Archives for June 2018

FRYMA E LIDHJES SHQIPTARE TE PRIZRENIT (1878-1881)

June 8, 2018 by dgreca

Me rastin e 140 vjetorit (1878-2018)/

Shkruan: Sami Repishti, PhD./

(Shenim: “ …. I vetmi mjet për ta çuar zërin e tyre në Konferencën e Berlinit qenë protestat dhe memorandumet. Për këte qellim, në të katër anët e vendit u organizuan përsëri nën drejtimin e organeve të Lidhjes së Prizrenit mbledhje të gjera popullore, në të cilat u shpreh edhe njëherë vendosmëria për të mos lejuar asnjë coptim të trojeve shqiptare në favor të shteteve fqinje. Nga të katër anët e vendit u hartuan me një përmbajtje të tillë, një varg protestash, të cilat iu drejtuan telegrafisht Konferencës së Berlinit. Rëndësi të veçantë patën tri peticionet derguar veç e veç në qershor (1878) nga Komitetet Ndërkrahinore të Lidhjes Shqiptare për vilajetin e Janinës, për atë të Kosovës (i Prizrenit) dhe për vilajetin e Shkodrës (13 qershor 1878). Nënshkruesët e këtyre akteve kërkonin respektimin e të drejtave kombëtare të shqiptarëve në fushën e tërësisë territoriale, vinin në dukje padrejtësinë e pretendimeve territoriale greke dhe pasojat që do të kishin shqiptarët në se ato nuk do të pranoheshin. Në peticione, me një ton diplomatik, shprehej besimi se Fuqitë e Mëdha do të merrnin në konsideratë të drejtat kombëtare të shqiptarëve, por theksohej njëkohësisht, se ata ishin të vendosur të kundërshtonin me armë coptimin e trojeve të tyre amtare…” (f.193)

(ASHSH.Instituti i Historisë.Historia e Popullit Shqiptar,II,( Toena: Tiranë,2000)

*****

10 qershor 1978.- Kur flasim për frymën e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit (LPSH) kemi ndërmend esencën jetëdhanëse të kësaj lëvizje kombëtare shqiptare, fuqinë mendore të gjallënueme, nxitjen e mbrendëshme dinamike, vendosmeninë, kambënguljen, entuziasmin dhe guximin që treguen shqiptarët në Prizren e rreth e rrotull Shqipënisë gjatë viteve 1878-1881, gjithçka që i mobilizoi ata dhe i përgatiti t’u përgjigjen kërkesave të imponueme nga nevojët e kohës. Evolucioni politik i mavonëshëm i Kosovës ashtë shpalosja e kësaj rryme gjatë këtyne njiqind viteve të fundit, influenca mbi popullsinë shqiptare të Kosovës dhe natyra e përgjegjes së dhanun nga ajo popullsi.

Dy veçori dalluese të përgjegjes së dhanun janë të nji randësie të veçantë;

E para, përpjekja dhe programi i LSHP karakterizohen nga besimi i shqiptarëve në aktet legjislative konstitucionale, nji besim që vazhdon edhe sot.

E dyta, forca ashtë përdorue vetëm “si mjeti i fundit”, dhe ashtë imponue nga situata e krijueme nga arbitrariteti i anmikut, nji fenomen që vazhdon edhe sot.

Që nga fillimi Lidhja ishte në favor të procedurave legale dhe mjeteve paqësore në raportet e saj me Portën e Naltë; ajo u tregue e predispozueme me interpretue në mënyrë të favorëshme dispozitat e Traktatit të Berlinit (korrik, 1878) që sugjerojshin nji trajtim autonomie për krahinat jo-turke të imperatorisë osmane. Abdyl Frashëri përgatiti programin e tij të autonomisë në bazë të rregulloreve organike të vitit 1868, të sugjerueme ma vonë nga ai Traktat, program i cili u pranue nga Lidhja në tetor 1879. Veprimtaria e shqiptarëve mori forma kërcënuese vetëm kur heshti zani i arsyes dhe rreziku i coptimit të tokëve shqiptare u tregue real dhe imediat. Mbas tregëtimit me tokat shqiptare të Shpuzës, Podgoricës, Medunit, Hotit, Grudës, Plavës, Gucisë e sidomos me dorëzimin e Ulqinit (nandor 1880) mundësia e sigurimit të autonomisë nga Porta u pakësue shumë. Kunder-reaksioni u zhvillue menjiherë në Prizren, dhe Lidhja ra nën influencën e autonomistëve të vendosun për aksion.

E bindun në avantazhin e përdorimit të mjeteve paqësore Lidhja bani përpjekje tue kërkue ndërmjetësinë e diplomacisë austriake pranë qeverisë turke në favor të autonomisë shqiptare. Turqia dyshoi për qellimet e kësaj ndërhymje, kercënoi dërgimin e trupave, dhe nën persionin e forcave centraliste të Qeverisë filloi ekspeditën ushtarake ndeshkimore kundër shqiptarëve. Lufta u ba e paevitueshme dhe nji akt vetëmbrojtje që forcoi edhe ma shumë ndërgjegjen kombëtare të nji popullsie të shtypun, aspiratat e tyne, dhe peshën e tyne në arenën ndërkombëtare.

Njizetë-e-pesë vjet ma vonë, në fruer 1902 nji grup shqiptarësh kërkuen nga Fuqite e Mëdha ndërhymjen pranë Turqisë me qellim që të rivendosen parimet e Kushtetutës së vitit 1876 (e njohun si Midat Constitution) e cila garantonte të drejtat kombëtare të kombeve jo-turq. Insistimi i shqiptarëve në garancitë kushtetuese dhe në nevojën e normalitetit parlamentar, garanci që do të përfshijshin të gjitha kombësitë e perandorisë osmane, vazhdoi edhe mbrenda grupit shqiptar të Turqëve te Ri, para revolucionit (të vitit 1908).

Kur Kushtetuta u vendos (korrik, 1908) shqiptarët u përgjigjen me hapjen e klubeve si mjet evolucioni demokratik drejt autonomisë. U mbajt Kongresi i Manastirit (nandor, 1908) i cili tregoi se tendenca separatiste tashma as mund të mohohej, as mund të pengohej përsëri. Në Parlamentin turk të dhetorit 1908, katër vilajetet kryesisht shqiptare, u përfaqesuen nga 26 deputetë: grupi i shqiptarëve u angazhue për ndryshime mbrenda kuadrit ligjor. Kur Turqit e Ri nuk mbajtën premtimet, shqiptarët refuzuen të nënshtrohen. Ballafaqimi u ba i paevitueshëm dhe solli kryengritjet e Kosovës të viteve 1909-1912, çetat e Jugut dhe lëvizjet e malësive të Veriut, që përfunduen në pavarësinë e vitit 1912, me ngritjen e flamurit në Vlorë.

Ngjarjet që vijuen krijuen nji situatë të re në Ballkan, e veçanërisht në Shqipëni; gjysma e saj fitoi pavarësinë shtetnore, ndërsa gjysma tjetër mbeti jashtë kufinjve të tanësisë territoriale shqiptare, viktimë e nji arbitrariteti diplomatik. Evolucioni i kësaj gjysme të aneksueme ushtarakisht, që kaloi nepër fazat ma kritike nuk ka gjetë solucionin e vet të natyrëshëm as edhe në ditët tona , dhe ashtë tema e studimit tonë.

Data 20 mars 1913, që shenon marrëveshjen e Fuqive të Mëdha në lidhje me kufinjtë veri-lindorë të Shqipënisë, mund të konsiderohet si data e fillimit të problemit bashkëkohor kosovar, si nji kapitull më vete i historisë bashkëkohore të shqiptarëve. Me largimin definitiv të Turqisë nga Shqipënia (qershor,1913) zhvillimi i ngjarjeve implikoi kryesisht dy elementë esencialë të dramës që vazhdon ende sot: agresorët ballkanikë dhe viktima shqiptare. Nji rol sekondar ashtë luejtë edhe nga Qeveria e Shqipënisë dhe emigracioni i jashtëm kosovar. Menji fjalë, drama përfaqëson forcën brute që mohon organizimin e nji populli në nji institucion të aftë me mbrojtë interesat kolektive të bashkësisë, si dhe vktimën që lufton për identitetin e vet kombëtar në territore me bazë kombëtare (shumicë dhe kompaktësi) si dhe të drejtën e njohjes nga bashkësia ndërkombëtare të këtij identiteti kombëtar shqëptar.

Luftat e parë dhe e dytë ballkanike kundër Turqisë sollën shkatërrimin e kësaj të fundit dhe fitoren ushtarake të aleatëve ballkanikë, në rradhë të parë të Serbisë dhe Malit të Zi. Me Traktatin e Berlinit. Mali i Zi kishte okupue Tivarin, Medunin, Shpuzën, Podgoricën, rrethin e Zhabjakut, dhe me 1880, edhe portin e Ulqinit. Me 8 tetor 1912, ai sulmoi përsëri Turqinë, dhe mbasi aneksoi ushtarakisht Plavën e Gucinë, sulmoi Shkodrën të cilën e okupoi mbas shtatë muej rezistence (prill, 1913) dhe nga e cila u detyrue të largohet. Mbas luftës së dytë ballkanike, Mali i Zi aneksoi Pejën me rrethe dhe gjysmën e Sanxhakut të Novi Pazarit, tue përfshi nji popullsi prej afër 105.000 shqiptarësh. Serbia, nga ana tjetër, me 1878, aneksoi ushtarakisht krahinat kryesisht shqiptare të Prokupljes, politik Kurshumlisë, Medvegjës, Vranjës, Bujanovcit e Preshevës, me nji popullsi prej 200-300.000 shqiptarë. Me luftat ballkanike të viteve 1912-13, Serbia aneksoi ushtarakisht, në mes tjerash, të gjitha trojet tjera shqiptare sot (1978) në Jugosllavi, dhe gjysmën tjetër të Sanxhakut të Novi Pazarit. Ndamja e Sanxhakut në mes të dy mbretnive serbe e malazeze bashkoi kufinjtë e dy shteteve sllave dhe hapi rrugën për bashkimin e tyne në nji shtet të vetëm (dhetor 1918). Bashkimi i kufijve mbylli gjithashtu edhe popullsinë kompakte shqiptare në perendim te Ballkanit mbrenda hallkave të nji rrethi shtetesh anmiqsorë e te frymëzuemë nga kujtimet e imperatorive të tyne mesjetare (Car Dushani dhe Bizanci).

Okupacioni ushtarak i forcuem i trojeve shqiptare nga Serbia e Mali i Zi shkaktoi reaksionin e parë të Kosovës me rezistencën e armatosun të tetorit 1913, rezistencë e cila mori formën e nji kryengritje të përgjithëshme që u shtyp me gjak. Masakrat sistematike dhe të pa ndërpreme serbo-malazeze shkaktuen kryengritjen e dytë kosovare që shpërtheu në nandor 1915, dhe që u qetësue vetëm mbas hymjes së ushtrisë serbe dhe largimit të saj nga Kosova (dhetor, 1915).

Por Lufta e Parë Botënore gjeti Serbinë dhe Malin e Zi në kampin e fituesve. Kjo fitore e serbëve tërhoqi shumë sllavë të Jugut kah bashkimi i tyne; kercënimi italian e shpejtoi këte bashkim edhe ma shumë. Mali i Zi u inkorporue me forcë nga Serbia, dhe me 1 dhetor 1918 u themelue Shteti jugosllav i Mbretënisë së Serbisë Kroacisë, dhe Sllovenisë (SHS). Konferenca e Paqës u tregue dorëgjanë me Serbinë, ndërsa Kushtetuta e parë e vitit 1921 konsolidoi frymën centraliste të serbëve. Nji projekt kushtetute që parashikonte ndamjen e shtetit në unitete administrative autonome nuk u muer në konsideracion. As njena as tjetra “Kushtetutë” nuk premtuen vetë-qeverisje për shqiptarët e Jugosllavisë…..

Mbizotënimi i kësaj atmosfere në Jugosllavi, përfundoi në diktaturën ushtarake të 9 janarit 1929 dhe ramjen e Jugosllavisë në prehnin e Italisë fashiste. Në vitin 1941, me shkatërrimin e Jugosllavisë nga forcat e Boshtit (Itali e Gjermani) konfirmoi se asnji parti politike jugosllave nuk pati guximin me dalë në skenë me nji platformë politike të nji Jugosllavie si ajo e para-luftës…..

(Pjesë nga studimi: Sami Repishti. “Fryma e Lidhjes Shqiptare te Prizrenit dhe Evolucioni Politik i Kosovës: Njiqind vjet histori”, Njiqind Vjetori i Lidhjes Së Prizrenit, 1878-1978 (K.K.Shqipëria e Lirë: Romë,Chicago,1978)

******

10 qershor 2018.- Ky boshllek politik u mbush nga Partia Komuniste Jugosllave e cila u paraqit me alternativën e saj federative.

Që nga krijimi i saj deri në shkatërrimin e Luftës (1918-1941)ekzistenca e nji Shqipërie si shtet i lirë ka qenë e papranueshme për Jugosllavinë. Serbët e kishin të qartë apelin e fortë të popullsive sllave në ish perandorinë austro-hungareze dhe dëshiren e tyne për vetë-vendosje. Nji fenomen natyral i këtill do të ngjante edhe me marrëdhanjet në mes të Kosovës e Shqipërisë; si rrjedhim nji nder pikat kryesore të politikës jugosllave ka qenë dhe mbetet neutralizimi i plotë i Shqipërisë. Ky “fenomen” nuk i shpëtoi vemendjes së komunistëve jugosllavë: Shqipëria duhej “eliminue” praktikisht si rrezik, pa qenë nevoja për pushtimin e saj ushtarak.

Për këte qellim, udhëheqsi komunist jugosllav, J.B.Tito, filloi dergimin e emisarëve politikë jugosllavë në Shqipërinë e okupueme me qellim të dominohej veprimtaria politike në atë vend, ose të kontrollohej nga elementi jugosllav.

Kjo strategji u plotësue me taktikën e njohun komuniste: formimin e nji partie komuniste shqiptare të varun verbënisht nga strukturat partiake jugosllave. Me 8 nandor 1941, dy emisarë jugosllavë, organizatori Miladin Popoviq dhe “muzhiku” kriminel Dushan Mugosha, organizuen mbledhjen themeluese të Partisë Komuniste Shqiptare, përpunuen programin, dhe në organizimin e saj vendosën si sekretar të përgjithshëm nji element politikisht të papjekun, ambiciozin, Enver Hoxha, student universitar i falimentuem, i gatëshëm për aventurë!

Nën maskën e rezistencës kundër okupatorit “fashist” Partia Komuniste Shqiptare-PKSH- filloi organizimin e luftës kundër të huejit me parulla nacionaliste tue ba thirrje sentimentit të përgjithshëm anti-fashist të popullsisë shqiptare, dhe pak nga pak tue dominue skenën politike të rezistencës me mashtrime propagandistike të shoqënueme me terror. Të udhëzuem nga J.B.Tito, ata njohën koalicionin antifashist anglo-sovjeto-amerikan dhe u deklaruen si pjesë e tij. Nji qendrim i këtill, politikisht korrekt, sherbeu shumë mirë me ngritë prestigjin e tyne në vend dhe në botën e jashtëme. Kjo rritje prestigji u shoqënue me eliminimin e çdo lëvizje të rezistencës që nuk nënshtrohej ndaj PKSH.

Esenca e njimendtë e programit të PKSH u pa e qartë kur ata pranuen që levizja e rezistencës kundër okupacionit në Kosovë , e drejtueme nga komunistët, u lejue të mbetet pjesë e PK Jugosllave dhe pjesë e pandame e strukturave të saj. Kosova u sakrifikue me “bekimin” e komunistëve shqiptarë, me gjithë vendimet e Konferencës së Bujanit (dhetor-janar 1943-44) ku u muar vendimi që Kosova dhe Metohia të ishin pjesë të pandame të Shqipërisë. Nji vendim i këtill, u kritikue randë, u dënue nga PKJ dhe Tito, dhe u kushtoi jetën shumë ish komunistëve shqiptarë. E gjithë kjo n ´emën të “vëllaznimit”, dhe të inkuadrimit të Shqipërisë në suazën e Federatës Jugosllave. Kështu eliminohej “rreziku shqiptar” përfundimisht.

Në qershor 1945, nji Kongres i mbajtun në Prizren anuloi vendimin e Bujanit, nën kercënimin e mitrolozave, dhe i aneksoi Kosovën “Serbisë federale” si “pjesë përbase” e kësaj republike, me autonomi të kufizueme si “krahinë” e saj. Vitet që erdhën karakterizohen nga seri shtypjesh të vazhdueshme të popullsisë shqiptare në “Kosovë e Metohi” dhe largimin e detyrueshëm të shqiptarëve në Turqi.

Por fryma e krijueme nga LSHP në vitin 1878 nuk u shue! Demonstratat dhe protestat popullore u rritën, nji lëvizje paqësore por aktive dhe e suksesëshme u hap në të gjithë Kosovën, dhe në vitin 1998 mori formën e rezistencës ushtarake. Nga ana e Shqipërisë komuniste, kjo periudhë, 1948-1990, karakterizohet nga mbajtja e “relacioneve shtetnore normale me Jugosllavinë”, tue shfrytëzue armën ideologjike për sulme kundër “revizionizmit jugosllav”. Fjalimi i ish kryeministrit komunist Mehmet Shehu, në vitin 1958: ”Na nuk kërkojmë sot bashkimin e Kosovës me Shqipërinë” mbetet parimi bazë i politikës së komunistëve të Tiranës ndaj Jugosllavisë ….dhe në kurriz të Kosovës.

Në qershor të vitit 1999, forcat aleate të Botës së Lirë, dhe rezistenca e armatosun e shqiptarëve të Kosovës, detyruen Serbinë me lanë Kosovën mbas nji bombardimi ajror prej 78 ditësh. Me 17 shkurt 2007, Kosova shpalli pavarësinë e plotë të “Republikës së Kosovës”, sot e njohun ndërkombëtarisht prej 114 shteteve. Mbetet pranimi i Republikës së Kosovës si anëtare e Organizatës së Kombeve të Bashkueme, nji detyrë që kërkon përkrahjen tonë gjithëshqiptare.

Çdo njeni nga ne refuzon me kambëngulje përdorimin e forcës si mjet zgjidhje të problemeve tona kombëtare. Megjithate, që nga zemrimi i Moisut e deri te demonstratat e Kosovës e Tetovës e marshimet e puntorëve të Trepçës, nji mësim na vjen i qartë, aq i qartë sa dhe vetë drejtësia e mesazhit te tij: ekziston nji e drejtë hyjnore për revoltim kurdoherë që e keqja kalon kufinjtë e durimit .

Fondacioni Amerikan Perkujtimor “Viktimat e Komunzimit”

June 8, 2018 by dgreca

Muri i Berlinit ra në vitin 1989, por komunizmi nuk ra. Njëqind vjet pas Revolucionit Bolshevik, një e pesta e popullsisë së botës ende jeton nën regjimet komuniste me një parti si në Kinë, Kube, Laos, Kore e Veriut dhe Vietnam. Për më tepër, regjimet komuniste kryejnë abuzimet më të këqija të të drejtave të njeriut në shkallë më të gjerë në botë sot. Komunizmi premton t’i bëjë të gjithë të barabartë, por jep pabarazi radikale. Sa herë që komunizmi provohet, ai përfundon ose në kolaps ekonomik ose në një shtet policor. Nga uria, spastrimet dhe gulagët e Rusisë Sovjetike deri te Shpërthimi i Madh i Maos dhe Fushat Vrasese të Khmer Ruzhit nga Masakra e Sheshit Tiananmen në vitin 1989 , te vrasja nga regjimi Kastros në vitin 2012 e aktivistit të demokracisë kubane Oswaldo Payá, janë vrarë më shumë se 100 milion njerëz gjatë shekullit të kaluar. Të panumërt jane ata qe vuajnë më shumë dhe vuajnë ende. Eshte turp qe bota e lirë nuk kërkoi kurrë një llogari morale për krimet e regjimeve komuniste. Ata dëshmitarë me një kujtim të gjallë të komunizmit të shekullit të 20 po e lene kete bote prej moshes. Dhe një brez i tërë amerikanësh është i hapur për idetë kolektiviste, sepse ata nuk e njohin të vërtetën.Në Fondacionin për Përkujtim të Viktimave të Komunizmit, treghet e vërteta për komunizmin sepse vizioni I fondacionit është për një botë të lirë nga shpresa e rreme e komunizmit.Misioni i fondacionit është të edukojë këtë gjeneratë dhe brezat e ardhshëm për ideologjinë, historinë dhe trashëgiminë e komunizmit.

Disa nga programet e Fondacionit jane:

Qendra studimore te fokusuara gjeografikisht-. Per momentin kane hapur qendren per studimet e komunizmit ne Poloni dhe ne shtetet balltike.

Evente ne Universitete due edukim studentesh

Seminare ne shkalle kombetare per Mesuesit e gjimnazeve

Projekti i deshmitareve , seriale me video ku portretizohen deshmitare qe rrefejne per jeten ne komunizem.

Nje nga veprimtarite vjetore te ketij fondacioni eshte vendosja e Kurorave tek monumenti ne Rrugen Massachusets ne Uashington DC ku ftohen organizata dhe individe dhe perfaqesi diplomatike te vendosin kurora lulesh ne perkujtim te atyre qe kane vdekur e vuajtur prej komunizmit.

Kjo ceremoni mbahet kete te premte ne oren 9 t emengjesit te amerikes me 8 Qershor 2018 . Ne do te jemi Live nga sheshi u gjendet Monumenti ne perkujtim t eviktimave te Komunizmit. Disa shqiptaro Amerikane planifikojne pjesemarrjen ku do te vendosin kurora ne emer te shoqatave per edhe familjeve. Edhe Ambasadat e vedeve ku ka pasur rregjime komuniste ftohen te vendosin kurora.

www.victimsofcommunism.org(pergatitiper diellin Merita B McCormack)

SOT-PARADA KUQ E ZI- TË SHTUNËN NË 6 AVE-43th Rd

June 8, 2018 by dgreca

KUJTESE PER VATRANET DHE KOMUNITETIN-PARADA KUQ E ZI- TË SHTUNËN NË 6 AVE-43th Rd/

Ditën e Shtunë, 9 qershor, që në mëngjes në orën 9.00 Am nis festa kuq e zi. Organizohet në Avenunë e 6-të, Manhattan, Parada e udhëhequr prej Rrënjëve Shqiptare-ALBANIAN ROOTS.

Si për cdo vit shqiptarët janë “NJËSHI” i Paradës së Emigrantëve. Muzika shqiptare, veshjet kuq e zi, Flamujt Kombëtar dhe ata Amerikanë, zotërojnë Avenjunë “Amerika”….Bëhuni Pjesë e kësaj Parade. Sillni fëmijët Tuaj aty. Bëjini që të ndjehen krenarë fëmijët, nipërit dhe mbesat me Kombin e Gjergj Kastriotit Skënderbeu dhe Nënë Terezës…. Bëjini që të krenohen me Kombin Shqiptar. I vishni kuq e zi ata!

Të dashur Vatranë

Bëhuni pjesë e kësaj Parade, ku lartësohet jo vetëm imazhi i Vatrës, por dhe imazhi i Kombit shqiptar. Përfaqësojeni me dinjitet Vatrën Shqiptare, e cila është nismëtarja e paradave në SHBA, që më 1917 në Boston, kur Banda Muzikore”VARA” dhe Trupat Vullnetare, parakalonin në Boston. Dhe 3 vite më vonë, më 1920 do të udhëtonin drejt Shqipërisë për të mbrojtë Shqipërinë e Jugut dhe për t’u bërë pjesë e luftëtarëve në Luftën e Vlorës…Banda e shtetit shqiptar s’ishte gjë tjetër vecse Banda e Vatrës….

Le ta cojmë më tej atë cfarë bënë paraardhësit tanë.

Bashkatdhetarë

Le të shpenzojmë 3-4 orë dhe të lartësojmë imazhin e Kombit tonë në sytë e amerikanëve dhe le të bëhemi ambasadorë masiv të Kombit tonë, duke i dhënë dhe një mësim të mirë klasës politike dhe shteteve shqiptare në vendlindje se si i shërbehet Kombit.

Bashkohuni të Shtunën, 9 qershor, Ora 9.00 am, në 43 Street and 6th Avenue.

Vishuni Kuq e zi…Merrni flamuj Kombëtar dhe Amerikanë me vete!

Kjo Paradë i kushtohet UÇK-s.

Krenarë që Jemi Shqiptarë!

VAZHDOJNË IMPONIMET RUSO-TURKE NË BALLKANIN PERËNDIMOR

June 8, 2018 by dgreca

“ÇFARË ËSHTË MIRË PËR SERBINË, ËSHTË MIRË PËR RUSINË”/

Nga Frank Shkreli/

Ne Foto:Statuja e Carit rus Nikolas II vendosur kohët e fundit në qëndër të Beogradit, përballë presidencës serbe/

Kështu ka deklaruar kohët e fundit ambasadori rus në Beograd, Aleksandër Çepurin, sipas disa medieve në Kosovë. Duke folur në Beograd në lidhje me marrëshëniet midis Serbisë dhe Republikës së Kosovës, fund muajin e kaluar, ambasadori rus në Serbi u shpreh se vendi i tij do të përkrahte çdo “zgjidhje”, përfshirë ndarjen e Kosovës, nëse sipas tij, kjo është “ zgjidhja më e mirë për të”, dmth. për Serbinë dhe se për Moskën është, “me rëndësi vetëm zgjidhja e cila ofrohet, të jetë në interes të Serbisë.”

Ambasadori rus flet duke shprehur qendrimin e shtetit që ai përfaqëson, sikur Republika e Kosovës të ishte një plaçkë për tu ndarë sipas interesave të përbashkëta të plaçkatarëve ruso-serbë. Çështja e Kosovës është zgjidhur me çlirimin e saj nga forcat e Aleancës Perëndimore, NATO dhe me shpalljen e pavarësisë së Republikës së Kosovës më 17 shkurt të vitit 2008. Këtë e ka marrë vesh e gjithë bota, me përjashtim të Moskës dhe Beogradit. Marrëdhëniet e ngushta midis Rusisë së Putinit dhe Serbisë si dhe deklaratat e përfaqësuesve të dy vendeve, siç është deklarata e kohëve të fundit e kryediplomatit rus në Beograd se, “Çfarë është mirë për Serbinë, është mirë edhe për Rusinë”, vazhdojnë të shkaktojnë shqetësime në rajon dhe në kryeqytetet perëndimore, përfshirë Washingtonin.

Më heret, Shefi i Komandës ushtarake amerikane në Evropë, Gjenerali Curtis M. Scaparrotti e ka cilësuar “influencën keqdashëse” të Rusisë në Ballkanin Perëndimor si një prej shqetësimeve kryesore të tija, shkruan gazeta e pavarur e Forcave të Armatosura të Shteteve të Bashkuara, “Stars and Stripes”. “Rusia është e angazhuar në Ballkan, ndërkohë që ne i kemi larguar sytë nga ai rajon”, ka thënë zyrtari i lartë ushtarak amerikan, gjatë një deponimi para Senatit amerikan. Ai është shprehur se, “Rusia ka ndërmarrë një fushatë destabilizimi për të ndryshuar rendin ndërkombëtar, për të përçarë NATO-n dhe për të minuar lidershipin dhe influencën e Shteteve të Bashkuara anë e mbanë botës.”

Por, fatbardhësisht, duket se kohët e fundit, paralajmërimet e Shefit të Komandës Ushtarake Amerikane në Evropë, Gjeneralit Curtis M. Scaparrotti, po merren seriozisht jo vetëm në Washington, por edhe nga Aleanca NATO dhe në kryeqytetet evropiane, pasi provat në terren të infiltrimit rus janë të bollëshme në Ballkanin Perëndimor, për tu pa dhe për tu prekur, përfshirë Malin e Zi — ku Moska u përpoq që me agjentët e saj të shkaktonte një grushtshteti në Podgoricë, me qëllim për të parandaluar antarësimin e atij vendi në NATO.

Ka vite që Rusia ka ndjekur një politikë komplotesh për të influencuar politikat dhe për të shkaktuar destabilitet në Ballkanin Perëndimor, të pakën ç’prej shpalljes së pavarësisë së Kosovës, duke përdorur marrëdhëniet “historike të veçanta” ose të imagjinuara midis Rusisë dhe sllavëve ortodoksë, në vende të ndryshme të Ballkanit. Historikisht, si në kohën e carit, ashtu edhe nën komunizëm, por edhe sot nën rrethana të reja politike post-komuniste, rusët mendojnë se që të konsiderohen si një komb i madh, Rusia duhet të jetë e pranishme në Ballkanin Perëndimor, me qëllim të bashkimit të sllavëve, ideja pra e “pan-sllavizmit”, sipas të cilës pretendohen marrëdhënie të veçanta midis popujve sllavë të vendeve të Ballkanit Perëndimor. Historikisht, kjo politikë e Moskës në rajonin e Ballkanit, është zhvilluar dhe zbatuar gjithmonë kundër interesave kombëtare të shqiptarëve në trojet e veta. Për të gjithë ata që duan të hapin e veshët e sytë, deklarata e kohëve të fundit e ambasadorit rus në Beograd, tregon se asgjë nuk ka ndryshuar përsa i përket politikës ruse ndaj interesave dhe mbijetesës së kombit shqiptar në trojet e veta. Këtë realitet politik në Ballkan, përveç miqëve perëndimorë të shqiptarëve, duhet ta kuptojë më së miri klasa aktuale politike e shqiptarëve në Tiranë dhe në Prishtinë dhe të veprojnë si është më mirë në interes të kombit. Ana tjetër e monedhës është natyrisht, politika e Presidentit turk, Rexhep Erdogan ndaj vendeve të Ballkanit, përfshirë Shqipërinë dhe Republikën e Kosovës. Politikë kjo që në shikim të parë duket se ndjekë interesat “historike dhe fetare” turke në rajon, por influenca në rritje e sipër e Turqisë në vendet e Ballkanit Perëndimor, nën presidentin Erdogan, sipas ekspertëve, pështjellon shumë punët në atë rajon dhe duket sikur është e bashkrenduar me përpjekjet aktuale ruse për të zgjëruar influencën e tyre atje dhe për të penguar afrimin e këtyre vendeve eme perëndimin.

Në përhapjen e influencës së tyre në vendet ballkanike, fatkeqsisht, Turqia dhe Rusia po sigurojnë mbështetje të fortë nga zyrtarë të korruptuar të rajonit, pasi politikat autoritare erdogano-putiniste u përshtaten shumë mirë mënyrës së qeverisjes të udhëheqsve të këtyre vendeve.

Qëllimi i përbashkët ruso-turk, përveç interesave të tyre individuale për influencë në Ballkan, është për të penguar antarësimin e vendeve të Ballkanit Perëndimor në Bashkimin Evropian dhe në organizmat e tjera euro-atlantike. Drejtë këtij objektivi, Presidenti i Turqisë, Rexhep Erdogan po derdhë miliarda dollarë në rajon, përfshirë Serbinë, ndërkohë që ka premtuar të financojë autostradën Beograd-Sarajevë, si një projekt i madh në rajon, por jo vetëm. Aeroporti i Prishtinës, disa banka dhe premtime të tjera për investime në Shqipëri, përfshirë ndër të tjera një aeroport në Vlorë dhe ndërtimi në Tiranë i xhamisë më të madhe në Ballkan, si dhe ndërtimi i rrugëve dhe fabrikave në Maqedoni, shkollave dhe xhamive anë e mbanë rajonit — janë ndërtuar, financuar ose janë pronë e interesave turke. Nuk ka dyshim se investimet e mëdha turke dhe ruse në projekte si këto, ushtrojnë ndikim dhe influencë të madhe në fushën politike dhe në tregjet ekonomike të rajonit. Ekspertët thonë se prova e influencës turke në rajon, si rrjedhim i këtyre investimeve, u pa kur Kosova arrestoi dhe deportoi gjashtë shtetas të Turqisë, që kërkoheshin në lidhje me të ashtuquajturin grusht-shteti, dy vjetë më parë në Turqi. Media raportoi me këtë rast se Bashkimi Evropian e konsideroi këtë ngjarje si një pasojë e drejtë për drejtë e zgjërimit të influencës turke në një vend të Ballkanit siç është Kosova, duke u dhënë përparësi interesave turke, në dëm të rendit dhe ligjeve ndërkombëtare, por edhe në dëm të interesave të vet shtetit të Kosovës.

Ndërkohë që si Putini ashtu edhe Erdogani po bëjnë çmos që të minojnë, ose të pakën të pengojnë influencën dhe interesat strategjike të Bashkimit Evropian dhe të NATO-s në Ballkan, Michael Roth, Ministër Shteti për Evropën pranë Ministrisë së Jashtme Federale, në një artikull botuar në gazetën Telegraf të Tiranës, porosit se pas rekomandimit të Bashkimit Evropian për çeljen e bisedimeve të anëtarësimit me Shqipërinë dhe Maqedonisë, “Tani është e rëndësishme të merren vendime të mençura duke mbajtur në konsideratë faktorë gjeo-politikë dhe strategjikë, sikurse edhe interesat tona ekonomike dhe ato të sigurisë. Por për se bëhet fjalë? Çfarë është në lojë?” pyet ai. “Me këtë rajon (Ballkanin) nuk na lidh vetëm afërsia gjeografike, por edhe marrëdhënie të larmishme historike, kulturore dhe ekonomike. Ne jemi të interesuar në mënyrë esenciale që Ballkanin Perëndimor ta ankorojmë fort në Evropë e ta bëjmë rezistent – si kundër faktorëve destabilizues brenda vendit ashtu edhe ndaj ndikimeve të dëmshme së jashtmi…Të përafrohesh me Bashkimin Evropian nuk do të thotë asfare të jesh i detyruar të ndërpresësh marrëdhëniet politike, ekonomike dhe kuturore me shtetet e tjera. Por çdo vakuum politik që u krijojmë evropianeve dhe evropianëve, do të mbushet pashmangshmërisht nga të tjerë, që janë të interesuar më shumë për destabilitetin dhe që vënë në pikëpyetje modelin tonë të një rendi demokratik të orientuar nga vlerat, e të mbështetur në rregulla.” Pas pothuaj 30-vjetë zhgënjimesh, alternativa se cilën rrugë duhet të ndjekë klasa aktuale politike në Shqipëri dhe në Kosovë, është e qartë: drejt një destabiliteti permanent politik dhe ekonomik që frymëzohet nga ndikimet e jashtme, sidomos ato ruso-turke, a po drejt një modeli të rendit demokratik të orientuar nga vlerat perëndimore? Çka është mirë për shqiptarët? Koha nuk pret!

140 VJET-LIDHJA E PRIZRENIT-Shqiptarët në pozicionin më të mirë historik

June 8, 2018 by dgreca

-Në Kosovë nisin veprimtaritë e jubileut të 140 vjetorit të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit/

-Presidenti i Republikës, Hashim Thaçi: Në 140 vjetorin e Lidhjes së Prizrenit, shqiptarët në pozicionin më të mirë historik/

-Në vitin 1999 lufta e Kosovës për liri, vizioni properëndimor, gjeti mbështetje te bota demokratike, tek SHBA-të, shtetet e BE-së dhe NATO/PRISHTINË, 8 Qershor 2018-Gazeta DIELLI-Behlul Jashari/ Në Kosovë nisin veprimtaritë e shënimin të jubileut të 140 vjetorit të Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, me një konferencë shkencore ndërkombëtare sot në Akademinë e Shkenacave dhe Arteve, ku mori pjesë e foli edhe Presidenti i Republikës, Hashim Thaçi.

Ai theksoi se në 140 vjetorin e Lidhjes së Prizrenit, shoqëria shqiptare është në pozicionin më të mirë historik.“Shqipëria është vend anëtar i NATO-s, në rrugë drejt anëtarësimit në BE, kurse shteti i Kosovës është konsoliduar si shtet, si në rrafshin e brendshëm, ashtu edhe në atë ndërkombëtar dhe tani në fokus ka objektivin e tretë, atë të integrimeve euroatlantike”, theksoi Presidenti Thaçi.Ai është shprehur i nderuar që ka marrë pjesë në hapjen e punimeve të konferences, 140 vjet pas Lidhjes Shqiptare e Prizrenit, të organizuar nga dy akademitë e shkencave, të Kosovës dhe të Shqipërisë.“Është koha që shkencëtarët ta studiojnë dhe vlerësojnë jo vetëm rilindjen tonë kombëtare, Lidhjen e Prizrenit, por të gjitha periudhat e historisë shqiptare me objektivitet shkencor të dijes bashkëkohore. Historia, e vërteta është një, e pakorrigjueshme, ndërsa historiografia duhet të shkruhet në përputhje me të vërtetën dhe të korrigjohet nga ndikimi ideologjik, censura dhe format e tjera”, u shpreh presidenti Thaçi.Kreu i shtetit ka thënë se dy akademitë tona, 140 vjet pas Lidhjes së Prizrenit, mund të veprojnë në kushte shumë më të volitshme se në të gjitha kohët deri më tash, sepse më nuk ka as diktaturë, as robëri.“Lidhja e Prizrenit ishte veprim dhe rezultat i situatës së re gjeopolitike që solli kriza lindore. Me vendimet e Traktatit të Shën Stefanit, pas tërheqjes së Perandorisë Osmane nga Ballkani, shumica e trojeve shqiptare, edhe ashtu të ndara në disa vilajete, u jepeshin shteteve fqinje. Ndërsa, në Kongresin e Berlinit, ku Fuqitë e Mëdha vendosnin pa e përfillur vullnetin e popullit shqiptar, ishte thelluar padrejtësia historike, me marrjen e vendimeve për implementimin e këtij copëtimi. Kështu, shqiptarët kërcënoheshin nga tri rreziqe: shpërbërja territoriale, asimilimi dhe zhdukja fizike”, ka thënë presidenti Thaçi, duke shtuar se në këtë situatë të re, shqiptarët nuk ndenjën duarkryq.Ai theksoi se më 10 qershor 1878, përfaqësuesit e të gjitha viseve shqiptare në Prizren krijuan organizatën me karakter politik, ushtarak dhe ekzekutiv, që do t’i kundërvihej synimit të copëtimit të tokave shqiptare me të gjitha mjetet.“Lidhja e Prizrenit është organizata më e rëndësishme politike dhe ushtarake e popullit shqiptar, e krijuar katër shekuj pas qëndresës së Gjergj Kastriotit – Skënderbeut. Kryengritjet e shumta, memorandumet drejtuar kancelarive të Fuqive të Mëdha, protestat dhe forma tjera të qëndresës e karakterizuan periudhën e Lidhjes së Prizrenit”, ka thënë presidenti Thaçi.Lidhja Shqiptare e Prizrenit, sipas presidentit Thaçi, në rrafshin e brendshëm është produkt i lëvizjes kulturore, i Rilindjes Kombëtare.Derisa në Jug të Shqipërisë po krijohej ndërgjegjja kulturore, pra nacionalizmi kulturor, presidenti Thaçi thesoi se në viset e veriut, ballafaqimi i përditshëm me aspiratat aneksuese të fqinjëve po krijonte vetëdijen shtetërore, nacionalizmin politik.

“Rilindësit shqiptarë ishin personalitete që me idealizëm të rrallë, në kushtet kur në tokat shqiptare nuk kishte asnjë institucion kulturor dhe arsimor, vunë themelet e ndërgjegjes kombëtare, duke tejkaluar ndarjet krahinore dhe fetare”, u shpreh presidenti Thaçi.Ai shtoi se Rilindja Kombëtare krijoi vetëdijen për identitetin e kombëtar shqiptar, të bazuar mbi vlerat e përbashkëta të gjuhës, kulturës, traditave dhe të njësisë territoriale.“Për këtë kontribut iluminist dhe intelektual, si gjithmonë, edhe sot i jemi mirënjohës asaj plejade mendjendritur që punoi me aq përkushtim patriotik. I jemi mirënjohës shumë e shumë penave tjera që kultivuan letërsinë, hartuan traktatet politike, zhvilluan gjuhën shqipe, themeluan klube e revista kulturore, përqafuan alfabetin latin dhe vlerat e qytetërimit evropian”, ka thënë presidenti Thaçi.

Krahas figurave kulturore, ai theksoi se nuk ka si të mos i vlerësojmë lart personalitetet qendrore të Lidhjes së Prizrenit, ideologun e saj, Abdyl Frashërin, Kryetarin e Qeverisë së Përkohshme, Ymer Prizrenin, Komandantin e Ushtrisë së Lidhjes së Prizrenit, Sulejman Vokshin dhe shumë e shumë patriotë të tjerë, që me mençuri dhe vizion reaguan përballë rreziqeve që cenonin ekzistencën fizike të popullit tonë.“Me veprimet e veta, Lidhja Shqiptare e Prizrenit tërhoqi vëmendjen e diplomatëve dhe konsujve të huaj, duke dëshmuar se shqiptarët po mobilizonin forca dhe nuk lejonin implementimin e marrëveshjeve të pa drejta ndërkombëtare që copëtonin hapësirat e tyre etnike. Rilindja Kombëtare dhe Lidhja Shqiptare e Prizrenit e shekullit 19, rrumbullakoi vetëm pjesërisht idealet e shqiptarëve në fillim të shekullit 20, me krijimin e shtetit të pavarur të Shqipërisë, më 28 nëntor 1912”, ka thënë presidenti Thaçi.Në zhvillimet dramatike gjatë Luftës së Parë Ballkanike, presidenti Thaçi ka thënë se ndodhi paradoksi historik dhe territori shqiptar që më së shumti kishte kontribuar për bërjen e Shqipërisë, Kosova, por edhe viset e tjera shqiptare, mbetën padrejtësisht jashtë Shqipërisë.“Me gjithë fatin tragjik, Kosova e ruajti esencën dhe bërthamën e saj kombëtare. Gratë dhe burrat që u angazhuan në procesin e pavarësisë së Shqipërisë, vazhduan me të njëjtin idealizëm rezistencën për çlirimin e Kosovës, duke dhënë jetën për ëndrrën dhe idealin e lirisë si Hasan Prishtina, Shotë Galica, Azem Bejta dhe të tjerë”, u shpreh presidenti Thaçi.Kreu i shtetit ka thënë se pas një shekull sundimi nga të gjitha regjimet dhe administrimet e Beogradit, Kosova më në fund arriti ta krijojë organizatën më të rëndësishme politike dhe ushtarake në historinë e kombit shqiptar, Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës.“Vizioni i saj properëndimor bëri që të gjejë mbështetje te bota demokratike, tek SHBA-të, shtetet e BE-së dhe NATO. Për herë të parë në histori shqiptarët qenë pjesëmarrës, folën dhe vendosën në interesin e tyre në Konferencën Ndërkombëtare në Rambuje dhe Paris më 1999”, shtoi presidenti Thaçi…

Konferenca shkencore ndërkombëtare “Lidhja shqiptare e Prizrenit” në ambientet e Akademisë së Shkencave dhe Arteve të Kosovës, në Prishtinë, po vijon punimet dhe do i vazhdojë edhe gjatë ditës së nesërme.Në 140 vjetorin e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, Kuvendi i Kosovës do të mbajë seancë solemne të dielën, në 10 Qershor 2018, në Kompleksin e Lidhjes Shqiptare të Prizrenit, të cilin sot e vizitojnë 12 prefektët e Shqipërisë, të pritur nga kryetari i komunës, Mytaher Haskuka.

Në përgatitjet për festën tradicionale të gjithë shqiptarëve, në 24 prill është mbajtur në Prishtinë, në Bibliotekën Kombëtare, takimi i Komisionit qeveritar për shënimin e 140 vjetorit të Lidhjes së Prizrenit, ku morën pjesë përfaqësues të institucioneve të kulturës të Kosovës, të Shqipërisë dhe të Maqedonisë.

“Nga institucionet relevante të Republikës së Kosovës, të Shqipërisë dhe të Maqedonisë po punohet jashtëzakonisht shumë që organizimi për shënimin e 140 vjetorit të Lidhjes së Prizrenit të jetë sa më madhështor dhe në mënyrën sa më të mirë të mundëshme”, u theksua me këtë rast.

Edhe në takime në vijim theks i veçantë iu kushtua edhe koordinimit të përbashkët në aktivitetet që do të realizohen në Vitin Mbarëkombëtar të Heroit Gjergj Kastrioti-Skënderbeu si dhe në jubileun e 140 vjetorit të Lidhjes Shqiptare, derisa janë paralajmëruar veprimtaritë në qytetin e Prizrenit.