dgreca – Page 1965 – Dielli

Çfarë mund të bëjmë ne shqiptarët e Amerikës për kombin ?

June 11, 2017 by dgreca

NGA ZAMIRA RUBJEKA*/”Pershendetje të gjitheve- Faleminderit per mundesine qe me jepni per të marre pjese ne kuvend gjithashtu të dale ketu perpara jush.
Se pari pergezoj editorin e Diellit, per dekoraten dhene nga President Nishani.Desheroja të tregoja me pak fjale si u bera vatrane. Prej vitesh kisha ne mendje të hapja nje klase per mesimin e gjuhes Shqipe. Nuk kam qene asnjehere mesuese por kjo ide gjithmone me vinte ne mendje dhe u perkrah menjehere nga nena ime, por per disa vite mbeti enderr sepse aty ku jetoja nuk kishte shqiptare. Pas disa vitesh levizem familjarisht ne Clearwater.
Nena ime gjithmone me inkurajonte qe të angazhohesha ne komunitet duke shpresuar qe të jepja mesim ne gjuhen shqipe dhe te kontriboja ne komunitet.
E nisa duke kontribuar ne nje organizate shqiptare qe kishte dy vjet qe ishte krijuar por ishte me shume per qellime kulturore. Ne perpjekje per të mbledhur fonde per nje rast bamiresie jam njohur me Z. Isuf Spahiaj qe eshte ketu me present me ne.
Sinqerisht pas shume viteve ne emigracion po filloja te takoja shqiptare qe ishin të gatshem per të ndihmuar me shpirt dhe pa kushtezime. I pari person qe me foli per Vatren para 3 vjetesh ka qene Z. Isuf.
Dicka qe I mbetetem gjithmone mirenjohes. Qe nga ai moment une fillova të lexoja per Vatren me cfare munda të gjeja ne internet. Sa me shume lexoja per Vatren aq me shume I afrohesha të vertetes dhe mesoja nje history ndryshe nga ckisha mesuar ne shkolle, por njekohesisht isha shume e irrituar qe gjithe jeten time mesova nje histori të sajuar plot me genjeshtra- ky ishte nje zhgenjim shume i madh – me keq sesa zhgenjimi I femijve qe mesojne qe Santa Klaus nuk egziston.
Per nje kohe shume të gjate kam qene e inatosur, por nuk e dija pse, nuk e kisha kuptuar qe duke urryer komunizmin pa kuptuar po urreja vendin tim.
Kur mesova per Vatren mu ngroh zemra, doja me të veterte të besoja ne Shqiperi dhe ne shqiptaret. Ne gjithe keto vite emigracioni të rralle kane qene shqiptare qe me kane dashur pa kushtezime. Sa me shume qe mohoja origjinen nga dhimbja qe kishte shkaktuar komunizmi aq me shume humbja vetveten sidomos ne kete dhe të huaj, larg familjes dhe vendlindjes.
Me Vatren une gjeta arsyen per të qene prape krenare me qene shqiptar. Vatra me solli prape ne atdhe , ne origjinen dhe familjen time ku mesova akoma me shume per vuajtjet dhe persekutimi bere ndaj gjysherve të mi. Vatra me zgjoi edhe njehere dashurine per Shqiperine. Të duash Shqiperine do të thote të duash vetveten, të duash rrenjet shqiptare.
Nderkohe qe mendoj sesi erdha deri ketu, besoj qe ka shume shqiptare si une. Ata kane nevoje të vijne ne Vater të gjejne vetveten. Por dicka u pengon. Dicka shume shkaterruese. Ne akoma jemi të perndjekur nga komunizmi sepse mentaliteti komunist akoma po na ndjek edhe ne toke të huaj.
Kur flas per Vatren flas me pasion- sepse Vatra me sheroi shpirtin. Disa nuk kuptojne dhe nuk jane të informuar ose kane humbur plotesisht kontakt me veteveten sepse per nevoja ekonomike jane kthyer ne greke ose italiane. Shpeshhere ato e krahasojne Vatren me ndonje institut shtetetor të nje qeverie shqiptare të viteve të komunizmit , te vetmin system qe njohin gjithe jetes se tyre, ku populli priste gjithmone nga shteti komunist.
Ky koncept ka qene nje fenomen normal per me shume se 50 vjet dhe fatkeqesisht vazhdon edhe ditet e sotme.
Prandaj mendoj qe ky eshte faktori kryesor qe po na pengon të ecim perpara. Sepse shqiptaret akoma mendojne të perfitojne ose të marrin dicka nga Vatra. Shume persona behen anetare duke shpresuar të marrin dicka dhe kur nuk arrijne, zhgenjehen.
Kur u flasim shqiptareve per Vatren i ftojme duke i pyetur A do të antaresohesh me Vatren? Me kete pyetje automatikisht sipas mentalitet tone lind pyetja tjeter: Po te paguaj $ 100 cfare ka per mua?
Une mendoj qe kur flasim me patriote qe shprehin deshiren per tu bere vatrane- pyetja jone duhet te ndryshoje ne A je gati të japesh, të kontribosh per ceshtjen kombetare?
Nga pergjigja eshte shume e thjeshte të kuptosh kush duhet të behet anetare. Ky eshte nje element shume kyc dhe mbetet kritik jo vetem ketu por me shume ne Shqiperi, ku korrupsioni vazhdon të thellohet.
Fatmireshisht brezat e rinj jane të prekur shume pak nga ky mentalitet. Prandaj syte tane duhet te kthehen tek rinia si ne Diaspore ashtu edhe ne Shqiperi.
Vetem me kete parim mund afrojme njerzit e duhur per të garantuar jetegjatesine e vatres dhe misionin e saj.
Fjala e John Kennedy me ka mbetur ne mendje dhe besoj qe qendron aktuale dhe per Vatranet dhe bashkeatdhetaret:
“Mos pyet Cfare të beje atdheu per ty,
Por Cfare mund të besh ti per atdheun!!!”
Kjo duhet të jete dhe Motoja jone.
Ne të gjithe i kemi borxh kombit.
Ka ardhur koha ti bejme pyetje vetes
” Çfarë mund të bëjmë ne shqiptarët e Amerikës për kombin ?”
Faleminderit shume per vemendjen.

*Fjala e mbajtur ne Kuvendin e Vatres, 10 Qershor 2017!!

Manhattan College

VATRA NDEROI DEGËT DHE VATRANË TË DALLUAR ME MIRËNJOHJE DHE CIMIN E MERITËS

June 11, 2017 by dgreca

Pas Kuvendit vjetor të Vatrës, që përfundoi punimet gjatë ditës së Shtunë-10 Qershor 2017, në mbrëmje u shtrua një darkë në Pelham Bay-Diner Restaurant.

Kanë marrë pjesë delegatët e shteteve të largëta, Kryetari Buçaj me zonjën dhe familjen, Kryesia e dorëhequr, Kryetari i ri i sapo zgjedhur Dritan Mishto, kandidati konkurues Mithat Gashi e të tjerë.
Pjesmarrësit i argëtoi artisti vatran Frederik Ndoci. Gjatë darkës Kryetari Gjon Buçaj nderoi për arritje individë, vatranë dhe degë të dalluara të Vatrës.
Ndër degët u nderuan me Mirënjohje: Dega e Washingtonit, dega e Michiganit, dega e Jacksonville dhe dega e Tampa Bay me motivicionin: për aktivitete shoqnore e kulturore,në frymën e bashkëpunimit dhe në dobinë e komunitetit ku jeton”.
Me çertifikatë Mirënjohje për kontribute të veçanta financiare …ose/dhe për mirëmbajtjen shtëpisë së “Vatrës”,u nderuan: Besim Malota, Mark Mrnaçaj,Ahmet HOTI, Ekrem Bardha, Ramiz Mujaj, Mehmet Kadrijaj,Bedri Lita,Arjan Myrto.
Me çmimin e Meritës u nderuan: Ahmet Giaffo,Agim Rexhaj, Marjan Cubi, Asllan Bushati,Nazo Veliu,Dalip Greca,Mithat Gashi,
Dr.Nexhat Kaliçi,Dr. Skender Murtezani,Merita B. McCormack, Agim Aliçkaj, Ibrahim Kolari, Idriz Lamaj, Kujtim Qafa,Lek Mirakaj,Sabit Bitiçi,Sejdi Bitiçi,Zef Balaj,Uka Gjonbalaj,Zudi Karagjozi,Julian Çefa,Zef Perndocaj,Ndrec Gjergji,Sejdi Hysenaj,Cezar Ndreu,Dine Dine.

FEDERATA PANSHQIPTARE E AMERIKES MES DY KUVENDEVE

June 11, 2017 by dgreca

Raporti për Kuvendin – 10 qershor 2017/

Nga Dr. Gjon Buçaj/

Të nderuem mysafirë, /

të nderuem delegatë dhe antarë e dashamirë të Vatrës,/

zoja dhe zotnij,/

ndjehem i nderuem dhe kam kënaqësi të veçantë të paraqes para jush raportin e punës së deritashme, kryesisht të periudhës prej Kuvendit të fundit, të theksoj disa parime që na kanë pri gjatë detyrës s’onë, si dhe të përmendi disa punë të pakryeme të cilat presin të realizohen nga udhëheqsia e re e “Vatrës” që do të dali nga ky Kuvend.

Bashkëpuntorët e mij dhe unë e kemi pranue detyrën që na e kanë ngarkue anëtarët, me vetdijën e përgjegjësisë dhe të peshës së randë për të udhëheqë këtë organizatë famëmadhe në shërbim të interesit kombëtar.

Veprimataria jonë asht orientue, në traditën e përhershme të Vatrës, në drejtimin e zhvillimeve në trojet shqiptare, si dhe të zhvillimevet ndërkombëtare me interes për kombin tonë.

Nga ana tjetër, vemendja e jonë asht orientue edhe kah rregullimi dhe përforcimi organizativ dhe adminstrativ, për të ba Vatrën ma të aftë për të krye detyrat dhe për të realizue synimet e saj programore. Këtu hynë zgjanimi i degëvet, rritja e numrit të anëtarëvet, mirëmbajtja e shtëpisë ku ruhen biblioteka e arkivi dhe ku përgatitet gazeta Dielli. Në komunitet jemi përpjekë të mbajmë frymën e bashkëpunimit me institucionet fetare dhe shoqatat tjera, bashkëpunimin me diplomatët shqiptar dhe me zyrëtarë amerikanë.

Përsa i përket Vatrës vetë si organizatë, jemi përpjekë me mbajtë lidhje me degët edhe me anëtarët. Mbas Kuvendit të fundit zgjedhor asht vërejtë nji ramje e entuziazmit dhe asht pa nevoja me ba përpjekje për të riforcue dhe për të mbajtë nalt interesimin dhe përkushtimin për këtë institucion. Për këtë qëllim para pak kohe kemi vizitue degët e Vatrës ku kemi vërejtë se përkushtimi ishte i pa ndryshuem por se nevojitej nji organizim ma praktik në mes qendrës e degëvet dhe të anëtarëve. Prandej kemi fillue për të ndërtue nji komunikim ma të shpeshtë me degët dhe direkt me anëtarët. Kemi kërkue nga degët plotsimin e listave të anëtarëvet, jo vetëm me emën e mbiemën, por edhe me adresa të plota postare, elektronike dhe numra telefonash. Ky proces i asht afrue fazës së përfundimit në këtë Kuvend.

Ndërtesa e Vatrës, e cila asht ble me pare të mbledhuna nga anëtarët gjatë disa dekadave dhe regjistrue përkohsisht në emnin e kryetarit tonë shumëvjeçar, z. Agim Karagjozi, asht në procesin e regjistimit ligjor në emën të Federatës. Kjo ndërtesë ka edhe nji sallë ku zhvillohen aktivitete shoqnore e kulturore si mbledhje të organave të Vatrës, takime me delegacione dhe përfaqësues institucionesh të ndryshme dhe me vizitorë eventualë nga troje shqiptare dhe nga diaspora. Si aktivitete kulturore po përmendi vetëm disa nga ato të fundit, si seminari mbi Faik Konicën, përkujtimet për Fan Nolin, Arshi Pipën, Midhat Frashërin dhe për revoltat e Spaçit e Qafëbarit, të cilat shënojnë epopenë e qendresës heroike kundër regjimit gjakatar komunist. Salla e Vatrës shërben edhe si ekspozitë me fotografi e dokumenta, që pasqyrojnë historinë ma së nji shekullore të Vatrës, si pjesë me randësi e historisë sonë kombëtare. Aty kemi pasë kënaqsinë me pritë përsonalitete të politikës dhe kulturës shqiptare edhe amerikane. Klerikët tanë të besimeve të ndryshme ndiejnë ngrohtsinë e shtëpisë së Vatrës, ku nderohen e vlerësohen për veprimtarinë e tyne me karakter fetar e kombëtar, sepse Vatra e konsideron harmoninë tonë ndërfetare si nji gur me randësi në themelin e kombit të përbashkët.

Salla e Vatrës shërben edhe si ekspozitë me fotografi e dokumenta, që pasqyrojnë historinë ma së nji shekullore të Vatrës…

Ndërsa kemi pritë me nderime e përzemersi personalitete qeveritare nga Shqipnia e Kosova, nga trojet tjera shqiptare dhe nga diaspora, më duhet të përmendi me keqardhje se asnji person nga ana socialiste nuk asht interesue të trokasë në derën e Vatrës, megjithëse asht dera e nji institucion kombëtar i të gjithë shqiptarëvet, pa dallime bindjesh politike.

Përveç seminareve dhe përkujtimeve me karakter kombëtar, në selinë e Vatrës kemi organizue edhe promovime librash, kryesisht me vlerë historike, që pasqyrojnë në mënyrë objective, sidomos të kaluemen tonë jo të largët.

Përsa u përket Shqipnisë Kosovës kemi përkrahë zbatimin e reformavet demokratike dhe kemi ba thirrje për luftën kundër korrupcionit, kundra krimit të organizuem dhe tregtisë së drogës. Kemi çmue e përkrahë angazhimin e miqve të shqiptarëvet për të ndihmue realizimin e reformavet demokratike, sidomos të ambasadorit amerikan Donald Lu i cili ka zgjedhë, me vend, reformën në drejtsi si pikënisje për reformat tjera. Kemi kërkue vazhdimisht hapjen e dosjeve të sigurimit dhe zbatimin e ligjit të lustracionit, kthimin e pronave të konfiskueme nga regjimi komunist, integrimin dhe mëkambjen e shtresës së ish të përndjekunvet, si kushte të domosdoshme për realizimin e tranzicionit të plotë prej diktaturës në demokraci të vërtetë.

Megjithë arritjet tona, sado me përkushtim dhe me ndihmë e përkrahje nga anëtarët dhe nga dashamirët e Vatrës, nuk jemi të kënaqun sepse ka edhe shumë punë të tjera për t’u ba, të mbetuna si ide apo si projekte të planifikueme. Këto do të kryhen me angazhimin e kryesisë së re dhe me ndihmën dhe përkrahjen e të gjithëve së bashku.

Udhëheqësia dorëheqëse nuk do të ia kthejë shpinën udhëheqësisë së re, por do të jetë vazhdimisht përkrahëse e saj. Kjo frymë baskëpunimi duhet të jetë e gjallë edhe në ndryshimin e kryesisës së degëve, ashtu sikurse kanë veprue degët Washington DC dhe Dega Michigan. Kemi besim se kështu duhet të veprojnë edhe degët e tjera kur t’ju vijë radha.

Në punët e pakryeme janë edhe botimet e disa kumtesave seminarësh në volume të veçanta, që janë publikue të shpërndame në gazeta. Për këtë qëllim asht emnue nji komision fillimtar i cili pret kryesisht mjetet financiare për të fillue nga puna. Nji botim monumental i premtuem asht albumi historik i njiqind vjetve jetë të Vatrës. Realizimi i kësaj vepre kërkon jo vetëm mjete financiare por edhe nji grup intelektualësh të kualifikuem. Këto, me doemos, do realizohen me angazhimin e të gjithë vatranëve dhe miqëve të Vatrës. Shpenzimi fillestar për albumin asht ba me rastin e 100 vjetorit, nga shuma që na patën dhurue Ministria e Diasporës së Kosovës, pa ia kërkue, e ma vonë edhe Ministria e Kulturës së Shqipnisë. Albumi historik do të jetë nji bashkëbotim i këtyne dy institucioneve dhe i Vatrës.

Përveç këtyne dhe punëvet të tjera për përmirësimin dhe përforcimin organizativ të Federatës dhe rritjen e numrit të anëtarëve dhe të degëve, administrata e re do të ketë edhe barrën e randë për realizimin të projektit ambicioz për të ble ose ndërtue nji shtëpi të re dhe të përshtatshme për emnin dhe për funkcionimin jetëgjatë dhe frytdhanës të Vatrës. Ideja e shtëpisë së re asht shndërrue në projekt me bujarinë e disa vatranëvet biznismenë, deri tash gjashtë, të cilët kanë premtue, për këtë qëllim, nga 100 mijë dollarë çdo njeni. Sigurisht edhe shumë të tjerë idealista bujarë do ti bashkohen këtij grupi për ta ba këtë projekt realitet.

Vatra duhet të zgjanojë aktivitetin në komunitet dhe në Washington, të zgjanojë dhe të forcojë kontaktet me vendlindjen dhe me diasporën.

Vatra ka nji trashigimi të fuqishme historike e morale, të cilën asht detyrë me e shfrytzue për dobinë e interesave të kombit. Por, për ta krye këtë mision në mënyrë efektive dhe të dobishme, duhet të jetë e fortë edhe në pikëpamje praktike, numerikisht edhe financiarisht. “Dielli”, organi zadhanës i saj, botohet vetëm nji herë në muej, dhe nuk ka editor në gjuhën anglishte, kryesisht për mugesë financiare.

Në fundin e mandatit si kryetar, duhet të falënderoj përzemersisht bashkëpuntorët e mij të Kryesisë, Editorin e gazetës, Këshillin Drejtues, Këshillat e degëvet dhe anëtarët për përkrahjen e parezervë gjatë kohës që kam pasë privilegjin me drejtue këtë institucion prestigjoz.Më lejoni, gjithashtu, të falënderoj edhe familjarët e mij të cilët, jo vetëm kanë tregue durim por edhe më kanë letësue barren e detyrës me ndimë e përkrahje, gjatë angazhimit tim shumëvjeçar në Vatër.

Ju, të nderuem delegatë, keni ardhë këtu sot, disa edhe prej distancave të largëta dhe me shumë shpenzime, për të krye detyrën patriotike të cilën e keni marrë vullnetarisht përsipër, të ndimoni Vatrën që të eci gjurmave të themeluesave dhe të atyne që, me idealizëm e sakrifica e mbajtën për ma se nji shekull, dhe na lane amanet t’ua përcjellim gjeneratave të reja.

Në procesin e zgjedhjes së kryetarit të ri dhe zyrtarëvet tjerë që do të shërbejnë për dy vitet e ardhëshme, do t’ju frymëzojnë parimet demokratike të Vatrës dhe idealizmi i saj patriotik, kurse Kanunorja do të jetë mjeti i cili, bashkë me fisnikinë dhe qytetarinë t’uej, do ta bajë të panevojshme të ketë konflikte edhe atëherë kur të ndesheni me mendime të kundërta.

Sot, jo vetëm anëtarët e Vatrës, por edhe shumë shqiptarë, në diasporë dhe në trojet tona, presin me interesim zhvillimin dhe përfundimin e zgjedhjeve edhe të punimeve të këtij Kuvendi. Ju keni përgjegjësinë me dhanë shembullin se si zhvillohen zgjedhjet në mënyrë vërtetë demokratike dhe se si, mbas përfundimit të zgjedhjevet, mbizotnon fryma e bashkëpunimit konstruktiv për të mirën e përbashkët. Mëvaret prej jush, motra dhe vëllazën delegatë, a do të dalim të gjithë faqebardhë me këtë Kuvend, dhe këte e uroj nga zemra.

PERSE HARADINAJ?

June 10, 2017 by dgreca

Nga Dr. Hasan Ademaj/Përse Haradinaj …/

Ndër emrat që qarkullojnë si kandidatë të mundshëm për të kryesuar qeverinë e ardhshme të Kosovës, kreu i AAK-së, Ramush Haradinaj është padyshim më i kompletuari. Kjo pasi ai, në ndryshim prej dy të tjerëve ka dhe një farë eksperience në problemet e qeverisjes duke qenë kryeministër i Kosovës, ndonëse për një periudhë të shkurtër.

Kur vihet në diskutim emri i zotit Haradinaj, zakonisht përmendet periudha e luftës për çlirimin e Kosovës, ku ai duke qenë një nga komandantët kryesorë të UÇK-së u bë për herë të parë i njohur për masat e popullit duke krijuar në këtë mënyrë autoritet dhe simpati të padiskutueshme tek një pjesë e madhe e njerëzve. Mirëpo, duke qenë se lufta ka kohë që ka mbaruar do të ishte gabim që meritat dhe aftësitë e treguara në luftë të përdoreshin si kritere vlerësimi për t’i besuar kujtdo një post drejtues në administratën shtetërore. Pra dhe për zotin Haradinaj ato ç’ka ka bërë gjatë luftës duhen parë vetëm për të evidentuar përkushtimin e tij dhe devotshmërinë për t’i shërbyer atdheut. Në këtë rast gatishmëria për të kontribuar për vendin, duke i dhënë gjithçka, mund të thuhet se është pak a shumë e njejtë si në kohë lufte ashtu dhe në paqë. Dhe këtë, Ramush Haradinaj e tregoi edhe pas çlirimit të Kosovës, kur vullnetarisht hoqi dorë nga posti i kryeministrit të vendit për të shkuar në Gjykatën e Hagës, me qëllim kryesor të zhvlerësonte përpjekjet e qarqeve të caktuara serbe për të njollosur luftën për liri të popullit të Kosovës.

Dhe, pikërisht sot Kosova ka nevojë të ngutshme të ketë në krye të qeverisë një figurë me autoritet e prestigj, një personalitet të vendosur i cili duke pasur në plan të parë parimin “Kosova mbi të gjitha”, jo vetëm të jetë i përkushtuar për t’i shërbyer vendit dhe qytetarëve, por edhe të jetë në gjendje të refuzojë çdo propozim a ofertë kur gjykon se cënohet sovraniteti dhe e ardhmja e vendit.

Zhvillimet e pasluftës në Kosovë kanë treguar se Haradinaj, ka preferuar deri dhe duke “u thyer zemrën” dhe miqve të rëndësishëm të Kosovës, kur ka konstatuar se mund të cënohen interesat e vendit. Megjithatë, kryesorja për t’i besuar drejtimin e qeverisjes një individi duhet vlerësuar në bazë të vizionit të tij për të ardhmen, sidomos kur është fjala për një vend si Kosova, ende i pakonsoliduar, sidomos në aspektin ekonomik duke qenë se ekonomia është motori i cili ve në lëvizje gjithë mekanizmat e tjera.

Duke u njohur me ato ç’ka premton lideri i AAK-së, Haradinaj, nuk ka si të mos krijohet një farë optimizmi për të ardhmen e Kosovës. Nuk është aspak vështirë të konstatosh se ai e njeh mirë gjendjen e vendit dhe si ai mjeku i cili ka përcaktuar saktësisht diagnozën gjen dhe medikamentet e duhura për ta shëruar një gjendje të tillë edhe pse për disa duket si e pashpresë.
Konkretisht, një vend të rëndësishëm në programin e tij i kushtohet ndërtimit të infrastrukturës dhe përmirësimit të asaj ekzistuese, kryesisht ndërtimit të rrugëve. Në mungesë të një infrastrukture bashkëkohore nuk mund të pretendohet zhvillimi ekonomik i vendit. Sa më i zhvilluar të jetë komunikacioni aq më i madh bëhet dhë zëllimi i shkëmbimeve midis subjekteve të biznesit kosovar por edhe ai midis trevave të ndryshme të vendit. Gjithashtu, një infrastrukturë e zhvilluar nxit dhe hapjen e bizneseve të reja duke kontribuar kështu në hapjen e vendeve të reja të punës, gjë e cila do të zvogëlonte dukshëm përmasat e hemoragjisë së largimit të rinisë kosovare nga vendi.

Haradinaj premton për një shpërndarje uniforme të investimeve në të gjithë vendin, gjë që sjell një zhvillim të të gjitha trevave, duke bërë që të nxitet iniciativa e sa më shumë qytetarëve në fushën e biznesit. Në kuadër të reformave në ekonominë e vendit kandidati për kryeministër, premtoi dhe për një rifillim të aktivitetit në gjigandin e Trepçës, gjë e cila do të sillte dhe një rritje të ndjeshme të kapacitetit ekonomik të Kosovës.

Por, Haradinaj është i ndërgjegjshëm se zhvillimi ekonomik i vendit është i lidhur ngushtë me largimin e influencës së Serbisë në jetën e vendit. Një zhvillim i gjithanshëm i ekonomisë kosovare do të paksonte ndjeshëm nevojën për prodhimet serbe gjë që mbyll shtigjet për presione të formave të ndryshme nga Beogradi. Por ai, lidhur me këtë u kujton bashkëqytetarëve të tij se pas mënjanimit të influencave nga Serbia, nuk do të kenë më mundësinë që për mosrealizimet e tyre të justifikohen me “pengesat” nga “influencat serbe”, por do të mësohen të analizojnë vetë punën e tyre.

Si një politikan tashmë me eksperiencë, i cili e njeh mirë mënyrën e funksionimit të shtetit lideri i AAK-së e ka të qartë se asgjë nuk mundë të bëhet pa një shtet ligjor ku ligji të zbatohet në mënyrë rigoroze.
Prandaj, gjatë fushatës ai premton dhe një fuqizim të ndjeshëm të rendit në Kosovë dhe rritjen e sigurisë. Në këtë kuadër ai paralajmëroi dhe krijimin e “Byrosë Nacionale të Hetimeve” për të luftuar krimin e organizuar dhe korrupsionin.

Që është një poltikan realist, Ramush Haradinaj e pasqyron kur si partner kryesor ekonomik të Kosovës vendos Shtetet e Bashkuara të Amerikës, duke hedhur idenë e krijimit të një zone ekonomike të veçantë ku të operojnë investitorët amerikanë. Një ide e tillë mbështetet në faktin se ishin SHBA-të vendi që kontribuoi më shumë se kushdo në çlirimin e Kosovës, logjikisht janë dhe më të interesuarit që shteti i Kosovës të funksionojë sa më mirë, në radhë të parë në aspektin ekonomik; shtoji këtyre dhe faktin që amerikanët kanë dhe një bazë ushtarake në Kosovë. Ndër të tjera, nuk mund të mos merret në konsideratë dhe kontributi i biznesit shqiptaro-amerikan dhe i diasporës në zhvillimin e ekonomisë kosovare.

Përsa i përket realizimit të premtimeve të mësipërme të zotit Haradinaj, duhet pasur parasysh se ai nuk i përket asaj klase politikanësh të cilët kanë vetëm fjalë, por është shquar si njeri i fjalës së dhënë, si njeri i besës.

IKJA E PRELË SINISHTAJ

June 10, 2017 by dgreca

Nga Dr. Pashko R. Camaj/

Para pak ditësh, konkretisht më 31 Maj 2017, në New York, pushoi së rrahuri zemra e madhe e Prelë N. Sinishtaj, duke lënë të pikëlluar e të vetmuar, jo vetëm familjen e ngushtë, të shoqën Pashkën, të bijat Noren dhe Linen, vëllaun e motrat, apo vëllazërinë e gjërë, por të gjithë komunitetin shqiptar, dhe të gjithë ata që e kanë njohur.

Prelë Sinishtaj do të mbetet si figurë emblematike e diasporës sonë, figurë që do t’i mungojë çdo takimi apo shoqërie ku mblidhej. Ishte një aktivist i papritueshëm, një donator zemërgjerë pothuajse i pashoq, si në aksione bamirëse për skamnorë apo studentë, ashtu edhe në aksione për luftë e për ndërtimin e Kosovës. Ishte nje nder aktivistet me te dalluar te fondacionit “Vendlindja Thrret” e cila grumbulloj fonde te shumta per perkrahjen e Ushtris Çlirimtare te Kosovës. Ishte pjesëmarrës i shumë aktiviteteve që kishin për qëllim edhe raujtjen e identitetit këtu në Amerikë, përmes punës në Këshillin e kishës, apo me angazhim për botimin e librave në gjuhën shqipe. Përkrahu botime e aktivitete, përkrahu intelektualë në Malësi, Kosovë e Shqipëri. Por, duhet veçuar edhe faktin se Prela përkrahu dhe mëkëmbi familjen e vet në Malësi.

Prelë Sinishtaj i takon gjeneratës së parë të emigrantëve nga Malësia, të cilët erdhen pa njohur gjuhë as rrugë, u gjeten mjaft mirë, donëse me sakrifica të shumta, por arritën të mëkëmbin vehten dhe të ndihmojnë familjet e varfëra në vendlindje. Arriti në SHBA, së bashku me motrën Lezen e kushrirën Colen, si i ri pa i mbushur 20 vjetë, posa kishte kryer shkollen e mesme në Gjimnazin e Ulqinit në gjeneratën me Sabri Gjonin, Zef Camaj, Ded Dedvukaj etjere dhe pas nji vit studimesh në Universitetin Kosovës ne Prishtinë-degen e Historise. Edhe pse i ri, Prela dijti të kujdeset për motër e kushrirë, t’i perkrahe e t’i ndihmojë ato, dhe në anën tjetër të jet prezent kudo që mblidheshin malësorët.

Edhe pse e mori botën në sy shumë i ri, ai ruajti dashurinë e pastër për Pashkën, të cilën e kishte njohtuar, qëkur kishte filluar studimet në Kosovë, e solli atë në Amerikë dhe krijoi një familje të mrrekullueshme, me të cilën patën dy vajza.

Personalisht Prelën e njoha qëkur isha fëmi, mirëpo njoftimin e plotë e arrita vetëm këtu në New York, ku na përpjeku fati i përbashket i mërgimit, fati i kërkesës së një jete më të mirë, por edh fati i ikjes nga një sistem totalitar, i cili shqiptarëve u jepte tepër pak shpresë. Te gjith ata qe e kan njoh Prelen, e dijn se Prela kurr nuk e duroi padrjetësinë. Kurr nuk u pajtua me atë që nuk i dukej e drejtë, kurr nuk mundi të përkrahë, apo edhe të thojnë një fjalë të mirë për atë që nuk i pëlqente, apo nuk ia donte zemra. Prela nuk mshefte emocionet e veta, ishte shum i haptë në shoqëri dhe kjo njdonjëher edhe kushtoi me ‘humbejn’ e ndonjë shoku, por të cilët gjithnjë i ktheheshin mrapa, duke e njohur pastëritnë e shpirtit të tij. Duke e njohur si njeri pa intriga dhe pa të keq ndaj askujt. Te gjith e dinim se pamvarësisht nga situata dhe ceshtja per te cilen flitej, nje gje ishte e pakontestuashme, Prela mbi të gjithe e donte shqipatrine, punoj dhe u angazhua me gjitha mundësite e tij deri ditën e fundit te jetës së tij.

Prandaj, me mall kujtojmë sot këtë njeri, i cili shumë shpesh na bënte edhe të qeshim; lodhjen na e kthente në gaz. Por kur ishin temat serioze, natyrisht u jepte rëndësinë e duhur. Për Prelën do të ndihet mungesa shumë gjatë; me siguri deri sa të jetojë gjenerata jonë, gjenerata që e gjithmonë e dëshironte takimin me të.

Edhe me dukjen e tij, me paraqitje markante, Prela tërhiqte vemendjen, edhe të të panjohurve, saher gjindej në mesin e tyre, si në demnstrata ku tuboheshin edhe njerëz që nuk njihen ndër veti. Ne udhëtimet e shumta të tij si dhe ne vendin e punës se vet, Prela gjithnji angazhohej të edukoj të huajit për shqiptarët dhe novojat e tyre. Mund ta thom se Prela ishte një ambasodor i mrrekullaushem për gjith shqiptarët në trojet e veta etnike. I njohur në gjithë komunitetet e ndryshme të gjith shqiptarisë, kështu që kur përmendej emri i tij, medohej në malësorët besnikë, e kur përmenëdshin malësorët, shumë nga të tjerët kujtonin burrin e thinjur para kohe, fjala e të cilit kishte pesh dhe zënte vend. Prandaj, Prela do të na mungojë të gjithëve, jo vetëm ne që e kishim mik, apo ne që e kishim bashkmalësor, por të gjithëve që e njihnin dhe paten pun me te.

Në fund dua të ceki se brenda vitit Prela humbi nënën e pastaj edhe vëllain Kolën, me të cilin ishte i lidhur pa masë. Ndoshta kjo edhe e ligësoi edhe më, kështu që, edhe pse thonë se njeriu duron ma shumë se guri, si duket zemra e Prelës nuk mundi të duronte më, por dërëzoi betejen e tij te fundit.

I perjetshem kjoft kijtimi ne tu Prel N. Sinishtaj-Pushfsh në paq!