In the immortal words of Charlie Chaplin, nothing is permanent in this world, not even our problems!

I admire the dutiful efforts and resilience of my dear friends at NAAC for tireless efforts to host a first class event keeping a wonderful tradition alive, however I would humbly submit that the purpose of this annual tradition was for the most informed diaspora leaders to highlight the best of our community and represent the inspiring dreams and aspirations of our community here in the US, for the ears of our leaders back in the homeland; not affording endless campaigning time to various “agendas”, informing us about far less than we already know.

While some of the speakers were gifted orators, I missed the comments about justice for the crimes and atrocities committed throughout the region (including Gerdec), the demands for relief for all the families who still have no ideas about loved ones that have disappeared, specific programs for dealing with the discrimination against Albanians in many parts of the Balkans, the pathetic state of wounded war veterans, the strategy for exiting the economic travails in the forecast for the region (as there are fewer assets to sell in warped privatizations and less debt capacity to borrow to create the illusion of economic vitality), programs to address the state of Albanians in Presheva Valley, Montenegro, Macedonia, Greece and other places where Albanians depend on their homeland looking out for their citizens. The only comments about corruption in fact were largely made by people previously accused for such activities and other nefarious dealings.

Instead of just honoring international diplomats, it was always NAAC’s goal to inform them about reality in the region and to enlist them on the mission of making reality better, not to celebrate however the small role they played in comparison the sacrifices and losses of the average citizen throughout the region. The suffering is real and lingers on as a result of the shortcomings of the less than perfect democracies that are too slowly transitioning at great cost to our nation.

While there were many similar glad handing photo opportunity events during this busy diplomatic week, the NAAC event is supposed to be different, and serve to inspire the community to care and to give back to make a difference that matters. I hope there is some shared desire to reverse the recent trend back in the right direction, otherwise NAAC risks being interpreted as a PR vehicle for its various Balkan and Diaspora clients seeking to promote their agendas in Washington and in the Diaspora, eliminating what made NAAC different from so many other community groups that have been similarly manipulated over time. I don’t believe many of the NAAC loyal want to see this trend continue and I hope to offend no one with these remarks but only to share my honest observations.

I remain optimistic, by virtue of the growth, education and economic vitality of this community, that better days are ahead and we will remain up to the challenge of facing our very real problems with more substantive dialogue in the days/months/years ahead so that we can actually achieve the promises the various politicians articulated last night.

—————————————————————————————————————————

Nga i pavdekshmi Çarli Çaplin: Asgjë nuk është e përhershme në këtë botë, madje as problemet tona!

Unë i admiroj përpjekjet dhe këmbënguljen e lavdërueshmë të miqve të mij të mirë të KKSHA-a për të ruajtuar traditën dhe për të organizuar një mbrëmje gala të përvitshme të mrekullueshme. Megjithatë, përulësisht do t’u thoja atyre se qëllimi i kësaj tradite të përvitshem ka qenë qysh në krye të herës që udhëheqësit më të informuar të diasporës të vinin në dukje më të mirën që prodhon bashkësia jonë si dhe të përfaqësonin ëndrrat dhe aspiratat e shqiptaro amerikanëve duke jua përÇuar ato udhëheqëve në atdhe. Qëllimi fillestar nuk ka qenë t’u krijonin atyre mundësinë për të bërë fushata pa fund me agjenda të ndryshme, e duke na “informuar” për ato që dihen.

Megjithëse disa nga folësit e treguan veten si oratorë të zotë, nuk dëgjova ndonjë koment mbi drejtësinë për krimet e përbindshme që janë kryer në rajon (përfshi edhe Gërdecin), kërkesat e përligjura të familjeve që presin lajme nga familjarët e tyre të zhdukur, ndonjë program të veÇantë kundër diskriminimit të Shqiptarëve në shumë anë të Ballkanit, gjendjen e mjerueshme të veteranëve dhe të plagosurëve të luftës në Kosovë, ndonjë strategji ekonomike për të përballuar krizën ekonomike që ka kapluar rajonin (siÇ dihet ka më pak asete kombëtare për tu shitur në privatizime të papërkora dhe më pak kapacitet për huamarrje, qoftë edhe për të krijuar iluzionin e një ekonomie të shëndetshme), apo ndonjë program për të adresuar shqetësimet e shqiptarëve në Preshevë, Mal të Zi, Maqedoni, Greqi dhe tjerakund ku shqiptarët shohin drejt qeverisë së shtetit amë për ndihmë. Komentet e vetme mbi korrupsionin u bënë në fakt nga njerëz ish të akuzuar për veprimtari të paligjshme dhe afera të tjera.

Në vend që të merrej me nderimin e diplomatëve ndërkombëtarë, qysh në krye të herës KKSHA ka patur si qëllim madhor informimin e tyre mbi realitetet në rajon dhe t’i bënin ata bashkëudhëtarë të misionit të përmirësimit të gjendjes, e jo t’i blatonin ata për rolin sado të vogël që kanë luajtuar në krahasim me sakrificat e qytetarëve të mbarë rajonit. Vuajtjet e popullit shqiptar janë reale, dhe ato vazhdojnë si rezultat i dritëshkurtësisë së udhëheqëve të demokracive të tranzicionit që janë krijuar në rajon, duke krijuar një kosto të madhe për kombin tonë.

Ndërsa është e kuptueshme që këto javë të pasura diplomatike, ka patur shumë mundësira të tjera për të zhvilluar foto ope, aktiviteti I KKSHA duhet të ishte I ndryshëm, dhe të shërbente si frymëzim për bashkësinë ton në mënyrë që të nxitet veprimi në Çëshje të rëndësishme. Shpresoj se ende ka njerëz të cilët ndajnë me mua dëshirën për t’ja rikthyer KKSHA-s këtë rol në mënyrë që të mos kthehet në një makinë propagandistike për udhëheqësit e Ballkanit dhe klientët e tyre në Diasporë. Kjo do t’I shërbente vërtet agjendës së ngushtë klienteliste të tyre në Ballkan dhe Uashington, por gjithashtu do të eliminonte atë që e bënte KKSHAn të ndryshëm nga shumë organizata të tjera të bashkësisë shqiptaro amerikane, të cilat manipulohen kësisoj prej vitesh. Nuk besoj se shumica e anëtarëve besnikë të KKSHA dëshirojnë ta shohin këtë qasje në vazhdimësi dhe shpresoj se këto fjalë nuk do ofendojnë askënd, por do t’I shohin si shqetësime të ndershme të një miku. 

Në këtë optikë, mbetem optimist se rritja, arsimimi dhe vitaliteti ekonomik i bashkësisë sonë, do të na shtyjë që të krijojmë ditë më të mira duke përballuar kësisoj sfidat shumë reale dhe të vërteta. Gjithashtu, shpresoj se do të kemi mundësinë të vazhdojmë dhe forcojmë dialogun në ditët dhe muajt që vijnë në mënyrë që premtimet që u bënë mbrëmë nga politikanët të bëhen realitet.

Me respekt, 
Richard Lukaj