Akrostik- Edgar Allan Poe*/
(shqipërim nga Astrit Lulushi)/
Elizabeth, e ke kot kur thua
“S’të dua” – thënë aq ëmbël;
Boshe janë ato fjalë nga L.E.L., ose ti.
Talentet e Zantippes forcohen aq mirë:
Ah! nëse kjo e folur del nga zemra
Merr frymë më pak butësisht
– dhe mbulo sytë.
Kujto kur Luna u përpoq
Të kurojë dashurinë e Endymionit –
E shëroi nga të gjitha, vërtet, dhe –
Marrëzia e tij – krenaria – pasioni
– vdiq.
———
Edgar Allan Poe (1809 – 1849)
Kjo poezi (botuar pas vdekjes), është një nga disa akrostikët që Poe shkroi më 1829 për të kënaqur adhurueset e tij. Këtu, shkronjat e mëdha në krye të çdo vargu, lexuar nga lart-posht, formojnë emrin “Elizabeth”.
Elisabeth it is in vain you say
Love not — thou sayest it in so sweet a way:
In vain those words from thee or L. E. L.
Zantippe’s talents had enforced so well:
Ah! if that language from thy heart arise,
Breathe it less gently forth — and veil thine eyes.
Endymion, recollect, when Luna tried
To cure his love — was cured of all beside —
His folly — pride — and passion — for he died.
L. E. L. duket se është Letitia Elizabeth Landon (1802-1838), poete e njohur angleze që i nënshkruante poezitë e saj me inicialet L.E.L.
Zantippe është Xanthippe, gruaja e Sokratit. Poe e shkruajti gabim emrin e saj për hir të akrostikut. Xanthippe, ndonjëherë shkruar edhe Xantippe, ishte e njohur për temperamentin e saj të rrëmbyer dhe të dhunshëm. Disi me humor, Sokrati thuhet se i ka shpjeguar Alcibiades se ai mbeti i martuar me të sepse “ajo ushtron durimin tim dhe më bën të duroj të gjitha padrejtësitë që përjetoj nga të tjerët”.
Miti Luna dhe Endymioni ka të bëjë me Hyjneshën e Hënës, Selena, e cila ra në dashuri me Endymionin e vdekshëm, kur ajo e pa nga lart duke fjetur, ndërsa kalonte nëpër qiell natën.
Akrostik është një lloj poezie (ose formë tjetër të shkruari), ku shkronja e parë (ose rrokja, ose fjala) e çdo rreshti (ose paragrafi) përshkruan një emër ose mesazh. “Acrost”, fjalë para-greke; shqip, “kryerresht”.