Archives for May 2020

Kronikë prilli- Për të mos u harruar

May 6, 2020 by dgreca

Marjana Bulku/ Jeta njerëzore është gjunjezuar përpara virusit që po terrorizon globin. Ekonomia është në pauzë. Vetëm pak shërbime janë aktive, ndërkohë që shumë të tjera janë mbyllur dhe presin sinjalet e politikës , me shpresë ,pa shpresë në pritje të një vendimi për rizgjim.

Rrugët i ka pushtuar heshtja, shkollat po ashtu. Qyteti që nuk flen kurrë po jeton ndoshta ditët e veta më të vështira.

Të vetmet vende ku jeta dylufton me vdekjen,me jetën , me sfidat e pafundme janë spitalet .

Prej 5 vitesh punoj në Coney Island Hospital , një prej korporatave më të mëdha të shërbimit shëndetsor e lokalizuar në jug të Brooklynit . Një prej instiucioneve ku punojnë shumë shqiptarë , nën dijen time 35 punojnës shqiptarë (Shqipëri, Kosovë, Maqedoni, Mal i Zi)nga ku kemi infermjerë ,ndihmës infermjerë , teknikë , ndihmës mjekë.

Nëse njerëzimi sot ndjehet i dëshpëruar nga ngujimi në shtëpi thirrja e gjithkujt është :”qëndro në shtëpi!” Nëse shtëpija dhe izolimi në të ju duket dramatik po përshkruaj vetëm një ditë pune në spital. Pastaj gjykoni vete …

Spitalet tashmë si shumcka perreth kanë marrë pamje tjetër, zbrazëtia duket që në hyrje. Gjithkush ndërron rrugë kur sheh një tjetër jo vetëm për të respektuar distancën , por edhe se veshjet protektive (PPE) nënkuptojnë ekspozim në zona të kontaminuara. Tashmë spitalet janë të kontaminuara, shumë pjesëtarë të stafit rezultojnë me Covid pozitiv, pavionet janë vënë në dispozicion të të sëmurëve shumica e të cilëve janë pre e pandemisë. Mjaft prej departamenteve nuk funksionojnë si më parë. Vizitat , televizitat, i kanë lënë vendin një beteje tjetër ; asaj me pacientët që i drejtohen spitalit për emergjenca jetësore .Brenda në dhoma beteja me jetën është e heshtur, hektike, tragjike, e dhimbshme, lehtësuese. Aty mundet ti gjesh të gjitha nuancat e dhimbjes ; kur mosha është e re, kur vuajtja është e madhe, kur mosha është e vjetër apo kur abuzimi me jetën ka qenë ekstrem. Aty mund te takosh ne vetem pak minuta te gjitha segmentet e jetes; lindjen, semundjen, shpresat, dhimbjen, vdekjen, ngadhnjimin mbi te.

Pak më tutje ndodhen mjekët ; ata janë të lodhur deri në ekstrem, fluksi i madh i pacientëve, tërësia e sëmundjeve shoqëruese,befasia covid, enigma e trajtimit të tij,proçedurat e pafundme burokratike , pa folur pastaj për aspektin njerëzor të gjithsejcilit ku familja, meraku se ky infenksion e prek aq lehtë njeriun dhe transmetohet permes aq shumë formave të tejnjohura tashmë.

Janë gjendje të cilat u reflektohen në sytë e lodhur dhe fytyrat e zbehta.Askush nuk e ka recetën e vërtetë anticovid, gjithkush ka një terësi teorish ku mungon formula përfundimtare që do t’ju jepte buzëqeshje fytyrave të mjekëve dhe shpresë e jetë pacientëve ndërsa qyteteve jetë dhe gëzim.

Duket ende e largët kjo ditë edhe pse ne që punojmë nën këtë trysni ia duam më shumë se kushdo ngjyrat jetês .

Por drama nuk mbaron këtu, në fakt ajo këtu vetëm sa fillon. Beteja e heshtur me jetën brenda spitaleve ka edhe aktin tjetër, atë më dramatikun ku fëmija nuk sheh dot prindin e sëmurë,kur bija nuk mundet të njomë buzët e thara të nënës që rënkon në vetmi, ku njeriu mbyll sytë i vetëm pa thënë amanetin, pa puthur, a e puthur të shtrenjtët e vet.Njeriu ikën i vetmuar nga kjo botë edhe kur bota e tij është plot.

Dhe kjo dramë ndodh disa herë në ditë , qindra herë në javë , mijëra e mijëra herë në muaj. Ka pesë muaj që kjo dramë nuk resht së luajturi ca akte që as imagjinata nuk i koncepton dot e në fakt kjo real dramë mu përpara syve tanë prodhon emra , viktima, heronj , lot përmes akteve që nuk dihet se kur do të marrin fund.

Sot një mik i shtrenjtë më dergoi disa vargje motivuese, inspiruese, edukuese me të cilat e nisa ditën , i vendosa mbi tryezat e gjithsejcilit dhe lexova buzëqeshje në sytë e tyre ndërsa i lexonin. Ata nuk janë heronj ndoshta por kurrsesi nuk duhet të jenë as viktima të kësaj fatkeqsije globale. Ca spote tingujsh të shkurtër jehojnë herë pas here në gjithë korpusin spitalor. Janë të mbushura me ritme që thërrasin për besim dhe shpresë dhe duan të falin besim dhe shpresë ndër ne sakaq.

Ditët me covid 19 në spital mbartin shekujt brenda. Aty ndodhen e djeshmja shumvjeçare që shuhet, teknologjia e re që pulson, është jeta, është vdekja, është lutja është edhe lehtësimi e falenderimi.

Duart e mjekut janë si ato të zotit, pa kujdesin e tyre jeta është viktimë , ajo dorëzohet, gjunjëzohet, shuhet. Prandaj ata i quajme heronj , nuk janë heronj , por njerëz të brishtë ,i duam heronj sepse na duhen të tillë që jeta të triumfojë , si më parë…

Marjana Bulku

Prill 2020

MARCH 7 AT THE BRONX ADDITION OF ALBA LIFE SCHOOL

May 6, 2020 by dgreca

Rafaela Prifti/

For at least once each weekend, the students of Alba Life, sit in classes across New York boroughs to engage in learning their mother tongue. The creators of the school, Kozeta and Qemal Zylo, are aware that diffusing the knowledge of the family language to the young generation born here is to the advantage of all Albanian people. The ones who carry out this honorable task are teachers at Alba Life that first opened its classes in the early 2000s. To appreciate the educators, in the tradition of the motherland, over 100 school students ranging from toddlers to teens, performed in front of their families and guests on March 7 at the Christopher Columbus High School. The date commemorates the opening of the first Albanian language school in the home-country in 1887. The venue represents the new Bronx addition of the Alba Life School operating now in all New York boroughs.

The performance brought all the students on the auditorium stage where each group that was called stepped forward to recite, sing or dance. It was a touching display of an enormous commitment by the school’s faculty who had built a program that showcased each child’s skills and level of proficiency. The presenter, Ms. Rea Ulaj, who is also a Board Member of the School, introduced fluidly each class with the corresponding teacher and each student performer. Dressed in red and black, the American-Albanian children of the 21 century generation, recited immortal poems written by Albanian poets of 19^th century like Naim Frasheri, Andon Zako Cajupi, and modern day authors like Odhise Grillo, Adelina Mamaqi, Ali Podrimja and more. And the audience was overcome with emotions. Guests like Mr. Mark Qehaja, Chairman of Albanian-American Skenderbeg Association, Mr. Lulzim Krasniqi, Counselor at Kosova’s New York General Consulate, praised teachers as the unsung heroes who motivate students throughout their lives. Mr. Mehill Velaj, Chairman of the Albanian-American Writers Association, shared bittersweet memories from the time he was forced to abandon his students and his profession from the threat of persecution by the Serbian regime. Dr. Manjola Duli, who introduced herself, spoke with heartfelt admiration for her beloved high school teacher Mrs. Kozeta Zylo. They both recounted the bleak experience of Albania’s civil unrest in 1997, that “forced me and the family to immigrate to the US”, said Mrs. Zylo. After more than twenty years, teacher and student were reunited in what was a very touching and befitting moment at the performance. The poems dedicated to ‘the divine language’, the alphabet, the teachers who have been in the front line of the Albanian national movement for independence, motherland and so on echoed poignantly at this time of troubling news from the home country. Whether timid or confident on stage, each student assisted by their instructors delivered their lines, carried the tunes and danced in a performance that lasted over two hours. Their voices grew stronger and rose up as the celebrated Albanian singer and Vatra member, Ms. Valbona Peraj encouraged them to join her in singing her hit songs – Jam Arberore, Kuq e Zi. Speaking in Albanian and then English. New York Councilman Mark Gjonaj, said that he was honored to be invited and be included in Alba Life’s programs. Mr. Mark Gjonaj awarded each teacher with a Letter of Citation in recognition of their valuable work for the community.

My personal connection with the school began when the directors, Qemal and Kozeta Zylo, invited my father, Naum R. Prifti at the Brooklyn classes on March 7, about ten years ago. He is a writer who also taught for a number of years in Albania. Since his birthday happens to be on the same day as Teacher’s Day, Alba Life celebrated both jointly. Last June, during the Albanian week that culminated with the midtown parade led by Albanian Roots, I covered the open classes dedicated to Chameria at the Staten Island affiliate of Alba Life. Students presented proudly the posters they had prepared with thoughtfulness and diligence. The performance of March 7, 2020 was an opportunity to see all the students and faculty of Alba Life from all boroughs. I got inspired to ask the students to write a short description of their performance experience. Much like the school and the teachers, I also aim to cultivate the love for our language by following the footsteps of the founders of Dielli. For it is to the advantage of all Albanian people to know both – the first language and mother tongue – equally well.

MEMORIES OF PRE-PANDEMIC TIMES REVIVE THE SOCIAL PAST

May 6, 2020 by dgreca

By Rafaela Prifti/

Near to two months, the days in the lockdown city go by without much variation while questions of the collective revival spring up in our minds. Memories of the social past persist as the quarantine that has shaped our lives since last March is expected to be lifted in mid-May. Picking up our lives from the “pause” stemming from the pandemic may still take some mental practice and imagination. I remember two community events that were hosted on March 7 in the Bronx to commemorate teachers and honor heroes whose sacrifices laid the foundations of the Albanian nation. The concert was presented by Alba Life and the afternoon ceremony by the American Albanian Society Foundation. How do hosts and community activists, Kozeta, Qemal Zylo, and Esad A. Rizai remember that day and what are their thoughts on the current situation?

KOZETA AND QEMAL ZYLO

Kozeta Zylo, writer and co-founder of Alba Life School, says that it is very hard not to visit with the grandchildren as she follows the stay-at-home guidelines. “I truly miss our students,” Mrs. Zylo confides, recalling their March 7^th concert earlier this year “and the sweet sounds of their voices.” As far as work with Alba Life TV, she conducts interviews via Internet with public health professionals and medical experts around the world to thank them for their service. Her career and life partner, Qemal Zylo, Director and Founder of Alba Life TV and School, reveals that the current isolation in America and around the globe feels unreal. “The highest toll of quarantine weeks has been the inability to get together with our children and grandchildren,” says he, “and not seeing the students, staff and parents.” The domestic routine contrasts sharply with the couple’s very active and dynamic lifestyle before the crises. “We were used to being constantly on the move,” explains Mr. Zylo, “running to community events with the camera equipment or carrying books to and from school. I miss it so much.” Yet they have adapted to the new reality and have moved to broadcast online. The Alba Life TV director mentions that they are bringing to the audience “Albanian greetings from the quarantine” and a special children’s program on Saturdays geared towards education.

ESAD A. RIZAI

The host of the March 7 event at the Belmont Library, Mr. Esad A. Rizai, President of the Albanian American Society Foundation recalls his opening remarks there “Acknowledging and honoring those who have placed the nation’s interest above all else has brought us together today.” Mr. Rizai notes that the day itself carried symbolism and significance. Kosovo’s legendary hero and freedom fighter Adem Jashari, was slayed with some fifty members of his large family by the Serbian police forces in Prekaz on March 7, 1998. The prolific writer, novelist and satirist whose career spans for six decades Naum Prifti was born on March 7, 1932. The office of the Bronx Borough President Ruben Diaz Junior had issued a post-mortem citation to Adem Jashari and a Proclamation to honor the lifework of Naum Prifti. The Founder and President of the Albanian American Society Foundation, Mr. Esad A. Rizai, speaks with reverence about the impact of the “pen and the sword” that best personify two honorees, Adem Jashari and Naum Prifti. He remembers the special guests, community representative and family members at the event: Mr. Hajdin Alijaj, Mr. Avni Karakushi, Mr. and Mrs. Enver and Kade Lajqi from the American Albanian Society Foundation, Ricci Campbell, American actor. In his remarks, Albanian poet and songwriter Isa Brecani highlighted moments of Adem Jashari’s life that has impacted generations of Albanians. With reference to Jashari’s heroic acts, Mr. Rizai says “History has shown that even one person can make a difference,” through the strength of their power or the might of the pen. Julika Prifti, the writer’s second daughter, noted that despite the years, his purity, gentleness and unique humanity are the signature traits of Naum Prifti as a person and a writer. The professional writer, continued his publicist career after moving to America, and also carried out the duties of Secretary of Vatra for over a decade. Imbued with the ideals of the older generation of Albanians and spirit of patriotism, “these men have made us proud as Albanians living in America”, said Mr. Rizai. In part, the Proclamation by President Ruben Diaz Junior of the Bronx representing more than 1.4 million residents stated “In recognition of the Albanian-American community of New York and around the world, we honor Naum Prifti, a prominent writer, playwright, publicist and accomplished translator of English, French and Italian whose timeless works have captured the beauty of the Albanian culture.” Accepting the honor, Naum Prifti said with a chuckle that although he did not choose to be born on March 7^th, he did start writing at a very young age, and grew increasingly aware of the exceptional burden that a writer carries. “In the years of the “cultural revolution’ of Albania’s tight communist grip, I was sent to teach in the Divjake region to be ‘reeducated’ after having written a play that was deemed to be ‘ideologically faulty’ by the political standards of the regime.” He remarked that teachers, just like writers and artists are bound by a similar mission because the success of a writer is not measured by the literary awards but rather by the readers’ love and affection for the body of work he has created. “In this sense, the writer is a public persona or a personality with a social status that goes beyond the circle of family and friends into the generations who, have come to know the works of the writer, and have allowed themselves to be entertained as well as educated by them. We are only as good as the humanism we have inspired onto others because art is not its own purpose,” said Naum Prifti.

While the New York governor laid out the terms for a phased reopening to start in over a week, it is refreshing to visit the pre-pandemic memories to revive our social past if only in our minds.

CONVERSING WITH MY FATHER

Along the struggles for freedom, throughout our history, Albanian educators and patriots have embodied the power of the word. To explore further the origins of the term “the pen is mightier than the sword” my father and I looked into the records. Comparisons between words and weapons go back in the Greek civilization, yet the first recorded expression is documented in the historical play Cardinal Richelieu written by English writer and politician Edward Buwle-Lytton. The Chief Minister to King Louis XIII, Richelieu was believed to have discovered a plot to kill him, but as a priest he was unable to take up arms against the enemies. When one of the characters points out: “But now, at your command are other weapons, my good Lord.” Richelieu agrees, by stating: “The pen is mightier than the sword… Take away the sword; States can be saved without it!” The expression quickly gained currency, according to the Oxford Quotations Dictionaries and by the mid nineteenth century “it was commonplace.” Still in 17^th century publications and even earlier, variations of the phrase make appearance in print to convey a popular saying of the time “A blow with a word strikes deeper than a blow with a sword”. Going all the way back to the Greek civilizations, Euripides, the poet who died about 406 BC, is credited with writing: “The tongue is mightier than the blade.” In classical times there was a belief that the written word possessed the power to survive “and transcend even the bloodiest events… even if they didn’t actually prevail against arms in the short term.” In the present times, an adequate illustration of the word and weapon comparison is Napoleon Bonaparte. “Four hostile newspapers are more to be feared than 1,000 bayonets,” he is quoted as saying in some official accounts. After Napoleon seized power and proceeded to influence politics of 19^th century Europe, he suppressed most of the newspapers in France and sanctioned only a handful of publications. Scholars agree that he respected the press and feared it too. The military mind of the General who crowned himself Emperor of the French realized that the pen, in his own hand could be a weapon, with which he could undermine the allies who had defeated him. He did just that by writing his own memoirs and transforming himself from a bloody minded despot who buried the French Revolution into a fair-minded constitutionalist who saved the Revolution and liberated Europe. On Balzac’s desk sat a bust of the emperor, the base emblazoned with the words “All that he did with a sword, I will accomplish with a pen.”

Then our memories arch back to my father’s play Plumbat e Shkronjave, which two professional theaters made into a production in Albania in May 1978. The inspiration for writing the play came from Professor Skender Luarasi, who first had shared with Naum Prifti the story of the teacher Gjerasim Qiriazi kidnaped by rebel Shahin Matraku. To lure the bandit to take action, the Greek Patrichana had pushed false information that a wealthy gentleman was passing by. In reality, the teacher was on his way to open an all girls’ school in Korca. The Albanian patriots intervened to free Gjerasim Qiriazi who along with his sisters taught at Korca School for girls. Inspired by the true events, my father wrote the play which I still remember for its powerful characters, dialogue and a remarkable twist.

Speciale e Diellit- Përkujtohet Akademik Fehmi Agani, Hero i Kosovës

May 6, 2020 by dgreca

-Presidentit historik të Kosovës, Ibrahim Rugova, me një dekret të veçantë ka dekoruar bashkëpunëtorin më të afërt akademik Fehmi Aganin me Urdhrin Hero i Kosovës, për vepra trimërie për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Duke e shpallur këtë vendim në 6 maj 2004, Presidenti Rugova theksonte, se “së bashku me Profesor Aganin i vendosëm themelet e shtetit të pavarur të Kosovës dhe funksionimin e tij”/

Gazeta DIELLI nga korrespondenti në Kosovë Behlul Jashari

PRISHTINË, 6 Maj 2020/ Përkujtohet e nderohet akademik Fehmi Agani, i vrarë 21 vjet më parë, në 6 maj 1999, nga forcat serbe derisa po udhëtonte nga Kosova drejt Maqedonisë mes shqiptarëve të dëbuar nga vatrat e veta.

Presidentit historik të Kosovës, Ibrahim Rugova,

me një dekret të veçantë ka dekoruar bashkëpunëtorin më të afërt akademik Fehmi Aganin me Urdhrin Hero i Kosovës, për vepra trimërie për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës.

Duke e shpallur këtë vendim në 6 maj 2004, Presidenti Rugova theksonte, se “së bashku me Profesor Aganin i vendosëm themelet e shtetit të pavarur të Kosovës dhe funksionimin e tij”.

Presidenti i Kosovës, Hashim Thaçi, sot shkruan:

Në 21 vjetorin e vrasjes e kujtojmë me respekt të thellë profesorin Fehmi Agani, që ishte një prej figurave kyçe të lëvizjes politike për pavarësinë e Kosovës në vitet e nëntëdhjeta.

Në të gjitha periudhat e jetës së tij, si intelektual, si autor librash dhe shkrimesh, si politikan dhe si negociator, profesor Agani është shquar me dijen e madhe, me urtinë prej një mendimtari të thellë dhe me këmbëngulësinë e një atdhetari, që shqiptarët e Kosovës t’i fitojnë të drejtat që u takojnë, duke përfshirë edhe të drejtën supreme për të jetuar të lirë dhe për të pasur shtetin e pavarur.

Kam pasur fatin që të njihem me të dhe të bashkëpunojmë e të jemi së bashku si pjesë e delegacionit të Kosovës në Konferencën e Rambujesë.

Kontributi i tij për arritjen e marrëveshjes, që mundësoi më pas fushatën ajrore të Aleancës Veriatlantike dhe çlirimin e Kosovës, ka qenë i jashtëzakonshëm.

Politikanë dhe intelektualë të kalibrit të profesor Aganit i mungojnë shumë sot politikës në Kosovë.

Kryetarja e Kuvendit të Kosovës, dr. Vjosa Osmani, shkruan:

Sot, në 21-vjetorin e vrasjes, e kujtojmë njeriun e urtë e veprimtarin e madh, bashkudhëtarin politik të arkitektit të pavarësisë së Kosovës, dr. Ibrahim Rugovës, në lëvizjen e viteve ’90 për pavarësi, njërin ndër themeluesit e Lidhjes Demokratike të Kosovës dhe mbi të gjitha, njeriun e dijeve e të ideve për konsolidimin e kombit, profesor Fehmi Aganin. Ai u vra më 6 maj 1999 nga regjimi gjenocidal serb i Millosheviçit. Vrasja e tij qe përpjekje për ta dobësuar vullnetin dhe këmbëngultësinë e shqiptarëve për liri dhe pavarësi.
Dr. Agani, njeri i urtë, tepër modest, por këmbëngulës në përpjekjen për jetësimin e idealeve të brezave për liri, qysh më 1968 qe njëri ndër bartësit e debatit për Republikën e Kosovës. Në vitet ’80 ai ngrehu zërin kundër diferencimeve politike dhe sidomos kundër ndryshimeve të dhunshme kushtetuese, për t’iu bashkuar nismës për themelimin e LDK-së, e cila u shndërrua në lëvizje të fuqishme kombëtare kundër ideologjisë totalitare dhe i bashkoi shqiptarët përreth idesë së lirisë. Profesor Agani i shërbeu vendit me gjithë qenien e tij prej dijetari e ideologu nacional. Ai ia dha lëvizjes urtinë e nevojshme për ta bërë të pathyeshëm idealin e shqiptarëve për liri dhe e mbajti të gjallë vazhdimisht ëndrrën për ta parë të jetësuar atë.
Profesor Aganin sot e kujtojmë si personalitet me mendim të thellë politik, promotor i mendimit politik ndër shqiptarë dhe i përafrimit të pikëpamjeve të ndryshme rreth projektit të shqiptarëve për liri, pavarësi e demokraci.

Në 21 vjetorin e vrasjes së Heroit të Kosovës Fehmi Agani, kryetari i LDK-së, Akademik Isa Mustafa dërgon këtë komunikatë për medie:

“Lidhja Demokratike e Kosovës, sot kujton intelektualin, vizionarin dhe burështetasin e madh të Kosovës, që jetën ia kushtoi lëvizjes për liri dhe pavarësi. Agani ishte figura emblematike e LDK-së dhe bashkëpunëtor i ngushtë i Presidentit Historik të Kosovës, Dr. Ibrahim Rugova.

Ai i takonte plejadës së politikanëve që në kohët e vështira nën regjimin serb, e kishin të qartë rrugëtimin e tyre politik, në shtetformimin e Kosovës.

Vrasja e tij nuk ishte e rastësishme ngase veprimtaria e tij atdhetare dhe intelektuale ishte halë në sy për pushtuesin serb.

Njerëzit si Fehmi Agani, ndoshta ikin shpejt por veprat që lënë pas mbeten udhërrëfyes për brëza të tërë.

Ashtu siç thoshte Presidenti Rugova: “Kosova ndihet krenare me profesor Aganin, me veprën dhe figurën e tij”, ashtu ndihemi edhe ne për personalitetin e jashtëzakonshëm, të Fehmi Aganit. Vepra e tij është trashëgimi dhe vlerë e pakontestueshme e Kosovës dhe LDK-së në veçanti.

Rruga intelektuale dhe politike e nisur nga Agani mbetet misioni ynë për t’i kultivuar vlerat demokratike dhe shtetformuese.

Lavdi për jetë, intelektualit të madh, Fehmi Agani!”

DR. FEHMI AGANI NË VITIN 1994: SERBIA – AGRESIONI DHE AGRESORI NUK DUHET SHPËRBLYER

Serbia – agresioni dhe agresori nuk duhet shpërblyer, theksonte para 24 viteve akademik Fehmi Agani në deklaratën e dhënë, që e kam të botuar në gazetën e rezistencës, të lëvizjes e luftës për liri e pavarësi, “Bujku” në 26 shtator 1994, ku kam të botuar edhe intervistën ekzluzive, që më ka dhënë Presidenti historik i Kosovës Dr. Ibrahim Rugova, me titull “Politikë globale që sa më parë të bjerë muri mes shqiptarëve”. Ajo intervistë e parë e një presidenti të Kosovës për Agjencinë Shtetërore-Zyrtare të Lajmeve të Shqipërisë – ATSH zhvillohej në kohë të rënda të okupimit e dhunës kundër shqiptarëve të Kosovës. “Një represion masiv në Kosovë ka rritur tensionet politike këtu dhe në rajon, ndaj është e domosdoshme prania ndërkombëtare”, e përshkruante situatën dhe e kërkonte zgjidhjen Presidenti Rugova, në intervistën ku fliste edhe për “lidhjet konfederale apo bashkimin me Shqipërinë” të Republikës së Kosovës, derisa bisedonim gjatë ditën e enjëte të 22 shtatorit 1994, në zyrën e tij, ku sot është muzeu – Shtëpia e Pavarësisë së Kosovës.

Gazeta “Bujku” në 26 shtator 1994:

DEKLARATË E DR. FEHMI AGANIT LIDHUR ME ZBUTJEN E SANKSIONEVE NDAJ SERBISË

AGRESORI NUK DUHET SHPËRBLYER

-Sanksionet kryesore ekonomiko-financiare dhe bojkotimi ndërkombëtar i Serbisë nuk do të mund të suspendohen pa zgjidhjen e çështjes së Kosovës/

I pyetur lidhur me qëndrimin rreth vendimit të Këshillit të Sugurimit për zbutjen e sanksioneve ndaj Serbisë e Malit të Zi, nënkryetari i LDK-së dr. Fehmi Agani dje deklaroi:

Edhe pse përkrahim të gjitha përpjekjet për arritjen sa më të shpejtë të një marrëveshje për Bosnjën në bazë të propozimit të Grupit të Kontaktit, megjithatë lajmi për zbutjen e sanksioneve ndaj Serbisë, edhe pse është fjala për një zbutje të përkohshme e të kufizuar, në Kosovë nuk është për t’iu gëzuar.

Pikërisht, në kohën kur Serbia po pret zbutjen e sanksioneve ndaj saj, në Kosovë me brutalitet po zbaton sanksionet që ajo u imponoi Kosovës dhe shqiptarëve.

Megjithatë, shpresojmë se, siç është deklaruar shpesh nga instanca të ndryshme ndërkombëtare, sanksionet kryesore ekonomiko-financiare dhe bojkotimi ndërkombëtar i Serbisë nuk do të mund të suspendohen pa zgjidhjen e problemit të mdh të Kosovës, si dhe problemit të Krainës dhe problemeve tjera të ish-Jugosllavisë. Përndryshe, do të ishte kjo një shpërblim i agresionit dhe i agresorit, përfundoi dr. Fehmi Agani. B.J.

AGANI-16 SHKURT 1996: NË GJYKATËN E HAGËS, DOSJET E KRIMEVE SERBE MBI SHQIPTARËT

Në një nga konferencat për shtyp në Prishtinë, në 16 shkurt 1996, ku ishte edhe korrespondenti në Kosovë tash i Gazetës DIELLI, duke u përgjegjur në një pyetje rreth asaj se çka është ndërmarrë në Kosovë për dërgimin në Gjyqin e Hagës të të dhënave për autorët e krimeve mbi
shqiptarët në Kosovë, dr. Fahmi Agani, nënkryetar i LDK-së, tha se Këshilli për Mbrojtjen e të Drejtave e Lirive të Njeriut dhe Qeveria e Kosovës i kanë drejtuar këtij gjyqi dosjet e krimeve serbe mbi shqiptarët. “Shpresoj se ky gjyq do të punojë drejt dhe do të vijë në radhë edhe dosja e Kosovës”, tha Agani.

PIKËRISHT PARA 21 VITEVE NË 6 MAJ 1999 PËR AGJENCINË SHTETËRORE-ZYRTARE TË LAJMEVE TË SHQIPËRISË KAM RAPORUAR EDHE KËTË LAJM:

https://groups.google.com/forum/#!msg/bit.listserv.albanian/mK-Kh_Wxs58/vqhG95O-gfIJ

Shqiptaret ne Prishtine – mburoje e gjalle

KUFIRI JUGOR I KOSOVES, 6 maj- Korresp. i ATSH-se, Behlul
Jashari, njofton: Shume banore te Prishtines po mbahen peng dhe
po perdoren nga serbet si mburoje e gjalle. Ata jane detyruar te
qendrojne ne shtepite dhe banesat prane vendeve ku jane fshehur
arme dhe mjete te mekanizuara ushtarake si dhe neper objekte qe
mund te bombardohen nga NATO-ja, bejne te ditur burime te ATSH-se
ne Kosove.
Shume familje jane detyruar te qendrojne per disa dite me
radhe prane postes se re te Prishtines, ne lagjen Dardania, thone
deshmitare okulare qe kaluan dje kufirin Kosove-Maqedoni.
Shumica e te ardhurve jane femije dhe gra, ndersa burrat
jane marre nga forcat serbe. Gra nga rajoni i Llapit tregojne per
me se 200 te rinj e burra shqiptare qe i kane ndare nga familjet
dhe i kane marre ne rrugen midis Obiliqit dhe Prishtines. Te
deportuar nga fshati Hade i Obiliqit, tregojne per ekzekutimin e
13 shqiptareve. Mijrat e te debuarve gjate 24 oreve te fundit
jane krejtesisht nga rajonet e Llapit, Prishtines, fshatrat e
Ferizajt dhe te Lipjanit.
/pas/

http://www.hri.org/news/balkans/ata/1999/99-05-06.ata.html

[07] Albanians in Prishtina become human shields

SOUTHERN BORDER OF KOSOVA, May 6 – ATA correspondent Behlul Jashari reported that many residents of Prishtina were being held hostage and used by Serbs as human shields.

They were obliged to stay in houses and buildings near the places where weapons and military equipment were hidden and in buildings, which might be bombed by NATO, sources in Kosova said to ATA.

Many families have been obliged to stay for days near the new post building in Prishtina, in Dardania quarter, eyewitnesses entering Macedonia on Wednesday said.

Many of them are children and women while men have been separated by Serbian forces. Women from the Llapi region told of about 200 Albanian young boys and men separated from families in the road between Obiliq and Prishtina.

People deported from the village of Hade, Obiliq, told about the execution of 13 Albanians. Thousands of displaced people in the last 24 hours are mainly from Llapi and Prishtine regions and villages of Ferrizaj and Lipjan. /pas/ak/

Albanian Telegraphic Agency

LAJMIN QË SHKONTE NË GJITHË BOTËN E GJEJË SOT EDHE NË GJUHËN JAPONEZE:

https://hb6.seikyou.ne.jp/home/iura/9905.htm

Marrëveshja humbjes së lirisë

May 6, 2020 by dgreca

MARRËVESHJA THAÇI-VUÇIÇ-GRENELL HUMBJE E LIRISË SË KOSOVËS/

-Serbia nuk bënë të shpërblehet, ajo duhet të marr mësim dhe të dënohet për krimet barbare në Kosovë/

MA. AGIM ALIÇKAJ*/

Lufta për pushtet në Republikën e Kosovës ka marrë përmasa absurde tragji-komike, shumë të rrezikshme. Radio-televizionet, gazetat dhe mediat sociale janë të mbushura plotë me shkrime, intervista, debate dhe komente të ndryshme, nga më të ultat e deri te ato me vlera të larta letrare dhe patriotike. Është e kuptueshme përpjekja e çdonjërit për të arsyetuar qëndrimet e veta, por sharjet, fyerjet, gënjeshtrat, mashtrimet, dezinformatat dhe falsifikimet e ndryshme janë të pakuptueshme dhe shumë të dëmshme. “O, tempora, O, mores!” – do të thoshte poeti i njohur Edgar Allan Poe.

A MUND TË SHPËTOI LDK NGA VETËVETJA!?

Më bëri përshtypje postimi i z. Fatmir Bajraj në Bota Sot Group me titull: “LVV-ja do ta djegë Malin për një Lis”, në të cilin mbrohej dhe arsyetohej plotësisht LDK-ja për të gjitha gabimet dhe dështimet 12 vjeçare duke i fajësuar të tjerët. Komenti im ishte si vijon:

“Z. Bajraj, Respekt për qendrimet tuaja. E konsideroj vetën të pavarur por jo të paanshëm kur është në pyetje ekzistenca e shtetit të Kosovës. Çështja nuk është aq e komplikuar si e paraqitni ju. Po flasim për fakte dhe gjëra që shihen haptas, e jo për supozime dhe mashtrime të cilat shumica e popullit i ka kuptuar.

Në njërën anë është Hashim Thaçi, i cili ka kapitulluar para Serbisë dhe po e shet Kosovën. Ai ështe i ndihmuar nga partitë e korruptuara që ishin në pushtet, përfshirë edhe pjesën anti-Rugoviane të LDK-së me në krye Isa Mustafen, të cilat janë fajtore për dështimet e njëpasnjëshme të Kosovës si brenda ashtu edhe jashtë. Nga ana tjetër është z. Albin Kurti me Vetëvendosjen dhe znj. Vjosa Osmani me grupin përparimtarë Rugovian të LDK-së, të cilët janë kundër ndarjes shkatërruese të Kosovës dhe korrupsionit të pakufi.

Populli kërkoi ndryshime dhe me 6 tetor i votoi këta të dy. Duhet shtuar se përkrahja për ta është në rritje e sipër dhe se në zgjedhjet e ardhshme mund të fitojnë më shumë se 50% te votave. Ju me disa të tjerë po tentoni ta friksoni popullin me kinse rrezikun nga “anti-amerikanizmi, unitarizmi dhe bolshevizmi “. Të kuptohemi, anti-amerikan dhe antishqiptar janë vetëm grupi i parë që e solli Kosovën para katastrofës, askush tjetër. Bolshevizmi dhe unitarizmi për popullin e Kosovës tash për tash janë çështje abstrakte. Populli dëshiron ta shoh së pari punën e Albinit dhe Vjosës për ta vlerësuar, jo të rrezohen pa e treguar vehtën.

LDK rrezikon të përçahet keq dhe të dobësohet plotësisht me fajin e vet dhe jo të VV-s. Mendoj se për të shpëtuar LDK-ja e ka vetëm një rrugë, tërheqja nga formimi i një qeverie “Thaçjane” të kontrolluar nga Vuçiçi, kërkesa për zgjedhje të reja sapo të kaloi virusi dhe largimi i një pjese të gardës së vjetër nga radhet e veta. Në këtë mënyrë mund të forcohet dhe të mbetet relevante në zgjedhjet e ardhshme, të cilat pa marrë parasysh vendimin e Gjykatës Kushtetuese, heret ose vonë do të mbahen. Kështu për LDK-në krijohet mundësia për t’i rezistuar me kompetence dhe në mënyrë demokratike “unitarizmin dhe bolshevizmin” si dhe gabimeve të mundshëm të VV-s. Jam i sigurt se komunizmi, bolshevizmi dhe ekstremizmi fetar nga cilado anë qoftë, nuk mund të zë rrënjë kurrë në Kosovë, pa marrë parasysh kush është në qeverisje”.

Deklarata e kryetarit të PDK-së Kadri Veseli, edhe pse me qëllime të caktuara, kundër krijimit të qeverisë Hoti dhe kërkesa për shkuarje në zgjedhje të reja është veprim shumë më i mençur se sa përpjekja LDK-së për të marrë pushtetin në mënyrë ilegale. Edhe nëse e realizojnë këtë dëshirë, “liderët” e vjetëruar të LDK-së do të ja shohin sherrin. Do të jenë të detyruar të marrin pjesë në tradhëtinë më të rëndë kombëtare që nga koha e tradhëtisë së komunistëve shqiptar më në krye diktatorin Enver Hoxha të dhënies së gjysmës së tokave shqiptare ish-Jugosllavisë.

KURRË MOS U NËNSHKROFT NJË MARRËVESHJE ANTISHQIPTARE!!

Fjala e urtë popullore thotë “Katundi që shihet kallauz nuk do”. Intervista e ish-diplomatit amerikan pro-serb, përkrahës i politikës së Ambasadorit Grenell në Ballkan, Z. James Hooper tregon haptas dhe qartas qëllimin e z. Grenell për ndarje të Kosovës. “Marrëveshja Vuçiç-Thaçi është gati, problem për të është vetëm për ta bindur kancelaren gjermane Angela Merkel dhe BE-në gjatë muajve maj e qershor”! Përndryshe, siç shprehet ai “po që se Grenell nuk e arrinë këtë, përfundon mundësia për t’i dhënë fund konfrontimit midis Serbisë dhe Kosovës”. Arroganca e z. Hooper me qëllim të mashtrimit dhe frikësimit të popullit shqiptar është e pashembullt. Kurrë mos u nënshkroft një marrëveshje antishqiptare, Z. Hooper!

Kosova priti më shumë se nji shekull për ta fituar lirinë. Për 21 vjet lirie u keqpërdor rëndë nga politikanët e këqinj. Me luftimin e korrupsionit, zhvillimin ekonomik dhe ndërtimin e shtetit, e ndihmuar nga mërgata e fuqishme, Kosova forcohet dhe ka mundësi për të pritur , deri sa Serbia të shërohet nga sëmundja e urrejtjes dhe aspiratave hegjemoniste. Do të vijë koha kur Serbia do ta lusë Kosovën për njohje të dyanshme në kufijtë ekzistues me qëllim të hyrjes në Evropë. Populli i Kosovës nuk pranon marrëveshje të imponuar dhe nuk e jep më asnjë pëllëmbë toke. Serbia nuk bënë të shpërblehet, ajo duhet të marr mësim dhe të dënohet për krimet barbare anti-njerëzore të kryera në Kosovë.

Kriminelët e luftës nuk mund të amnistohen kurrë.

THAÇI DHE VUÇIÇ E KANË GËNJYER AMBASADORIN GRENELL

Duhet bërë sqarim për ata që i keqkuptojnë ose i keqinterpretojnë me qëllim porositë e këtij shkrimi, të cilat janë të qarta. Amerika dhe Ambasadori Richard Grenell nuk mund të fajësohen për situatën e keqe në Kosovë. Shtetet e Bashkuar të Amerikës kanë investuar shumë dhe nuk janë kundër lirisë së Kosovës. Mirëpo, marrëveshja për ndryshim të kufijve është në favor të Serbisë dhe mund të barazohet me humbjen e lirisë së popullit të Kosovës. Thaçi dhe Vuçiç e kanë gënjyer Ambasadorin Grenell se mund ta shtyejnë këtë marrëveshje të nisur nga interesat e tyre të veçanta. I pari për interesa personale ndërsa i dyti për interesa të Serbisë. Ambasadori i ka pranuar manipulimet dhe gënjeshtrat e tyre si të vërteta pa i analizuar mirë, ai ka dalur hapur në anë të Serbisë dhe nuk mund t’i udhëheq bisedimet me sukses. Pra, këtu kemi të bëjmë me mospajtimin tonë me një politikë të gabuar të një zyrtari të lartë Amerikan në Kosovë dhe asgjë tjetër.

Dëshira e jonë do të ishte që përfaqësuesit legjitim të Kosovës (jo Thaçi) të kenë mundësi të shkojnë në Shtëpinë e Bardhë dhe para Presidentit Trump të paraqesin qëndrimet dhe brengat tona, me propozime konkrete se si mund të zgjidhet situata.

Kritikat publike me qëllim të mirë nga mërgata shqiptaro-amerikane janë në pajtim të plotë me vlerat amerikane. Kjo nuk e prek dashurinë dhe respektin e përhershëm për Amerikën dhe popullin amerikan. Kundërshtimi i popullit shqiptar kudo, në trojet tona e në diasporë në çdo formë dhe më çdo mjet demokratik i marrëveshjes famëkeqe Vuçiç-Thaçi-Grenell është në interes të Kosovës, të Evropës dhe të Amerikës.

A MUND TA SHPËTOI KOSOVËN GJYKATA KUSHTETUESE ?!

Puna ka ardhë deri tek Gjykata Kushtetuese e Republikës së Kosovës, organi më i lartë i mbrojtjes së shtetit. Pavarësia e kësaj Gjykate është esenciale dhe vendimet e saj duhen respektuar. Ka një arsye shumë të fortë pse në SHBA gjykatësit e Gjykatës Supreme zgjidhen në mënyrë të përjetshme. Ata nuk bënë të influencohen dhe të shantazhohen. Mendoj dhe besoj se gjykatësit e GJK në rastin konkret do të gjykojnë në mënyrë të drejtë, me integritet të lartë personal dhe profesional sepse kanë përgjegjësi historike për funksionimin e shtetit të Kosovës. Këtë e treguan me pezullimin e dekretit të Thaçit për t’i dhënë LDK-së mandatin për krijimin e Qeverisë së re. Vendimi i Gjykatës po pritet me ankth kudo në tokat shqiptare dhe në diasporë. Hapësirat në kushtetutë mund ta lejojnë mundësinë për interpretim se kinse partitë humbëse mund të krijojnë qeveri nëse i “blejnë” votat e shumicës. Por, ky vendim nuk do të mund t’i qëndroi ballafaqimit me argumentat e anës tjetër.

Veprimet e fundit anti-shtetërore dhe makinacionet anti-demokratike të Thaçit të ndihmuara nga Isa Mustafa me disa karrieristë të tjerë, janë të qarta dhe mund të karakterizohen si antikushtetuese. Vetë profesor Arsim Bajrami, njëri ndër hartuesit e Kushtetutës, përkrahës i PDK-s për një kohë të gjatë, në mënyrë të prerë deklaroi se: “ Kushtetuta e Kosovës nuk ju jep të drejtë partive humbëse të cilat arrijnë sukses ta rrëzojnë qeverinë aktuale me mocion mosbesimi, të krijojnë qeveri me kryeministër tjetër. Shpërndarja e parlamentit dhe shkuarja në zgjedhje është e vetmja rrugë”-shton ai.

Problemet e lidhura me pandeminë dhe shpenzimet e organizimit të zgjedhjeve të lira janë argument bosh i atyre që i friksohen verdiktit të sovranit. Vetëm zgjedhjet e lira demokratike mund të krijojnë legjitimitet qeverisës dhe ta qetësojnë popullin e nënçmuar dhe të zemëruar të Republikës së Kosovës.

Këtu vjen në shprehje thënia e vjetër latine: “Vox Populi, Vox Dei”!

Dëshiroj ta përfundoj me përsëritje të shkrimit tim të mëparshëm: “Historia na mëson se populli shqiptar e ka filluar rezistencen dhe luftën për liri në momentin kur është okupuar nga forcat terroriste serbe dhe okupator të tjerë. Për liri e kanë dhënë jetën bijtë dhe bijat më të mira të kombit. Asnjë individ dhe asnjë subjekt brenda dhe jashtë Kosovës nuk ka të drejtë të deklarojë as të mendojë se ai i vetëm e ka sjellë lirinë e Kosovës. Askush nuk guxon të bëjë pazare me tokat shqiptare. Amerika na ka ndihmuar ta fitojmë lirinë por nuk ka të drejtë të na marrë atë. Kombi shqiptar e don me zemër dhe pa hile Amerikën, por e don lirinë më shumë se Amerikën dhe më shumë se jetën. Nuk ka forcë në botë që mund ta shtypë dëshirën e një populli për të jetuar i lirë!”

*Anëtar i Bordit Ekzekutiv të Ligës Qytetare Shqiptaro-Amerikane dhe i Këshillit të Vatrës