsa gjykatësin Erjon Bani si “thertore të drejtësisë” dhe “shërbëtor të turpshëm”. Veliaj gjithashtu e ka akuzuar Dadon për korrupsion dhe përdorimin e pushtetit në mënyrë të paligjshme.
Një nga arsyet kryesore që çuan në lënien e tij në burg ishte kërcënimi i mundshëm ndaj hetuesve të BKH-së, përpjekjet për të ndikuar te dëshmitarët, dhe përdorimi i pushtetit për të penguar hetimin. Prokuroria ka regjistruar kërcënime të drejtpërdrejta ndaj hetuesve, që mund të krijojnë një mjedis të pasigurt për të tjerët që mund të jenë të ftuar për të dëshmuar.
Ah, po, kjo situatë është një vërtetë ngushëlluese, nuk ka dyshim. Çfarë përfundimi mund të nxjerrim nga një analizë kaq të thelluar dhe të menduar me kujdes për ngjarjen e fundit, kur politikanët tanë të mençur dhe të drejtëpërdrejtë, si gjithmonë, po bëjnë të pamundurën për të na shpëtuar nga shkatërrimi?
E sigurtë, është e dukshme që për ne, qytetarët, nuk ka asnjë arsye për t’u shqetësuar për pavarësinë e SPAK-ut, sepse ky institucion është një simbol i paanshmërisë dhe ndershmërisë. Sigurisht, Rama i ka dhënë një leksion të pashoq për prokurorët dhe gjyqtarët, duke i urdhëruar që të zgjohet dhe të punojnë kundër “armiqve” në SPAK, sepse kush tjetër mund të bëjë më mirë këtë punë sesa një njeri që është aq i përkushtuar ndaj drejtësisë. Dhe, sigurisht, deputetët socialistë e ndjejnë të nevojshme ta dëgjojnë të heshtur, pasi si gjithmonë, nuk duan të prishin atmosferën e shijshme të kontrollit të plotë të një kryeministri, ashtu siç ndodhte dikur në kohët më të mira të Enver Hoxhës. Një tjetër shembull brilant i respektit ndaj ndarjes së pushteteve.
Po dhe institucioni i drejtësisë, ato të pavarurit që nderojnë çdo ditë nevojën për të reaguar? Reaguan, pa dyshim, duke mbështetur SPAK-un dhe duke kërkuar që të gjithë “aktorët” të respektojnë pavarësinë e prokurorëve – por, o çudi! – asnjëherë nuk përmendet emri i atij që në të vërtetë është nxitësi i gjithë kësaj, Edi Rama, i cili deklaron hapur: “Ka gjëra që nuk shkojnë, por ama, duke filluar nga kjo e korrupsionit, që është më e tmerrshmja. Është më e tmerrshmja që ne ta pranojmë pa luftë. Që të na kërkojnë ne hesap të tjerët. Ne duhet t’i kërkojmë hesap njëri-tjetrit. Askush jashtë kësaj partie nuk na kërkon dot hesap për luftën ndaj korrupsionit. Çfarë po ndodh këtu, nuk jemi ne viktima.” Jo,more,
Përveç, natyrisht, që ndihmën për të arritur këtë inkurajim të madh e ka dhënë edhe gjyqtari Bino, i cili gjithashtu dha një vendim të guximshëm dhe i qëndroi bindjes së tij, duke refuzuar të bjerë në kthetrat e politikës.
Dhe sa për reagimet nga opozita, po, kjo është me të vërtetë një përvojë befasuese! Ku Sali Berisha, që akuzon SPAK-un se ka dalë jashtë kontrollit, duket se nuk do ta pranojë kurrë që ky ka qenë një projekt i sponsorizuar nga ai vetë dhe ata që janë në pushtet. Por, nuk ka asgjë për t’u shqetësuar, sepse, siç thotë Rama, gjithçka është nën kontroll.
Vetëm se kur këto pushtete janë të përqendruara në duar të një njeriu, si një monark që mbështetet tek njerëzit e tij të besuar, asgjë nuk mund të shkojë keq, apo jo? Në fund të ditës, nuk ka nevojë për shumë analizë, sepse të gjithë e dimë që kjo është një histori e përjetshme e “krimit që sjell krimin”, që mbështetet në ndihmën e atyre që duan të “rikthejnë një të shkuar të lavdishme”. Dhe nëse ndonjëherë mendoni se do të shpëtojmë përmes ndonjë revolucioni të SPAK-ut, po, sigurisht, mund të jeni të sigurt se ky është vetëm një iluzion.
Në një sallë gjyqi që mund të ishte për të qeshur, por që nuk është aspak komike, Erion Veliaj ka shpërthyer në një reagim të fortë ndaj asaj që ai e quan “fyerje” nga prokurori Olsi Dado. Për të, fjalët si “ndyrësirë” kanë kaluar nga thjesht një ofendim i zakonshëm në një akt të dënuar politikisht, duke e ngritur lart atë në një luftë të ashpër për të mbrojtur “ndërgjegjen” e tij të shenjtë – ndoshta ka harruar se fjalët e tij vetë shpesh përdoren si shpërblim për kritikët e tij.
Sipas Fjalorit të gjuhës shqipe • ndyrësirë ,ndyrësíra është -emër i gjinisë femërore; numri shumës; -(të) 1. numri njëjës; të qenët i ndyrë; antonim; pastërti. 2. mbeturinë e papastër: grumbull ndyrësish. 3. kuptim i figurshëm; veprim a punë e ulët, e pandershme dhe e turpshme: ndyrësitë e të këqijve. / fjalë a shprehje e ndyrë: s’la ndyrësi pa i thënë. Nga kjo del pyetja a rimon emri Erion me i ndyri apo i menderi. Ndoshta jo dhe aq po era është e njejtë.
Nga kjo del pyetja a ka bërë Lali Eri një punë të pandershme. E në një mesazh që tingëllon si një akt i rrezikshëm i vetëjustifikimit, Veliaj kërkoi që gjykata të publikojë audion e asaj seance, duke i dhënë mundësinë qytetarëve të vendosin vetë nëse “ndyrësira” është një term i pranuar për një kryebashkiak. Dhe për ta mbështetur këtë pretendim, ai përdor një gjuhë që, për ironinë e tij të hidhur, mund të nxisë më shumë ironizime sesa mbështetje.
Në fakt, me fjalë të tilla si “gënjeshtar” dhe “je patologjik”, Veliaj nënkupton se ai është viktima e një komploti të rrezikshëm, një aktor që, sipas tij, po përpiqet të vrasë politikisht një njeri që ka bërë gjithçka për të mbajtur Tiranën nën kontrollin e tij. Po, çfarë mund të thonë qytetarët për këtë “ndyrësirë”? Për të mos përmendur dhe tendencën për ta bërë seancën një “kasaphanë” politike, ku ai, natyrisht, është vetëm një “heroi” një Pavëël Vllasov modern.
Nga ana tjetër, Gjykata e Posaçme dhe SPAK, në një përgjigje të mençur dhe të qetë, hedh poshtë çdo akuzë për përdorimin e fjalës “ndyrësirë” nga prokurori Dado, duke nxjerrë si dëshmi se regjistrimi audio dhe transkriptimi nuk e mbështesin këtë pretendim.
Tani, duke parë gjithçka nga këndvështrimi i Veliajt, është e qartë se ai ka shumë për të thënë – dhe shumë më shumë për të fshehur. Gjuha e Veliajt është e papranueshme, por është strategjike. Kanosja ndaj prokurorit është vepër penale, që ndiqet me ankimin e prokurorit. Nëse Olsi Dado i drejtohet institucioneve, duhet të japë dorëheqjen dhe të largohet nga çështja. Veliaj po ndjek këtë strategji për ta detyruar prokurorin që të largohet. Deri tani Olsi Dado i ka qëndruar presioneve. Gjuha është sigurisht e papranueshme.
Një aktor i politikës, gjithmonë gati të mbrojë veten, pavarësisht se sa i thellë është plani për të mbajtur vendin e tij të sigurt, dhe ndërkohë, të mbajë qytetarët në errësirë të plotë për atë që është në të vërtetë. Në fund, kjo ngjarje sjell një pyetje të thjeshtë për të gjithë ne: A është kjo një dramë, një komedi, apo thjesht një tjetër përpjekje për të shfrytëzuar ndyrësirat e politikës për t’u mbrojtur nga ato që duhet të jenë punët e ndyra të korrupsionit ?